Morgunblaðið - 27.10.1991, Qupperneq 27

'MOÉÖdNBlÍAÐlÐ SAMSAFNIÐ i
3R 2*1. ÓKÍÖBbR !!".•:
•U1
"2V
tfpfdlfrmnlstil'la. íafta'
■&**»*> '■
m't vTit f.iu i nrítinn
• it.ii .• t.atdim.
A Iðnsýningunm 1952 var þessi
jeppi til sýnis, en hann var með
yfirbyggt íslenskt hús, sem þá
þegar var í notkun víða á land-
inu og nutu bílar þessir mikilla
vinsælda.
Hljómsveitin Trúbrot kynnir
fyrstu plötu sína, f.v: Karl heit-
inn Sighvatsson, Rúnar Júlíus-
son, Shady Owens, Gunnar Jök-
ull Hákonarson og Gunnar
Þórðarson.
4bbíí»
*ískusvn;
»Xóia
■
SIMTALID...
ER VIÐ KRISTJÁNÖGMUNDSSONFORSTÖÐUMANN
Þurnr gestir
34039
Sundlaugar.
- Góðan daginn, þetta er á
Morgunblaðinu, er forstöðumað-
urinn við?
Augnablik.
Halló.
- Jú, sæll Kristján, þetta er Krist-
ín Maija blaðamaður, er ég að tefja
þig frá matnum?
Nei, nei, ég er í megrun.
- Já sko einmitt heyrðu, áður en
ég fer út í alvarlegri sálma, getur
verið að vigtin í kvennaklefanum
sé biluð?
Nei, hún er rétt, ekki nokkur
vafí á því.
- Ha? Er það, hún hleypur nú á
þremur kílóum á viku, ég var þarna
í morgun alveg grautfúl náttúru-
lega. Er hún pottþétt þessi tölvu-
vigt þama?
Eins og reiknivél.
- Það er ekkert annað. En hvern-
ig, æjæja ég ætla ekki....
Eg forrita inn á hana, en ég get
samt athugað hana.
- Já, viltu gera það, þetta er
rosalega svekkjandi.
Já já, ég get líka bara stillt hana
neðar?
- Já. Ha?
Þá eru allir ánægðir?
- Hajájá. Heyrðu, en það var
með alla útlendu ferðamennina sem
komu í sumar. Þetta var nú eins
og innrás fyrir okkur fastagestina.
Veistu nokkuð
hversu margir
komu?
Ferðamenn?
- Já.
Nei, við sjáum
ekki hverjir eru
ferðamenn og
hverjir ekki.
- En fannst þér
þeir ekki margir?
Jú, þeir voru
óvenju margir núna
og einnig í hitteð-
fyrra.
- Já, veistu það,
við vorum að tala
um þetta fastagest-
irnir, sko þeir komu oft þurrir oní
útlendingamir.
Já ...
- Hreinlega þurrir. Konumar
með varalit og augnskugga, karl-
arnir með rakspíra, þetta var
skraufþurrt.
Já...
- Og ef við íslendingamir þvoum
okkur ekki undir höndunum ætlar
allt að verða vitlaust.
Jájá. ''
- Ha? Já, af hveiju tekur starfs-
fólkið ekki harðar á þessu?
Það gerir það. Reynir að láta
engan fara framhjá sér. En besta
vömin \ þessu máli eru gestimir
sjálfir, íslendingamir. Því þeir reka
hver annan í bað. Það er nú líka
leiðarvísir um þetta á mörgum
tungumálum.
- Þvottareglurnar? Þeir lesa þær
ekki.
Jú, jú. En hitt er annað mál að
eriendis kostar það aukalega að
fara í sturtu og þeir halda margir
að þeir séu eingöngu að borga í
laugina.
- Nú er það?
Ég kallaði eitt sinn á Englending
sem var hérna úti því mér sýndist
hann vera í sokkum.
- Jájá. Ha? Var einn í sokkum?
Mér sýndist það, en þá var hann
svona skítugur á fótunum.
- Oj.
Þá sagðist hann vera blankur.
- Oh, þessir kall-
Hélt það kostaði,
auka í sturturnar. j|
- Oh, ég var oft
svo pirruð á þeim í
sumar. Jæja, en ég
vildi bara nefna
þetta.
Já, já.
- Og þakka þér
fyrir spjallið, Krist-
ján.
Sömuleiðis. Ég
skal athuga fyrir
þig vigtina.
- Ó, þakka þér
fyrir.
Kristján Ögmundsson
ÞJÓÐÓLFUR.
árg. | Re>
kjavlk, föstudaginn 21. janúar 1898. Nr. 4.
giskostnaðurinn 1897. og sjá má af yfirliti þingUdindanna, r fullprentað, cr kostnaður við slð- 1637 kr. iuerri cn 1895. Hann ls 35,785 kr. auk jióknunar til end- la landsrcikninganna og landsreikn- mar, cu nú er liann 37,42* kr. 42 yrir 10 árum (1887) var þingkostn rúm 34,000, kr., cn luestur hcfur p i«93. 40.357 k' ákostnaður og dagpeningar þing- fur nú orðið alls 19,800 kr, og cr rr ml»»- »n iRnt Ha-klrnn að af |>ingfcrð sinni, og ciga að hafa |>að, en hóflcgan. Þótt fullkontin jiörf væri d að fxra J>ing- fararkau]* alþingismanna drjúgmn niður á einlivcrn hátt, |>á er |>ó annar meginliátlur þingkostnaðarins, scm cnn brýnni nauðsyn bcr til að takmarka stórkoutlcga, og |>ad cr hinn glfurlcgi kostnaður við prcntun |»ing- tlðindanna. Það «-r t. d. ckkert vit I |ivl fyrirkomulagi, scm nú cr, að jircnta orðrctt alla jicssa lciðinlcgu langlokuinærð, sem ör- fáir mcnn á landinu lcsa, og cnn ficrn hafa nokkur minnstu not af. Þcim pcninguui, Um prestþjónustubækur o. fl. 1 I. tölubl. Þjóðólfs f. á. mxltist eg ti’ |>css, að prestar hér á landi scndu mér af skriptir af sáliurrcgistruip prcstakallanna fyr ir 3 ár nfl. i) frá Jjví ári, sem.hið elzta sálna- rcgistur við prcstakallið cr skrásett 2) frá árinu 1816 cða öðru ári um |>að lcyti, þai scm tilgrcindir cru fa.-ðiiigarstaðir manna o| 3) frá árinu 1896 cða yngsta manntalið. — Sumstaðar eru eigi til cldri sáliuregistur ei frá 1816 og samstaðar cigi svo gömul, jafr vcl cigi cldrí cn frá 1840—50, af þvi a
FRÉTTALJÓS
ÚR
FORTÍÐ
Margt
ónytjuorð
taíaðá
þingi
Alþingiskostnaður-
inn árið 1897
Greinarhöfundi þykir fé landsmanna illa varið til þess að senda
margar hestklyfjar af þeim vaðli sem talaður er á Alþingi út í
alla hreppa landsins.
Umræður um utanferðir ráða-
menna, háa dagpeninga, ráð-
herrabíla og fleira í þeim dúr
eru nokkuð fastur póstur ár
hvert í fjölmiðlum. Skoðanir
fólks eru skiptar í þessum efnum
en oftast eru það þeir óánægðu
sem láta í sér heyra og saka al-
þingismenn og ráðherra um
eyðslusemi á meðan almenningi
sé fyrirskipað að herða sultaró-
lina. Þessi umræða er síst ný af
nálinni. I Þjóðólfi 21. janúar
1898 er grein þar sem alþingis-
kostnaðurinn frá fyrra ári er til
umfjöllunar og ekki er greinar-
höfundur ánægður.
í upphafí greinarinnar í Þjóðólfi
er kostnaðurinn við þinghaldið árið
1897 borin saman við þingkostnað
árið 1895 en á þessum tíma var
einungis þingað annað hvert ár.
Það kemur í ljós að kostnaður hef-
ur aukist um 1.637 kr. á þessu
tímabili en heildarkostnaður var
37.422 kr. en hafði verið 35.785
kr. Reyndar varð ekki hækkun á
ferðakostnaði og dagpeningum
þingmanna en greinarhöfundi þykir
þó vert að gera athugasemd við
þann kostnað.
„Þá er gætt er að ferðakostnað-
arreikningum þingmanna má sjá,
að örfáir þeirra hafa notað skipa-
ferðir heim eða heiman, og virðist
þó mörgum þeirra hafa verið það
innan handar. Þá er samgöngurnar
hjá oss eru svo greiðar, eins og þær
yoru næstliðið ár, með landsskipinu
og öllu öðru, má það furðu sæta,
að þingmenn hafa ekki notað þess-
ar hagfelldu ferðir betur, en þeir
hafa gert.
En sannleikurinn er sá, að þing-
menn vilja ekki fara sjóleiðis heldur
landveg með marga hesta og fylgd-
armenn, af því að það borgar sig
margfallt betur fyrir þá, og í því
er aðallega fólgin eftirtekja þeirra
af þingförinni, því að dagpening-
arnir hér meðan á þingi stendur
munu að miklu leyti vinnast upp
hjá flestum. Þessi ójöfnuður á sjó-
ferðum og landvegsferðum þyrfti
dálítið að jafnast, þannig að þing-
menn fengju jafnmikið fyrir hvern
dag, er sjóferðin stæði yfir, eins
og þeir ferðuðust á landi með
nokkra hesta, en jafnframt ætti að
lækka borgun fyir landvegsferðir
að mun, einkum gjaldið fyrir hest-
ana, sem mun vera óþarflega hátt.
Við þetta gæti landssjóður sparað
allmikið fé. Það er ekki svo að
skilja, að landið eigi að skera þing-
fararkap fulltrúa sinna mjög við
neglur sér. Það á að vera sómasam-
legt, hvort sem menn fara sjóleiðis
eða landveg. En það er hins vegar
engin ástæða til að láta þingmenn
vera að „spekúlera” fyrir sjálfa sig
í landsins fé. Þeir mega gjarnan
hafa dálítinn hagnað af þingferð
sinni, og eiga að hafa það, en hóf-
legan.”
Þingtíðindi: leiðinleg
langlokumærð
Greinarhöfundur víkur þá að því
að þótt fullkomin þörf væri á því
að færa þingfararkaup alþingis-
manna dijúgan niður þá væri ann-
ar kostnaður við þinghaldið sem
stórlega þyrfti að takmarka, það
er kostnaðurinn við prentun
þingtíðindanna. Sá kostnaður hafði
aukist um 2.000 kr. á milli þinga
95 og 97 og þykir greinarhöfundi
sem að nú sé nóg komið.
„Það er til dæmis ekkert vit í
því fyrirkomulagi, sem nú er, að
prenta orðrétt alla þessa Ieiðinlegu
langlokumærð, sem örfáir menn á
landinu lesa, og enn færri hafa
nokkur minnstu not af. Þeim pen-
ingum sem til þess er varið er sann-
arlega fleygt í sjóinn.
Nú í þetta skipti, hefur t.d.
kostnaðurinn á B-deildinni einni
(neðri deildar umræðunum) orðið
4.731 kr. sem er jafnmikið fé og
varið hefur verið til skrifstofu Al-
þingis, allra innanþingsskrifara,
þingsveina og ritfanga allan þing-
tímann og sjá allir að þetta er hin
heimskulegasta fjársóun. Það er
svo margt ónytjuorð talað á þingi,
að það er sannarlega illa varið pen-
ingum landsins að prenta allan
þann vaðal og senda margar hest-
klyfjar af slíkri speki í alla hreppa
landsins á landssjóðskostnað um
hávetur.”
Það er hætt við að greinarhöf-
undur hefði orðið stóreygður ef
hann hefði geta séð öld fram í tím-
ann eða svo. Nú er keppst við það
að koma Alþingistíðindum út sem
fyrst og með aukinni tölvutækni
innan veggja Alþingis er nú hægt
að koma því þannig við að þing-
menn, sem og aðrir, geta á fimrntu-
dögum lesið í Alþingistíðindum all-
ar umræður frá því í vikunni áður.
Hvort þetta verður til þess að al-
menningur fylgist betur með lands-
málum skal ósagt látið en víst var
það vissa þess er greinina skrifaði
í Þjóðólf forðum daga að því fyrr
sem þingtíðindi kæmu út því betur
fylgdist fólkið með. Þá voru lands-
feðurnir ekki inn í stofu hjá fólki
á hveiju kvöldi eins og nú er.