Morgunblaðið - 05.02.1984, Blaðsíða 21

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 5. FEBRÚAR 1984
69
A DROTTINSWGI
UMSJÓN:
Séra Auður Eir Vilhjálmsdóttir
Félag guðfræðinema
EIGUM
VONINA
SAMAN
\ él M
ö G O
Alþjóðlegt þing lútherskra kvenna
Svo sem við höfum áður nefnt
hér var alþjóðlegt kvennaþing
haldið nú í ársbyrjun í Genf á veg-
um Kvennavettvangs Lútherska
heimssambandsins. Nú ætlum við
að flytja ykkur nánari fregnir það-
an, en ofanrituð átti þvi láni að
fagna að vera þátttakandi.
Formið ...
Þetta var langt þing, stóð frá
2.—10. janúar. Það var haldið í
John Knox International Re-
formed Center, vistarverum
ungs námsfólks, sem enn var í
jólafríi. Þátttakendur og gestir
voru 81 frá 37 löndum. Forysta
var í höndum forráðakvenna
Kvennavettvangsins, Evu von
Herzberg og séra Christinu
Lövestam og dr. Lois Leffler frá
Bandaríkjunum, sem stjórnar
ráðgjafarnefnd Kvennavett-
vangsins.
Nýjar leiðir — um að standa jafnfætis og hlusta
nvit hver á aðra, láta hugmyndir
nyil samieiag hinna efla okkur og gera hlutina
Konur eru sífellt að reyna að saman. Og við eigum að láta
Fjársjóður
himnaríkis
5. sunnudagur eftir þrettánda
Matt. 13. 44—52
Líkt er himnaríki fjársióði, sem fólginn var í jörðu og
maður fann og leyndi. I fögnuði sínum fór hann, seldi
allar eigur sínar og keypti akur þann. Þannig byrjar
guðspjall dagsins. Þá kemur mér það í huga að ég
heyrði nú rétt nýlega um konu, sem varð svo hug-
fangin af höggmyndalist að hún seldi íbúðina sína,
sagði upp starfi sínu og setti á stofn listaverkasölu.
Þetta var í útlöndunum. En eitthvað álíka held ég að
gæti gerzt hér. Fólk er farið að hugsa á nýjan máta,
gefa gaum að gildi listarinnar, mannræktarinnar og
ýmsu þvílíku í meira mæli. Raunar höfum við mörg
þekkt fólk á undanförnum áratugum hins víðfræga
lífsgæðakapphlaups, sem mat það minnst af öllu að
tryggja hag sinn í steinsteypu eða stórum bílum. Það,
sem ég er að velta fyrir mér með þessu spjalli mínu
um guðspjallstextann, er það, hvort „fjársjóður
himnaríkis" geti hugsanlega verið hin djúpa lífsgleði,
óháð því hvort hún sé tengd kristinni trú eða ekki.
Himnaríki er friður hjarta þíns, sáttin við sjálf
okkur, vissan um að líf okkar sé innihaldsríict, sagði
maður við mig um daginn. En ég held ekki. Ég held
að fjársjóður himnaríkis sé Kristur og við finnum
þennan fjársjóð þá fyrst þegar við finnum trúna á
hann. Ég held að allt hitt eigi að gefast okkur fyrir
trúna á hann. Ég segi: Eigi að gefast — vegna þess að
ég held að stundum höfum við ekki vit á að taka á
móti því. Ég held að við eigum að æfa okkur í að lifa
í lífshamingju trúarinnar. Þetta held ég. Vilt þú, kæri
lesandi, fletta upp guðspjallatextanum og hugleiða
hvað þér finnst. Þessi texti er eitt af gullkornum
heimsbókmenntanna, eitt af fjölmörgum undursam-
legum skilaboðum Guðs til okkar.
og andinn
Á svona ráðstefnum, ekki sízt
svona löngum og margmennum,
verður spjall og persónuleg
kynni utan funda þýðingarmikill
þáttur. Það er líka mikilvægt
sem ævinlega hvernig fundum
og hópum er stjórnað. Þessari
ráðstefnu var svo stjórnað að
forystukonurnar þrjár létu ekki
bera á stjórn sinni en stjórnuðu
samt. Þær fengu margar konur
til fyrirlestra, biblíulestra, söng-
stjórnar og hópstjórnar og ég
hygg að okkur hinum hafi öllum
fundizt við hafa eitthvað fram
að færa. Það er líklega listin á
fundum og ráðstefnum.
Söngurinn skipaði háan sess á þinginu. Inge Becker sést hér með flautuna sína.
annars hvatning til Lútherska
heimssambandsins um að auka
þátt kvenna í starfinu í aðal-
stöðvunum sem og í nefndum,
sem móta starfið. Óskað var eft-
ir því að a.m.k. ‘A hluti þessa
starfa yrði falinn konum. Þá
voru þær kirkjur, sem enn ekki
vígja konur, hvattar til að gera
það tafarlaust. Ályktanir voru
samdar um frið og réttlæti og
um ofbeldi gegn konum. Þá var
hvatt til að berjast gegn kyn-
þáttakúguninni í Suður-Afríku
með því m.a. að kaupa ekki vörur
þaðan og til að taka þátt í bar-
áttu gegn sölu á lyfjum, sem seld
eru í þróunarlöndum en bönnuð í
þróuðum löndum. Hvatt var
mjög til að leita nýrra leiða í
kirkjustarfi, kvenprestar voru
hvattir til að fyljga eftir hug-
myndum sínum um nýjar leiðir í
guðsþjónustu og safnaðarlífi og
hvatt var til aukinnar þátttöku
óvígðra kvenna í störfum kirkj-
unnar og meiri viðurkenningar á
störfum þeirra.
Skilaboð til
finna ný form, nýjar leiðir. Þetta
kom vel í ljós á þessu þingi, bæði
í samveru daganna og umræðum
í biblíulestrum, fyrirlestrum og
hópum. — Við eigum ekki að
taka upp „pýramídafyrirkomu-
lagið", þar sem ein situr á toppn-
um og gefur fyrirskipanir niður
eftir þunglamalegu, ópersónu-
legu og dramblátu kerfi. Við eig-
Biblíulestur vikuna 5.—11. febrúar:
Himnaríki
Sunnudagur 5. febrúar: Matt. 13.44—52 — Fjársjóður
himnaríkis.
Mánudagur 6. febrúar: Matt. 13.31—33 — Mustarðskorn og
súrdeig.
Þriðjudagur 7. febrúar: Matt. 13.24—30 — Leyndardómur.
Miðvikudagur 8. febrúar: 13. 1—9 — Sáðmaðurinn.
Fimmtudagur 9. febrúar: 13.18—23 — Útskýring.
Föstudagur 10. febrúar: Matt. 12.22— 29 — Guðs ríki er
komið.
Laugardagur 11. febrúar: Matt. 16.24.28 — Guðs ríki kemur.
upplýsingar berast, ekki láta
litla hópa eða einstaklinga halda
þeim fyrir sig. Allt þetta er liður
í að efla kirkju okkar, efla sjálf
okkur, konur og karla. Þetta var
sagt. Og þetta var gert. Við
hlustuðum, ræddum það, sem við
skildum ekki. Og það var æði
margt. Hvernig má annað vera
þegar konur koma saman úr
austri og vestri, norðri og suðri?
Aðstæður svartra kvenna í
Suður-Afríku og hugmyndir
kvenna frá Indónesíu reyndust
konu frá Islandi mikið umhugs-
unarefni, líka framtak einnar
amerísku konunnar. Hún keypti
90 bækur um kvennaguðfræði í
bókabúð kirknanna í Genf, ætl-
aði að taka þær með sér heim,
senda þær út tii kvenfélaga
kirknanna, sem hún vinnur
fyrir, og standa fyrir umræðu
um þær á væntanlegu þingi
þeirra um páskana.
Dansinn og
söngurinn
Á morgnana byrjuðum við að
syngja. Við lærðum nýja söngva,
marga þeirra frá heimsþingi Al-
kirkjuráðsins í sumar. Inge
Becker stjórnaði söngnum
oftast, án hljóðfæris eða með
flautuleik. Það gaf mér nýjar
vonir um að hægt myndi að leysa
hið mikla vandamál safnaðar-
söngs í mínum eigin kirkjum.
Kannski getum við sungið nýja
söngva án undirleiks og í okkar
eigin tónhæð, sungið öll og sung-
ið af hjartans gleði. Svo sungum
við öðru hverju alla daga og á
kvöldin sátum við saman og
sungum og spruttum upp til að
dansa afríska dansa. Ég held að
það hafi hjálpað til við að gera
hina alvarlegu umræðu fund-
anna betri.
heimahaga
Alyktanir
Þvi auðvitað var umræðan al-
varleg og átti það markmið að
enda í vel orðuðum ályktunum
til að senda út til kirknanna og
til Lútherska heimssambandsins
í þeirri von að efla til dugs og
dáða. í ályktunum fólst meðal
Ekki er að efa að þetta þing er
þegar farið að hafa áhrif. Þátt-
takendur hafa dreifzt út um
gjörvalla heimsbyggðina og eru
farnir að hafa áhrif á fólkið
heima hjá sér, konur og karla,
börn og aldna. Nýir söngvar og
kannski dansar eru kenndir, nýj-
ar hugmyndir ræddar og gamlar
hugmyndir og vonir hafa fengið
nýjan kraft. Eigum vonina sam-
an. Það var yfirskrift þingsins.
Því lauk með guðsþjónustu, sem
við undirbjuggum og fluttum
saman. Ég á þá von, væntanlega,
já, áreiðanlega, með mörgum,
mörgum, að við séum mörg, sem
viljum reyna nýjar leiðir, jafn-
framt því, sem við hyggjum
stöðugt að gömlu götunum. Við
erum svo mörg hér í okkar
heimahögum, sem eigum saman
vonir um nýjar leiðir í guðsþjón-
ustum, nýjar leiðir í safnaðarlífi.
Ég á mér þá von að skilaboðin
frá kvennaráðstefnunni megi
blandast öðrum góðum skilaboð-
•t