Morgunblaðið - 01.02.1984, Page 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 1. PEBRÚAR 1984
+ MAGNÚS PÉTURSSON, Hétúni 12,
lést 30. janúar. Vilborg Eiríksdóttir, Andrés Magnússon, Björn Magnúaaon, Pétur Magnússon.
+
Eiginkona mín, móöir okkar, tengdamóöir og amma,
STEINUNN GUÐRÚN GUONAOÓTTIR,
Bésanda 7,
lést í Borgarspítalanum 30. janúar.
Guðmundur Jónaason,
Margrét Guömundsdóttir,
Guðjón Guómundsson,
Karen Christensen,
Snorrí Steinn Guðjónsson.
Móöir mín,

GUÐRÚN LÝDSDÓTTIR
fré Skélholtsvík,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 2. febrúar kl.
15.00. Jarðsett verður í Gufuneskirkjugaröi.
Guöný Jónsdóttir
og fjölskylda.
+
Móöir okkar,
HALLDÓRA ÞÓRÐARDÓTTIR,
Smiöjustlg 11,
sem lést þann 25. janúar sl. veröur jarösungin frá Dómkirkjunni
fimmtudaginn 2. febrúar nk. kl. 13.30.
Guörún Gfsladóttir,
Guömundur Gíslason.
Oddný Sigurrós
Siguröardóttir
+ Elskuleg móöir okkar og tengdamóöir.
JÓFRÍÐUR KRISTÍN ÞÓROARDÓTTIR,
Njélsgötu 76,
er látln.
Edda Ólafsdóttir, Ólöf Ólafsdóttir,
Kristín Ólafsdóttir, Bjarni Sigurösson.
Fædd 30. september 1890
Dáin 15. janúar 1984
Oddný Sigurrós Sigurðardóttir,
fyrrum húsmóðir í Bakkakoti í
Skagafjarðarsýslu, andaðist í
Fjórðungssjúkrahúsinu á Akur-
eyri hinn 15. janúar og var kvðdd
hinstu kveðju frá Akureyrar-
kirkju 21. sama mánaðar. Þann
dag var bjart og fagurt veður, sem
mjög var í samræmi við lífsvið-
horf og andlegt atgervi þessarar
látnu merkiskonu. Lífið hafði ekki
alltaf farið um hana mjúkum
höndum, en þrátt fyrir ýmsan
mótgang, áföll og sorgir hafði hún
aldrei látið bugast, heldur varð-
veitt sálarstyrk sinn og trú á hið
góða til síðustu stundar. Henni
hafði verið gefið mikið þrek sem
entist henni vel og lengi. Vinnu-
dagurinn varð líka langur og því
var hvíldin orðin kær, er hún féll
frá nokkuð á 94. aldursári sínu.
Oddný Sigurrós var vestfirsk að
ætt og uppruna. Hún fæddist á
Sæbóli á Ingjaldssandi 30. sept-
ember 1890 og var fyrsta barn for-
eldra sinna, sem voru hjónin
Dagbjört Helga Jónsdóttir, ættuð
úr Dýrafirði, og Sigurður Ólafs-
son, ættaður frá Breiðafirði. Yngri
börn þeirra hjóna voru Rafn Alex-
ander, lengi skipstjóri á Kötlu og
fleiri skipum, og ólafía, lengi hús-
móðir á Sauðárkróki. Þau Dag-
björt Helga og Sigurður voru
fremur fátækt fólk, en bráðdugleg
og útsjónarsöm við að bjarga sér
og sínum. Þau dvöldust í hús-
mennsku framan af, en bjuggu
síðan búi sínu á Ketilseyri í nokk-
ur ár. Sigurður stundaði löngum
sjó, svo sem títt var þar vestra, og
lá hvergi á liði sínu. Dagbjört var
þá heima með börnin, sem
snemma reyndust samhent, dug-
leg og mannvænleg. En brátt
dundi yfir reiðarslag, er heimilis-
faðirinn drukknaði af skipi sínu
árið 1906. Lauk þá brátt búskap
fjölskyldunnar á Ketilseyri og
fluttist Dagbjört með börnin til
■%^-Þingeyrar, þar sem auðveldara
var um atvinnu.
Oddný Sigurrós fór að vinna
fyrir sér á barnsaldri og dvaldist á
ýmsum stöðum í nágrenni móður
sinnar, þar til hún réðst í vist til
kaupmannshjóna norður á Sauð-
árkróki. Dvaldist hún þar í nokkur
ár og undi vel hag sínum. Móðir
hennar og systir fylgdu brátt eftir
og settust líka að á Sauðárkróki. I
Skagafirði kynntist Oddný jafn-
aldra sínum, Hjálmari Jónssyni
frá Bakkakoti í Vesturdal, hinum
ágætasta manni. Þau felldu hugi
saman og gengu í hjónaband árið
1917. Hófu þau síðan búskap í
Bakkakoti, þar sem foreldrar
Hjálmars höfðu áður búið, þau
Helga Hjálmarsdóttir frá Bakka-
koti og Jón Jónasson frá Tungu-
hálsi. Vegnaði þeim Oddnýju og
Hjálmari vel um skeið, enda sam-
hent og dugleg í besta lagi. Þau
eignuðust fjögur börn. Einn son
misstu þau ungan, en upp komust
Sigurður Helgi, húsasmiður á Ak-
ureyri, Helga, húsmóðir á Akur-
eyri, og Jón Rafnar, sem var
skólastjóri í Skógum og er nú
fræðslustjóri á Suðurlandi. En
eftir góðan búskap í Bakkakoti í
nokkur ár sóttu veikindi og aðrir
erfiðleikar að þessum ungu hjón-
um. Loks veiktist Hjálmar hast-
arlega af lungnabólgu, sem í þá
daga var oft banvæn, og andaðist
hann eftir skamma legu vorið
1922.
Oddný stóð þá ein uppi með þrjú
ung börn og átti úr vöndu að ráða.
Hún ákvað að freista þess að
halda búskapnum áfram og hafa
börnin hjá sér. Til hennar réðst þá
Stefán Jóhannesson, mikill öðl-
ingsmaður, sem reyndist henni vel
í hvívetna. Þau gengu í hjónaband
sumarið 1923. Börn eignuðust þau
fimm. Tvö dóu ung, en upp komust
Hjálmar Alexander, húsasmiður í
Kópavogi, Aðalbjörg Sigrún og
Dagbjört Hrefna, sem báðar eru
húsmæður í Reykjavík. Með Stef-
áni kom og í heimilið móðir hans,
Guðrún Björg Guðmundsdóttir
frá Geirmundarhóli.
Þau Oddný og Stefán bjuggu
síðan í Bakkakoti samfleytt til
1938, en dvöldust við vinnu á ýms-
um stöðum í Skagafirði næstu ár.
Lengst af áttu þau þá heima á
Hofi, sem var smábýli skammt frá
Varmahlíð. Loks fluttust þau svo
til Akureyrar árið 1949 og eignuð-
ust þar eigið húsnæði bráðlega.
Einnig þar var haldið áfram við
margvísleg störf, meðan þrek
framast leyfði. Til Akureyrar
sóttu þau gjarna heim börn og
barnabörn sem og aðrir ættingjar
og vinir af fjarlægari slóðum. Þá
nutu þau hin síðari ár sérstakrar
umhyggju og umönnunar þeirra
barna sinna, sem á Akureyri
dveljast, og venslafólks þeirra.
Verður sú aðstoð seint metin að
verðleikum.
Þegar Oddný Sigurrós var kom-
in yfir nírætt, fór þrek hennar að
dvína og heilsu að hraka, svo að
hún gat ekki lengur haldið eigið
+
Faöir okkar, tengdafaöir og afi,
ÞORFINNUR GUNNAR GUOMUNDSSON,
Langholtsvegi 105,
sem andaöist 26. janúar veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju
föstudaginn 3. febrúar kl. 10.30.
Kristjana Þorfinnsdóttir,
Péll Þorfinnsson,
Kolbrún Þorfinnsdóttir,
Garóar Þorfinnsson,
tengdabörn og barnabörn.
+
Eiginmaöur minn, faöir, tengdafaöir og afi,
GUDMUNDUR RÓSMUNDSSON,
Kleppsvegi 8,
sem andaöist 25. janúar veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju
fimmtudaginn 2. febrúar kl. 13.30.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afbeönir, en þeim sem vildu
minnast hans er bent á líknarstofnanir.
Sigríöur Guöjónsdóttir,
Karólína Guömundsdóttir, Frímann Gunnlaugsson,
Guömundur H. Frímannsson, Elísabet Hjörleifsdóttir,
Gunnlaugur Frímannsson, Guölaug Halla fsaksdóttír,
Sigríöur Frímannsdóttir,
Katrín Regína Frímannsdóttir, Haraldur Bjarnason,
Karl Frímannsson
og barnabörn.
Kjartan Júlíus-
son - Isafirði
Fæddur 6. júlí 1950
Dáinn 12. janúar 1984
„Ef við lítum yfir farinn veg og finnum
»gamla slóð,
færast löngu liðnar stundir okkur nær.
Því að margar standa vörður þær, sem
»einhver okkar hlóð,
uppi um fjöll, þar sem vorvindurinn
»hlær.
Öll þau yndisfögru kvöld,
okkar litlu skátatjöld,
eru gömlum skátum endurminning kær.
Þegar varðeldarnir seiða og við syngj-
»um okkar ljóð,
suðar fossinn og töfrahörpu slær.
(Har. Ól.)
Mig setti hljóða, þegar mér
barst fregnin um að Kjartan væri
látinn. Reyndar vissi ég, að hann
gekk ekki heill til skógar, en hugs-
uninni um að dauðinn biði við
næsta leiti gaf ég ekki rúm í
hugskoti mínu.
Raunveruleg kynni okkar Kjart-
ans hófust ekki fyrr en ég byrjaði
að starfa í skátahreyfingunni á
ísafirði, enda þótt við værum bæði
bornir og barnfæddir ísfirðingar.
Þegar ég lít yfir farinn veg og
minnist hinna fjölmörgu
samverustunda okkar í Skáta-
heimilinu, hvort sem um var að
ræða námskeið, varðelda, undir-
búning skátamóta eða bara rabb
um daginn og veginn, kom það
greinilega í ljós, hversu stóran
sess skátastarfið átti í huga
Kjartans. Foringjanámskeið og
varðeldar stóðu og féllu með hon-
um. Hann var óþreytandi þegar
skátastarfið annars vegar.
Sumarið 1978 stóðu ísfirsku
skátafélögin, Valkyrjan og Ein-
herjar, fyrir Skátamóti Vestfjarða
í Álftafirði. Það var síðasta stóra
verkefnið sem við unnum saman
að, áður en ég fluttist búferlum til
Danmerkur.
Kjartan, sem sömuleiðis var fé-
lagsforingi Einherjanna, tók að
sér að vera mótsstjóri og sinnti
því erilsama starfi af mikilli fórn-
fýsi eins og hans var von og vísa.
Á þeim fjölmörgu mótsnefndar-
fundum, sem við héldum í sam-
bandi við undirbúning mótsins,
man ég, að mér hætti oft til að
dvelja of lengi við smáatriðin. Og
jafnoft dáðist ég að þeirri yfirsýn
og þekkingu, sem Kjartan hafði á
öllu sem að skátastarfi laut, svo og
hæfileikum hans til að greina að-
alatriðin frá aukaatriðunum.
heimili. Fór hún þá á Elliheimilið
í Skjaldarvík ásamt Stefáni vorið
1982. Þar leið henni eftir atvikum
vel, þótt ekki festi hún verulegt
yndi á þeim stað. Skömmu eftir
síðustu áramót fór hún á Fjórð-
ungssjúkrahúsið á Akureyri og
þar andaðist hún eftir skamma
dvöl.
Nú þegar Oddný Sigurðardóttir
er horfin okkur sjónum yfir móð-
una miklu stendur eftir minningin
um hana sem einstaklega glæsi-
lega og heilsteypta konu. Hún var
alla tíð dugleg, glaðvær, bjartsýn
og vel af guði gerð í alla staði.
Akdrei lét hún bugast, þótt á móti
blési, heldur varðveitti heiðríkju
hugans og óbilandi sálarstyrk til
hinstu stundar. Hún var alla tíð
áhugasöm við vinnu og verklagin
með afbrigðum. Þá var hún orð-
hög vel, kunni mikið af ljóðum og
las góðar bækur, þegar næðis-
stundir gáfust. Létt var henni og
um að skrifa og ritaði til dæmis
fyrir nokkrum árum ágætar
endurminningar frá æskuárum
sínum í tímaritið Heima er best.
Þannig lagði hún gjörva hönd á
margt og reyndist í hvívetna
traustur fulltrúi þeirrar alda-
mótakynslóðar, sem með elju og
atorku lyfti þjóðinni og færði flest
til betri vegar í landi okkar.
Við sem þekktum þessa merku
konu minnumst hennar með sér-
stakri virðingu og þakklæti. Eink-
um minnumst við systkinin
margra ánægjulegra samfunda
við hana, er hún heimsótti okkur í
Skógum við fermingar og önnur
tækifæri. Slíkar stundir voru
dýrmætar og munu jafnan í
endurminningu sveipaðar mikilli
fegurð og birtu, sem lýsir leiðir
um ókomin ár.
Við sendum Stefáni afa innileg-
ar samúðarkveðjur um leið og við
þökkum ógleymanleg kynni við
ömmu á Akureyri og biðjum góð-
an guð að blessa minningu henn-
ar.
Systkinin frá Skógum
Kjartan átti það til að vera hinn
mesti grallari, en undir gáskafullu
yfirbragðinu bjó alvaran og
ábyrgðartilfinningin.
Hann var vanur að heilsa mér
glettnislega með því að segja:
„Jæja, Stína ... æ, fyrirgefðu;
Kristín! Hvað segirðu þá?“ Nú er
sú rödd hljóðnuð. En eftir lifir
minningin. Minningin um góðan
dreng, sannan skáta. Því allar þær
„vörður", sem Kjartan hlóð á sinni
lífsleið, munu standa um ókominn
tíma, okkur hinum sem leiðarljós í
óvissri framtíð.
Guð blessi minningu Kjartans.
Ástvinum hans sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Kristín Oddsdóttir
Bonde, Kaupmannahöfn.