Morgunblaðið - 11.01.1990, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 11. JANÚAR 1990
37
hlutverki fullkomlega vaxin að veita
börnum sínum það atlæti og upp-
eldi sem sköpum skiptir í lífinu.
Veit ég að vinnudagurinn hefur oft
vérið langur hjá þeim báðum, en
hitt veit ég líka að þau hafa ekki
talið það- eftir sér. Þekki ég af
langri viðkynningu að þau hafa
ætíð veitt hvort öðru þann styrk
sem hjón geta bestan veitt maka
sínum. Ég minnist þess einkum hve
Grímur var natinn við barnauppeld-
ið. Og það voru ekki aðeins börn
Gríms sem nutu barnelsku hans.
Man ég glöggt í því sambandi að
dætur mínar ungar sóttust eftir því
að fá að sitja í fanginu á Grími og
„horfa á eitt spil“ er við spiluðum
heima hjá mér.
Eftir nokkurra ára hlé vegna
námsanna og fjarvista úr bænum
tókum við spilafélagarnir í Fjarkan-
um upp þráðinn að nýju á haustdög-
um 1959. Þá var að vísu einn horf-
inn úr hópnum, Geir Jónsson, lækn-
ir, sem dvaldist erlendis við nám
og störf og lést fáum árum síðar,
löngu fyrir aldur fram. Hans skarð
fyllti Sölvi Eysteinsson, skólabróðir
okkar allra og bekkjarbróðir Gríms
úr MA. Héldum við síðan hópinn
sleitulaust í 30 ár. Vorum við að
hefja 31. spilavertíðina þegar
Grímur veiktist.
Við spiluðum síðast heima hjá
þeim Fríðu og Grími um það bil
viku af nóvember. Virtist Grímur
þá enn heill heilsu en hafði fundið
til nokkurrar þreytu síðustu vikurn-
ar, sagði hann mér síðar. Er ég
hringdi til hans eftir hálfan mánuð
til þess að boða til spilakvölds heima
hjá mér, sagði hann mér að hann
hefði kennt lasleika fyrir um viku
og farið til læknis sem uppgötvaði
að hann var kominn með alvarlega
innvortis meinsemd og bjó hann
undir það versta. Er skemmst frá
því að segja að ítarleg rannsókn
leiddi í ljós að um var að ræða
krabbamein í ristli. Var Grímur
skorinn upp rétt fyrir jólin en þá
var það orðið of seint. Ég kom til
hans á Þorláksmessu, var hann þá
að vonum máttfarinn en þó óraði
mig ekki fyrir því er ég kvaddi
hann að svo skammt væri eftir. Það
var okkar síðasti fundur.
I 30 ár hittumst við spilafélag-
arnir að jafnaði hálfsmánaðarlega
yfir veturinn. Við spiluðum aðeins
okkur til ánægju og tókum ekki
þátt í keppni utan einn hausttíma
fyrir nokkrum árum er við spiluðum
hjá Skagfirðingafélaginu. Frá sjón-
armiði keppnismanns hjökkuðum
við alltaf í sama farinu, notuðum
auk heldur Vínarsagnkerfið sem nú
ku löngu úrelt. Engu að síður færði
þetta okkur, eða a.m.k. mér, and-
lega endurnæringu samfara
skemmtuninni. Við blönduðum geði
hver við annan og við eiginkonurn-
ar og börnin og krufðum landsmál-
in og heimsmálin til mergjar yfir
kaffinu og kökunum _sem konurnar
framreiddu af rausn. í þeim umræð-
um var Grímur skeleggur málsvari
lítilmagnans, þei’rra stétta þjóðfé-
iagsins sem alltaf hafa átt og eiga
sífellt í vök að veijast, því hann var
einlægur liðsmaður baráttunnar
fyrir jafnrétti, þjóðfrelsi og betra
heimi. Og í vörn og sókn fyrir þann
málstað tók Fríða þátt engu síður
en Grímur, einkum í sambandi við
kvennabaráttu síðustu ára. Þótt
skoðanir væru stundum skiptar og
mál sótt og varin af sannfæringu
og kappi, féllu aldrei styggðaryrði,
enda virtum við ætíð skoðanir hver
annars. Og aldrei deildum við held-
ur við spilaborðið. Minnisstæðust
er mér þó helgardvöl sem við hjón-
in áttum í Herdísarvík í maímánuði
fyrir allmörgum árum. Þar var mik-
ið spilað, spjallað, sungið og glaðst
um bjarta vornótt.
En nú ríkir ekki lengur stund
gleði heldur sorgar. Fyrir hönd okk-
ar spilafélaganna og fjölskyldna
okkar votta ég eiginkonu Gríms,
aldraðri móður hans, börnum,
barnabörnum, systkinum og öðrum
ættingjum og venslafólki innileg-
ustu samúð. Megi sú vissa vera
þeim huggun harmi gegn, að góðir
menn lifa þótt þeir deyi. {Og þeir
lifa ekki aðeins í minningunni. Þeir
lifa í afkomendum sínum, í verkum
sínum, í þeim áhrifum sem þeir
höfðu á samferðamenn sína. Og
áhrifin frá Grími voru góð og inunu
vara meðan við lifum sem vorum
svo gæfusöm að þekkja hann náið.
Sigurður V. Friðþjófsson
Grímur M. Helgason, forstöðu-
maður handritadeildar Landsbóka-
safns lézt 26. desember sl. af því
meini er flestum verður að fjörtjóni
fyrir aldur fram nú á tímum.
Ég á því láni að fagna að hafa
verið starfsfélagi Gríms undanfarin
þijú ár, og mat ég hann því meira
sem ég kynntist honum betur. Hann
var maður dagfarsprúður og lét lítið
yfir sér, en gjörhugull á það sem
vera skyldi og fastur fyrir þegar á
því reyndist þörf. Hann lagði mikla
alúð við öli sín fræðiverk og bar
mjög fyrir bijósti hag deildar sinnar
og stofnunar.
Það var ekki fyrr en um hádegis-
bil 28. nóvember að hann stóð í
síðasta sinn upp frá borði sínu í
handritadeild og hélt heim, sökum
sjúkleika. Má slíkt ótrúlegt þykja,
eins þjáður og hann hlýtur að hafa
verið orðinn, svo skammt sem hann
átti eftir ólifað, en lýsir þeim styrk
er hann bjó yfir til hinztu stundar.
Þessi fáu kveðjuorð eiga aðeins
að tjá, hversu mér þykir mikils
misst við fráfall Gríms M. Helga-
sonar. Ég veit að aðrir, sem lengur
þekktu hann, munu gera ítarlega
grein fyrir lífi hans og störfum við
þes^si leiðarlok.
Ég votta samúð mína ekkju hans,
Hólmfríði Sigurðardóttur, börnum
þeirra, barnabörnum, aldraðri móð-
ur og venzlafólki.
Ögmundur Helgason
Macintosh - Kennarabraut
Skemmtileg og fræðandi námskeið í tveimur áföngum,
sérstaklega ætluð kennumm á öllum skólastigum, hefjast í
janúar. Kvöld- og helgartímar.
Menntun sem metin er til stiga hjá námsmatsnefnd og hægt
er að sækja um styrk í endurmenntunarsjóði.
Lögð er áhersla á notkun Macintoshtölvunnar við
námsefnisgerð, nemendabókhald og verkefnagerð.
Tölvu- og verkfræ&lþjónustan Hringdu og fáöu
Grensásvegi 16 • Sími 68 80 90 námsskrá senda
01SAIA
RUMFATNAÐUR
ABREIÐUR
SÆNGUR
140x200
A^cLns' dW
21.9M'
iOpor- afa'rt