Morgunblaðið - 11.04.1984, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 11. Af*RlL 1984
Systir okkar, HREFNA ÁRNADÓTTIR, Hverfisgötu 38, Hafnarfiröi,
er látln. Ingibjörg Árnadóttir, Guðmundur Árnaaon.
t
Dóttir mín og systir,
SVANHILDUR B. FRIÐRIK SDÓTTIR,
Skúlagötu 68.
er lést í Heilsuverndarstööinni, þann 2. apríl sl., veröur jarösungln
trá nýju kapellunni, Fossvogl, flmmtudaginn 12. apríl kl. 13.30.
Friörik Guðmundsaon, örn Friöriksson.
t
Móöir okkar, tengdamóöir og amma,
HULDA Þ. GUÐMUNDSDÓTTIR,
Laugarnesvegi 13,
Reykjavfk,
sem lést þann 5. apríl, veröur jarösungin frá Fossvogskirkju föstu
daglnn 13. apríl kl. 13.30.
Guömundur H. Jóhannsson, Magnea Jónsdóttir,
Hulda Hanna Jóhannsdóttir, Tómas Kristinsson,
Hannes E. Jóhannsson, Björg Jónmundsdóttir
og barnabörn.
t
Útför móður okkar, tengdamóöur og ömmu,
LILJU GUÐBJARGAR JÓHANNESDÓTTUR,
Álfhólsvegi 129,
Kópavogi,
fer fram frá Fríkirkjunnl í dag miövikudaginn 11. apríl kl. 15.00.
Jóhannes Borgfjöró Birgisson,
Kristján Siguröur Birgisson, Arnþrúöur Stefánsdóttir,
Lilja, Stella og Arna Valdís Kristjánsdætur.
t
Bróöir okkar,
HJÖRTUR ÞORVARÐSSON,
fyrrv. verslunarmaóur,
Vík í Mýrdal,
veröur jarösunglnn frá Vikurklrkju laugardaginn 14. apríl kl. 2.00.
Jón Þorvarösson,
Kristján Þorvarösson,
Svanhildur Þorvaröardóttir.
t
Elginkona min, móöir okkar, tengdamóöir og amma,
SIGRÍÐUR ODDLEIFSDÓTTIR,
Fellsmúla 5,
veröur jarösungin frá Dómkirkjunnl fimmtudaginn 12. apríl nk. kl.
15.00.
Jón Jónsson,
Guöni Jónsson, Þórunn Haraldsdóttir,
Rútur Jónsson, Sólveig Theodórsdóttir,
Heiöa Jónsdóttir, Þorgeir Bergsson
og barnabörn.
t
Móðir min, tengdamóöir og amma,
ÞÓRA BORG EINARSSON,
leikkona,
veröur jarösungin frá Dómkirkjunnl fimmtudaginn 12. apríl kl.
13.30.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Minningarsjóö frú
Stefaníu Guömundsdóttur, leikkonu. Framlögum er veltt móttaka
hjá Jóhannesi Noröfjörö, Hverfisgötu 49.
Gunnar Borg, Alda Magnúsdóttir
og synir.
Margrét Þorkels-
dóttir — Minning
Fædd 23. nóvember 1898
Dáin 2. aprfl 1984
í dag er til moldar borinn einn
af hinum gömlu góðu vestur-
bæingum, Margrét Þorkelsdóttir
frá Akri við Bræðraborgarstig.
Hún var fædd og uppalin á Akri,
dóttir hjónanna Steinunnar Guð-
brandsdóttur og Þorkels Helga-
sonar, sem þar bjuggu.
í foreldrahúsum fékk hún hollt
og gott uppeldi. Hún kynntist
snemma starfi KFUK og hafði það
ásamt uppeldinu i heimahúsum
mótandi áhrif á hana alla ævi.
Hún var gift Páli Sgurðssyni
prentara, sem var frá æsku starf-
andi meðlimur í 'KFUM. Þau
stofnuðu heimili sitt að Akri og
bjuggu þar alla sína hjúskapartíð,
en Páll andaðist haustið 1971.
Heimili þeirra var hið mesta
myndarheimili. Þó átti Margrét
mestan hluta ævi sinnar við van-
heilsu að stríða. Hún veiktist af
spænsku veikinni 1918 og bjó að
því lengi fram eftir aldri. Margir
vinir hennar vissu að eftir þau
langvinnu veikindi fékk hún bata
fyrir fyrirbæn. Eftir það hafði
hún þolanlega heilsu, þó ekki væri
sterkbyggð, uns ellisjúkdómar
fengu yfirhöndina fyrir nokkrum
árum. Hún andaðist 2. apríl sl. eft-
ir þungbær veikindi, 85 ára að
aldri.
Margrét átti mikið trúartraust.
Hún elskaði Guðs orð og frelsara
sinn. Hún hafði oft reynt það á
langri ævi, að þar er öruggt at-
hvarf og kraft að fá. Þau hjón
voru samhent í því að vitna um
mátt Guðs orðs. Heimili þeirra
var líka oft samfélagsstaður
þeirra, sem elskuðu guðs orð og
leituðu uppbyggingar í lestri þess.
Ég minnist þess hve oft ég tók
þátt i biblíulestri á heimili þeirra
á unglingsárum mínum og naut
mikillar blessunar af. Þá bibl-
íulestra leiddi Bjarni Eyjólfsson,
ritstjóri. Þau hjónin fylgdust af
áhuga og kærleika með starfi
okkar ungu mannanna i KFUM á
þeim árum og vissum við ávallt að
á Akri áttum við trúfasta fyrir-
biðjendur. Margrét stóð sjálf fyrir
biblíuiestra- og bænaflokki fyrir
konur svo lengi sem kraftar ent-
ust.
Við, sem nutum blessunar frá
heimiiinu á Akri, blessum minn-
ingu þeirra hjóna Páls og Mar-
grétar og þökkum Guði fyrir trú-
festi þeirra og vitnisburð á langri
ævi.
Við vottum börnum þeirra og
öðrum ástvinum samúð okkar og
biðjum þeim blessunar Guðs.
Ástráður Sigursteindórsson
Þegar við nú kveðjum kæra fé-
lagskonu í KFUK koma margar
minningar fram í .hugann. Ég
stend á tröppunum og kný dyra á
Bræðraborgarstíg 25, þar sem
Margrét Þorkelsdóttir lengst ævi
sinnar átti heima. Það var komið
nálægt jólum og kalt í lofti, en
þegar dyrnar opnast streymir ylur
á móti mér og fyrr en varir sit ég
yfir kaffi með mæðgunum, Mar-
gréti og Distu. Hjartahlýja Mar-
grétar umvcfur gestinn og mér
finnst ég vera komin í helgidóm,
því gleði geislar af andliti hennar
og trúartraustið brýst fram í lof-
gjörð og vitnisburð um frelsarann
Jesúm Krist, sem hún hefur gjört
að athvarfi sínu.
Margrét giftist 18. desember
1920 Páli Sigurðssyni, prentara,
sem lést fyrir 13 árum. Þau eign-
uðust 5 börn. Á heimilinu var Orð
Guðs mikið haft um hönd og börn-
in uppfrædd í kristinni trú. Við
móðurkné lærðu þau að fara með
bænir og sálmavers. Þannig gaf
hún þeim hið besta vegarnesti sem
hún vissi. Heimili Margrétar og
Páls varð einnig samastaður trú-
aðra vina, þar sem biblíulestur og
bænasamfélag var iðkað af hjart-
ans list, til ómældrar blessunar
fyrir marga.
í KFUM og K áttu þessi hjón
sitt annað heimili og ekkert var
eftir talið, sem gagna mátti Guðs
ríki.
Lífsbaráttan var tiðum erfið og
húsmóðirin átti við vanheilsu að
stríða allt síðan hún ung kona
veiktist af spönsku veikinni. En
hún fékk að reyna mátt frelsara
síns til að reisa við sjúkan og
halda honum uppi langa ævi. I
blíðu og stríðu lofaði hún Drottin,
bæði hátt og í hljóði, fyrir líkn
hans og náð, og allt til hinstu
stundar bar hún fram blessun
þeim til handa, sem hjá henni
voru. Lofgjörð og þakklæti voru
ríkir þættir í eðli hennar.
í rúm 15 ár sat Margrét í stjórn
KFUK og vann félagi sfnu allt það
sem hún frekast mátti. Henni var
mikið gefið af Guðs náð og fús
miðlaði hún öðrum. Þær sem nutu
leiðsagnar hennar minnast henn-
ar þakklátum huga. Á það við
jafnt í KFUK sem og í Kristni-
boðsfélagi kvenna, þar sem hún
átti fastan sess sem biblíufræðari
um langt skeið. Trúfesti hennar
við kristniboðið var einstök og
seint fáum við kristniboðar, sem
notið höfum fyrirbæna hennar,
þakkað sem skyldi. Það var dýr-
mæt reynsla hvert sinn að koma
til hennar og finna umhyggjuna
fyrir okkur persónulega og kær-
leika hennar til málefnisins. Þar
fór sannur kristniboðsvinur. Vil
ég með þessum línum einnig flytja
þakkir Kristniboðsfélags kvenna í
Reykjavík fyrir þátttöku Margrét-
ar þar.
Meðan ég færi þessi orð á blað
berast mér boð um að ein besta
vinkona Margrétar sé látin. Þær
áttu lengi samleið í KFUK og
Kristniboðsfélagi kvenna, Mar-
grét og Unnur Erlendsdóttir. í
áraraðir hittust þessar tvær kon-
ur ásamt fáeinum öðrum á hverj-
um mánudegi, til þess að biðja
fyrir málefnum Drottins og leggja
fram fyrir hann kristilegu félögin,
sem áttu hug þeirra allan.
Sálmur 23 var Margréti einkar
hjartfólginn og lýsir sá sálmur vel
trúartrausti hennar. „Á grænum
grundum" gekk hún glöð með
hirðinum góða, „um dimma dali“
var hann líka við hlið hennar, —
og nú hefur hann að lyktum leitt
hana síðasta spölinn til „húss
síns", þar sem hún fær að búa um
eilífð hjá honum.
Margrét þakkaði oft fyrir
KFUK og síðustu orð hennar vörð-
uðu kveðju inn á aðalfund félags-
ins þriðjudaginn 27. mars sl. Það
var sterkur vitnisburður.
Mæt félagskona er kvödd. Við
þökkum Guði fyrir Margréti Þor-
kelsdóttur og biðjum Guð að
styrkja og blessa alla ástvini
hennar.
F.h. KFUK í Reykjavík,
Katrín Þ. Guðlaugsdóttir.
Þegar ég sest niður til að skrifa
orð um ömmu fallast mér hendur.
Það er svo margt að segja. En þó
+
Hjartans þakkir tll allra er sýndu okkur sannúö og vlnáttu vlö andlát
og úttör mannsins míns, tööur okkar, tengdatööur og afa,
MATTHÍASAR GUOJÓNSSONAR.
Guö blessi ykkur öll.
Lilja Axelsdóttir
og fjölskylda.
þegar maður vill segja sem mest
er eins og hugurinn svíki. Orðin
sem nota á verða svo fátækleg. En
um ömmu duga engin fátækleg
orð.
Að undanskildum þrem síðustu
árum ævi sinnar átti amma heima
á Bræðraborgarstíg 25. Við barna-
börnin kölluðum hana þess vegna
„ömmu á Bræðró“. 1 hugum okkar
ber hún því þetta nafn þó aðrir
þekki hana sem Margréti Þorkels-
dóttur frá Akri.
Hjá ömmu á Bræðró vorum við
frændsystkinin alltaf velkomin og
þangað var gaman að koma. Alltaf
tók amma brosandi á móti okkur
og orðin „þakka ykkur hjartanlega
fyrir komuna, mikið ósköp var
gaman að sjá ykkur," fengum við
að heyra í hvert skipti er við
kvöddum, alveg þar til hún — síð-
ustu daga sína — var orðin of
máttfarin til að mæla.
Hafi amma einhvern tíma orðið
þreytt á leikjum og ærslum okkar
barnabarnanna fundum við það
aldrei. Amma skildi okkur börnin.
Við mölluðum í svefnherberginu,
dulbjuggum okkur í fötunum
hennar og afa, bjuggum okkur
skip úr borðstofustólunum og
hjónarúminu, þreyttum hand-
boltakeppni á ganginum, breytt-
um baðherberginu í fiskbúð og
notuðum hjónarúmið sem lend-
ingarstað i stökkkeppni ofan af
fataskápnum. — Allt með sam-
þykki ömmu. Og hún amma tók
einnig oft þátt i leikjum okkar.
Mér eru sérstaklega minnisstæðar
gönguferðir okkar saman og heim-
sóknir á róluvelli nágrennisins. Þá
var mikið spjallað.
Minninu hennar ömmu hrakaði
síðustu ár ævi hennar en góða
skapið hennar ömmu og þakklæti
fyrir allt sem fyrir hana var gert
breyttist ekki. Áldrei man ég eftir
einu styggðaryrði af vörum henn-
ar eða kvörtunum, þrátt fyrir lé-
lega heilsu og vanlíðan. 1 síðasta
skiptið sem ég heimsótti hana —
þá lagsta í sjúkrarúm — strauk
pabbi minn henni um ennið og
spurði hvernig hún hefði það. Hún
var þvöl og máttfarin, hætt að
koma niður matarbita og mælti
varla orð frá vörum. Við þessari
spurningu tókst henni þó að bæra
varimar og svara með erfiðismun-
um — „bara ágætt".
Það var eitt enn sem aldrei
breyttist hjá ömmu á Bræðró,
fyrir utan gott skap og þakklæti,
það sem skipti hana mestu máli í
lífinu, — trúin á Jesúm Krist.
Allt fram á síðustu stundu bað
hún til hans, vitnaði um hann með
orðum sínum og ekki síst — með
breytni sinni. Með því að vera sú
sem hún var bar hún Jesú öflugt
vitni. Sá vitnisburður mun ekki
gleymast, hvorki mér né öðrum
sem áttu því láni að fagna að
kynnast henni.
Við barnabörnin þökkum Guði
fyrir að við fengum að eiga hana
ömmu okkar á Bræðró.
Magga Stína
í dag fer fram útför tengdamóð-
ur minnar, Margrétar Þorkels-
dóttur frá Ákri, en hún lést 2. apr-
íl í öldrunardeild Landspítalans,
eftir langvarandi heilsuleysi, átta-
tíu og fimm ára að aldri.
Margrét fæddist 23. nóvember
1898 að Akri við Bræðraborgarstíg
og ólst þar upp ásamt þrem syst-
kinum sínum og einni fóstursyst-
ur. Eru tvö systkini hennar á lífi,
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði, að berast í síðasta lagi
fyrir hádegi á mánudag og hlið-
stætt með greinar aðra daga. í
minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Þess skal
einnig getið, af marggefnu til-
efni, að frumort Ijóð um hinn
látna eru ekki birt á minningar-
orðasíðum Morgunblaðsins.
Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.