Morgunblaðið - 10.05.1985, Side 46

46
MORGUNBLADIÐ, FÖSTUDAGUR 10. MAÍ 1985
Gunnar Gunnars-
son — Minning
Fæddur 9. september 1967
Dáinn 3. maí 1985
Mér brá við þegar Hadda, móðir
Gunnars Gunnarssonar, hringdi í
mig föstudaginn 3. maí og sagði
mér að Gunnar hefði dáið þá um
morguninn, þó svo að ég hefði
lengi vitað að hverju stefndi.
Svona er dauðinn, hann kemur
alltaf óvænt. Gunnar hefur frá því
hann var 5 ára verið í sumardvöl i
Reykjadal í Mosfellssveit. Gunni
eins og við kölluðum hann, var
eins og bróðir hans Hjörtur, sem
lést fyrir nokkrum árum, með
sjúkdóm sem læknavísindin hafa
ekki fundið nein ráð við. Þegar
Gunni kom fyrst í Reykjadal hijóp
hann um allt, ári síðar átti hann
orðið erfitt með gang, og ef hann
datt þá gat hann ekki staðið upp
aftur án hjálpar, og að lokum var
hann alveg bundinn við rafmagns-
hjólastól, svo illvígur var sjúk-
dómurinn. Að þurfa að horfa upp
á slikt gerast og geta ekkert gert,
gerir okkur vanmáttug, jafnvel
fyllist maður reiði, og spyr:
„Hvers vegna hann, af hverju ekki
einhver annar? Af hverju ekki sá
sem visvitandi er að murka úr sér
lifið með misnotkun ýmissa vimu-
efna. Ég veit að Gunni hefði ekki
viljað að við hugsuðum svona,
hann svo einstakur, svo spurull,
vildi allt vita, og naut lifsins svo
vel á meðan það var.
Það er margs að minnast öll
sumrin sem ég var með honum í
Reykjadal, hann og bróðir hans
Hjörtur gáfu mér svo mikið, en ég
gat svo iitið veitt í staðinn. Oft var
Gunni lasinn, en alltaf var við-
kvæðið hjá honum: „Andrea þetta
er ekki neitt, það batnar." Já, það
var margt hægt að læra af honum
Gunna mínum. Gunna þótti afar
vænt um Reykjadal, og vildi að
byggt yrði þar upp, því spurði
hann oft hvenær við myndum
byrja að byggja. Gunni vissi að
Styrktarfélag iamaðra og fatlaðra
ætlaði sér að hefja uppbyggingu í
Reykjadal svo fljótt sem hægt
væri, en hún hefst einmitt í
sumar, með þvi að byggður verður
ieikskáii fyrir börnin. Eg hlakkaði
svo til að hitta Gunna og að geta
lofað honum að fylgjast með þegar
verið væri að vinna, en af þvi verð-
ur ekki, en ég veit að þeir bræður
fyigjast með og gleðjast með
okkur þar sem þeir eru. Ég trúi
því að nú séu þeir ófatiaðir hjá
Guði.
Hadda mín og Gunnar, þið hafið
misst mikið, en minningin um
góðan son lifir, og Jóhannes minn,
þú hefur kvatt bræður þína, ég
veit að oft hefur verið erfitt hjá
þér, en hefur sýnt að þú hefur
komist frá því sterkari.
Ég, Dúna og Þórunn Lovísa
þökkum samfylgd góðs drengs, við
munum ekki gleyma þeim bræör-
um.
Blessuð sé minning Gunnars.
Andrea Þórðardóttir
Elskulegum vini okkar Gunnari
viljum við þakka liðnar samveru-
stundir á fjöiskylduheimili Öskju-
hlíðarskóla. Þessi ár með honum
hafa verið okkur til mikillar gleði
og við munum ávallt vera honum
þakklát fyrir alla hans þolinmæði
og þrautseigju, er hann sýndi í
sinni löngu veikindabaráttu. Hann
gat samt alltaf geflð manni styrk
og gleði og sá svo margt skemmti-
legt, sem við hin tókum kannski
ekki eftir.
Fædd 27. ágúst 1918
Dáin 28. april 1984
Nú er rétt ár liðið frá andláti og
útför elskulegrar frænku minnar,
ICristinar Mikaelsdóttur frá Akur-
eyri. Hún var jarðsungin frá Ak-
ureyrarkirkju þann 8. maí 1984 og
var útför hennar bæði falleg og
fjölmenn. Kristín var í daglegu
tali kölluð Stína Mikk. Um sex ára
skeið hafði hún barist hetjulegri
baráttu við sjúkdóm þann, sem að
lokum náði yfirhöndinni. Ég
kynntist frænku minni fyrst árið
1956 er hún fluttist ásamt manni
sínum og börnum í nýtt hús, sem
þau höfðu byggt, við Hrafnagiis-
stræti nr. 28 á Akureyri. Ég var þá
Ó, undur lífs er á um skeið
að auðnast þeim sem dauðans beið
að finna gróa gras við ii
og gleð’í hjart’ að vera til.
Hver björt og óvænt skuggaskil.
Ei sá ég fyrr þau skil svo skýr.
Mér skilst, hve lífsins gjöf er dýr
að mega fagna fleygri tíð
við fuglasðng í morgunhlíð
og tibrá ljóss um loftin víð.
Og gamaltroðna gatan mín
í geislaljóma nýjum skín.
Ég lýt að blómi í lágum reit
og les þar tákn og fyrirheit
þess dags, er ekkert auga leit.
sjö ára og varð strax mikil vinátta
með mér og Gunnlaugu dóttur
hennar sem var jafngömul mér.
Við Gunnlaug, eða Gullý eins og
hún er alltaf kölluð, urðum svo
bekkjarsystur alla okkar skóla-
göngu, bæði í barna- og gagn-
fræðaskóla, og hefur vinátta
okkar haldist óslitin síðan. í orðs-
ins fylistu merkingu má segja, að
við Gullý brölluðum ýmislegt
saman í æsku, en aldrei skammaði
Stína frænka okkur og stundum
gat hún ekki stillt sig um að hlæja
að uppátækjum okkar, enda voru
þau ekki alvarleggs eðlis og að
sumum þeirra er hlegið enn þann
dag í dag. Stfna frænka var ein-
staklega góð og elskuleg kona í
Ég svara Drottinn, þökk sé þér.
Af þínu ljósi skugginn er
vor veröld, vort verk, vor þrá
að vinna þér til lofs sem má
þá stund, er fögur hverfur hjá.
Þ.Valdimarsson.
Guð blessi minningu þessa góða
drengs og gefi foreldrum hans,
bróður, mágkonu og öðrum
skyldmennum styrk og trú á þann
Guð, sem gaf okkur trú á lífið eftir
dauðann.
Það mun vera birta kringum
Gunnar, því þar sem góðir menn
fara, þar eru Guðs vegir.
Guðmunda og Einar Hansen
Nú er vor í lofti og allur gróður
að lifna á ný eftir mildan vetur. í
vorbliðunni sofnaði Gunnar
frændi minn svefninum langa.
Það var í morgunsárið hinn 3. maí,
sem hann kvaddi þennan heim.
Hann var yngsti sonur hjónanna
Höddu Hálfdanardóttur og Gunn-
ars Jóhannessonar. Elsti sonur
þeirra er Jóhannes, kvæntur Guð-
rúnu B. Sverrisdóttur og eiga þau
3 syni. Næstelstur var Hjörtur
Þór, sem lést fyrir tæpum 7 árum
úr sama sjúkdómi. Þegar Gunnar
var 2 ára kom í ljós, að honum
voru búin sömu örlög og bróður
hans, sem þá var kominn í hjóla-
stól. Var það mikið áfall fyrir for-
eldranna að standa andspænis því
miskunnarleysi, sem enginn
mannlegur máttur gat breytt. Með
æðruleysi og óeigingirni héldu þau
áfram þrotlausri baráttu fyrir lífi
allri umgengni. Hún var gift góð-
um og duglegum manni, Ragnari
Sigurðssyni, og áttu þau fimm
börn, sem öll eru uppkomin. Þau
sona sinna. Hvar eygjum við rétt-
læti skaparans, sem leggur slíkar
byrðar á unga drengi?
Sjúkrahúslegur Gunnars urðu
margar og alltaf var barist hetju-
lega í von um, að allt myndi batna,
eins og hann sagði sjálfur. Hann
var sérstaklega þolinmóður og
nægjusamur og kvartaði aldrei yf-
ir örlögum sínum. Hann var alltaf
ánægður með það, sem fyrir hann
var gert, hversu lítið sem það var.
Þótt hann væri bundinn í hjólastól
frá 4 ára aldri, fylgdist hann vel
með öllu, sem fram fór í kringum
hann. Bjó hann yfir mikilli kímni,
sem fékk mann til að gleyma um
stund, hve fatlaður hann var.
Þegar hann var 4 ára gamall fór
hann í fyrsta sinn í Reykjadal, og
fannst mikið til um það, að fá að
vera í sveitinni með bróður sínum.
Þar nutu þeir báðir umönnunar
yndislegs fólks. Hlakkaði Gunnar
alltaf mjög mikið til að fá að fara
í sveitina á vorin.
Á veturna var hann í Öskjuhlíð-
arskóla. Starfsfólkið þar hugsaði
um hann af mikilli umhyggju og
þótti honum sérstaklega vænt um
Dóru. Hún starfaði einnig í
Reykjadal og fylgdi honum og
hjálpaði af einstakri alúð, svo að
seint verður fullþakkað.
Frá því um haustið 1977 dvaldi
hann á fjölskylduheimili öskju-
hlíðarskóla, þar sem fjölfötluð
börn dvelja á veturna. Um fjöl-
skyiduheimilið sjá Guðmunda og
Einar Hansen, og er það nú að
Reynilundi 4 í Garðabæ. Ég held,
að það hljóti að vera leitun að
eru: Mikael, Emil, Gunnlaug,
Brynja og Ragna Kristín. Barna-
börnin, sem voru augasteinar
ömmu sinnar, eru níu. Þær eru
ófáar stundirnar sem ég átti á
heimili Stínu frænku á æskuárum
mínum og þeir eru einnig ófáir
kaffibollarnir og kökubitarnir sem
ég þáði í eldhúsinu hennar, því
hún átti alltaf með kaffinu. Stína
spilaði á píanó og hafði fallega
söngrödd og oft var glatt á hjalla
kringum píanóið í Hrafnagils-
strætinu. Hún var trúuð kona og í
sínum löngu og erfiðu veikindum
sótti hún svo mikinn styrk i trú
sina að hún taldi kjark i fólkið sitt
fremur en það í hana. Þetta hefur
verið erfiður tími hjá fjölskyldu
hennar, en við vonum að timinn
haldi áfram að græða sárin og við
vitum að henni líður vel hjá Guði
sínum.
Hvili frænka min i friði.
Helga Stefanía Haraldsdóttir
Kristín Mikaelsdóttir
frá Akureyri — Minning
Efstil ' ftlllorðinsflokkí bj6smynd/S%. Sigm.
Fagrir fákar í firmakeppni
Syirt-úi^hoH , Á’. m* .
ÞAN>:' 1. ma' komu fjöimargiv
hestameii) úr Hreppum og ai'
Skeiðun samai. meö hestr. sín«.
at> Flúðuiri eii þa v fór fram
firmakeppn: hestamannaféiags
ins Smárr. seir. starxar í þessum
sveitum. Þai' mátt sjá margau
gæöingim: farr. fallegt. góðf.
veðrinu. Ötu fjáröflunarnefnt
sen starfai- innan félagsina sá
um keppninr. og tóks'. að fá. uir
130 firmu ti' ao styrkjf. félagió
og taka þátt, keppn'nn er
knapar sem keppt.i urðu 78. Svc
fór ao sigurvegar tullorðins
fiokk vaii Trésmiöjar. Bjark-
arhiíö á Fiúöun. en keppand:
fyrir han; var Birgir örn Birg-
isson i. hestinum Kóng, ! öðru
sæt: Hite.veití: Flúðr, er. þar sat
Jóhanr B. Guömundssoi, hestinn
Hrímni, L þriðjr, Félagsbúió é,
Blesastöðum er. fyrir þaö keppti
Stefán Jónsson é. hryssunní
Donnu.
í ungiingafiokki var þaö
Stóru-Laxárdeiidir- serr vann,
fyrir haiu. saí. Sigurbjörg' Vií-
mundardóttir á Goöa. 1 öðri
Búnaðarbankinn, Flúðum, knap:
Annie Sigí'úsdóttir i. Kóng, og
þriöjp, Límtré hf., Flúðum. knap
Matthiidur Vilhjálmsdóítir i.
Stíganda.
Sig. Sigm.

Stúlkur urðu efstar , unglingaflokknun