Morgunblaðið - 19.04.1984, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 19. APRÍL 1984
73
Hrafnseyri.
íslenskri gerð. Og svo var matur-
inn íslenskur, einkum þá dagana
sem hin venjulega gestamóttaka
var þar.
Jón Sigurðsson stendur fyrir
mínum hugskotssjónum, sem af-
burða-glæsilegur maður. Látbragð
alt og fas, rólegt, höfðinglegt. En
mesta eftirtekt vöktu hin tinnu-
snöru augu. Það var oft eins og
hann þyrfti ekki að koma orðum
að því sem honum bjó í brjósti,
hann gæti sagt það eins vel með
augnatillitinu einu.
Þjóðhátíðardaginn 2. ágúst 1874
var jeg boðin í miðdegisveislu til
Forseta. Aðalveisla fslendinga í
Höfn þann dag, var, sem kunnugt
er, á „Skydebanen". En einhvern-
veginn fór það svo, að alt kvenfólk
var útilokað frá þátttöku í veislu
þeirri. Edwald Johnsen læknir
hafði boðið mjer þangað, áður en
sú ákvörðun var tekin. Má geta
nærri að mjer þótti súrt í broti að
fá ekki að vera með. Og boðsherra
minn lenti í skömmum við for-
stöðumennina, er rjeðu þessu
banni.
Jeg fekk þó þessa uppbót sem
sagt, að jeg var boðin til Forseta
til matar kl. 4 e.h. Höfðu þau
hjónin boðið nokkrum íslenskum
konum. Karlmenn voru þar engir
gestkomandi. Jón Sigurðsson sat
til borðs með okkur og var hinn
reifasti. Ekki hjelt hann ræðu, en
skál íslands var drukkin.
Svo fór hann að borðhaldinu
loknu, til þess að vera kominn á
Skydebanen er veislan skyldi
byrja þar kl. 6.
Hann kvaddi okkur allar með
kossi, er hann fór. Hann hafði
þann íslenska sið Forsetinn að
kveðja með kossi.
En frú Ingibjörg sat heima
þenna þjóðhátíðardag með gestum
sínum.
Fjallkonan hefur
sitt harmalag
Mig óraði ekki fyrir því þá, segir
frú Asta Hallgrímsson að lokum,
að jeg skyldi verða til þess að
syngja yfir þeim hjónum látnum.
En tildrög þess voru þau.
Landshöfðingjafrúin, Olufa Fin-
sen, fædd Bojesen, var mjög
„músikölsk" kona. Þegar Friðrik
konungur VII dó var Finsen bú-
settur í Sönderborg. Þá samdi frú-
in útfarar-kantötu eða sorgarlag,
fyrir einsöngvara og kór.
Þegar farið var að undirbúa út-
för forsetahjónanna hjer, þá var
það ákveðið að nota þetta tónverk
landshöfðingjafrúarinnar, og orti
Matthías Jochumsson við það
kvæði það er sungið var í Dóm-
kirkjunni. En síðan æfði frúin
sjálf sönginn.
Jeg ljet tilleiðast að syngja
„Sopran“-einsönginn „Fjallkonan
hefur sitt harmalag". Mjer líður
aldrei úr minni það augnablik, er
jeg hóf sönginn upp við orgelið í
Dómkirkjunni, en hver maður,
sem í kirkjunni sat, sneri sjer við,
svo mannsöfnuðurinn, sem jeg áð-
ur hafði sjeð aftan frá, varð ein-
tóm hvít andlit. Jeg veit ekki bet-
ur, en þetta hafi verið í fyrsta sinn
sem opinberlega var sunginn ein-
söngur á íslandi. Jeg var 23 ára
gömul. Jeg kveið svo fyrir, að einn
úr kórnum, Ásgeir Blöndal, sótti
handa mjer hoffmannsdropa út í
apótek til að hafa við hendina ef á
þyrfti að halda. En þeirra þurfti
ekki með sem betur fór.
Þegar við gengum frá kirkjunni
sagði jeg við manninn minn, að
þetta gerði jeg aldrei aftur, að
syngja einsöng opinberlega. ^ Og
það efndi jeg.
13. febrúar 1938 birtist mynd á
forsíðu Lesbókar af útför Jóns
Sigurðssonar og konu hans Ingi-
bjargar Einarsdóttur. Fyrri hluti
greinarinnar er útskýring á því
sem á myndinni sést en síðan stutt
viðtal við frú Ástu Hallgrímsson
um kynni hennar af Jóni Sigurðs-
syni.
Lýsing i Ijósmvnd frá úlfnrinni og
riðtal við frú . ístu Hallgrímsson
um kynni hennar af Jóni Sigurðs-
syni.
Mislitt fé
Hljóm-
plotur
Siguröur Sverrisson
Ýmsir dytjendur
Með tvær í takinu
Steinar hf.
Fáar safnplötur hafa vakið
jafnmikla athygli og þessi nýj-
asta safnplata Steina. Á lög-
bannskrafa Megasar þar stóran
hlut að máli. Athyglin er
kannski ekki öll að verðleikum
því þótt gnótt sé nýrra vinsælla
laga á annarri plötunni (erlenda
hlutanum) finnst mér lítið til
þeirra koma. Þetta er þó það
dægurpopp, sem fólk vill hlusta
á í dag.
Sem fyrr segir skiptast plöt-
urnar alveg í tvennt (annað væri
enda ekki hægt). Á annarri eru
einvörðungu erlend lög og verð
ég að segja að sá hlutinn er
miklum mun áheyrilegri án þess
þó að vera nein snilld. Þarna er
að finna margar þær dægurflug-
ur, sem glumið hafa hvað mest í
útvarpi að undanförnu og þar er
vissulega misjafn sauður í
mörgu fé. Á heildina litið finnst
mér mörg þessara nýju laga
óttalega innihaldslítil.
Ég á enn bágt með að skila
hvað vakti fyrir þeim Steina-
mönnum með útgáfu íslenska
hlutans. Gott og vel, íslensk
tónlist þarfnast allrar þeirrar
kynningar sem völ er á og þetta
er vissulega ein leiðin. Einhvern
veginn finnst mér samt an-
kannalegt að fá safn íslenskra
laga frá í fyrra á plötu, sem helst
í hendur við aðra, sem hefur það
að markmiði að vera með sem
allra nýjust lög.
íslensku lögin eru sosum góð
og gild út af fyrir sig, sum hver
meira að segja góð, en mér
finnst þetta röng „presentering".
Af erlenda safninu finnst mér
Paul Young standa upp úr hópn-
um eins og silfurskeið í þykkum
vellingi. Flest eru þetta dægur-
flugur í teygðustu merkingu þess
orðs.
Við þessar safnplötur verður
þó ekki skilið án þess að geta
þess, að það er athyglisvert hver
framþróunin í safnplötuútgáf-
unni hefur orðið að undanförnu.
Lögin sífellt ferskari og ferskari
þótt endalaust megi deila um
gæðin. Eitt í lokin: Mikil hörm-
ung er að sjá prentvillur á borð
við „Fatlað fól“ (!?) og China
Crises á plötuumslaginu. Subbu-
skapur, sem ekki á að sjást.
Kjörgripur í kúrekaplötusafnið
Waylon Jennings
Waylon And ('ompany
RCA/ Skífan
Aldrei hélt ég að ég ætti eftir
að skrifa um plötu með kúreka-
tónlist, en einu sinni er allt
fyrst. Til þessa hefur mér þótt
tiltölulega lítið til þessarar tón-
listar koma og alla jafna skrúfað
niður í herstöðvarútvarpinu þeg-
ar hún er leikin þar, en þessi
plata Waylon Jennings lætur
þýðlega í mínum eyrum.
Waylon Jennings er tvímæla-
laust ein af stærstu kúreka-
stjörnunum vestanhafs. Á þess-
ari plötu flytur hann 10 lög með
dyggri aðstoð 9 góðkunnra
söngvara úr kúrekastéttinni. Má
þar m.a. nefna Jerry Reed, Hank
Williams yngri, Emmylou Harr-
is, Jessi Colter, Willie Nelson og
Tony Joe White. Allt mjög fræg-
ir söngvarar innan kúrekatón-
listarinnar. Þessir aðstoðar-
söngvarar Waylon Jennings
koma við sögu í öllum lögum
hans utan einu.
Lögin á plötunni eru ýmist eft-
ir Jennings sjálfan eða þá aðra
og eru upp til hópa snotur. Út-
setningar einfaldar, eins og títt
er í þessari tegund tónlistar, þar
sem textinn skiptir oft megin-
máli. Yrkisefnið sígilt: hetjudáð-
ir og ástir að uppistöðu til. Þá
setur stálgítarinn alltaf
skemmtilegan svip á þessa tón-
list og án hans væri eitt megin-
einkennið á brott.
Líkt og svo margir kollegar
hans hefur Waylon Jennings
ekki mjög hljómmikla rödd.
Flestir kúrekasöngvarar eru
enda lagvissir raularar fremur
en söngvarar. Með aðstoð
stjörnufansins tekst honum þó
að gera þessa plötu mjög áhuga-
verða, jafnvel fyrir mann eins og
mig, sem takmarkaðan áhuga
hefur á slíkri tónlist. Vissulega
setja Emmylou Harris og Jessi
Colter skemmtilegan svip á lög-
in, sem þær syngja með honum,
og þá ekki síður Willie Nelson í
besta lagi plötunnar, Just To
Satisfy You.
Þótt áðurnefnt lag standi
sennilega uppúr, eru nokkur,
sem ekki koma langt á eftir. Má
þar nefna Mason Dixon Lines,
Do You Want To Be A Cowboy
Singer og Spanish Johnny. Fyrir
unnendur kúrekatónlistar ætti
þessi plata að vera kjörgripur i
safnið.
éöLUBOÐ
LENI

ELDHUS-
RULLUR4rl
IVA
FRIGG PVOTTAEFNI 2,3 kg
W
ÞVOL
frTgg ÞVOTTALÖGUR 1/2fl
TOMATSÓSA
300 gr
fyOfliniS SINNEP 300 gr
KORNIHROKKBRAUÐ
250 gr
...vöruverð í lágmarki