Morgunblaðið - 19.11.1983, Síða 11

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 19. NÓVEMBER 1983
11
Einsog mér sýnist
• • •
'rjísli J. Ástþórsson
Dagbókarþankar
um bleika fíla
og fleira dótarí
Fyrsti dagur
Það verð ég að segja
þóaö þaö hljómi kannski
sjálfbirgingslega aö þaö
var snjallt hjá mér þegar
ég tók mér tak á dögunum
og byrjaði aftur aö færa
dagbókina sem ég gaf illu
heilli uppá bátinn um áriö
af einskærri leti og dáö-
leysi er ég hræddur um.
Verst hvílíkt ógrynni gull-
korna og ómetanlegra
uppátækja leikra sem
læröra hefur runniö
ósungiö til sjávar á þess-
um árum þegar ég fórnaöi
sagnfræöinni á altari mak-
indanna. Hvílík sóun. Og á
þessu tímabili nutum viö
traustrar og ábyrgrar
handleiöslu aö minnsta-
kosti fimm traustra og
ábyrgra ríkisstjórna og
stykkiö af títuprjónunum
komst uppí þrjú hundruö
þúsund krónur.
En nóg um þaö. Þetta
er búiö og gert. Eða rétt-
ara sagt búiö og ógert því
miður, ef svo mætti aö
oröi komast.
Næsti dagur
Góöakstraöi í góöum
félagsskap og meö tvö
stykki barnabörn suðrí
Sædýrasafn og gapti þar
meöal annars einsog góö-
um afa sæmir á kjagandi
gæsir og organdi sæljón
og drulluskítuga ísbirni.
Gapti item á Ijónynjuna í
Ijónabúrinu sem var ekk-
ert nema smjaöriö og
elskulegheitin þarsem hún
kúröi sig utaní bónda sinn
einsog kvensa sem er aö
reyna aö sarga aukafjár-
veitingu í jólagjafahítina;
og fyrir framan apabúriö
sem er handan viö laxa-
lóniö gapti ég af engu
minni áfergju á eitthvað
hárlaust en kvikt sem var
þarna á ferli i klofháum
bússum sem ég er hérna,
þartil ég áttaöi mig á því
aö þetta var bara strákur-
inn sem átti aö líta eftir því
aö gestirnir drukknuöu
hvorki i lóninu né höfnuöu
í gini Ijónsins. En næst
þegar ég góöakstra á
þessar slóöir þarf ég samt
aö hafa meö mér góöbrill-
urnar.
Óttast annars aö þetta
sé hálfgerður baslbúskap-
ur þarna í hraunjaörinum.
Þaö er náttúrlega veör-
áttan, en svo er þetta hálf-
karað ennþá og þess-
vegna hálf svona óhrjá-
legt, einsog viljinn sé meiri
en mátturinn liggur mér
viö aö segja. Fannst sel-
irnir hvaö skemmtilegastir
þóaö þeir hafi óorö á sér,
en brá ónotalega í brún
þegar ég arkaöi framá
kanínurnar. Stóð við
stofugluggann í sumar í
djúpum reytingarþönkum
þegar kanína skondraöi
yfir blettinn hjá okkur.
Álpaöist til þess aö segja
frá þessu og uppskar ekk-
ert nema tvíræðar augna-
gotur og ótuktarlegar
spurningar af þvi tagi til
dæmis hvort ég heföi ekki
líka séö slangur af fílum,
þ.e.a.s. bleikum fílum.
Allskonar svona fimm-
aurabrandarar dögum
saman og meinlegar at-
hugasemdir og ódrengi-
legar aödróttanir; og ég
ætla sannarlega ekki aö
hafa hátt um þetta meö
strákinn í bússunum.
En kanína var þetta
hvaö sem hver segir, og
geröi sig heimakomna f
poppíunum mínum áöur
en hún rambaöi útí víöátt-
una meö stefnu á Bessa-
staöi.
Þá kom dagur
Brá mér bílandi útí
Templarasund og átti þar
eftirminnilega biöstund
gegnt verslun Hjartar Niel-
sen og steinsnar frá einka-
bílastæöi hins háa Alþing-
is. Fyrir hliðunum inná
stæöiö eru forláta stangir
sem eru röndóttar einsog
beiskur brjóstsykur og af
sömu gerö og sjá má viö
landamærastöövar og
þarsem járnbrautir skera
akvegi. Þær eru vélvædd-
ar og poppa sjálfkrafa
uppí loft þegar bílstjórinn
pjakkar þar til geröu
spjaldi í þar til geröa rifu á
þar til gerðum stólpa.
Digur kútur í digrum bíl
réði ekkert viö þetta og
pjakkaöi einsog óöur
maður án þess aö stöngin
haggaöist. Þá tók hann til
viö aö pípa á hana einsog
óöur maöur og virtist
ímynda sér aö hann gæti
leikiö sama leikinn og
ísraelsmenn foröum þegar
þeir hertóku Jeríkó meö
því að ramba í kringum
hana og blása borgarmúr-
ana um koll meö hrúts-
hornum. Louis Armstrong
segir frá þessu á ágætri
plötu, og svo er meira aö
segja talsvert um þetta i
Biblíunni.
Digri kúturinn lá þarna
á flautunni þangaö til
roskinn maöur meö ang-
urværan þolinmæöissvip,
sem ég ætla aö hafi veriö
þingvöröur, labbaöi sig út
úr Þórshamri og pjakkaói
kútinn inn, en nánast í
sömu svifum kom annar
þingmaöur á fleygiferö í
annarri glæsikerru og
haföi þaö aó vísu stór-
slysalaust inná stæóió en
stímaöi þar umsvifalaust á
steinvegginn sem umlykur
alþingisgaröinn; snaraöi
sér þá útúr gæðingnum og
gaf áverkunum djöfullegt
augnaráð og þaut þá aftur
inní gæöinginn og mis-
tókst gíraskiþtingin ööru
sinni og keyröi tafarlaust
aftur á vegginn.
Þá hypjaði óg mig satt
best aö segja, þvíaö ég
var alvarlega farinn aö ef-
ast um aö götunefnan sem
allt þetta gerðist viö gæti í
raun og veru veriö kennd
viö templararegluna.
Og enn rann dagur
Datt i hug í Ijósi þess
sem geröist í gær, hvort
þaö væri ekki þjóöráö aö
fá hans heilagleika Mahar-
ish Mahesh Yogi til þess
aö kenna þingmönnunum
okkar aö leggja kerrunum
sínum án þess aö allt ætli
um koll aó keyra. Hans
heilagleiki er meöal ann-
ars „stofnandi Vísinda
skapandi greindar og
Tækniþekkingar eining-
arsviösins" og „stofnandi
Heimsstjórnar tímaskeiös
uppljómunar", og ég
vænti þess aö menn hafi
tekiö eftir því aö hann
auglýsti t DV síöastliöinn
laugardag aö hann tæki
aö sér aö kippa þjóöum af
öllu tagi uppúr fenjunum
sem þær heföu álpast útí
þrátt fyrir traustar og
ábyrgar ríkisstjórnir.
Ég var svo forsjáll aö
geyma auglýsinguna, en
þar segir orörétt:
„Ríkisstjórnum er boöiö
aö gera samning viö
Heimsstjórn tímaskeiös
uppljómunar um aö leysa
vandamál sín á grundvelli
afturkræfra útgjalda eftir
aö takmarkinu hefur verið
náö. Áriö 1983 getur oröiö
ár fyllingar fyrir sérhverja
ríkisstjórn.“
Hans heilagleiki, sem er
litill kall í stórum kyrtli, lýs-
ir patentinu sem hann er
meö í pokahorninu meö
svofelldum oröum:
„Heimsstjórn tíma-
skeiös uppljómunar nýtur
fullveldis í sviöi vitundar
myndugleika ósigranlegs
valds náttúrulaga og nýtur
starfskrafta i aflmikilli, ei-
lífri þögn einingarsviðs
allra náttúrukrafta, þaöan
sem óendanleg fjölbreytni
alheims er stjórnaö á full-
kominn máta án vanda-
mála.“
Svona manni yröi aö
sjálfsögöu ekki skotaskuld
úr því aö kenna forystu-
sauöunum okkar aö koma
köggunum sínum í örugga
höfn án þess aö rústa
miðbæinn Hans heilag-
leika Maharishi Mahesh
Yogi skortir ekkert annaö
en skýra hugsun og/eöa
allsgáöan þýöanda. Ef
honum fyndist það á hinn
bóginn fyrir neöan virö-
ingu sína aö gerast öku-
kennari hér útá hjara ver-
aldar, þá mætti þó alténd
ráöa hann til þess aö
kenna sumum af ráöherr-
um Sjálfstæöisflokksins
svolitla stjórnvisku.
Meistarinn talar um ei-
lífa þögn í eldræöu sinni
sem vitnaö er í hér efra,
og svei mér sem eilíf þögn
væri ekki skömminni
skárri en þessi sífelldu
hrópyröi sem fyrrnefndir
ráöherrar láta dynja hver á
öörum í tíma og ótíma.
Aumingja Albert viröist
hafa tekiö þá yfirlýsingu
ríkisstjórnarinnar alvar-
lega aö þaö þurfi aö gera
eitthvaö fleira en að
skrúfa fyrir kaupið hjá
fólki og fær ekkert nema
glósur og skens fyrir ein-
feldnina. Hann heföi ekki
getað fariö verr útúr því
þó hann heföi séö kanínu.
Hans heilagleiki gæti
reynt aö uppljóma þann
algilda sannleika fyrir
hæstvirtum ráöherrum aö
þaö sé ekki beinlínis
traustvekjandi hvernig
þeir láta.
Látum þaó vera þóaö
þeir séu á góöri leiö meö
aö veróa brandari dags-
ins. Hitt er öllu lakara ef
þeim tekst aö pexa sig út-
úr Stjórnarráöinu og aö
maður þurfi aftur aö fara
aö búa sig undir þaó aö
stykkið af títuprjónunum
komist i þrjú hundruð þús-
und krónur.
Kjarvalsstaðir:
Strengjaleikhúsið frum-
sýnir Bláu stúlkuna
Leikbrúðuverk ætlað fullorðnum eftir Messíönu
Tómasdóttur, við tónlist Karólínu Eiríksdóttur
Leikbrúðuverkið Bláa stúlkan eftir
Messíönu Tómasdóttur við tónlist
Karólínu Eiríksdóttur verður frum-
sýnt að Kjarvalsstöðum laugardaginn
19. nóvember.
Messíana er höfundur handrits,
brúða og leikmyndar og gerðu
starfslaun Reykjavíkurborgar
henni kleift að vinna verkið til
flutnings en sagan um bláu stúlk-
una varð til er hún sótti alþjóðlegt
brúðuleikhúsnámskeið á vegum
UNIMA í Frakklandi.
„Bláa stúlkan er ljóðrænt lát-
bragðsverk, dæmisaga þar sem
meðal annars eru notuð tákn úr
náttúrunni til að segja frá mann-
legum tilfinningum og viðbrögðum.
Það fjallar um frelsið, ástina og
drauminn," segir Messíana í kynn-
ingu á verkinu. „Tónlistin skipar
svipaðan sess í verkinu og tónlist í
ballett og er unnin á svipaðan hátt,
það er að segja hugmynd að verkinu
verður til viss söguþráður og per-
sónur. Höfundur leitar síðan til
tónskálds sem semur tónverk eftir
frumdrögum sögunnar og síðan eru
hreyfingar brúðanna byggðar á
tónlistinni."
Messíana Tómasdóttir hefur
stundað nám í vefjalist, grafík,
leikmyndateiknun og leikbrúðugerð
í vefnaðarskóla og hjá einkakenn-
ara í Færeyjum, í Myndlistaaka-
demíunni í Árósum í Myndlista og
handíðaskóla íslands svo og á ýms-
um námskeiðum hérlendis og er-
lendis. Auk aðalstarfs síns sem
leikmyndateiknari fyrir leikhús og
sjónvarp hefur hún í vaxandi mæli
fengist við brúðuleikús.
Karólína Eiríksdóttir, höfundur
tónlistar, stundaði nám i Tónlist-
arskólanum 1 Reykjavík og lauk
þaðan prófi úr píanókennaradeild,
en hafði einnig lagt stund á tón-
smíðar við skólann. Karólína stund-
aði framhaldsnám við háskólann í
Michigan og lauk þaðan meistara-
prófi í tónlistarfræði og sögu og síð-
ar í tónsmíðum. Hún starfar nú
sem kennari við Tónlistarskólann í
Kópavogi og í vetur einnig við Tón-
listarskólann í Reykjavik, auk þess
sem hún fæst við tónsmíðar.
Tónlistin í sýningunni er samin
fyrir fiðlu, píanó og klarinett og er
hún leikin af Guðnýju Guðmunds-
dóttur, Snorra Sigfúsi Birgissyni og
Óskari Ingólfssyni. Brúðurnar í
sýningunni eru sambland af bunr-
aku-brúðum (japönsk hefð) og
stangarbrúðum. Þeim stjórna auk
Messíönu Anna Einarsdóttir leikari
og Pétur Knútsson. Lvsingu annast
Ágúst Pétursson og Arni Ibsen að-
stoðaði við leikstjórn. Sýningin
verður frumsýnd sem fyrr segir á
Kjarvalsstöðum á laugardaginn
kl.17, þá verða tvær sýningar á
sunnudeginum klukkan sex og
klukkan átta. Bláa stúlkan verður
einnig sýnd á Kjarvalsstöðum helg-
ina eftir en þriðja sýningarhelgi
verður að Gerðubergi. Sýningin er
ætluð fullorðnum og er forsala að-
göngumiða í bókabúð Máls og
menningar.
„Ljóðrænt látbragðsverk um frelsið og ástina og drauminn." F.v.: Anna
Einarsdóttir og Messíana Tómasdóttir stjórna brúðunum, þær segja söguna
og falla inn í leikmyndina án þess að vera faldar. Moruunbiaftið/ KOE