Morgunblaðið - 28.07.1990, Síða 15

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 28. JULI 1990
15
Atak um landgræðsluskóga:
Bjórverksmiðja gef-
ur til tijáræktar
Selfossi.
BECKS-bjór sem Bræðurnir
Ormsson hafa umboð fyrir hér-
lendis hafa afhent átaki um land-
græðsluskóga 400 þúsund krónur
að gjöf. Fyrir þessa gjöf verður
gróðursett í fyrirhugað útivistar-
svæði Reykvíkinga í Ölfusvatnsl-
andi. Það var Davíð Oddsson
borgarstjóri sem gróðursetti
fyrstu trjáplöntuna.
Skógræktarfélag Reykjavíkur
annast gróðursetningu í Ölfusvatnsl-
andi og hefur umsjón með uppbygg-
ingu útivistarsvæðisins þar. Félagið
hefur þegar annast gróðursetningu
um 40 þúsund trjáplantna á svæðinu.
Samþykkt var a borgaryfirvöldum
að ákveðið svæði í Ölfusvatnslandi
fengist fyrir þessa framkvæmd og
mun Skógræktarfélag Reykjavíkur
annast hana. Það voru hins vegar
um 70 starfsmenn frá Bræðrunum
Ormsson sem gróðursettu fyrstu
tijáplönturnar í skógarreitinn s.l.
miðvikudag. Becks-fyrirtækið hefur
einnig heitið ámóta fjárframlagi á
næsta ári en gjöfin í ár nægir til
gróðursetningar í um þijá hektara
lands.
Fram kom hjá Detlef E. Gertner
framkvæmdastjóra útflutningssviðs
Becks-bjórs að mikils virði væri fyrir
fyrirtækið að leggja sitt af mörkum
til hreinnar og óspilltrar náttúru hér
á landi. Stolt Becks væri einmitt
framieiðsla úr náttúruafurðum, ósp-
illtum af aukaefnum. I Becks-bjór
væri einungis notað bygg, humall,
ger og vatn.
- Sig. Jóns.
Hulda Valtýsdottir formaður Skógræktarfélags Islands tekur við
gjöfinni úr hendi Detlef E. Gertner.
Davíð Oddsson gróðursetur fyrstu plöntuna. Honum til aðstoðar er
Vilhjálmur Sigtryggsson framkvæmdastjóri Skógræktarfélags
Reykjavíkur.
Skálað fyrir væntanlegnm bjórskógi. Morgunbiaðið/sigurður Jónsson
Eistlendingar horfa til Norður-
landanna um framtíðarsamstarf
* >
- segir Sigurður Magnússon framkvæmdastjóri Iþróttasambands Islands
Frá miðborg Tallins, höfuðborgar Eistlands.
„ÞAÐ var mikil reisn yfir Eistlend-
ingum. Þeir töluðu hiklaust og af
yfirvegun um framtíð landsins og
það hvarflaði ekki annað að þeim
en þeir ættu eftir að endurheimta
fullt sjálfstæði. Þeir telja sjálfstæði
á íþróttasviðinu mikilvægl skref
að því marki og hafa leitað ásjár
hjá íþróttasamböndum Norður-
landanna í þeim efhum,“ sagði
Sigurður Magnússon, fram-
kvæmdastjóri Iþróttasambands
Islands (ISI) i samtali við Morgun-
blaðið. Hann fór ásamt starfsbræð-
rum sínum frá hinum Norðurlönd-
unum til Tallins, höfuðborgar
Eistlands, í sumar. Var það í boði
eistneskra íþróttaforystumanna,
sem vinna nú að því að landið
öðlist að nýju þann sess sem það
hafði á íþróttasviðinu fyrir innli-
mun ríkisins í Sovétríkin 1940.
„Saga þessarar litlu þjóðar er nær
óslitin saga átaka, valdrána og
mannrána. Hún hefur liðið ótrúlegar
raunir og lenti í miklum hremming-
um undir oki kommúnismans og í
stríðinu gerðu nasistar henni skrá-
veifu. Kemur það glöggt fram í bók-
inni Eistland - smáþjóð undir oki
stórveldis í þýðingu Davíðs Oddsson-
ar, sem ég komst yfir skömmu fyrir
Eistlandsferðina og var mér einkar
gott vegarnesti," sagði Sigurður.
Hann sagði að Eistlendingar hefðu
ekki talað mikið um fortíðina. „En í
samtölum við þá fann ég greinilega,
að undir niðri kraumar vilji þessa
fólks til gagngerra breytinga.
Það var óhijálegt um að litast í
Tallin sem er landfræðilega gífurlega
mikilvæg hafnarborg. Hefur það átt
sinn þátt í átökunum um framtíð
Eystrasaltsríkjanna. Borgin er frem-
ur þreytuleg að sjá og margt í nið-
urníðslu. Greinilegt að allt viðhald á
mannvirkjum og húsum hefur verið
iátið sitja á hakanum lengi. Jafnvel
í miðborginni kemur maður að gap-
andi rústum sem ekki hefur verið
hreyft við frá stríðslokum."
Sigurður sagði að menn hefðu
ekki dvalið lengi í landinu þegar
þeir yrðu þess áskynja, að þar hefði
flest mistekist sem gera skyldi í
nafni kommúnismans. „Stjórnar-
fyrirkomulagið sem þjóðin bjó við
virðist alveg hafa brugðist. Það er
gróðursælt þarna og landið fallegt
frá náttúrunnar hendi en það er allt
annar bragur og blær yfir öllu en
t.d. í Finnlandi, sem er aðeins
steinsnar í burtu.
Reisn yfir Eistlendingum
Ég vil taka fram, að við fengum
afar góðar og vinsamlegar mótttökur
í Eistlandi. Eistlendingar báru sig
vel og það skín stolt af þessu fólki.
Það kom mér á óvart hve vel fólk
var til fara og það var yfir því mikil
reisn. Það duldist heldur ekki að
þeir horfa mikið til Norðurlandanna
og telja þær helstu bræðraþjóðir sín-
ar. Þeir vilja tileinka sér nánari sam-
skipti við þau og telja sig geta feng-
ið bestan stuðning þaðan við að stíga
sín fyrstu spor til sjálfstæðis á íþrótt-
asviðinu. Þeir ætlast til þess að
verða teknir fullgildir í alþjóðlegu
íþróttastarfi og biðla fyrst til Norður-
landa í þeim efnum. Þeim fínnst
ekkert eðlilegra en að öðlast viður-
kenningu sem sjálfstæð íþróttaþjóð
sem allra fyrst. Matti Mark, helsti
íþróttafoi'ystumaður landsins, lét
jafnvel þau orð falla að ekkert væri
eðlilegra en að íþróttahreyfingin yrði
fyrr fijáls en ríkið. Það gæti orðið
mikilvægt innlegg í sjálfstæðisbar-
áttu þjóðarinnar.
Almennt eru norrænir íþróttafor-
ystumenn jákvæðir gagnvart óskum
Eistlendinga um að gerast fullgildir
þátttakendur i samstarfi Norður-
landanna á íþróttasviðinu. Það er
allavega engin mótstaða fyrir hendi
en málið verður að fá eðlilega um-
fjöllun og því ekki hægt að segja á
þessari stundu hvenær af því gæti
orðið.
Næstu skrefin í málinu verða þau
að íþróttasamböndin fjalla um það
hvert fyrir sig og síðan munum við
framkvæmdastjórarnir kynna málið
fyrir samstarfsnefnd Norðurland-
anna á fundi hennar í Helsinki í Finn-
landi á næsta ári. Hugsanlega verður
Eistlendingum boðið að eiga áheyrn-
arfulltrúa þar.
Eystrasaltsríkin með í norrænt
íþróttasamstarf
Ég sé það fyrir mér, að áður en
langt um líður eigi Eystrsaltsríkin
eftir að taka formlega þátt í íþrótta-
samstarfi Norðurlandanna. Þessar
þjóðir gætu orðið mikilvirkir þátttak-
endur I því starfi en sérstaklega
munu þeir þó koma til með að eiga
mikil samskipti við Svía og Finna
sökum nálægðar."
Þegar Sigurðui' var í Eistlandi stóð
undirbúningur að stofnun íþrótta-
sambands sem hæst en í hálfa öld'
hefur íþróttamálum Eistlendinga
sem annarra Sovétlýðvelda verið
stjórnað af deild í sovéska kommúni-
staflokknum í Moskvu. „Þeir sögðust
sækja fyrirmynd að sínu nýja íþrótta-
sambandi til Norðurlanda þar sem
grundvöllurinn er frjáls og óháð fé-
lagasamtök._
Stjórn ÍSÍ hefur ekki tekið afstöðu
til beiðni Eistlendinga en er tvímæla-
laust jákvæð gagnvart þeirri þróun
sem á sér stað hjá þeim. Sérstaklega
fagnar íþróttasambandið því að þar
skuli verið að koma á laggimar
fijálsu félagastarfi. Þetta gerist allt
Sigurður Magnússou
mjög snögglega og er að vissu leyti
framandi. Okkur var sagt í Tallin
að búast mætti við að Lettar og Lit-
háar myndu fylgja á eftir og einnig
leita eftir formlegu íþróttasamstarfi
við Norðurlöndin."
Aðspurður sagði Sigurður að eng-
in viðbrögð hefðu komið frá íþrótta-
yfirvöldum í Moskvu við ferð fram-
kvæmdastjóranna til Tallins í Eistl-
andi, en í gildi er sérstakur sam-
starfssamningur ÍSÍ og íþrótta-
nefndar Sovétríkjanna. „Mér finnst
líklegt að þau fylgist með þessu
máli. Annars held ég að sovésk
íþróttayfirvöld kunni að vera um-
burðarlyndari en önnur yfirvöld í
Moskvu. Við höfum átt góða sam-
vinnu við þau og ég sé engin vand-
kvæði á þessu. Sovétmenn eru að
mínu mati frjálslyndari í þessum efn-
um en á pólitíska sviðinu. Og ég vil
geta þess að ég naut skjótrar og
góðrar fyrirgreiðslu sovéska sendi-
ráðsins í Reykjavík við að komast
til Eistlands.
„Það var eftirtektarvert að Eist-
lendingar sögðu alveg blákalt, að
þeir ættu lítið skylt við fólkið austan
við sig. Töldu sig miklu fremur eiga
samleið með Norðurlöndunum og
þjóðum vestan við sig. Mér fínnst
að við eigum ekki að skella skollaeyr-
um við kalli þeirra heldur beri okkur
skylda til að koma til móts við þá,“
sagði Sigurður Magnússon að lokum.