Morgunblaðið - 30.08.1989, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 30. ÁGÚST 1989
27
Elísabet Sveins-
dóttir - Minning
Fædd 8. september 1926
Dáin 20. ágúst 1989
Að leika upp æskunnar ævintýr
með áranna reynslu sem var svo dýr,
er lífið í édáins-líki.
Ég gref allt hið liðna í gleðinnar skaut,
ég gjöri mér veginn að rósabraut
og heiminn að himnaríki.
Ég lyfti þér, blikandi lífsins veig.
Ljósblómin gríp ég af himinsins sveig
og legg mér um heita hvarma.
Einn straumur, sem líður, ein stund, sem þver.
Streymandi mannhaf, sem kemur og fer,
ég hverf þér í opna arma.
(E. Ben.)
Eiginmaður og börn
Mig langar að minnast mömmu
minnar með nokkrum orðum.
Mamma var og er alveg sérstök í
mínum huga og okkar allra systkin-
anna. Hún reyndi að njóta hverrar
gleðistundar sem gafst til hinstu
stundar. Við vorum hjá henni þrjár
systur og pabbi á föstudgskvöldið
að spjalla og jafnvel þá var stutt í
spaugið hjá henni, en frá gríni var
stutt í ástúðina sem henni fylgdi
og áttum við með henni alveg sér-
staka stund þetta kvöld. Það birti
ekki aftur að degi hjá henni mömmu
okkar, næsta dag var hún með litla
meðvitund og um hádegi á sunnu-
dag var hún daín. Þá var þetta stríð
á enda. Þó þessir mánuðir hafi ver-
ið sárir þá sá maður svo margt, sem
maður hafði ekki velt fyrir sér áð-
ur. Aldrei fyrr hafði ég séð eins
mikinn kærleika eins og var miHi
foreldra minna í orðsins fyilstu
merkingu, hann pabbi bar hana
mömmu á höndum sér og hlýjan
sem hann veitti henni í allri að-
hlynningu heima, en þar vildi
mamma vera, á sínu heimili, í hús-
inu sínu, sem hún batt svo mikla
toygg'ð við. En fyrst og fremst
vegna kærleika var þetta mögulegt
vegna kærleika og ástar er svo
margt hægt sem annars er óhugs-
andi. Elsa með öllum tímanum sem
hún gat látið í té, en milli hennar
og mömmu höfðu myndast alveg
sérstakar tilfinningar, eins vegna
þeirra faglegu þekkingar sem Fríða
og Sonja hafa var þetta mögulegt.
Við hinar systurnar og Lára reynd-
um að gera okkar besta, eins allar
vinkonurnar og Hulda systir hennar
sem voru svo duglegar að heim-
sækja hana og gleðja. Mér hlotnað-
ist sú gæfa í sumar meðan Elsa
var erlendis að aðstoða pabba við
að annast mömmu. Sá tími er ein
af perlunum í minningunni.
Mamma hafði mikla ánægju af
að fara til útlanda, en aldrei gleymdi
hún stóra hópnum sínum heima.
Alltaf sendi hún öllum kort frá fal-
legum stöðum sem hún kom á og
gleymdi ekki að kaupa eitthvað
handa okkur, ekki bara börnunum
heldur líka tengdabörnum, barna-
börnum og vinunum sem henni voru
• svo kærir.
Heima í Goðatúni en svona sögð-
um við systkinin þó við værum flutt
að heiman fyrir fjöldamörgum árum
voru allir alltaf velkomnir. Fyrir
utan það að foreldrar mínir hafi
alið upp níu börn hafa þau líka tek-
ið stóran þátt í uppeldi barnabarna
sinna.
Hún mamma reyndist okkur
systkinunum alveg ómetanleg stoð
þegar erfiðleikar hafa steðjað að
og það var líka alltaf gott að Ieita
til hennar með ýmsan vanda sem
maður var ekki viss um hvernig
ætti að greiða úr. Sá sem kynntist
mömmu kynntist gleði og ástúð það
vantaði mikið í þann fagnað þar sem
hana vantaði, hennar skarð verður
ekki fyllt.
Þeir sem hafa átt eða eiga eins
yndislega mömmu og við systkinin
höfum átt hafa allir Iært að elska.
1 huga okkar allra er djúpt skarð.
Þessi orð eru til hennar í hennar
minningu.
Elísabet Sveinsdóttir er látin.
Harmur hjörtun skar, þegar við
skólasystur hennar úr Sjúkraliða-
skóla Islands, árgangur 1974-1975,
fréttum að hún væri farin úr okkar
hópi.
Minning Elísabetar mun lifa í
hjörtum okkar allra sem kynntumst
henni. Við þekktum hana sem stór-
brotna konu. Mikil reisn var yfir
henni og fegurð hafði hún til að
bera í ríkum mæli. Bros hennar
bjart, augu hennar geisluðu af
lífsgleði og innri fegurð, þeirri feg-
urð sem gaf hveijum þeim sem
umgengust hana aukinn styrk í
ríkum mæli.
Hjúkrunarstarfinu sinnti hún af
mikilli alúð og innlifun. Hún gaf
sjúklingum mikið af sjálfri sér, með
sinni hjartahlýju og alúð. Allt varð
bjartara hjá þeim sem fengu að-
hlynningu frá hennar hendi. Hún
var sköpuð til að bera birtu og yl
inn í hvers manns hjarta.
Hjúkrun var hennar líf og sál.
Mikil virðing var borin fyrir henni,
bæði af sjúklingum og starfsliði.
Hún bar sjúkdóm sinn sem hetja,
og lét ekki deigan síga fyrr en yfir
lauk.
Við skólasystur hennar vottum
eiginmanni hennar, börnum, ætt-
ingjum og vinum djúpa samúð og
biðjum Guð að styrkja þau í sorg sii.
Við þökkum elsku Elísabetu öll
liðnu árin.
Hún lifir í minningu okkar um
ókomin ár,
Guð blessi minningu hennar.
F. h. skólasystra,
Guðrún Hansdóttir.
Hún Elísabet vinkona okkar er
dáin. Okkur, sem þótti svo vænt
um hana og dáðumst af kjarki henn-
ar í gegnum hennar erfiðu veikindi
skiljum ekki ennþá að hún sé farin
frá okkur. Hún virtist svo hress
þegar við heimsóttum hana, kvart-
aði aldrei yfir þjáningunum, þó viss-
um við hve helsjúk hún var. Hvílík
hetja!
Hún var alltaf jafn falleg og sama
gamla reisnin yfir henni þar sem
hún lá í fallega rúminu sínu, og
allt svo hvítt og bjart í kringum
hana. Alltaf sama fallega brosið og
glettnin þegar spurt var um kunn-
ingjana. Að hafa átt hana að vini
er okkur ómetanlegt, því tryggð
hennar var slík. Hún var stórbrotinn
persónuleiki sem gleymist aldrei
þeim er henni kynntust. Elísabet
var hamingjubarn í lífi sínu, hún
eignaðist yndislegan mann sem hún
dáði, og börn sem voru henni svo
hjartfólgin.
Kæra Elísabet. Við þökkum
Elísabetu tryggð og vináttu. Hún
er og verður okkur ógleymanleg.
Við samgleðjumst henni að hafa
fengið að dvelja á sínu fallega heim-
ili í veikindunum og að fá að kveðja
lífið’ í fallega rúminu sínu, með þau
sem henni voru kærastir í kringum
sig. Þökk sé þeim fyrir hvað þau
reyndust Elísabetu vel þegar hún
þúrfti þess mest með.
Við vottum eiginmanni Elísabet-
ar, börnunum og fjölskyldum þeirra
okkar dýpstu samúð, og biðjum
þeim blessunar guðs í þeirra miklu
sorg.
Hjördís og Sigurbjörg
Við fráfall elskulegrar tengda-
móður minnar langar mig til að
minnast hennar með örfáum orðum.
Sem oft vill vera við andlát ástvina
er manni orða vant, við að tjá sínar
tilfinningar og svo fer fyrir mér nú.
Ung og óþroskuð og snauð af
lífsreynslu tengdist ég þessari fjöl-
skyldu fyrir um það bil áratug.
Þessi stóra fjölskylda var samhent
en börnin komin á þann aldur, að
flest þeirra voru farin að heiman.
Það var mér ómetanlegur styrkur
hvað fjölskyldan tók mér vel. Þau
hjónin, Elísabet og maður hennar
Hallgrímur Guðmundsson, rafvirki,
tóku mér sem dóttur sinni og ég
varð ein af stelpunum þeirra.
I þessari stuttu grein rek ég ekki
hennar æviatriði né ijölskylduhagi,
það gera væntanlega aðrir, til þess
færari, en reyni að minnast hennar
eins og hún kom mér fyrir sjónir
þessi ár sem ég naut samvista við
hana. Elísabet var óvenjulega sterk-
ur persónuleiki, hispurslaus og
fijálsleg í framkomu og bar ávallt
með sér hressandi andblæ hvar sem
hún fór. Þó var hún jafnframt
hjartahlý kona, en öll hennar við-
brögð eðlileg og óþvinguð. Fals átti
hún ekki til en var ávallt hreinskiþt-
in og sagði sína skoðun umbúða-
laust við hvern sem var.
Fyrir um það bil þremur árum
kom í ljós það mein sem dró hana
til dauða og var sjúkdómurinn þá
kominn á það hátt stig að vonlaust
var um að bæta. Þá sýndi Elísabet
sem oft áður hversu sterk persóna
hún var. Hún neitaði hefðbundinni
meðferð krabbameinssjúklinga.
Hafði séð í starfi sínu á sjúkrahús-
um svo mikið af vanlíðan þeirra í
slíkri meðferð. Hún ákvað að lifa
lífi sínu sér og sínum til ánægju,
þann stutta tíma sem heiisan leyfði,
og var hin sama skörulega húsmóð-
ir og hinri sterki miðdepill fjölskyld-
unnar. Á þessu tímabili fór hún í .
utanlandsferðir, til Svíþjóðar,
Ameríku og ísraeis. Var undravert
lífsþrek og kjarkur hennar þann
tíma sem hún barðist við þennan
sjúkdóm, og lengst af þeim tíma
gat enginn séð að þar færi helsjúk
manneskja. Um ævilok sín talaði
hún af fullri hugarró og gekk frá
sínum málum. Hallgrímur og öll
fjölskyldan reyndu hvað þau gátu
að létta henni þessa erfiðu baráttu
við sjúkdóminn.
Nú er hennar stríði lokið. Hún
andaðist á heimili sínu eins og hún
vildi en ekki á sjúkrahúsi. Svo und-
arlegt sem það kann að vera, kom
okkur ástvinum hennar fráfall
hennar á óvart, þrátt fyrir að við
vissum að hún ætti stutt eftir, þá
vorum við einhvern veginn ekki til-
búin að taka því er það gerðist.
Ég bið Guð að styrkja eftirlifandi
mann hennar og börn þeirra sem
reyndust henni svo vel í hennar
erfiðu veikindum, er leið að lokum
hjá henni.
Minningarnar um þessa elsku-
legu konu fylgja okkur ævina út.
Við andlát kærra ástvina verðum
við sem eftir lifum oft sem hjálpar-
vana börn, en getum aðeins beðið
þeim Guðs blessunar á nýjum leið-
um.
Mig langar að endingu til að
kveðja hana með þessu sálmaversi,
sem mér hefir ávallt verið svo kært
frá því ég var lítið barn.
„0 Jesú bróðir besti og bamavinur mesti,
æ breið þú blessun þína á bamæskuna mína.“
Blessuð sé minning hennar.
Lára Olafsdóttir
+
Elskulegursonurokkarog bróðir,
HÖGNI HÁLFDÁNARSON
verkfræðingur,
er látinn. Jarðarförin hefur farið
fram.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð.
Hálfdán Hannesson, Inga Maria Hannesson,
Helgi Hálfdánarson, Anna S. Wessman,
Gunnar Hálfdánarson,
Sigrid Hálfdánardóttir, Guðmundur Þ. Guðbrandsson.
Eiginmaður minn, faðir okkar og bróðir,
SVEINN GÍSLASON,
flugstjóri,
sem lést 22. ágúst, verður jarðsunginn frá Víkurkirkju í Mýrdal
laugardaginn 2. september kl. 15.00.
Ferð verður frá Umferðarmiðstöðinni kl. 11.00 sama dag.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á Krabbameinsfélagið.
María Luise Gíslason,
Hildur Sveinsdóttir,
Einar Sveinsson,
Astrid Sveinsdóttir,
Sigríður Gísladóttir,
Guðlaug Gfsladóttir.
+
Útför
MAGNÚSAR MAGNÚSSONAR
byggingameistara,
Helgamagrastræti 20,
Akureyri,
fer fram frá Akureyrarkirkju föstudaginn 1. september nk. kl.
13.30.
Blóm vinsamlegast afþökkuð en þeim er vildu minnast hans er
bent á styrktar- og líknarsjóð Oddfellowa eða Fjórðungssjúkra-
húsið á Akureyri.
Þórlaug Vestmann,
Þorvaldur Vestmann Magnússon, Bergljót Jónsdóttir,
Már Vestmann Magnússon, Rannveig Þórhallsdóttir,
Magnús Vestmann Magnússon, Sigrún Guðmundsdóttir,
Sigursteinn Vestmann Magnússon, Elísabet Birgisdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
+
Elsku móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma,
SVAVA ÞÓRARINSDÓTTIR SCHIÖTH,
Pósthússtræti 13,
verður jarðsungin fimmtudaginn 31. ágúst kl. 15.00 frá Dómkirkj-
unni.
Unnur Hjaltadóttir Schiöth, Karl Friðrik Schiöth,
Svava Schiöth,
Hjalti Schiöth, Lilja Hrönn Hauksdóttir,
Karl Otti Schiöth, Helga Halldórsdóttir,
og Linda Hrönn.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUNNAR BREIÐFJÖRÐ ÞÓRARINSSON,
skipstjóri,
Hrafnistu, Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 31.
kl. 15.00
Lilja Kristdórsdóttir,
ágúst
Rósamunda B. Taylor,
Már B. Gunnarsson,
Indiana B. Gunnarsdóttir,
Stefán B. Gunnarsson,
Ólafur Þorri Gunnarsson,
Róbert L. Taylor,
Guðrún Einarsdóttir,
Pétur Þór Kristinsson,
Elsa T raustadóttir,
Sigrún Þórarinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Birting afmælis- og
minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til
birtingar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins á 2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á
skrifstofii blaðsins í Hafnarstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með
góðum fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Ekki
eru tekin til birtingar frumort ljóð um hinn látna. Leyfilegt er
að birta tilvitnanir í ljóð eftir þekkt skáld, og skal þá höfund-
ar getið. Sama gildir ef sálmur er birtur. Meginregla er sú,
að minningargreinar birtist undir fullu nafni höfundar.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru
birtar greinar um fólk sem er 70 ára eða eldra. Hins vegar
eru birtar afmælisfréttir með mynd í dagbók um fólk sem er
50 ára eða eldra.
Anna Lýdía