Morgunblaðið - 28.09.1986, Blaðsíða 22

22 fe
MORGUNBLAÐH), SUNNUDAGUR 28. SEPTEMBER 1986
fclk í
fréttum
Sannkölluð
prímadonna
Eg gerði allt til að vera öðruvísi,
segir söng- og leikkonan Ma-
donna, sem ávallt hefur staðið nokkur
styrr um. Alla sína hunds- og katt-
artíð, hefur hún reynt að skera sig
úr fjöldanum og á undanfömum
árum, hefur þessi árátta hennar fært
henni frægð og frama.
Madonna byijaði ung að reyna að
vekja á sér eftirtekt, fyrst heima fyr-
ir þar sem hún þurfti að standa í
ströngu til að vera ekki troðin undir
af fimm bræðrum og tveimur systr-
um. Madonna Louise Veronica
Ciccone fæddist í Rochester í
Michigan-ríki 16. ágúst 1959 og seg-
ir hún sjálf að á milli þess sem hún
barðist við að vera ekki hengd upp
á þvottasnúru af bræðrum sínum,
hafi hún reynt allt hvað hún gat til
að fá athygii. „Það efldi sjálfstraust
mitt og metnað að þurfa ávallt að
beijast um athyglina," segir Ma-
donna.
Madonna beitti ýmsum brögðum
við að ná athygii viðstaddra í æsku,
en aðaliega söng hún og dansaði fyr-
ir þá æm á vildu horfa og hlusta.
„Ég komst að því að maður getur
fengið ýmislegt upp í hendumar, ef
maður notar réttu aðferðimar. Best
reyndist mér að sjarmera alla upp
úr skónum á mjög kvenlegan hátt.
Síðan ég komst að þessu, hef ég
notfært mér það til hins ítrasta."
Þegar Madonna var sjö ára, lést
móðir hennar og fékk það mjög á
hina upprennandi stjömu. Ekki lag-
aðist ástandið þegar faðir hennar
kvæntist aftur, í þetta skiptið ráðs-
konunni. Madonnu samdi ákafiega
illa við hana og til að fá útrás fyrir
reiðina og vonbrigðin, byijaði Ma-
donna í danstímum.
„Ég gerði allt til að láta bera á
mér. Eg reif samfestinginn minn og
nældi í mig litlar öryggisnælur hér
og þar. Svo setti ég lykkjuföli í sokka-
buxumar og lét öilum illum látum."
Hún átti það til að ropa í miðjum
tímum og gefa frá sér ýmis önnur
búkhljóð og voru kennaramir lítt
hrifnir af þessum truflunum.
Danskennarinn hennar, Christo-
pher Flynn, var sá sem átti stærstan
þátt í því að Madonna ákvað að
freista gæfunnar í New York. Hann
hvatti hana til dáða og sagði að hún
gæti auðveldlega náð langt á frama-
brautinni, bara ef hún væri nógu
ákveðin.
Madonna fékk styrk til dansnáms
í Michigan-háskóla, en New York
freistaði hennar of mikið til að hún
gæti verið kyrr í Michigan. Hún setti
nesti í poka og lagði af stað til heims-
borgarinnar uppfull af hugmyndum
um hvemig henni tækist að leggja
heiminn að fótum sér. Hún var 17
ára gömul og átti 35 dollara í vasan-
um og fljótlega komst hún að því að
meira þarf til að ná langt í Nýju
Jórvík en glæstar framavonir og
drauma. í tvö ár bjó hún í slæmum
hverfum og átti lítinn aur. Þá kynnt-
ist hún tónlistarmanninum Dan
Gilroy og á svipstundu ákvað hún að
fyrst heimurinn vildi ekki falla fyrir
henni sem dansara, þá skyldi hún svo
sannarlega sigra hann með söng. Hún
slóst í hópinn með Dan og félögum
hans í hljómsveitinni „Breakfast
Club", lærði á trommur og gítar og
rauiaði með. „Þetta var sennilega
besti hluti ævi minnar," segir Ma-
donna, þegar hún hugsar um gamla
tímann.
Hún vildi þó ekki láta sér duga
trommuleikinn, svo hún og annar
meðlimur í „Breakfast Club" hættu
og stofnuðu sína eigin hljómsveit
„Emmy". Madonna var mjög iðin við
að iáta alla vita hver hún var og
notaði útlit sitt og persónutöfra ós-
part. „Ég er sérfræðingur í því að
daðra," segir hún. Á þessum árum
var Madonna fræg fyrir að ganga
aldrei í öðru en netaboium, háum
- sokkum og iét alltaf skína í naflann.
Einn diskótekarinn í New York, Mark
Kamins, dáðist svo af dirfsku og ein-
urð Madonnu, að hann fór með hana
í prufuupptöku hjá Sire-plötufyrir-
tækinu og þar bauðst henni samning-
ur upp á 5.000 dollara. Fyrstu tvö
lögin sem hún gaf út, „Buming Up“
og „Everybody" voru æði vinsæl í
næturklúbbum, en það var ekki fyrr
en hún gaf út lagið „Holiday Hit"
að aðstandendur Sire-útgáfunnar
gerðu sér grein fyrir þvf að hún var
efni í stjórstjömu. Madonna var ekk-
ert undrandi á þessari skjótu vel-
gengni. „Ég er ótrúlega fær í þvi að
nota fólk," segir hún hreinskilnislega.
„Ég læst aldrei vera annað en ég er;
hörð og metnaðargjöm og ef fólk
álítur mig vera skass vegna þessa,
þá það.“
Madonna hefur nú lagt netabolina,
leðuijakkana, blúndumar og dingl-
andi krossfestamar á hilluna en hefur
þess í stað tekið upp á því að lita
hár sitt ótrúlega oft og breyta útlitinu
í stíl. Þeir sem hana dá, segja að hún
sé jafn kynþokkafull ( hvaða gervi
sem er, jafnvel í gervi trúboðans í
myndinni Shanghai Surprise, nýjustu
kvikmjmd hennar og eiginmannsins,
Sean Penn. Madonna er ekki beint
hæversk heldur „Ég kemst ekki hjá
því að vera kyntákn. Ég er kynæs-
andi. Ég myndi þurfa að setja
bréfþoka yfir hausinn á mér og vefja
Ifkama minn inn í pappfr ef ég ætti
að komast hjá því að vera sexí. En
þá myndi samt heyrast í mér og ég
veit að röddin mín er kynæsandi."
En það er öruggt að eiginmaður-
inn, Sean Penn, er ekki hrifinn af
því að Madonna sé að flíka kynþokka
sínum og þær sögur hafa heyrst að
hann eigi einkarétt á öllum myndum
af Madonnu. Hvort sem það er satt
eða logið, er Madonna trú eiginmanni
sfnum. „Sean er hetjan mfn og besti
vinur," segir hún.
Shanghai Surprise verður frum-
sýnd 17. næsta mánaðar og segir
Madonna að uppáhaldsatriðin hennar
séu rómantísku senumar. „Ég held
að ferill minn sem leikkona eigi eftir
að verða langur og gæfuríkur," segir
prímadonnan.
«<SB8

.... .

F eneyjafílingur f hjónunum Madonnu og
Sean Penn. Þau fara bæði með hlutverk
í kvikmyndinni Shanghai Surprise, sem
frumsýnd verður 17. október.
„Ég kemst ekki hjá því
að vera kyntákn.
Ég er kynæs-
andi,“ segir
hin
væra
Ma-
donna.
Sade og
peningamálin
Hún er sakleysisleg á svipinn, söng-
konan, sem nú hyggst sigra Hollywood
með álíka glans og tónlistarheiminn.
Madonna sést hér í gervi trúboða í
Shanghai Surprise.
Þótt söngkonan Sade þurfi
ekki að hafa miklar áhyggjur
af peningamálum þessa stundina,
man hún þá tíð þegar varla fund-
ust aurar fyrir kaffíbolla, hvað
þá nýjum fötum.
Sade er uppalin í Essex á Eng-
landi og segir hún að fyrr á árum
hafi hún oftsinnis þurft að leita á
náðir góðviljaðra, þegar hún átti
ekki fyrir mat eða drykk.
„Við kunningjamir gátum yfir-
leitt fengið lánaða peninga hjá
einhverjum á laugardögum, en á
sunnudögum var hvergi hægt að
fínna mann sem hægt var að slá
um fáeina skildinga. Þá kom fyrir
að ég þurfti að láta höndina ieita
ofan í kápuvasa annarra til að
Sade
næla mér í peninga fyrir mat. Þá
kom spumingin hvort eyða ætti
aurunum í dagblað, pylsu eða
kexpakka."
Sade segir að peningaáhyggjur
séu fremur slítandi og eflaust eru
þeir fáir sem myndu mótmæla
því. Hins vegar segir hún réttilega
að peningar kaupi ekki hamingju,
þótt vissulega séu þeir til margra
hluta nytsamlegir.
„Peningar keyptu mér frelsi.
Frelsi frá því að eyða dýrmætum
tíma f að hafa áhyggjur af því
hvaðan næsta máltíð kæmi, Ég
vildi bara óska að allir gætu verið
lausir við þær áhyggjur."
Söngkonan er nú komin í iðn-
að, þar sem mikið er um seðla en
hún segist lítið hrifin af því að
þurfa að skipta við peningagráð-
ugt fólk.
„Það er reyndar hægt að finna
sæmilegt fólk í plötuiðnaðinum,
en flestir eru svo miklir eigin-
hagsmunaseggir að mér ofbýður.
Það eina, sem plötuútgefendur
hugsa um, er hvað mikla peninga
þeir geti grætt á manni.“ Vonin
um auð, frægð og frama var ekki
það sem fékk Sade til að fara út
á braut sönglistarinnar. „Ég vildi
bara koma á framfæri tónlist sem
fólki væri bjóðandi upp á,“ segir
hún.