Morgunblaðið - 28.07.1990, Side 24

24
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 28. JÚLÍ 1990
Minninff:
Sjöfh Ólafsdóttir,
Vestmannaeyjum
Fædd 7. október 1938
Dáin 24. júlí 1990
Sjöfn Ólafsdóttir er látin. Við sem
þekktum hana vitum að þar fór
óvenjulega sterk og mikil kona. Eg
varð þeirrar gæfu aðnjótandi að
kynnast henni fyrir um það bil 15
árum, og þá í gegnum síma. Ég
man ennþá hvað mér fannst rödd
hennar geðþekk og hljómfögur,
enda beitti hún henni af snilld.
Ógleymanlegt er þegar hún kom í
heimsókn. Þá var hún vön að renna
í stofuna orðunum: Hæ, ég er kom-
in. Er ekki gaman að sjá mig?
Víst var það gaman. Alveg ótrú-
lega gaman. Hún bar með sér gleði
og léttleika sem strax bjó um sig
í okkur öllum sem þekktum hana.
Mikil tónlist held ég að hafi búið
í henni Sjöfn okkar. Miklu meiri en
margur vissi. Hún hafði gaman af
alls konar tónlist og var næm að
sama skapi. Þetta'fann ég sjálfur
er við ræddum um tónlist. í Sjöfn
fór gagnrýnandi með góðan smekk,
sem samtímis lét í ljós skoðanir
sínar hispurslaust. Þetta var mér
ómetanlegt á sínum tíma.
Dagur líður inn í kvöld og kvöld-
ið rennur inn í nóttina. Nú er nótt-
in hljómfögur og björt hér á norður-
hveli jarðar. Það sortnar þó fyrir
augum um stund. En nóttin fæðir
nýjan dag og við neitum því ekki
að hún kann sitt fag. Við sem trúum
því að dauðinn sé bæði endir og
upphaf vitum að Sjöfn er í góðum
höndum. Við biðjum góðan guð að
blessa elsku Trausta og strákana
sem kveðja í bili elskandi eiginkonu
og móður. Eydís og stelpurnar biðja
fyrir hinstu kveðju til systur og
frænku.
Bergur Þórðarson
Þokan grúfði yfir Heimaey að
morgni hins 24. júlí sl., er ég fékk
þær fréttir að hún Sjöfn mín væri
dáin. Eftirfarandi ljóðlínur Jóns
Thoroddsens hafa ekki farið úr
huga mínum síðan:
Sortnar þú,ský,
suðrinu í,
og síga brúnir lætur,
eitthvað að þér
eins og að mér
amar, ég sé þú grætur.
Og ég er búin að gráta með skýj-
unum, ef til vill af eigingirni þess
sem ekki vill missa það góða sem
gefst í lífinu.
Við Sjöfn hófum störf hjá Hrað-
frystistöð Vestmannaeyja fyrir um
það bil sex árum og frá þeim tíma
hef ég verið heimagangur á heimili
hennar. Við urðum samferða í og
úr vinnu, við unnum saman á borði,
á loðnuvöktum og í síld. Að aflokn-
um vinnudegi var svo sest niður í
eldhúsinu hennar og drukkið kaffi
um leið og við spjölluðum um lífið
og tilveruna og auðvitað bónusinn
líka, þetta eilífa umræðuefni fisk-
yerkakvenna. Sem sagt ósköp
venjulegar húsmæður og verkakon-
ur, sem áttum svo ótal margt sam-
eiginlegt og batt okkur þeim vin-
áttuböndum, sem aldrei bar skugga
á.
Það var gott að vinna með Sjöfn
og hennar var saknað, er hún varð
að hætta vinnu vegna veikinda. Ég
veit líka, að vinnufélagar hennar
fylgdust náið með líðan hennar og
studdu hana heilshugar í baráttunni
við hinn illvíga sjúkdóm. Fyrir
þeirra hönd flyt ég einlægar kveðj-
ur og þakkir fyrir samstarfið.
Við hjónin heimsóttum Sjöfn á
Landspítalann til að kveðja hana
áður en við fórum í sumarfrí. Hún
kvaddi mig með þessum ógleyman-
legu orðum: „Jóhanna mín, mér
þykir svo óskaplega vænt um þig.“
Þetta var í síðasta sinn sem við
sáum hana. Hún var þá að leggja
af stað í sína úrslitabaráttu, dyggi-
lega studd af eiginmanni og fjöl-
skyldu. Af fádæma dugnaði og
kjarki barðist hún fyrir lífi sínu en
varð að lúta í lægra haldi,
„hvunndagshetjan“ mín tapaði orr-
ustunni.
Mér er aðeins efst í huga þakk-
læti fyrir að hafa kynnst Sjöfn Ól-
afsdóttur og fá að vera henni sam-
ferða um stund.
Trausti minn, við Georg sendum
þér, öllum ættingjum og vinum,
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Tími Rómeó og Júlíu kemur fyrr
en varir og þá verður siglt til sólar-
strandar með alla innanborðs. Við
kveðjumst að sinni.
Jóhanna Jensdóttir
Mig langar með örfáum orðum
að minnast Sjafnar, sem nú er horf-
in á braut, langt um aldur fram.
Kynni okkar hófust fyrir nokkr-
um árum, þar sem ég kynntist syni
hennar Marinó, og hefur heimili
hennar ætíð staðið mér opið. Hafa
þau hjónin Sjöfn og Trausti alltaf
reynst mér vel og verið mér góðir
vinir, en þessi kynni mín við Sjöfn
voru því miður alltof stutt, en vegir
guðs eru órannsakanlegir.
Hún háði erfiða baráttu við sjúk-
dóm sem læknavísindin hafa ekki
getað unnið á, en að lokum var hún
sigruð í þessum erfiðu veikindum
sem hún háði af svo miklum lífsvilja
og kjark, en allt kom fyrir ekki.
Henni hefur verið ætlað eitthvað
meira og betra.
Á þessum erfiða tíma sem hún
átti í harðri baráttu skiptust oft á
skin og skúrir og studd eiginmaður
hennar og börn hana af heilum hug.
Með þessum fátæklegu orðum
vil ég þakka Sjöfn fyrir góðar sam-
verustundir sem við áttum saman
og mjög góða vináttu. Ég bið góðan
guð að styrkja Trausta, Marinó,
Öla, Möttu, Ómar, Svövu og börn
þeirra, einnig móður Sjafnar sem
öll hafa misst mikið, en eftir lifir í
huga okkar minning um góða eigin-
konu, móður og vin.
Far þú í friði,
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Útför Sjafnar fer fram í dag frá
Landakirkju.
Lilja Birgisdóttir
Guð gefi mér æðruleysi
til þess að sætta mig við
það sem ég fæ ekki breytt...
kjark til að breyta því
sem ég get breytt...
og vit til að greina þar á milli.
(AA-bænin)
Síminn hringir. Er það vinur okk-
ar Trausti, að tilkynna okkur að
maðurinn með ljáinn hafi haft bet-
ur, því Sjöfn vinkona okkar sé dá-
in, eftir hetjulega baráttu við þann
sjúkdóm, sem leggur svo marga að
velli í dag.
Fyrir fimm árum greindist Sjöfn
með þennan sjúkdóm. Fór hún þá
í mikla og erfiða aðgerð og í fram-
haldi af því í lyfjameðferð.
Kraftverk gerðist, allt virtist vera
bjart. Var það mikil gleðistund fyr-
ir okkur að fá að hafa hana lengur
með okkur. Fyrir ári skyggði aftur
er sjúkdómurinn tók sig upp aftur.
Við, sem fyrir utan stöndum og
fyigdumst með gangi mála, hljótum
að vera agndofa, að sjá hvílíkt hug-
rekki og þrek þeir sýna, sem verða
fyrir þessari holskeflu. Við heyrðum
orðin „ég skal, ég skal,“ þrátt fyrir
þjáningu og erfiða lyfjagjöf.
Sjöfn var gift Trausta Marinós-
syni. Þau eignuðust ijóra drengi,
hvern öðrum betri og myndarlegri.
Þau misstu elsta soninn í blóma
lífsins og var það þeim mikið áfall.
Sjöfn var fædd og uppalin í Vest-
mannaeyjum. Var hún alla tíð mik-
ill Eyjaunnandi, enda mikil föndur-
kona. Hafði áhuga og unun af öllu
sem listrænt og fagurt er.
Þau lentu í miklum þrengingum
á sínum tíma og hefur verið gaman
að fylgjast með þeim takast á við
þau vandamál, sem þau leystu með
miklum myndarbrag, eins og þeirra
var von og vísa. Nú þegar Sjöfn
okkar fellur frá er liðinn einn ára-
tugur síðan tók að birta. Við höfum
fylgst með þeim hjónum og glaðst
yfir, hvernig þeim hefur gengið.
Margar góðar stundir erum við
búin að eiga saman á ferðalögum
og inni á heimilum hvors annars,
yfir kaffisopa og kexi, þegar ekki
var til annað. Oft var slegið á létta
strengi og ýmislegt látið fjúka,
bæði í gríni og alvöru. Einnig áttum
við erfiðar sorgarstundir saman, því
lífið hefur ekki alltaf leikið við þau,
frekar en aðra. Okkur fannst þau
hafa fengið sinn skerf og meira til.
Alltaf hafa þau samt staðið upp
keik og sterk.
Sjöfn var mikil amma og missa
barnabörnin mikið. Alltaf var hún
tilbúin að rétta þeim hjálparhönd.
Þau eiga fagrar og góðar minning-
ar um hana ömrnu sína.
Trausti, eiginmaður Sjafnar, stóð
við hlið hennar eins og „Heimaklett-
ur“ í þessum veikindum. Þá er ekki
síður aðdáunarvert hvernig dren-
girnir og tengdadætur hafa staðið
sem drangar við hlið þeirra og stutt
í einu og öllu.
Með þessum fátæklegu orðum
viljum við hjónin heiðra minningu
elsku vinkonu okkar og þakka henni
samfylgdina. Við sendum Trausta,
Ómari, Marinó og Óla samúðar-
kveðjur. Einnig tengdadætrum,
barnabörnum, móður, systkinum og
öðrum ættingjum og þiðjum þeim
Guðs blessunar. Minningin, um góða
konu mun lifa.
Sigurborg Björnsdóttir,
Ólafur Kunólfsson.
+
KRISTÍN Þ. ÁSGEIRSDÓTTIR
frá Fróðá,
áður til heimilis f Samtúni 2,
andaðist á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund 26. júlí.
Einar Stefánsson, Halla Jónatansdóttir,
Soffía Stefánsdóttir Carlander,
Ólafur Stefánsson,
og fjölskyldur.
t
Eiginmaður minn og faðir okkar,
SIGURÐUR SVEINN SIGURJÓNSSON
frá Hellissandi,
lést á Hrafnistu 26. júlí.
Ósk Dagóbertsdóttir
og börn.
+
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
VALGERÐUR ÞORLEIFSDÓTTIR,
Skuggahlið,
Norðfirði,
lést í Fjórðungssjúkrahúsinu, Neskaupstað, 22. júlí.
Útförin fer fram frá Norðjarðarkirkju þriðjudaginn 31. júlí kl. 14.00.
Guðgeir Guðjónsson,
Herdís V. Guðjónsdóttir, Steinþór Þórðarson,
Sigrún Guðjónsdóttir, Sigurþór Valdimarsson
og barnabörn.
+
Minningarathöfn um hjónin
GUÐBJÖRN GUÐBERGSSON,
f. 19.3 1923,
d. 3.6 1990,
og
JUTTU DEVULDER GUÐBERGSSON,
F.26.7 1931
D.19.7 1971
fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju mánudaginn 30. júlí kl. 13.30
Edda Marfa Guðbjörnsdóttir, Agnar Ásgrímsson,
Anna Marie Guðbjörnsdóttir Ganci, Emanuele Ganci
og barnabörn.
+
Við þökkum öllum þeim, sem vottuðu samúð og heiðruðu minn-
ingu eiginmanns míns, föður, tengdaföður og afa,
JÓHANNS GUÐMUNDSSONAR,
bæklunarlæknis.
Sigríður Árnadóttir,
Guðmundur Jóhannsson, Yrsa B. Sverrisdóttir,
Helena Margrét Jóhannsdóttir, Valdimar Helgason,
Ásta Vala Jóhannsdóttir,
Jóhann Jóhannsson
og barnabörn.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
GUÐMUNDAR REYNIS ANTONSSONAR,
Einilundi 8A,
Akureyri.
Arnina Guðjónsdóttir,
Þorbjörg Guðmundsdóttir, Óskar Sigurpálsson,
Hallur Guðmundsson, Sólveig Ingibergsdóttir,
Jóna M. Guðmundsdóttir, Björn Stefánsson,
Guðrún Guðmundsdóttir, Ingi Hauksson,
og barnabörn.
+
Alúðarþakkir færum við öllum þeim, sem með einum eða öðrum
hætti vottuðu okkur samúð sína og vináttu við fráfall
PÁLS H. JÓNSSONAR
frá Laugum.
Sérstakar þakkir flytjum við hjúkrunarfólki og læknum
Sjúkrahúss Húsavíkur.
Fanney Sigtryggsdóttir,
Sigríður Pálsdóttir, Þórhallur Hermannsson,
Aðalbjörg Pálsdóttir, Þórsteinn Glúmsson,
Disa Pálsdóttir,
Heimir Pálsson, Guðbjörg Sigmundsdóttir,
Páll Þ. Pálsson, Jóhanna Magnúsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabarn.
+
Innilegar þakkir til ykkar allra, nær og
fjær, sem sýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát og útför
JÓHANNESAR KRISTINSSONAR,
skipstjóra,
Bröttugötu 9,
Vestmannaeyjum.
Þökkum jafnframt alla aðstoð í veikind-
um hans.
Geirrún Tómasdóttir,
börn og tendgadóttir,
Helga Jóhannesdóttir,
Dagný Ingimundardóttir, Tómas Geirsson
og systikini hins látna.