Morgunblaðið - 14.06.1989, Qupperneq 40

40
MORGUNBLAÐIÐ MÍÐv'iKUDAGUR 14. JÚNÍ 1989
„ Tötdáaxr hans, afcur, ömmur 09
[cxr^afojr hons Og langónnnnur—
vofu öiL p]aróle'ikarckr."
WVrW
Mætti ég fá vatnssopa til
að kæla mig?
Ástarbréfin þín léti ég ekki
af hendi fyrir 50 þúsund
króna boð...
Eflum landgræðsluna
- spörum í opinberum rekstri
Til Velvakanda.
Nú á þessum vordögum eins og
á undanförnum árum koma í póst-
kassa okkar allskyns bréf og ber
æði mikið á happadrættismiðum frá
ýmsum félögum, bæði þörfum og
óþörfum, en flest eru þó frá ýmsum
líknarfélögum sem styðja við bakið
á sjúkum og ekki nema gott um
það að segja ef vel er haldið á þeim
peningum sem koma inn fyrir þessa
miða sem fólk er að kaupa. Margir
vinna við þessa söfnun í sjálfboða-
vinnu eins og t.d. hjálparsveitir
skáta sem vinna mikið starf í þágu
almennings og er það vel.
manna sem oft hafa enga þýðingu
fyrir þjóðina.
Einnig mætti spara mikið á hinu
háa Alþingi og fækka þingmönnum
niður í þijátíu sem væri nægilegt
fyrir ekki stærri þjóð og láta þá
vinna tíu til ellefu mánuði eins og
annað fólk. Þama myndu sparast
mjög miklar upphæðir og þá þyrfti
ekki að byggja meira fyrir Alþingi
og þingmenn hefðu nægilegt pláss.
Veit ég að almennur vilji fólksins í
landinu er mér samdóma eins og
oft ber á góma í blöðum og manna
á milli. Þessi flottræfilsháttur allra
okkar stjórnarmanna er orðinn yfir-
gengilegur. Fyrir allan þennan
sparnað mætti gera afar mikið átak
í að klæða landið, og öllum liði
betur, allt yrði fallegra og landið
hlýrra og byggilegra. Ég vona bara
að þeir sem standa að þessu átaki
„Græðum landið" noti peningana á
réttan hátt en ekki í skrifstofubákn
og dýrt mannahald.
Óska ég svo aðstendum þessa
mikla átaks við gróðursetningu
landsins til hamingju og óska þeim
alls hins besta í þessari erfiðu sókn
við að klæða landið á nýjan leik svo
allir megi vel við una.
Paul V. Michelsen
Annað mál er með happdrættis-
miða sem við fáum eins og pólitísku
happadrættismiðana sem mér
finnst mikil ósvífni að senda í póst-
kassana hjá Pétri og Páli, sem lenda
svo í ruslapokanum hjá flestum, svo
hefir fólk ekki peninga til að borga
miða frá öllum þessum happadrætt-
um. Og þegar þið sjáið allt þetta
pappírsflóð sem er til einkis þá
hugsið til ailra tijánna sem þarf
að höggva til að eyða í óþarfa.
Nú er í gangi átak í landgræðslu
undir kjörorðinu Græðum landið og
ætla ég að vona að allir borgi með
mikilli ánægju, eða svo sýndist mér
er ég fór í Pósthúsið að greiða minn
miða. Ég vona að allir sjái hve nauð-
synlegt sé að styrkja þetta átak því
ömurlegt er að sjá hve landið okkar
falleg og góða er að afklæðast
sínum græna búningi, við getum
bókstaflega ekki verið þekkt fyrir
hve lítið við höfum gert til þess að
hefta gróðurinn og er grátlegt að
sjá alla moldina fjúka í haf út.
Til þess að við getum gert mikið
átak í ræktunarmálum verðum við
að spara á mörgum sviðum svo
árangur náist sem mestur í upp-
græðslu landsins. Byija verður á
ríkisstjórninni í sparnaði svo að fólk
taki mark á henni og sjái að henni
sé alvara. Vil ég fyrst nefna sparn-
að í öllum óþarfa; vinir og veislu-
höld sem hafa verið óhóflega mikið
eins og öllum er kunnugt. Spara
mætti mjög mikið í fjölmörgum
ferðalögum margra opinbera starfs-
Til sjómanna
Sjómenn: Meðferð gúmbjörgunarbáta er einföld og fljót-
lærð. Þó geta mistök og vanþekking á meðferð þeirra
valdið íjörtjóni allra á skipinu á neyðarstundu. Lærið
því meðferð þessara þýðingarmiklu björgunartækja.
Hjálpist að því að hafa björgunartækin í góðu ástandi
og ávallt tiltæk.
Víkverji skrifar
HÖGNI HREKKVÍSI
^
„ A1ILL3ÓMASTI V/PSK/PTAVINURINN ? "
Vegna umræðna sem urðu um
fjölmiðla og auglýsendur í
síðustu viku, þar sem sú skoðun
var látin í ljós, að vöxtur og við-
gangur fjölmiðla væri undir því
kominn, hve mikið væri auglýst í
þeim, finnst Víkveija, að menn
mættu hafa eftirfarandi í huga: Til
þess að fjölmiðlar laði að sér auglýs-
ingar, þarf efni þeirra að vera þann-
ig úr garði gert, að það höfði al-
mennt til lesenda, hlustenda eða
áhorfenda. Blað sem ekki getur
aflað sér kaupenda hvort heldur
með áskrift eða í lausasölu er eng-
inn segull fyrir auglýsendur.
Þeir sem standa þannig að rekstri
blaða, tímarita eða útvarps- og sjón-
varpsstöðva, að þeir bíða með hend-
ur í skauti eftir auglýsendum og
miklast yfir þeim í annars garði,
enda yfirleitt á framfæri ríkisins
eða leggja upp laupana.
xxx
Töluverðar umræður hafa orðið
um það á undanfömum árum í
Bretlandi, hvort halda eigi áfram
að fjármagna breska ríkisútvarpið
BBC á afnotagjöldum eða heimila
því að birta auglýsingar. Þar í landi
hafa menn ekki haft sama hátt á
og hér að veita ríkisfjölmiðlunum
bæði tryggar tekjur með afnota-
gjöldum og auglýsingatekjur.
Hvernig þessum umræðum lyktar
í Bretlandi skal ósagt látið hitt var
forvitnilegt, sem lesa mátti í breska
blaðinu Independent fyrir skömmu
um fréttir BBC af fjöldamorðunum
í Kína.
Þar segir frá því að BBC sé með
réttu hreykið af því á hve óhlut-
drægan hátt. það flytur fréttir af
stórtíðindum eins og þeim sem hafa
verið að gerast í Kína. Námsmenn
þar hafi einnig borið höfuðbönd
með áletruninni: BBC, við þökkum
þér!
Independent segir að fréttamenn
BBC hafi verið iðnir við afla frétta
á Torgi hins himneska friðar og
ekki átt í neinum erfiðleikum með
að fá þá til að láta skoðun sína í
ljós. Á hinn bóginn hafi þeir sagt
minna af kínverskum námsmönnum
í Bretlandi og kunni Qiao Shi, yfir-
maður kínversku leyniþjónustunnar
sem nú er líklega orðinn aðalritari
flokksins, að koma þar við sögu.
Sonur hans Jiang stundi nefnilega
háskólanám í Cambridge og
tengdadóttirin Zhou Jin sé aðstoð-
armaður við dagskrárgerð í Kína-
deild BBC.
xxx
Víkveiji var í hópi þeirra sem
fóru að kínverska sendiráðinu
við Víðimel á fimmtudagskvöldið
og tók þátt í mótmælastöðu þar sem
ungir sjálfstæðismenn beittu sér
fyrir. Athöfnin var stutt en áhrifa-
rík og fór hið besta fram.
Daginn eftir birtist svo hér í blað-
inu frásögn Sigrúnar Guðmunds-
dóttur sem dvelst með fjölskyldu
sinni í Kína, fyrir utan Peking.
Lýsing hennar á því, hvernig fólkið
veit að það getur alls ekki treyst
ríkisfjölmiðlunum 0g leitar því allra
annarra ráða til að komast að hinu
sanna um böðulsverk og ofbeldi í
eigin landi, minnir á gildi fijálsrar
ijölmiðlunar og hve miklar kröfur
til hennar verður að gera. Þegar á
þetta stóra hlutverk allra fjölmiðla
er litið og gildi auglýsinga fyrir þá,
kemur í Ijós, að þar sem frelsið til
að auglýsa er mest og jafnframt
samkeppni um auglýsingar flytja
fjölmiðlarnir áreiðanlegustu frétt-
irnar. Blöð í Sovétríkjunum og Kína
eiga ekkert undir auglýsendum,
þeim finnst ekki heldur nein þörf á
að segja sannleikann.