Morgunblaðið - 30.08.1989, Blaðsíða 15

MÖKGUNBLAÐíð MIÐViKUDAGUÉ 30. ÁGÖSU 1089 ■
1*5
Þóranna Helga-
dóttir — Minning
Fædd 6. september 1899
Dáin 21. ágúst 1989
Hún Þóranna tengdámóðir mín er
dáin og átti ekki eftir nema rúman
hálfan mánuð í nírætt. Hún var fædd
í Skarði í Þykkvabæ,6. september
1899. Foreldrar hennar voru Helgi
Magnússon frá Skarði og Þórunn
Runólfsdóttir komin af Vatnsleysu-
strönd en þau eignuðust tvær aðrar
dætur. Önnur dó barnung en Frið-
björg, gift Agli Friðrikssyni bjó í
Skarði ásamt Agli til elliára. Einnig
ólst upp hjá Þórunni og Helga, Guð-
laug Guðmundsdóttir.
Þóranna var hjá foreldrum sínum
fram yfir tvítugt, missti föður sinn
um fimmtugt en móðir hennar fylgdi
henni alla tíð og lést hjá henni í
hárri elli.
Þóranna flutti um set árið 1924
er hún giftist eftirlifandi manni
sínum Tyrfingi Einarssyni, bónda-
syninum í Vestri-Tungu í Vestur-
Landeyjum. í Tungu bjuggu þau
snotru sveitabúi til ársins 1948,
fluttu þá á Hvolsvöll þar sem Tyrf-
ingur vann hjá Kaupfélagi Rang-
æinga uns þau, árið 1953, fiuttust
til Reykjavíkur, þar sem Tyrfingur
vann hjá Mjólkursamsölunni uns ald-
ur hefti för.
Eins og sjá má hefur ýmislegt á
daga Þórönnu drifið. Hún var af
aldamótakynslóðinni, sem lifði tvær
heimsstyqaldir, krepputíma, frosta-
veturinn mikla, fátækt og sumir ör-
birgð en um íeið ef til vill mestu
uppgangstíma íslandssögunnar. Satt
að segja hefur mig oft undrað að
íslendingar skyldu standa af sér
slíkar hörmungar sem yfir þá hafa
dunið. Það á þó ekki við um Þórönnu
og Tyrfing því þau voru alltaf vel
bjargálna — og alltaf veitandi —
enda samhent og hörkudugleg, þar
sem Þóranna stóð sem klettur við
hlið bónda síns og kunni því bara
vel að vera kölluð konan hans. Er
vel við hæfi að minnast orða sem
lögð voru í munn Bergþóru konu
Njáls þegar henni var boðið að ganga
úr. brennunni á Bergþórshvoli: „Eg
var ung gefin Njáli hef ég því heitið
honum að eitt skyldi ganga yfír okk-
ur bæði.“
Þóranna sóttist ekki eftir metorð-
um, var ánægð með sinn hlut og
vann af dyggð þau verk sem hún tók
að sér og öll vel. Þóranna fann vel
hvað að sér sneri og gat vel haldið
sínum hlut án þess að særa aðra og
æðraðist ekki þótt á móti blési. Hún
leit með hlýju til liðinna daga, — kom
glampi í augun er hún minntist æsk-
unnar í föðurgarði jafnvel þótt henni
á unglingsárum hafi verið falið með-
al annars að fara með heybandslest
úr Safamýri yfir Djúpós og baggar
flytu af hestunum í álunum. Hún
leit með gleði til áranna í Tungu,
þar sem þau Tyrfingur byggðu sér
snoturt hús árið 1930 enda þótt róa
þyrfti bátkænu og sundleggja klár-
ana yfir Hólsá til að komast þangað
og bærinn yrði iðulega umflotinn
vatni vegna flóða í Þverá. Ekki lét
hún sig heldur muna um að snara
böggum af klökkum þegar einhver
stelpan hennar, þá e.t.v. ekki meira
en átta ára, kom af engjum með
heybandslestina. Hún minntist dag-
anna í Hvolsvelli þegar sveitungar
og vinir litu inn til hennar og þáðu
góðgjörðir. Sama má segja um dvöl-
ina í Reykjavík þar sem hún fékk
m.a. heimsóknir barnabarnanna
sinna og hafði yndi af.
Heldur þyngdist brúnin þegar talið
barst að uppvaxtarárum mömmu
hennar, en sem dæmi um hvað lagt
var á fólk hér áður fyrr þá fékk hún
— Þórunn — m.a. það verkefni, þá
barn að aldri, að hlaupa af Suður-
nesjum til Hafnarfjarðar til að sækja
meðul. Þetta mátti hún gera berfætt
að vetri til.
Þóranna og Tyrfingur eignuðust
þrjár dætur en þær eru í aidursröð:
Helga f. 30. september 1925, gift
Kristjóni Hafliðasyni. Þau búa í
Þykkvabæ og eiga fimm börn og níu
barnabörn. Anna f. 28. nóvember
1928, gift undirrituðum. Þau búa í
Reykjavík og eiga fimm börn og
fjórtán barnabörn. Hannesína f. 6.
maí 1930, gift Andrési Eggertssyni.
Þau búa í Keflavík og eiga fimm
börn og ellefu bamabörn.
Afkomendur Þórönnu og Tyrfings
eru því orðnir hálft hundrað og vel
það og leit hún þá með stolti og
þakkaði Almættinu.
Ef ég sem þetta skrifa mætti
mæla til kærrar tengdamóður
minnar mundi ég líklega helst vilja
þakka henni að ekki skyldi frá henni
hijóta eitt einasta hnjóðsyrði til mín,
brostfeldugs tengdasonarins, öli árin
og ærið væri hennar afrek í lífinu
þó ekki væri annað talið en að hafa
alið fegurstu konu heims. Ég veit svo
sem að hér ber mér að biðja Guð
vorn fyrir Þórönnu en þarf þess ekki
því ég veit hvar hún er.
Ingólfur Björgvinsson
Margt er það og margt er það
sem minningamar vekur,
og þær eru það eina
sem enginn frá mér tekur
(Davíð Stefánsson)
I dag kveðjum við elskulega ömmu
okkar, Þórönnu Helgadóttur, sem
lést á Droplaugarstöðum 21. ágúst sl.
Þó erfitt sé að sætta sig við að
fá ekki að sjá ömmu aftur í þessu
lífi, þá vitum við að nú líður henni
vel. Við eigum margar góðar. minn-
ingar um ömmu, bæði frá Langó,
Hólastekk og Droplaugarstöðum.
Sem börn vorum við mikið hjá
ömmu og afa á Langholtsvegi. Þaðan
eigum við ljúfar minningar. Alltaf
var okkur tekið opnum örmum og
einhveiju góðgæti stungið upp í litla
munna.
Við minnumst ömmu pijónandi
sokka og vettlinga um leið og hún
kenndi okkur vísur og bænir sem hún
kunni ógrynnin öll af. '
Hún var okkur ástrík og um-
hyggjusöm amma allt fram á síðasta
dag, hún var einlæg, traust, hress í
bragði og trúrækin og treysti guði
umfram allt.
Alltaf hafa amma og afi verið fast-
ur punktur í lífi okkar. Við erum
stolt af foreldrum okkar hve vel þau
hafa annast ömmu og afa alla tíð.
Við þökkum starfsfólki Droplaugar-
staða fyrir góða umönnun því við
vitum hve ömmu leið þar vel.
Að lokum biðjum við góðan Guð
að styrkja afa í sorg sinni. Með þess-
um orðum kveðjum við elskulegu
ömmu okkar og þökkum henni sam-
fylgdina.
Guð blessi þig
þú blóm fékkst grætt
og bjart um nafn þitt er
og vertu um eilífð ætíð sæll
Vér aldrei gleymum þér.
(Jón Trausti)
Þrúður, Þóranna, Kristín,
Ásgerður og Björgvin
Gæöi oö eoding
Miele
heimilistækjanna
eru í rauninni
stórkostleg veröiækkun
,1,' iii ^
.SUNDABORG 1
S. 688588-688589
JOHANN ÚLAFSSON 4 CO. HF