Morgunblaðið - 18.07.1984, Blaðsíða 6

38
MORGUNBLAÐIÐ, MIDVIKUDAGUR 18. JÚLÍ 1984
Lýsi hf. — Baldur Hjaltaaon og Lára Hanna Einarsdóttir.
Alþjóðleg matvæla-
sýning í París
&
Brynhildur Sverrisdóttir.
Dagana 18.—22. júní var hin ellefta Salon international de L’alimentation,
þ.e.a.s. alþjóðleg matvælasýning haldin í porte de Versailles í París. A þessari
sýningu voru hvorki meira né minna en fímm íslensk fyrirtæki og er þetta í
fyrsta sinn sem fyrirtækin taka þátt í matvslasýningu hér í Frakklandi.
Brynhildur Sverrisdóttir mark-
aðsráðgjafi hjá útflutningsstöð iðn-
aðarins annaðist alla skipulagningu
og undirbúning hvað varðar sýning-
una hér í París. Finnur Fróðason
innanhússarkitekt hannaði og
skipulagði það pláss sem íslensku
fyrirtækjunum var ætlað af smekk-
vísi.
Fyrsta fyrirtækið sem ég skoöaði
var Sölumiðstöð hraðfrystihúsanna,
S/H, og þar hitti ég fyrir fram-
kvæmdastjórann, Ólaf Guðmunds-
son. Hann tjáði mér að sex þúsund
tonn af fiski færu til Frakklands
árlega og mest af því væri ufsi,
karfaflök og grálúðuflök. Hann
sagðist vonast eftir aukinni sölu á
hrognum og rækju, en S/H selur
fisk til nítján landa.
Á staðnum var einnig fram-
kvæmdastjóri framleiðslu, Hjalti
Einarsson, Benedikt Guðmundsson
sölustjóri og fleiri. S/H bauð upp á
djúpsteykta þorskbita, sem brögð-
uðust betur en vel. Sjávarafurða-
deild Sambandsins og Iceland Sea-
food Ltd. var næst á dagskrá og þar
hitti ég fyrir þá Benedikt Sveinsson
framkvæmdastjóra hjá Iceland Sea-
food en hann starfar f Bretlandi.
ólafur Jónsson var á staðnum fyrir
hönd sambandsins. Benedikt sagði
að sýning sem þessi væri Mekka
matvörunnar, og væri þetta í fyrsta
skipti sem sambandið tæki þátt í
slíkri sýningu, þetta væri einn þátt-
ur til að koma vörunni á erlendan
markað, og sagðist hann vera mjög
bjartsýnn á að það mundi takast.
Valgarður J. ólafsson hjá Sölu-
sambandi íslenskra fiskframleið-
enda SÍF var með gamla góða salt-
fískinn á boðstólum.
Fyrir tslending sem ekki hefur
farið heim í marga mánuði er ekki
laust við að vatn hafi komið í munn-
inn á mér er ég sá f huganum þenn-
an fallega saltfisk soðinn á diski
með íslenskum kartöflum og smjöri.
Fyrirtækið SÍF var stofnað 1932
og er þvf fimmtfu og tveggja ára.
Það selur saltfisk til tuttugu og
fimm landa og 3400 tonn fara til
FrakklandB af blautum og þurrum
fiski. Mest selja þeir til Portúgal,
Spánar, ítalfu og Grikklands.
Fjórða fyrirtækið var Sölustofn-
un íagmetis, Iceland Waters. Kæli-
borðið hjá þeim var mjög girnilegt
og vel skreytt af alls kyns niður-
suðuvöru, rækjum, síld að ógleymd-
um hinum fræga kavíar, sem Frakk-
ar sækjast mjög eftir, cngin góð
veisla haldin svo ekki sé kavíar á
borðum.
Lagmetið selur kavíar og rækju
til Frakklands, og nú á að bæta síld-
inni við. Framkvæmdastjóri Lag-
metisins er Theódór Halldórsson,
Rafn A. Sigurðsson stjórnarfor-
maður var einnig á staðnum ásamt
Páli Gunnari Pálssyni matvæla-
fræðingi.
Sigríður Margrét Vigfúsdóttir
sem er að ljúka námi f kvikmynda-
gerð í París var túlkur á staðnum
fyrir viðskiptavini.
Síðasta fyrirtækið var Lýsi h/f og
þar voru þau Lára Hanna Einars-
dóttir sölumaður og Baldur Hjalta-
son efnafræðingur, og fræddu þau
gesti um hollustu Lýsis um leið og
þeim var boðið upp á lýsispillu.
Nfutfu prósent af allri framleiðslu
Lýsis h/f fer á erlendan markað, á
fimmtíu lönd. Þetta er í fyrsta
skipti sem Lýsi h/f kemur til Frakk-
lands og hefur fyrirtækið f huga að
auka útflutning f íslenskum neyt-
endapakkningum.
Sýnishornum af lýsinu var ein-
staklega vel komið fyrir f básnum og
plaköt skreyttu vegginn þar sem
sýndi að lýsi er fyrir alla fjölskyld-
una og alla aldurshópa.
Ástæðan fyrir langlífi íslendinga,
Norðmanna og Japana er einfald-
lega sú að við lifum mestmegnis á
fiskmeti og tökum inn lýsi. Allavega
fyrir mig var það einstök ánægja að
sjá lýsi á sýningunni. Ég er búinn að
vera hér f Frakklandi á sjöunda ár
og hvað er það sem maður hefur
haft f ferðatöskunni með sér frá Is-
landi ef ekki tlu flöskur af lýsi fyrir
árið fyrir alla fjölskylduna, auðvit-
að frosinn fisk margvafinn inn í
dagblöð þegar flogið hefur verið
beint, að ógleymdu skyri, rúgbrauði,
malti, og auðvitað einni flösku af
brennivfni. Hver veit nema ég eigi
eftir að finna þetta allt f frönskum
matvöruverslunum áður en langt
um líður ...
Þetta er f fyrsta skipti sem Nína vinnur með leörið, en hugmyndina fékk hún
í Afríku.
Einkasýning á verkum
Nínu Gautadóttur í París
Sveit lúðra bauð gesti velkomna.
Einkasýning á verkum Nínu
Gautadóttur var opnuð 14. júnf sfð-
astliðinn á Grande Masse des
Beaux-Arts f sjötta hverfí f Parfs.
Við opnunina var fjöldi manns og
heil sveit lúðra bauð gesti vel-
komna fyrir framan húsið.
Þetta er í fyrsta skipti sem
Nína vinnur með leðrið, en hug-
myndina fékk hún í Niger í Afr-
fku, en þangað segist hún hafa
farið alveg efnislaus. Verkin eru
öll unnin 1983. Hugmyndina fékk
hún hjá litlum hirðingjaflokki
sem ferðaðist með tjöld sín um
Afríku. Þeir unnu mikið úr leðri
og lituðu það á alla vegu. Þeir
skreyttu híbýli sín með leðurvör-
um, hnakka og beisli úlfalda
sinna.
Þeir lituðu fyrir hana leðrið, en
hún segist hafa verið mjög ánægð
er hún komst að því að liturinn
kæmi frá Englandi, þá hafi hún
verið nokkuð viss um að hann
væri góður.
Nfna segist alltaf vera á leið-
inni að mála, en alitaf þegar hún
hafi ætlað að byrja á þessari
hefðbundnu list hafi hún alltaf
fengið aðra hugmynd. Hún sagð-
ist vona að það gæti orðið hennar
næsta verkefni, en hvað út úr þvf
kæmi vissi hún ekki og hló ...
Sýningu Nínu lauk 27. júní.
Atómstöðin
og Útlaginn
En fleira fslenskt hefur verið