Morgunblaðið - 11.12.1988, Blaðsíða 34

34 D
MORGUNBLAÐIÐ MENNINGARSTRAUMAR SUNNUDAGUR 11. DESEMBER 1988
DfASSÆr hægt ab taka upp góda djassplötu á 5 tímumf
Tilþrífhjá Thoroddsen
Þ AÐ ER komin út ný skífa með Birni Thoroddsen, þeim góðkunna
djassgítarleikara. Hann er sosum ekki neinn nýgræðingur: hefúr
sent frá sér þijár breiðskífúr áður og að auki tvær með Gömmunum.
Skífa skrifa ég: Quintet (Taktur)
kemur ekki út í plasti heldur sem
geisladiskur og snælda. Tímanna
tákn, en þó held ég menn séu full-
fljótir að telja breiðskífúna af.
Diskurinn var
tekinn upp í Kaup-
mannahöfn þann
9. ágúst sl. í Sun-
hljóðverinu og tók
þtjá tíma að gera
allt klárt en fimm
tíma að taka tón-
listina upp. Þannig
eiga djassmenn að
vinna enda félagar Bjöms á þessari
skífu engir aukvisar: fjórir úr hópi
fremstu djassleikara Dana. I saxó-
fóna blæs Uffe Markussen, sem hér
var í vor að leika með Stórsveit
Ríkisútvarpsins, píanóið slær Ben
Besiakow sem mikið hefur leikið með
Jens Winther. Jens Melgaard er á
bassa og jafnvígur á rafbassann og
.,kontrann. Trommuleikarinn er svo
Aleks Riel, einn helsti trommumeist-
ari Evrópu. Hann var lengi í slagtogi
við Niels-Henning og Kenny Drew
og með Niels kom hann til íslands
1977. Á síðari árum hefur hann leik-
ið í allskonar rafdjasssveitum og hér
rekur hann allt áfram af þeim krafti
sem áður er óheyrður á íslenskri
hljómplötu, ekki dregur Melgaard
neitt úr kraftinum og reka þeir ein-
leikarann áfram miskunnarlaust.
Gítarleikur Björns hefur mér alltaf
þótt mun betri en tónsmíðar hans —
og svo er einnig hér. Blúsar og lat-
neskur ryþmi svífa yfir rafskautun-
Björn Thoroddsen
um og Fuglinn gengur aftur — hann
mátti finna á fyrstu Gamma-
skífunni. Hér er miklu meira bit í
hljóðfæraleiknum og gos í sólóum
Uffe og Bens — það er þeirra stíll.
Bjöm og félagar léku í Mont-
martre kvöld upptökudagsins, en
fátt eitt af þessum diski. „Efnið var
of nýtt fyrir hljóðfæraleikarana til
að leika á klúbbkvöldi." Svo kom
Bjöm heim með afrakstur dagsins
og Kjartan Valdimarsson bætti hljóð-
g'ervlum við á nokkrum stöðum og
Gunnar Smári hljóðblandaði. Fínn
spuni á þessum diski enda fímm-
menningamir fantahljóðfæraleikar-
ar.
John Tchicai sótti okkur heim í
síðustu viku og lék með íslendingum.
í Heita pottinum í Duus-húsi voru
Szymon Kuran fiðlari, Tómas R. Ein-
arsson bassaleikari og Pétur Grétars-
son trommari með John. John fór á
kostum að vanda og ryþminn stóð
sig með ágætum. Ópusamir sem lagt
var útaf voru eftir John og Tómas
og hafði verið rennt yfir þá örlítið
áður. Semsagt djammsessjón. Það
sem var kannski eftirtektarverðast
við hlut íslendinganna var það að
fyrir svosem fimm ámm hefði svona
sessjón verið illframkvæmanleg.
Ekki að við höfum átt lakari hljóð-
færaleikara þá heldur hitt að hin
nýja tónhugsun er spratt af fijálsa
djassinum var þeim framandi. Tómas
og Pétur kunna á henni góð skil,
aftur á móti fannst mér fiðlarinn
pólski nokkuð á annarri bylgjulengd
en John, þó dansar hans féllu hlust-
endum greinilega vel í geð.
eftir Vernharð
Linnet
ÖRYGGIOG VELLÍÐAN
Kaldursnjórinn var versti óvinurinn þar tilMax framleiddi Pólarsnjósleðagall-
ann, flíkinasem verþiggegn verstu veðrum. - Sterkt stroffið hindrar að
snjór komist að ökklum og úlnliðum. - Rúmgóðir vasar undir kort, áttavita
og fleira. - Gott snið sem hvergi þrengir að. Pólar sleðagallinn er hannaður til
að standast mestu frosthörkur íslands.
FATAUNAN MAVH
SÉRVERSLUN MED VÖNDUD HLlFDARFÖT ■ F
MAX-húsinu SKEIFUm 15. SÍMl 685222.
4-
Blind Lemon Jefferson söng um svarta
snákinn.
BLÚS/ Til sorgar, gleöi eba
gráma hversdagsins, \
tónlist sem gott væri
að dansa við og sem
vekti kátínu og gleði. Á
það ber einnig að líta
að blakkir Bandaríkja-
menn voru ólíkt ftjáls-
lyndari í kynferðismál-
um en hvítir og op-
inskáar klámvísur
vöktu kátínu þegar
menn voru að reyna að
drekkja áhyggjunum í
hálf eitruðu bruggi og
blautleg minni eru legíó
í blúsnum, s.s. að
kreista safa úr sítrón-
um, matreiða standandi
upp við vegg og viðlíka.
Enginn vafi er á því
að nær allir blússöngv-
arar á árunum fyrir
stríð hafa haft á dag-
skránni lög með
tvíræðum textum, þó
ekki hafi þeir allir viljað
taka þannig lög upp.
Bo Carter er gott dæmi
um blússöngvara sem
setti það ekki fyrir sig
nautnar?
Blautlegur blús
Iviðtali sem birtist í Morgunblaðinu
í sumar sagðist Bruce Bastin, sem
rekur útgáfufyrirtækið Interstate,
hafa rekið sig á að sá blús sem
hvítir blúsáhugamenn hefðu helst
áhuga á væri alla
jafna ekki sá blús
sem mestum vin-
sældum hefði náð
meðal blakkra
áheyrenda. Hvítir
safnara væru helst
að leita eftir tónlist
sem höfðaði til
hjartans, en svartir
blúsáheyrendur áranna 1920 til 1940
voru að leita að tónlist sem létti
eftir Árna
Matthíasson
að taka upp blautlegan blús og eftir
hann liggja ótal blúsar sem hafa titla
á við Let Me Roll Your Lemon, Pussy
Cat Blues, Your Biscuits are Big
Enough For Me og Please Warm
My Weiner. Bo Carter þurfti þó ekki
á tvíræðum textum að halda til að
fólk tæki eftir honum, því hann var
framúrskarandi gítarleikari og fiðlu-
leikari.
Sennilega hefur enginn fyrirstríðs-
blússöngvari náð öðrum eins vin-
sældum og Blind Lemon Jefferson.
Blind Lemon átti mikið fé í banka
og hafði á sínum snærum einkabíl-
stjóra þegar best lét. Lemon var
þekktastur fyrir lagasmíðar sínar
SÍGILD TÓNLIST/Enginn hörgull á
jólafóstutónleikum ?
Blásarar lokka
*
Iskammdegisdrunganum getur
oft verið æði erfitt að finna kraft
og innblástur en góðir tónleikar
geta gert kraftaverk og endurnýjað
líf og sál. Það sem af er vetri hefur
verið óvenju mikið
um tónleika, jafn-
vel margir sama
dag og á sama
tíma, svo menn
hafa átt í mestu
vandræðum með
eftir Jóhönnu að velja og hafna.
Þórhallsdóttur I dag eru a.m.k.
tvennir tónleikar;
Kór Langholtskirkju flytur mótett-
ur og messu í e-moll eftir Bruckner
ásamt blásarasveit í Langholts-
kirkju kl._17.00 og í Listasafni Sig-
uijóns Ólafssonar leikur Uwe
Eschner á gítar kl. 20.30 í kvöld.
Á Háskólatónleikum á miðvikudag
kl. 12.30 leika þeir Einar Jóhannes-
son klarínettuleikari og David
Knowles píanóleikari verk eftir
Hurlstone og Mendelssohn og sama
dag kl. 21.00 er náttsöngur í
Hallgrímskirkju með Dómkórnum
undir stjórn Marteins H. Friðriks-
sonar svo eitthvað sé upp talið af
því sem stendur til boða framan af
vikunni.
Á þriðjudagskvöld eru í Krists-
kirkju tónleikar sem bera yfirskrift-
ina Kvöldlokkur á jólaföstu. Það er
Blásarakvintett Reykjavíkur ásamt
félögum sem leika. Kvöldlokkar
hafa verið árviss atburður á jóla-
föstu í átta ár, allt frá stofnun kvint-
ettsins og hafa tónleikarnir verið
haldnir í hinum ýmsu kirkjum höf-
uðborgarinnar. Blásarakvintettinn
skipa þeir Bernharður Wilkinsson
flautuleikari, Daði Kolbeinsson óbó-
leikari, Einar Jóhannesson klarín-
ettuleikari, Hafsteinn Guðmunds-
son fagottleikari og Josep Ognibene
hornleikari. „Kvintettinn hefur bor-
ið gæfu til að spila saman í óbreyttri
mynd allt frá því að samstarf
hófst,“ sagði Hafsteinn Guðmunds-
son fagottleikari er ég innti hann
eftir starfsemi kvintettsins og bætti
því við að þeir spiluðu saman af
hreinni áhugamennsku og fengju
enga styrki til starfseminnar. Enn-
fremur sagði Hafsteinn að Blásara-
kvintettinn hefði komið fram við
margvísleg tækifæri, spilað fyrir
Kammermúsíkklúbbinn, Kammer-
sveit Reykjavíkur, á Háskólatón-
leikum, auk þess sem þeir hafa
haldið tónleika erlendis, — í Svíþjóð
voru þeir í janúar í fyrra og í Eng-
landi í maí og svo hlotnaðist þeim
sú upphefð að vera í fylgdarliði
forseta íslands á ferð hennar um
Þýskaland í júlí og spiluðu þá við
margvísleg tækifæri í tengslum við
ferðina eins og góðum hirðkvintett
sæmir.
Á Kvöldlokkum á jólaföstu á
þriðjudagskvöld hefur Blásara-
kvintettinn fengið til liðs við sig
Sigurð I. Snorrason klarínettuleik-
ara, Kjartan Cskarsson, Jón Aðal-
stein Þorgeirsson og Óskar Ingólfs-
son sem leika á basset-horn, Peter
Tompkins óbóleikara, Þorkel Jóels-
son og Svanhvíti Friðriksdóttur
hornleikara og Rúnar Vilbergsson
fagottleikara. Á efnisskránni eru
serenata (sem þýðir reyndar kvöld-
lokkar) nr. 11 og tvö adagio eftir
Mozart, divertimento nr. 3 eftir
Fiala (sem er samtímamaður Moz-
arts) og sextett eftir Beethoven.
Ég ætla ekki að missa af Kvöld-
lokkum í Kristskirkju á þriðjudags-
kvöldið kl. 20.30.