Morgunblaðið - 01.06.1990, Side 33

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 1. JÚNÍ 1990
33
Helga K. Bjarnadóttir
Akranesi - Minning
Fædd 2. mars 1931
Dáin 27. maí 1990
Skarð er höggvið í raðir starfs-
manna Akraneskaupstaðar við frá-
fall Helgu Kristínar Bjarnadóttur,
matráðskonu í Grundaskóla. Eins
og svo oft kom kallið án fyrirvara
og á snöggu augabragði var Helga
Kristín frá okkur tekin.
Helga Kristín starfaði hjá Akra-
neskaupstað frá því í september-
mánuði árið 1982, en áður hafði
hún m.a. starfað hjá Póst- og síma-
málastofnuninni á Akranesi.
Helga Kristín var öllum sem með
henni störfuðu ákaflega kær og
þrátt fyrir að á hana reyndu veik-
indi, þá sinnti hún ætíð starfi sínu
af glaðværð.
Við þessi leiðarlok kveðjum við
Helgu Krístínu með söknuði en
minnumst hennar með þakklæti.
Gísli Gíslason, bæjarstjóri
I gróanda vorsins er hugurinn
bundinn því, sem er að lifna á ný
eftir drunga vetrarins. Sunnangol-
an og vestanvindurinn kveðast á í
himinhvolfunum og ilmur stígur úr
grasi og dögg. Söngfuglinn er kom-
inn fyrir löngu og það er eggjahljóð
í veiðibjöllunni. Maður og náttúra
finna til skyldleikans, sem tengir
allt í eina órjúfanlega heild. Lífið
og dauðinn eru systkini, sem ekk-
ert fær aðskilið.
Það var slíkan morgun sem
Helga Kristín Bjarnadóttir kvaddi
þennan heim.
Eg kynntist Helgu Stinu fyrst,
er ég hóf kennslustörf við Grunda-
skóla á Akranesi fyrir fjórum árum.
Helga hafði þann starfa að sjá
kennurum skólans fyrir mat í há-
degi dag hvern. Oft var kátt í há-
deginu eins og gengur þar sem
margir koma saman. Flaug þá
mörg skemmtisagan milli manna
og kersknin var í hávegum höfð.
Alltaf tók Helga Stína þátt í þessum
leik af sinni eðlislægu glaðværð.
Gat hún þá tekið málstað hvers sem
var, einungis í því skyni að hleypa
meira fjöri í umræðurnar. Oft var
keppst um liðsinni hennar, ef ein-
hveijum þótti illa á sig hallað og
ekki stóð á liðveislunni. Sá sem
þessar línur skrifar, minnist margra
slíkra gamanatvika, þar sem spaug-
ið og hláturinn stytti manni erfiða
daga um langan vetur. En glað-
værðin og hlýjan voru svo sannar-
Innilegar samúðarkveðjur til
ykkar allra.
Ásta Þorláksdóttir
Wterkurog
kJ hagkvæmur
auglýsingamióill!
lega ekki einu lyndiseinkunnir
Helgu Stínu. Bak við brosið og létt-
leikann bjó djúp alvara þess, sem
hefur reynt margt og veit margt.
Við hana var gaman að ræða ýmis
þau rök tilverunnar, sem enginn
hefur í flimtingum eða að gaman-
málum. En þessar umræður fóru
ekki fram í margmenni.
Það féll í minn hlut fyrir þrem
árum að sjá um fjárreiður matarfé-
lags okkar kennara hér í skólanum.
Af þeim sökum áttum við Helga
Stína margt saman að sælda. Okk-
ar samvinna var ætíð með þeim
ágætum að á betra varð ekki kosið.
Hún vildi í alla staði leggja sig fram
um að gera kostgöngurum sínum
allt til hæfis, þó hún gengi ekki
heil til skógar. I öllu hennar starfi
kom fram væntumþykja hennar og
hugsunarsemi un annara hag. Var
þá sama hvort í hlut átti fullorðið
fólk eða börnin. Allir gátu reitt sig
á hennar aðstoð og hjálp, enda varð
mörgu barninu hvarflað til hennar
í bágindum sínum í leit að huggun.
Hún var í vissum skilningi móðir
okkar allra.
Fögur minning fylgir manni alla
leið, en glingur heimsins reynist
hljóm og reykur. Ríkur er sá, er
geymir í hjarta sínu það góða, sem
rekur á fjörurnar á lífsleiðinni. Að
leiðarlokum þakka ég Heigu Stínu
fyrir að hafa gefið mér auð af sinum
auði, brauð af sínu brauði.
Eftirlifandi manni hennar, börn-
um, barnabörnum og öðrum ástvin-
um votta ég mína dýpstu samúð.
Blessuð sé minning hennar.
Sveinn Kristinsson
í dag er jarðsett frá Akranes-
kirkju Helga Kristín Bjarnadóttir.
Starfsfólk Grundaskóla vill að leið-
arlokum þakka henni fyrir allt það
sem hún vann í þágu skólans og
fólksins þar. Eftir átta ára samfylgd
.er margs að minnast, sem geymt
verður en ekki gleymt. Við þökkum
henni umburðarlyndið og umhyggj-
una sem hún sýndi okkur, gleðina
sem fylgdi henni í daglegum störf-
um. Hún kunni svo sannarlega að
blanda geði við böm og fullorðna,
enda vann Helga ekki aðeins í mötu-
neyti kennara, heldur sinnti störfum
í dagvist skólans. Börnin löðuðust
að henni og eltu hana á röndum.
Hún var ævinlega fús til að veita
þá hjálp, sem í hennar valdi stóð.
Návist hennar var góð og hún
lífgaði umhverfið með glettni sinni
og gamansemi. Hennar verður sárt
saknað.
Við vottum öllum aðstandendum
Helgu Stínu samúð okkar og biðjum
þess að þeim veitist styrkur í sorg
sinni.
Starfsfólk Grundaskóla,
Akranesi.
Minning:
Sigurður Guðmunds■
son frá Akurgerði
Fæddur 13. niars 1920
Dáinn 27. maí 1990
í dag kveðjum við elskulegan afa
okkar hinstu kveðju. Við ætlum að
minnast hans með örfáum orðum,
þótt þau orð geti ekki lýst tilfinning-
um okkar á þessari stundu.
Frá því við vorum lítil börn hefur
heimili afa og ömmu í Akurgerði
alltaf verið okkar annað heimili.
Þar var allt svo öruggt og tryggt.
Nú er sætið hans afa við eldhús-
borðið autt, en við trúum því varla
ennþá.
Afi var mjög mikið fyrir okkur
barnabörnin, bæði þegar við vorum
lítil og einnig eftir að við urðum
eldri. Hann var mjög þolinmóður
við að leiðbeina okkur í leik og
starfi. Hann vissi og kunni svo
margt sem fæstir aðrir í kringum
okkur kunnu. Þegar afi spáði í veð-
rið brást spáin aldrei og mikið vissi
hann um fugla og fiska og lifnaðar-
hætti þeirra. Náttúran öll var hon-
um mjög hugleikin og hann naut
sín best úti við. Ekki hafði hann
langa skólagöngu að baki, en hann
var ákaflega athugull og lærði af
eigin reynslu. Stærsta áhugamál
afa var að veiða og hann hreif okk-
ur krakkana með sér þegar veiði-
skapur barst í tal. Þá var nú gaman
að lifa.
Allt sem afi tók sér fyrir hendur
gerði hann vel og af miklum áhuga.
Enda lagði hann mikla áherslu á
það við okkur barnabörnin að við
værum samviskusöm og leggðum
hart að okkur, því þá myndi okkur
aldrei skorta neitt.
Afi hafði alltaf tíma fyrir okkur
börnin og lét okkur ævinlega finna
að við værum mikilvæg. Þegar afa-
strákarnir tveir, þeir Magnús og
Máni, bættust í hópinn, hafði hann
unun af að fara með þá í gönguferð-
ir niður á bryggju að sýna þeim
bátana. Afi var þá orðinn svo veik-
ur að hann varð að hætta að vinna
og þá komu þeir eins og sólargeisl-
ar inn í líf hans.
Veikindi afa voru löng og ströng.
En hann tók þeim með stakri ró-
semi og lét ekki hugfallast. Við
hlið sér hafði hann líka hana ömmu,
sem reyndist honum ómetanleg í
alla staði. Þau voru ákaflega sam-
rýnd og samhent hjón og sýndu
hvort öðru alltaf gagnkvæma virð-
ingu.
Elsku amma, missir þinn er mik-
ill, en saman eigum við öll minning-
una um hann afa okkar góða, og
sú minning mun ylja okkur í fram-
tíðinni.
Barnabörnin
Mig langar til að minnast með
nokkrum fátæklegum orðum
tengdaföður míns.
Siggi, eins og hann var kallaður,
var mér góður félagi og það var
svo margt sem hann kenndi mér.
Þegar við fórum í fjallið skildi ég
aldrei hvað hann var fundvís á
svartbakseggin eða hvað hann var
öruggur á að finna ýsu þegar jafn-
vel atvinnumennirnir fengu lítinn
afla. Það var svo margt sem ég
átti eftir að læra af honum. Nú er
það orðið of seint og verður að bíða
um stund og þá í öðru umhverfi.
ÞÚ KEMST
HEiM A
GOODjfÝEAR
HEKLA. HF
Laugavegi 170-174 Simi 695500
Ég tel að Siggi hafi verið gæfu-
maður. Það sem einkenndi hann þau
tæp tuttugu ár sem við þekktumst
var nægju- og iðjusemi. Efnis-
hyggja var honum mjög fráhverf.
Hans áhugamál voru börnin og
barnabörnin — fylgjast með þeim
og sjá þau dafna. Hann gaf sér
ávallt tíma til að fara með þau
yngstu í göngutúra þrátt fyrir langa
vinnudaga. Hann gekk venjulega
sama rúntinn — niður á bryggju til
að fylgjast með aðkomu báta þann
daginn. Náttúran var honum mjög
hugleikin. Að fylgjast með fuglun-
um — sjá gróðurinn grænka á vor-
in, var hluti af honum. Hann rækt-
aði sínar „heimsins bestu kartöflur“
og vildi helst borða þann fisk sem
hann hafði dregið sjálfur. En við
sem þekktum hann nutum ríkulega
af hans gjafmildi.
Nú skilja leiðir og ég þakka árin
sem við áttum saman. Elsku Ása
mín, ég votta þér einlæga samúð
mína. Blessuð sé minning hans.
Elmar Þórðarson
Á NÆSTU SHELLSTÖÐ
Klar Sikt myndar himnu
sem kemur í veg fyrir aö regn,
snjór, salt, flugur, tjara og önnur
óhreinindi festist viö rúöur
og Ijós.