Morgunblaðið - 11.12.1988, Síða 47

MORGUNBLAÐIÐ SAMSAFNIÐ SUNNUDAGUR 11. DESEMBER 1988
1 01 —
D 47
Skólastúlkur við Gullfoss ásamt lögregluþjónunum Lárusi
Salómonssyni og Sigurbimi Eiríkssyni.
SÍMTALID . . .
ER FIÐ MAGNÚSH. SKARPHÉÐINSSON MEÐLIMÍ
HVALAVINAFÉLAGIÍSLANDS
Et ekki vini mína
12014
Halló!
— Gott kvöld. Páll Lúðvik Ein-
arsson hjá Morgunblaðinu hér.
Magnús H. Skarphéðinsson
hér.
— Þú ert meðlimur í Hvalavina-
félaginu, ekki satt?
Svo mun vera.
— Hvenær varstu fyrst elskur
að hvölum?
Það var fyrir um... svona tíu
árum síðan. Eftir að ég lærði um
líffræði hvala og heyrði sögur af
greind þeirra og hegðan í lífríkinu.
Þær vom hreint ótrúlegar margar
hveijar.
— Hætturðu þá að borða þá?
Ég hef aldrei étið hvalkjöt á
ævi minni. Ég er í þeim fámenna
flokki íslendinga sem hef aldrei
étið vini mina í hafinu.
— Þú ert sem sagt á móti hval-
veiðum af mórölskum ástæðum?
Fyrst og síðast. Ofan á það
bættist síðan framkoma mann-
kynsins gagnvart þessum spen
dýrum sem er ein
samfelld sorgar
saga.
— Nú benda
skoðanakannan-
ir heldur en ekki
til að þú sért í
minnihlutanum.
Hvemig kanntu
við þig í þeim
flokki?
Ég þekki bara
ekkert annað.
Ég hef yfirleitt
verið í minni-
hluta með nán
ast allar skoðan-
ir sem ég hef
haft. Mér bara brygði í brún ef
ég væri í meirihluta. — Hins veg-
ar stefnir í það að ég muni einu
sinni á ævinni verða í meirihluta
í skoðunum. Andstöðu við hval-
veiðar vex fiskur um hrygg. Ég
sé fram á bjartari tíð og að verða
í meirihluta um þetta mál.
— En hafa ekki undanfarnar
vikur eða jafnvel ár ekki verið
hreint „hvalræði"?
Ekki segi ég það. Þetta hefur
tafið háskólanám mitt og tekið
mikinn tíma frá mér. Jú, annars
ég get ekki neitað því að stundum
hefur þetta haft veruleg persónu-
leg óþægindi í för með sér. En
það er samt sjálfsagt mál að þola
þetta fyrir skjólstæðinga sína.
— Era íslendingar vondir við
þá sem er í minnihluta?
Suma hveija. Sér í lagi ef það
kemur við þjóðernistilfinningar
Mörlandans.
— Hvernig kemur ættjarðarást-
in fram?
Með klassískum hætti. Það er
útlokað að fara á skemmtistaði
þar sem . sam-
landar mínir eru
við skál. Jafnvel
enn ve’rri uppá-
komur, skæting-
ur á álmanna-
færi er nánast
daglegt brauð ef
maður er að
spóka sig eitt-
hvað um í miðbæ
borgarinnar.
— Ekki fallegt
að heyra. Eg
segi þá bara
Magnús H. Skarphéðins-
bless.
Já,
blessaður.
vertu
Varöi öll - nema
jjórtán!
23. ágúst 1967 er íslenskum fótboltaunnendum minnistæður, —
þótt þeir viþ'i helst gleyma þeim degi. „Reiðarslag“, „stórslys",
„áminning". Við íslendingar lékum landsleik gegn fyrrum sam-
bandsþjóð vorri á Idrætsparken í Kaupmannahöfii. Danir fengu
á sig tvö mörk. Til varnar í íslenska markinu var Guðmundur
Pétursson, Qórtán sinnum mátti hann sækja boltann í netið.
ennan miðvikudag, lágú Dan-
ir ekki í því, (nema vera
skyldi ölinu, því þeir höfðu ástæðu
til að fagna).
Gagnrýni Morgunblaðsins var
hlutlæg og til þess að gera mildi-
leg; Danimir vora sneggri og
betri. Um markvörðinn var sagt:
„Guðmundur Pétursson varði
stundum mjög glæsilega og verð-
ur ekki sakaður um hinn mikla
ósigur.“ Þrátt fyrir þessi huggun-
aríku orð hlýtur það að vera veru-
legt áfall að fá á sig fjórtán mörk!
Ná menn sér eftir þvíumlíkt?
Blaðamaður knúði dyra hjá
Guðmundi en hann er nú lögfræð-
ingur hjá Tryggingarmiðstöðinni.
Guðmundur hefur alla tíð verið
vesturbæingur og KR-ingur.
Hann er kvæntur Sigríði Egils-
dóttur, hjúkranarfræðingi og eiga
þau þijár dætur. Engin þeirra
sparkar bolta en ekki vonlaust að
yngsta dóttirin þriggja ára gefi
sig að þeirri íþrótt í framtíðinni.
- 14 : 2?
—„Þegar svona burst verður
era alltaf nokkrir Samverkandi
þættir sem koma þama inní. Við
fóram óeðlilega bjartsýnir til
þessa leiks. Það gleymdist að velta
fyrir sér styrkleika danska liðsins
sem var mjög sterkt. íslenska lið-
ið var mjög reynslulítið; kjaminn
var ungir spilarar um tvítugt, það
vantaði leikmenn með reynslu.
Ef þeir hefðu verið hefði taktík-
inni kannski verið breytt til að
koma í veg fyrir þetta burst. Þeg-
ar Danir vora búnir að gera 4
mörk á 20 mínútum, þá hrandi
liðið algjörlega og stóð ekki steinn
yfir steini. íslenska liðið var frek-
ar sókarlið en vamar og í þá daga
var gjaman spilað 4:2:4. Báð-
ir tengiliðimir vora stilltir inná
sókn. Það hefði tvímælalaust ver-
ið betra að stilla inná vömina.
Að síðustu má geta þess að Elm-
ar Geirsson rotaðist í upphitun
fyrir leikinn, fékk bolta í höfuðið."
FRÉTTALfÓS
ÚR FORTÍD
HVAÐ VARÐ UM
MARKMANNINN ÚR
MARTRÖÐINNIÍSLAND
DANMÖRK14:2? '
— Hveijir aðrir vora í liðinu?
„Það má nefna nöfn eins og
Hermann Gunnarsson, Jóhannes
Atlason, Guðni Kjartansson, Ey-
leifur Hafsteinsson, Helgi Núma-
son o.fl.“
— Vora þetta ekki langar 90
mínútur?
„Jú, þær vora það erfiðasta sem
ég hef upplifáð á knattspymuvell-
inum. Um 20 þúsund manns
horfðu á þetta, þ.á.m. Gunnar
Thoroddsen sendiherra og danskir
framámenn. Aumingja Gunnari
hlýtur líka að hafa liðið illa. Auð-
vitað voru menn alveg í rusli eftir
_þetta. Leiknum var lýst beint í
útvarpi og þetta var fyrsti lands-
leikur sem var sýndur í heild í
íslenska sjónvarpinu. Það var sagt
að um þennan leik að það hefði
m.a. verið þess vegna sem íslend-
ingar hefðu ekki viljað leggjast í
vörn, heldur spilað fyrir sjón-
varpið.“ (Leikurinn var á dagskrá
RUV föstudaginn 25 ágúst. Því
miður reyndist þessi filma ekki á
skrá í filmusafni RUV. innsk.
blm.) Hveijar vora viðtökur lands-
manna er liðið kom heim?
„Það var gert miskunarlaust
grín að okkur. — Og í leikjum í
om sam»n
idslidb senl 9'
|ands»««,» " n«un l'
'Sl6rl«n .
t --—
Morgunblaðið/Bj arni
fyrstu deildinni
fengum við að
heyra glósum-
ar.“
— Guðmundur
XIV?
„Jú, ætli það
ekki. Og heyri
stundum enn. Ég
varði öll nema
fjórtán.“
— Þú hefur
ekki lagt skóna á
hilluna eftir þetta?
„Nei, ég hætti ekki eftir 14 :
2. Hélt áfram að leika með KR
fram til 1970. Fór þá að þjálfa
þjá KR, var þó áfram viðloðandi
fram til 1973 en þá lék ég minn
siðast leik í meistarflokki.“
— Alveg hættur?
„Nei, ég er á kafi í félagsmálum
KR og íþróttahreyfingarinnar.
Svo leik auðvitað reglulega í fót-
bolta tvisvar í viku. Aðallejta inn-
anhúss. Skæður sóknarmaöur."

lvc«n»
UR MARKINU
í LÖGIN
Guðmundur Pétursson er
lögfræðingur hjá
Tryggingarmiðstöðinni.