Morgunblaðið - 27.05.1990, Síða 23

C 23
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR SUNNUDAGUR 27. MAÍ 1990
Kristín Guðjohnsen
Fædd 28. mars 1930
Dáin 19. maí 1990
Það var eins og dimmdi skyndi-
lega á sólbjörtum vordegi laugar-
daginn 19. maí, þegar ég frétti að
Kristín Guðjohnsen, föðursystir
mín, væri látin. Ég vissi reyndar
að hún barðist tvísýnni og hetju-
legri baráttu við krabbamein, en
óraði ekki fyrir því að kallið kæmi
svo skjótt.
Hún Stína var mér ekki aðeins
góð frænka, heldur líka lengi vel
sem móðir. Sem barn og unglingur
var ég mikið á heimili hennar og
Snjólaugar ömmu minnar að Ægis-
íðu 68. Þær voru samvaldar í því
mæðgurnar að sinna þessu blessaða
barni og betra atlæti var varla
hægt að hugsa sér.
Stína reyndist ömmu einstaklega
vel alla tíð og annaðist hana af
aðdáunarverðri umhyggjusemi. Þar
komu eðliskostir hennar glöggt í
ljós. Hún var heilsteypt manneskja,
trú og trygg sínum nánustu.
Ég fluttist til Vestmannaeyja á
unglingárum en gisti ávallt hjá þeim
mægðum á Ægisíðunni á ferðum
mínum í Reykjavík. Og alltaf var
hún Stína fús að lána mér fólks-
vagninn sinn, sem ég fór á mínar
fyrstu ökuferðir í höfuðborginni.
Stína frænka var glæsileg kona
með ljóst hár og leiftrandi brún
augu. Og nú finnst mér einkenni-
legt að tala um hana í þátíð, því
hún stendur mér svo ljóslifandi fyr-
ir hugskotssjónum. Það fylgdi henni
hressandi andblær, hvar sem hún
kom. Hún talaði tæpitungulaust og
fór ekki í launkofa með skoðanir
sínar á mönnum og málefnum.
Stína var hrein og bein í fram-
komu og vildi hafa góða reglu á
öllum hlutum. Hún gat verið dálítið
ör en oftast var hún kát og fjörug
og alltaf leið mér undur vel í návist
hennar. Hún var vel menntuð í
bestu merkingu orðsins, hafði yndi
af leiklist, tónlist, bókmenntum,
ferðalögum og öllu því sem dýpkar
reynslu okkar og lyftir undir vængi
hugans.
Góð kona er fallin í valinn fyrir
miklum vágesti, aðeins sextug að
aldri. Ég votta Bolla og Gunnari
mína dýpstu samúð og bið þess að
tíminn, sá mikli græðari, megni að
lækna sárin. Minning Kristínar
Guðjohnsen er björt og falleg í huga
mér. Ekkert fær varpað skugga á
hana. Megi minning hennar lifa og
verða öllum sem þekktu hana, elsk-
uðu og virtu, líkn og huggun í sorg-
inni.
Einar Örn Stefánsson
Kveðja frá samstarfsfólki
Póst- og símaskólans
„Kristín er dáin.“ Þannig hljóðaði
það í símann þegar Guðlaug sam-
starfsmaður okkar færði mér þessa
sorglegu frétt. Kristín var hraust
og heilbrigð á sál og líkama þar til
hún kenndi sér meins fyrir tæpu
ári. í haust þegar hún kom aftur
til vinnu eftir veikindin og meðferð
við sjúkdómnum hvarflaði það aldr-
ei að okkur að hún ætti svo stutt
eftir ólifað sem raun varð á.
Fyrir rúmum fimm árum þegar
ritara vantaði hjá Póst- og síma-
skólanum vorum við svo heppin að
Kristín var að leita eftir vinnu hjá
sínu gamla fyrirtæki, Pósti og síma.
Ég kynntist Kristínu fyrst fyrir
rúmum tuttugu árum þegar hún
var ritari hjá forstjórum tæknideild-
ar Pósts og síma. Ég var þá nýbyij-
aður að vinna á tæknideildinni og
naut aðstoðar hennar við bréfa-
skriftir og pantanir varðandi það
verkefni sem ég vann að. Þá komu
strax í ljós þeir mannkostir og
hæfileikar sem hún bjó yfir. Ekkert
virtist henni ofviða og eljan jókst
eftir því sem verkefnin virtust erfið-
ari. Hér var kominn sá starfsmaður
sem Póst- og sírrráskólinn þarfnað-
ist, sem myndi leysa öll þau verk-
efni, sem honum væru falin, vel af
hendi. Það var ákveðið að Kristín
kæmi til starfa hjá skólanum í nóv-
ember 1984. Hun sá um allt skrif-
stofuhald skólans af sinni alkunnu
röggsemi. Allar bréfaskriftir reynd-
ust henni auðveldar hvort sem þær
voru á ensku, dönsku eða íslensku.
Það var því engin tilviljun að þegar
norræn samstarfsnefnd um mennt-
un símamanna hélt fund hér á landi
að Kristín var beðin að vera ritari
hennar. Allt samstarf við hana var
bæði ánægjulegt og hvetjandi því
hún var rösk til allra verka og það
var traustvekjandi að hafa hana í
vinnu við hlið sér. Hun var alltaf
svo létt í lund og hláturinn alltaf
skammt undan.
Hún var alltaf jákvæð gagnvart
samstarfsmönnum, kennurum og
nemendum og þeir starfsmenn
fyrirtækisins sem þurftu að sækja
upplýsingar til okkar um veru sína
í skólanum eða sækja einhver plögg
sem skólinn gat gefið út þeim til
handa gengu ekki bónleiðir til búð-
ar því Kristín var alltaf reiðubúin
að leysa öll vandamál og veita allar
þær upplýsingar sem þurfti. Það
var erfitt að finna jafngóðan starfs-
mann til að fylla það skarð sem
Kristín skilur eftir sig. Við sam-
starfsmenn hennar söknum hennar
sárt en eftir lifir minningin um
góðan dreng og þökkum við fyrir
þann tíma er við fengum að njóta
hennar. Við vottum þeim Bolla, eig-
inmanni hennar, og Gunnari, syni
hennar, okkar dýpstu samúð.
Fyrir hönd samstarfsmanna
Póst- og símaskólans
Jón Ármann Jakobsson
skólastjóri
Á morgun, mánudaginn 28. maí,
fer fram frá Langholtskirkju útför
bekkjarsystur okkar, Kristínar
Guðjohnsen.
Kristín fæddist á Húsavík 28.
mars 1930, dóttir hjónanna Snjó-
laugar og Einars Guðjohnsen. Þar
ólst hún upp í stórum systkinahópi
á miklu myndar- og rausnarheimili.
Árið 1944 fluttist fjölskyldan til
Reykjavíkur og þar átti Kristín
heima æ síðan.
Í vor eru 40 ár liðin frá því að
við útskrifuðumst frá Menntaskól-
anum í Reykjavík, stærsti hópur
stúdenta sem þá hafði útskrifaðst
þaðan. Það var hlýtt og bjart um
bæinn er við kvöddumst vonglöð
eftir nokkur viðburðarík ár saman.
Okkur var þá annað í huga en að
halda hópinn en eftir því sem árin
liðu styrktust böndin. Kristín átti
sinn stóra þátt í því.
Hún kom úr Gagnfræðaskóla
Reykvíkinga ásamt stórum hópi
ungmenna og settist í 4. bekk Á,
haustið 1947; Hun valdist fljótt til
forystu í bekknum vegna þess hve
dugleg og glaðlynd hún var og vin-
sæk Hún var hreinskiptin og hisp-
urslaus og ósjaldan vakti hún okkur
hlátur með hnyttnum og skemmti-
legum tilsvörum á sinni klingjandi
norðlensku.
Hún var einróma kosin í bekkjar-
ráð 6. bekkjar. í 40 ár var hún
fulltrúi okkar A-bekkinga þegar
eitthvað stóð til, svo sem stúdents-
afmæli. Þökkum við bekkjarsyst-
urnar henni af alhug fyrir fórnfúst
starf í okkar þágu og fyrir hennar
mikla hlut í því að stuðla að sam-
heldni bekkjarsystkinanna. Það
skarð sem hún skilur eftir verður
vandfyllt.
Dánardagur hennar var bjartur
og hlýr eins og hún var sjálf, fullur
fyrirheita um betri tíð og bjarta
daga eftir langan og strangan vet-
ur. Okkur auðnaðist ekki að eiga
þetta hátíðai'vor með henni en
minningar um liðnar gleði- og há-
tíðarstundir munu fylgja okkur.
Kristínu fylgja hlýjar kveðjur í
þeirri trú, að þar bíði vinir í varpa
sem von er á gesti.
Við vottum eiginmanni hennar,
Bolla Olafssyni, og einkayni þeirra,
Gunnari, svo og öðrum aðstandend-
um innilega samúð.
Bekkjarsystur
Blómastofa
Friðfinm
Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opið öli kvöld
tíl kl. 22,- einnig um helgar.
Skreytingar við öll tilefni.
Gjafavörur.
B Y K O
I B R E I D D
S I M I 4 10 0 0