Morgunblaðið - 12.02.1989, Blaðsíða 14

ai 14
^eíMöítM^BLAðig'simNúSÁfetJít'fe':-^6^^1989_
irVHUfYST
MERPðUlfiX
Ásmundur Stef-
ánsson forseti
Alþýðusam-
bands fslands
ræðir um verka-
lýðshreyfinguna
og ríkisstjómina
á óvissutímum í
atvinnumálum
UVORBUN
eftir Hjálmar Jónsson/mynd Ragnar Axelsson
ÁSMUNDUR STEFÁNSSON verður í forsvari fyrir stærstu
samtökum launafólks á Islandi næstu Qögnr árin, eins og hann
hefur verið undanfarin átta ár. Hann var tregur til þess að gefa
á ný kost á sér í embætti forseta Alþýðusambands íslands og
gerði það ekki fyrr en á sjálfu þingi sambandsins. Óhjákvæmilega
hefur hann sett mark sitt á þróun kjaramála á þessum áratug
og sjálfsagt eru menn ekki nú frekar en fyrri daginn á eitt sáttir
um hvert beri að stefiia í þeim efhum. Staðan nú er að ýmsu
leyti sérstök. Flest samtök iðnaðarmanna eru með bundna
samninga til haustsins á sama tíma og Verkamannasambandið
er með lausa samninga í vor. Samt er sú skoðun ríkjandi að ASÍ
eigi að ganga sameinað til samninga og í því sambandi hefúr
hugmynd um skammtímasamning til haustsins skotið upp
koilinum. Þá er heldur ekki ljóst hver þungamiðja
kröfúgerðarinnar verður. Miðstjórn ASÍ nefiiir 9-10%
kauphækkun sem einn möguleika og framkvæmdastjórn VMSÍ
ályktar um verndun kaupmáttar. Ennþá er allt í lausu lofti og
óljóst hvað verður ofan á, en miklar líkur til þess að það verði
opinberir starfsmenn sem ríði á vaðið í samningamálunum að
þessu sinni.
Talið berst fyrst að bráða-
birgðalögunum og ríkis-
stjóm verkalýðsflokk-
anna, eins og það hefði
einhvem tíma verið orðað.
Sem alþýðubandalags-
maður barðist Ásmundur
gegn aðild flokksins að
ríkisstjórninni. Hann segir enda
takmarkaða ástæðu til þess að vera
í ríkisstjórnum sem hafi þann eina
tilgang að vera til. Þessi ríkisstjórn
sé ekki stofnuð um neitt eða til
neins og einmitt af þeirri ástæðu
séu líkur til þess að hún verði
langlíf. „Það sem drepur ríkisstjóm-
ir er að þær setja sér markmið og
hafa meiningar um hvað þurfi að
gera. Þannig koma upp árekstrar.
Persónuleg sundrung getur einnig
drepið ríkisstjómir, samanber ríkis-
stjórn Þorsteins Pálssonar og það
sýnist mér vera það eina sem geti
orðið þessari ríkisstjóm að aldur-
tila. Mér sýnist flokkamir sem aðild
eiga að henni tilbúnir til þess að
gleypa nánast hvað sem er til þess
að tryggja að ríkisstjómin sitji
áfram að völdum, þrátt fyrir að nú
sé þannig ástand að hætta steðji
að úr öllum áttum. Ég tel hins veg-
ar enga ástæðu til þess að taka
einhlíta afstöðu með eða móti ríkis-
stjórninni. Þessi ríkisstjórn hlýtur
eins og aðrar að dæmast af verkum
sínum og ég hlýt að taka afstöðu
til hennar mál fyrir mál. Það mál
sem nú brennur heitast er óvissan
í atvinnumálunum. Það vantar á
að ríkisstjórninni hafi tekist að eyða
þeirri óvissu,“ segir Ásmundur.
Samningsrétturinn í hættu
Um bráðabirgðalögin sem af-
námu samningsréttinn segir hann
að það sé ekki hægt að takast á
við ríkisstjórnir á sama hátt og at-
vinnurekendur. Það sé ekki auðvelt
að fara í yfirvinnubann eða verk-
fall til þess að bijóta löggjöf á bak