Morgunblaðið - 16.02.1983, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 16. FEBRÚAR 1983
t
Eiginmaöur minn,
KRISTJAN JÚLÍUS FINNBOGASON,
vélstjóri,
Hliðarbyggð 2, Garöabæ,
lést á gjörgæsludeild Landspitalans 10. febrúar.
Þórunn Kristín Bjarnadóttír.
t
Eignmaður minn, faöir, tengdafaöir og afi,
ÞORKELL V. ÞÓRÐARSON,
Hörgshlíð 6, Reykjavík,
sem andaöist 10. febrúar sl., veröur jarðsunginn frá Dómkirkjunni,
fimmtudaginn 17. febrúar nk. kl. 1.30 e.h.
Guðrún Kristjánsdóttir,
Ragnheiður Þorkelsdóttir, Helgi Sigfússon,
Þóröur Þorkelsson, Svanhildur Guönadóttír,
Óskar Þorkelsson, Sigurbjörg Sighvatsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum hjartanlega auösýnda samúö viö andlát og útför
GUDRÚNAR KRISTJÁNSDÓTTUR
frá Marteinstungu.
Sérstakar þakkir færum viö félögum í kvenfélaginu Einingu fyrir
aöstoö viö útförina.
Guttormur Gunnarsson, Elke Gunnarsson,
Dagbjartur Gunnarsson, Ólöf Gunnarsdóttir,
Kristján J. Gunnarsson, Þórdís Kristjánsdóttir.
Sveinbjörn Kr. Stefáns-
son veggfóðrarameistari
— Minningarorð
Fæddur 21. september 1895
Dáinn 7. febrúar 1983
f gær var til moldar borinn
heiðursmaðurinn Sveinbjörn Kr.
Stefánsson. Sveinbjörn fæddist að
Ási í Hrunamannahreppi 21. sept-
ember 1895, sonur hjónanna Stef-
áns Jónssonar, bónda að Ási, og
Kristínar Sveinbjörnsdóttur.
Hann átti eina systur sem Guðrún
hét og er látin fyrir nokkru, hún
bjó allan sinn búskap í Ási.
Sveinbjörn ólst upp við hin ýmsu
sveitarstörf eins og algengt var
um drengi á þeirri tíð.
En atburðarásin varð svo að
hinn ungi sveinn hélt til Reykja-
víkur árið 1914 og nam þar bók-
band. Ekki þótti hinum unga
Hreppsmanni það arðvænleg at-
vinnugrein og sneri sér fljótlega
að öðru, það er að segja veggfóðr-
araiðn, sem hann starfaði við eftir
það. Einnig nam einkasonur hans,
Stefán Kristinn veggfóðrara-
meistari, iðnina og starfaði alla
tíð með föður sínum meðan kraft-
ar Sveinbjörns entust.
Sveinbjörn kvæntist ungri
Reykjavíkurmær, Ingibjörgu
Kristinsdóttur, 10. maí 1919 og
hófu þau sinn búskap að Baróns-
stíg 30 og síðan að Njarðargötu 45,
þar sem þau bjuggu alla tíð síðan,
ásamt syni sínum og tengdadótt-
ur, Ólínu Kristleifsdóttur, en þau
eiga fjögur börn sem öll eru gift.
Ég kynntist Sveinbirni og Ingi-
björgu árið 1971 er ég kvæntist
Ingibjörgu sonardóttur þeirra.
Mér var og er það mikill heiður að
hafa kynnst þessum sæmdarhjón-
um og átti ég með þeim margar
ánægjustundir, þar sem þau
fræddu mig um liðna atburði.
Árið 1981 missti Sveinbjörn
konu sína eftir langvarandi
heilsuleysi hennar, og var það
honum mikið áfall, hann var
aldrei sami maður upp frá því.
Sveinbjörn var mjög fróður
maður, t.d. í landafræði og sögu,
og hafði hann mikla ánægju af að
ferðast um landið, einkum hálend-
ið. Einnig hafði hann kynnt sér
t
Þökkum af alhug öllum sem sýndu okkar samúö og vinarhug viö
andlát og jarðarför
HELGA GUNNLAUGSSONAR
frá Hafursstöðum.
Dætur, tengdasynir og barnabörn.
t
Alúðar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug viö andlát og
jarðarför
ÞORSTEINS MAGNÚSSONAR,
Höföa, Akranesi.
Magnús Þorsteinsson, María Jakobsdóttir,
Guðbjörg Guðmundsdóttir,
og barnabörn.
t
Alúöar þakkir fyrir auösýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför eiginmanns míns og fósturföður,
BJARNA H. GUÐMUNDSSONAR,
fyrrverandi hafnarvarðar,
Bárugötu 19, Akranesi.
Jósefína Guðmundsdóttir,
Örn Hjörleífsson og fjölskylda.
Þökkum innilega auðsýnda samúö og vináttu viö andlát og útför
SIGURÐAR EINARSSONAR
frá Gvendareyjum.
Sérstakar þakkir færum viö starfsfólki Elli- og hjúkrunarheimilisins
Grundar, þar sem hann dvaldist siðustu árin.
Guðrún Sigurðardóttir,
Margrét Sigurðardóttir,
Kristín Sigurðardóttir,
Sigrún Siguröardóttir,
Jón Sigurðsson,
Sólveíg Sigurðardóttir,
Einar Sigurösson,
og aörir aðstandendur.
Sveinbjörn Kristjánsson,
Jóhann Jónasson,
Bergsveinn B. Gíslason,
Kristín Sigbjörnsdóttir,
Kristinn B. Gíslason,
Margrét A. Siguröardóttir
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og minn-
ingargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í mið-
vikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga. í
minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður.
Þess skal einnig getið, af marggefnu tilefni, að frum-
ort ljóð um hinn látna eru ekki birt á minningar-
orðasíðum Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera
vélrituð og með góðu línubili.
Minning:
Sveinbjörn Þórhalls
son — flugvirki
í dag er kvaddur frá Neskirkju í
Reykjavík, Sveinbjörn Þórhalls-
son flugvirki, en hann andaðist í
Borgarspítalanum 8. febrúar, að-
eins 60 ára að aldri, eftir skamma
legu.
Sveinbjörn var fæddur þann 30.
ágúst 1922 á Akureyri. Foreldrar
hans voru þau merkishjón Þór-
hallur Bjarnason prentari og
bókaútgefandi, fæddur 21. júlí
1881 að Hléskógum í Grýtubakka-
hreppi, S-Þingeyjarsýslu, dáinn
27. ágúst 1961, og Jónína Eyþóra
Guðmundsdóttir, Jónssonar frá
Tjarnarkoti í Miðneshreppi, Gull-
bringusýslu, f. 3. júní 1893 og verð-
ur hún því 90 ára á komandi
sumri.
Sveinbjörn var næstelstur fjög-
urra barna þeirra hjóna, en hin
eru Sigurleif, ekkja Aðalsteins
Sigurðssonar bókbandsmeistara,
Guðríður, kennari í Reykjavík, og
Guðmundur bókbandsmeistari,
kvæntur Björk Guðjónsdóttur.
Sveinbjörn fluttist með fjöl-
skyldu sinni árið 1929 til Reykja-
víkur og átti þar heima til ævi-
loka, ef undan eru skilin námsár
hans í Bandaríkjunum. Að loknu
skyldunámi hér í Reykjavík dvaldi
Sveinbjörn við nám að Héraðs-
skólanum á Laugarvatni og lauk
þaðan prófi vorið 1942.
Sveinbjörn hafði snemma sýnt
flugi og flugmálum áhuga og
dvaldi oft sem unglingur á
Sandskeiði og sýndi svifflugi mik-
inn áhuga. Árið 1944 hóf Svein-
björn nám í flugvirkjun í Kali-
forniu I Bandarikjunum og lauk
þaðan prófi með sérnámi 1947.
Að námi loknu fluttist hann til
íslands og vann lengst af hjá
Flugfélagi íslands, en nokkur ár
vann hann við eigið fyrirtæki sem
annaðist þjónustu við litlar flug-
vélar. Síðan vann hann hjá Flug-
leiðum eftir sameininguna við
Loftleiðir.
Sveinbjörn kvæntist banda-
rískri konu 28. desember 1946,
Golda Helen Montgomery, en þau
slitu samvistum fyrir nokkrum ár-
um. Þeirra börn eru: Jón Þór út-
varpsvirki, fæddur 1. maí 1948,
búsettur í Bandaríkjunum, Stefán,
fæddur 19. apríl 1951, prentari,
búsettur í Reykjavík, Jónína
María, fædd 2. ágúst 1952, húsfrú,
búsett á Kjalarnesi, og Hrafnhild-
ur, fædd 25. júní 1957, tölvufræð-
ingur í Reykjavík.
Sveinbjörn bjó lengst af í Vest-
urbænum ef undan eru skilin hin
síðari ár er hann bjó í Austurbæn-
um. Hann festi aldrei rætur aust-
an lækjar, og langþráður draumur
rættist á sl. ári er hann flutti aft-
ur í Vesturbæinn.
Hann stofnaði heimili þar með
ágætri konu, Herdísi Jónsdóttur,
og voru þau mjög samhent í því að
búa í haginn það heimili er þau
festu sameiginlega kaup á að
Hagamel 37 hér í borg og horfðu
björtum augum til framtíðarinnar
Ég kynntist Sveinbirni fyrir
tæpum tveimur áratugum og
leiddu þau kynni til vináttu sem
aldrei hefur borið skugga á.
Sveinbjörn var afar hógvær mað-
ur. Honum féll vel að hlusta á
aðra og staðreyndin er sú, að oft
verða slíkir menn fyrirhafnar-
laust bestu vinir manns. Svein-
björn var þeirrar gerðar að hann
gerði meiri kröfur til sjálfs sín en
annarra. Hjálpsemi hans var
viðbrugðið. Hann var mjög fær
maður í sínu starfi og naut virð-
ingar samstarfsmanna og yfir-
manna. Skaphöfn Sveinbjörns var
á þann veg að mönnum leið vel í
návist hans. Hann hafði ríkulegt
skopskyn og naut þess vel að vera
með vinum sínum á góðri stund.
Hann hafði yndi af veiðiskap og
þær voru margar veiðiferðirnar er
við fórum í saman, ýmist í góðra
vina hópi eða einir saman. Fátt er
ánægjulegra en að dvelja við
straumlygna á eða „Fjallavötnin
fagurblá" og renna fyrir silung
eða lax. Veiðin var ekki alltaf mik-
il, en útiveran og góður félags-
skapur bættu það upp í ríkum
mæli. Ég minnist þess er við fór-
um í síðustu veiðiferðina í Grímsá
á sl. sumri og veiðin var varla til
skiptanna. Þá komum við á heim-
leiðinni við á Kjalarnesinu hjá
dóttur hans og fjölskyldu hennar.
Mikil var ánægja dóttursonar
hans er Sveinbjörn rétti honum
undirmálsfisk sem endurgjald
fyrir einn ánamaðk sem drengur-
inn hafði gefið afa sínum í upphafi
ferðar.
Með Sveinbirni er genginn góð-
ur maður er sárt verður saknað af
öllum þeim er höfðu af honum ein-
hver kynni.
Mestur er þó missir Herdísar og
ekki síður aldraðrar móður, en
óvenju náið var samband þeirra
mæðgina. Sama gildir um börnin,
mjög vel rit dr. Helga Péturssonar
og annarra fræðimanna. Svein-
björn var einn af stofnendum
Lúðrasveitar Reykjavíkur árið
1922 og starfaði með henni í 47 ár.
Margt fleira mætti nefna, en þess-
ar línur eiga ekki að rekja ævi-
atriði hans í smáatriðum heldur
flytja örfá kveðjuorð.
Blessuð sé minning hans. Ég
votta syni hans, tengdadóttur og
öðrum ættingjum samúð mína.
Kristján Daníelsson
barnabörnin og systkini, aðra ætt-
ingja og venslafólk allt.
Eg sendi öllum ástvinum
Sveinbjörns mína dýpstu samúð.
Ég sakna vinar í stað.
Blessuð sé minning Sveinbjörns
Þórhallssonar.
Gunnar R. Magnússon
Getur nokkuð betra en kynnast
elskulegum og ljúfum manni í
faðmi náttúrunnar um hásum-
arsskeið þegar gróðurinn og fugla-
lífið, já allt lífið, syngur skaparan-
um lofsöngva og dirrindí. Þannig
bar fundum okkar Sveinbjarnar
fyrst saman við Laxá í Leirár-
sveit.
Báðir höfðum við ekki minni
áhuga á að lesa blóm og hlusta á
óð fuglanna en fanga laxinn. Við
gleymdum okkur í þeim unaði. Sá
félagsskapur sem þá var stofnað
til fyrir um tveimur áratugum,
hefur síðan staðið og stendur enn.
Þótt veiðiferðir hafi verið strjálli
á seinni árum, höfum við alltaf
komið saman á „hafnarnefndar-
fund“ öðru hverju og ætíð gert
miklar áætlanir um næsta starfs-
ár jafnframt því sem þær fyrri
voru ausnar gleymsku.
Nú er eitt sæti autt í þessum
elskulega hópi og það sem ekki var
síst skipað. Glettnin og glensið
átti þar heima og kátínan. Við
„veiðifélagarnir" sitjum hnípnir
eftir og biðum eftir „vegum fjalla
nýjum“. Við biðjum allar góðar
vættir að styrkja háaldraða móð-
ur Sveinbjarnar, Herdísi konu
hans, börn hans og systkini.
Genginn er góður drengur um
aldur fram.
Hjálmar Olafsson