Morgunblaðið - 22.01.1984, Side 7

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 22. JANÚAR 1984
7

HUGVEKJA
eftir séra
Guðmund Óskar Ólafsson
3. sunnudag eftir þrettánda:
„Og postularnir sögðu við
Drottin: Auk oss trú. En
Drottinn sagði: Ef þér hafið
trú eins og mustarðskorn,
gætuð þér sagt við mór-
berjatré þetta: Ríf þig upp
með rótum og gróðurset þig
í hafinu og það mundi hlýða
yður.“ (Lúk. 17:5)
Það sýnist eiginlega með
ólíkindum að postularnir
skyldu biðja Drottin um meiri
trú, þeir sem voru þó í dagleg-
um samvistum við Hann sjálf-
an. Engu að síður færir guð-
spjallið frásögn af slíku. Ljóst
má samt vera, ef litið er
raunhæft á málið að postul-
arnir voru bara menn, eins og
gengur og gerist, háðir þeim
takmörkunum að geði og allri
gerð eins og við hvert og eitt
okkar. Já, þeir voru aðeins litl-
ir menn, sem trúað var fyrir
miklu, svo miklu að erfitt
reyndist undir að rísa. Hins-
vegar hefur trúlega forsendan
fyrir bæn þeirra verið sú, að
þeir hafa reynt Hann að því,
sem þeir voru að tala til, að
geta svarað bæn þeirra og
veitt það sem þeir væntu er
þeir mæltu: Auk oss trú.
Ef þú leggur verk upp á að
lesa þessar línur, þá kann að
vera að þér detti í hug, að þú
munir nú alveg komast af
þennan daginn án þess að fara
að knéfalla og biðja um aukna
trú eins og fiskimenn og annað
lúans fólk austur þar í eina tíð,
sem mætti manninum frá Nas-
aret. Látum svo vera, að sinni.
En mig langar að segja þér frá
rauða þræðinum. Þegar öll
herskip mesta flotaveldis
heims voru seglskip, þá var
hver einasti kaðalspotti þessa
flota merktur með ákveðnu
einkenni á þann veg, að inn í
allan kaðal var ofinn sterkur
þráður, rauður að lit. Frá þess-
um sið er trúlega sprottið orð-
takið, að eitthvað gangi eins og
rauður þráður í gegnum eitt
eða annað og er þá gjarnan
haft um það, sem einkennir til
að mynda verk og háttu
manna. Og nú langar mig að
spyrja: Er ekki einhver þráður
í þinni gerð, í þínu lífsviðhorfi,
sem kominn er frá manninum
sem postularnir voru að tala
við. Mér er minnisstætt að ég
las eitt sinn frásögn prests
nokkurs af því er hann kom í
hús eitt til þess að skíra barn.
Móðirin sagði þá við hann: „Ég
er nú engin kirkjumanneskja
þó að ég láti skíra." Prestur
spurði þá, hvort hún teldi sig
ekki eiga kirkjunni neitt að
þakka, en hún kvað svo ekki
vera, sér vitandi.
Presturinn mælti að það
þætti sér einkennilegt, a.m.k.
væri þessu á annan veg farið
með hann sjálfan, allt ætti
hann kirkjunni að þakka:
„hugsunarhátt móður minnar,
mannkosti vina minna og svo
það litla, sem ég á af ábyrgð-
artilfinningu og samvisku".
Það kann að vera að það
hendi okkur nokkuð oft að
gleyma því, að við eigum og
njótum úr þeim trúararfi, sem
kristin kirkja hefur varðveitt
þrátt fyrir allt og þeim ávöxt-
um sem þaðan eru runnir.
Slíkt er svo ofið djúpt í alla
gerð, að auðvelt er að gleyma
hvaðan það var í upphafi feng-
ið í áhorf og vitund, sem innra
býr, gerum máski ráð fyrir að
sú trú, sem við eigum og ávext-
ir hennar, ljósir sem huldir,
hafi skotið rótum af sjálfu sér,
en ekki af því að Orðið var boð-
að um ár og daga, sem segir
frá Honum, sem bæði vekur og
styrkir trúna.
Postularnir fundu það vísast
berlega, að trúin sem bar þá
yfir bárur sem brot, var ekki
þeirra eigin máttarverkum og
þreki að þakka, þeir voru allir
og einasta í slóðinni Hans, sem
hafði kallað þá til fylgdar. Þeir
sögðu því tæpast þegar eitt-
hvað svarf að þeim, eða þegar
einhver eða eitthvað kastaði
skugga eða auri á trú þeirra:
Herra, tak frá okkur það sem
myrkvar og mælir í gegn, held-
ur einfaldlega: Auk oss trú, vef
þann rauða þráð í vitund og
veru, sem hvergi brestur. Og
það var þá, sem Hann benti
þeim á, að litla trúarkornið,
sem þeir ættu, það gæti dugað
þeim til hins stóra, jafnvel
þess, sem kynni að virðast
ómögulegt. Og að austurlensk-
um sið þá gaf hann þeim þetta
til kynna með táknmynd: „Ef
þér hafið trú eins og must-
arðskorn, gætuð þér sagt við
mórberjatré þetta: Ríf þig upp
með rótum og gróðurset þig í
hafinu og það mundi hlýða yð-
ur.“
Postular eru áreiðanlega
ekki einir um að óska sér
svona trúar, að geta flutt úr
stað það sem til fyrirstöðu
reynist í lífinu. Ég er viss um
að þú þekkir slíkar væntingar
hver sem þú ert, að óska þess
að hafa vald og getu til þess að
skáka því öllu sem þú mætir í
viðfangi daganna á þá staði,
sem þér þætti hentast hverju
sinni. Við stöndum öll ein-
hvern tíma frammi fyrir ófær-
um, sem við gjarnan vildum
hnika til, svo að gatan væri
greiðari í margvíslegum skiln-
ingi. En mér er jafnframt
mæta vel kunnugt að ýmsir
vilja fást við agnúana á vegin-
um sínum með atfylgi annarra
herra, en Hans, sem postul-
arnir treystu best og þar verð-
ur reyndar hver að fara þá leið
sem auðna gefur efni til.
Við eigum í málinu orðtak,
sem segir að trúin flytji fjöll
og ég veit að margur getur
staðfest að hafa séð slíks
dæmi. Ég hef þekkt fóik, sem
hefur mætt örlögum sínum,
þyngri en tárum taki, af því-
líkum styrkleika að með öllum
ólíkindum var, af því að rauð-
ur þráður Guðstrúar bjó í
barmi. Fyrrnefndu orðtaki um
trúna og fjallið hefur einnig
verið þannig hagrætt: Trúin
annaðhvort flytur fjöllin úr
stað, eða grefur göng í gegnum
þau. Þetta merkir einfaldlega
að töframál trúarinnar fyrir
lífið manns þýðir ekki endilega
að erfiðleikarnir, sem við öll
mætum á svo marga vegu, að
þeir hverfi eða smækki fyrir
trú okkar, veikri eða sterkri,
heldur hitt að við megnum að
takast á við þá, una og lifa án
þess að verða knésett. Mig
langar að líkja því við hluta úr
elskulegu kvæði þar sem
mætti líkja trúarinnar must-
arðskorni við snarrótarpunkt-
inn: „Flest grös hefði kalið við
klakann/eða króknað við far-
daga él./En punkturinn þol-
góður þarna/hefur þraukað og
unir sér vel./ ... Sjáðu leggina
iðgræna undir/þessum öxum
sem gæla við hönd./Þú skalt
styðjast við stráin þau arna/-
þegar sterkviðrin æða um
lönd./
(Ól.Jóh.Sig.)
Já, við þetta veika korn, sem
trúin svo tíðum sýnist, má
styðjast í fullu trausti og
senda þannig marga fyrirstöðu
á haf út. Það kom eitt sinn
maður í nauðum til Marteins
Lúthers og leitaði ásjár og
styrks. Lúther sá að hann var
við að bugast og mælti: „Er þá
Guð dáinn? Svarið var: Nei. Þá
sagði Lúther: „En hvaða
ástæða er þá til að láta hug-
fallast?" Hann þekkti þann
þráð, sem getur haldið mann-
inum uppréttum: „Vor Guð er
borg á bjargi traust.“ Lúther
útskýrði einnig 1. boðorðið
m.a. með þessum orðum: „Að
hafa Guð er það eitt að treysta
honum og ekkert annað og
reiða sig á hann.“
Lærisveinarnir þekktu
þetta. Þeir voru kallaðir úr
hvunndagsverkunum, nokkrir
menn úr fjöldanum til þess að
verða ármenn kirkjunnar í
heiminum, þeirrar stofnunar,
sem á það hlutverk að boða
Hann nálægan og næstan, sem
getur svarað þegar við biðjum:
Auk oss trú. Og þegar hún er
hlutverki sínu samkvæm, þá
tekur hún undir með Páli þeg-
ar hann segir um Jesúm Krist:
„Hann er vor trú.“ Og til Hans
má beiðni okkar berast, sem
hinna fyrstu votta, þegar við
finnum veikleikann gagntaka
okkur. Megi góður Guð gefa
okkur heill til þeirra viðbragða
og slíkrar trúar að við „styðj-
umst við stráin þau arna“, til
þess að rauði þráðurinn í lífi
okkar verði hvorki svikinn, né
sundur rakinn að eilífu.
Séra (•uAmundur Óskar Ólaísson
er prestur í Nesprestakalli.
ÐSTÖD
VERÐBREFA-
IÐSKIPTANNA
Hvernig ávaxtar þú
sparifé þitt
0,1,2,3..eða 11 %?
Verðtryggður sparnaður — Samanburður á ávöxtun
m.». lérakiarivWtðhi
Veöskuldabréf
Sparisk. rikissj.
Sparisjóösreikn.
Raun-
évíxtun
Fjðktt éra tll að tvðl.
10%
5Vt%
1 %%
7% ár
13 ár
47 ár
Riuniukning
hðfuðat. attir 7 ér
95%
45,5%
11%
ENN BATNA KJÓR
SPARIFJÁREIGENDA
Getum nú boðið sparifjáreigendum áhættulausa
skammtímafjárfestingu frá 45 dögum til allt að
fjögurra ára meö 5% til 5,50% ávöxtun umfram
verðtryggingu — án óvissu um endurheimtutíma
fjárins.
Kynniö ykkur nýjustu ávöxtunarkjörin á Verð-
bréfamarkaöi Fjárfestingarfélagsins.
SOLUGENGIVERÐBRÉFA
23. janúar 1984
Spariskírteini og happdrættislán ríkissjóðs
Ár-flokkur Sölugengi pr. kr. 100 Ávöxtun- arkrafa Dagafjöldi til innl.d.
1970-2 17.415,64 Innlv. í Seölab. 5.02.84
1971-1 14.747,94 5,00% 1 ár 232 d.
1972-1 13.471,37 5,00% 2 ár 2 d.
1972-2 11.002,09 5,00% 2 ár 232 d.
1973-1 8.389,92 5,00% 3ár 232 d.
1973-2 8.070,12 5,00% 4 ár 2 d.
1974-1 5.283,57 5,00% 4 ár 232 d.
1975-1 4.002,39 Innlv. í Set Slab. 10.01.84
1975-2 3.021,25 Innlv. iSeölab. 25.01.84
1976-1 2.751,56 5,00% 47 d.
1976-2 2.273,74 Innlv. i Seðlab. 25.01.84
1977-1 2.006,09 5,00% 62 d.
1977-2 1.681,17 5.00% 227 d.
1978-1 1.360,18 5,00% 62 d.
1978-2 1.074,02 5,00% 227d.
1979-1 920,03 5,00% 32 d.
1979-2 697,55 5,00% 232 d.
1980-1 598,40 5,00% 1 ár 82 d.
1980-2 462,82 5,00% 1 ár 272 d.
1981-1 396,39 5,00% 2 ár 2 d.
1981-2 294,49 5,00% 2 ar 262 d.
1982-1 276,76 5,00% 1 ár 38 d.
1982-2 205,41 5,00% 1 ár 248 d.
1983-1 158,54 5,00% 2 ár 38 d.
1974-D 5.073,59 5,50% 57 d.
1974-E 3.487,71 5,50% 308 d.
1974-F 3.487,71 5,50% 308 d.
1975-G 2.288,03 5,50% 1 ár 308 d.
1976-H 2.118,74 5,50% 2 ár 67 d.
1976-1 1.652,73 5,50% 2 ár 307 d.
1977-J 1.491,34 5,50% 3 ár 68 d.
1981-1. fl. 315,04 5,50% 2 ár 98 d.
Veðskuldabréf — verðtryggð
Sölugengi m.v. 2 afb. á ári Nafnvextir (HLV) Avöxtun umtram verötr.
1 ár 95,34 2% 8,75%
2 ár 92,30 2% 8,88%
3 ár 91,66 3%% 9,00%
4 ár 89,36 3 Vi% 9,12%
5 ár 88,22 4% 9,25%
6 ár 86,17 4% 9,37%
7 ár 84,15 4% 9,50%
8 ár 82,18 4% 9,62%
9 ár 80,24 4% 9,75%
10 ár 78,37 4% 9,87%
11 ár 76.51 4% 10,00%
12 ár 74,75 4% 10,12%
13 ár 73,00 4% 10,25%
14 ár 71,33 4% 10,37%
15 ár 69,72 4% 10,49%
16 ár 68,12 4% 10,62%
17 ár 66,61 4% 10,74%
18 ár 65,12 4% 10,87%
19 ár 63,71 4% 10,99%
20 ár 62,31 4% 11,12%
Veðskuldabréf óverðtryggð
Sðtu°anðím/V Il8%l?nv owjHLV
latb. áári ,8/" 20% 25/4 27%
1 ár
2 ár
3 ár
4 ár
5 ár
Hlutabréf
Hampiöjan 10% hlutafjár
Kauptilboö óskast
Daglegur gengisútreikningur
Verðbréfamarkaður
Fjárfestingarfélagsins
Lækjargötu 12 101 Reykjavik
Iðnaóarbankahúsinu Sími 28566