Morgunblaðið - 04.04.1992, Side 39

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 4. APRÍL 1992
39
Minning:
Bjarni Kr, Björns
son frá Viðey
Hringdi ekki sjálf, því hún vissi að
sú yngri myndi líklega láta í sér
heyra. Ekki minnkaði stjórnsemin
í ömmu þegat' hún eltist. Hún vildi
vera viss um að lífið gengi sóma-
samlega fyrir sig hjá okkur.
Ef amma væri ung kona í dag
væri hún líklega á kafi í þjóðmálum
og heimsmálum. Mætti segja okkur
að hún sæti á þingi. Var alltaf gam-
an að ræða þessi mál við hana og
hafði hún ákveðnar skoðanir á
þessu sem öðru.
Við vonum að amma sé búin að
hitta ljúfmennið hann afa og að þau
geti haldið áfram að spila marías.
Vonum við einnig að ömmu líði
vel núna og sé búin að hitta börnin
sín þrjú, tengdasynina tvo og
Hrefnu sem fóru á undan henni.
Guð blessi minningu hennar.
Halla Halldórsdóttir
Gísli Karel Halldórsson
Sumir koma inn í líf þitt, eru þér
mjög hugstæðir og færa þér rós.
Sumir virða þig fyrir sér, halda í
höndina á þér og eru.“ (Úr ljóðinu
„Sumir“ eftir Rolf Jacobsen.)
Þannig var Hanna. Hún var. Það
er til fólk sem maður hefur kynnst
á lífsleiðinni, og haft samskipti við
á mjög sérstæðan hátt, fólk sem
verður manni mjög hugstætt.
Eg kynntist Hönnu fyrst þegar
ég réð mig til starfs hjá þeim hjón-
um á barnaheimilinu sem þau ráku
að Kumbaravogi, þá 16 ára gömul.
Það var óumræðilega dýrmæt
1 reynsla fyrir mig sem ungling að
kynnast þessu góða fólki og því
merkilega starfi sem þau inntu af
hendi. Það hefði ekki verið á allra
færi að leysa þau verkefni af hendi
sem Hanna vann, og vann á þann
hátt að mjög eftirminnilegt var að
sjá og kynnast.
Hún var mamma margra barna,
en hún hafði tíma að virða mig
fyrir sér, halda í hönd mína og
leggja mér lið.
Seinna, mörgum árum seinna,
færði hún mér þær fegurstu rósir
sem ég hef fengið. Þá hafði ég ver-
ið veik og hún kom með rósir, þá
orðin mjög veik sjálf.
| Síðastliðið haust heimsótti ég
hana á sjúkrahús í kringum afmæl-
ið hennar, ég var á förum utan í
{ nokkra mánuði. Við áttum saman
fallega stund. Um jól fékk ég svo
fallegt kort og þakkarbréf, sem hún
( hafði ætlað að senda út og bað mig
að afsaka að ekkert hefði orðið úr
framkvæmdum, en Hanna fram-
kvæmdi.
Eg hafði hins vegar ekki fram-
kvæmt að þakka fyrir mig né heim-
sækja hana síðustu dagana á
sjúkrahúsinu. En ég þakka hér með
fyrir mig, fyrir allt sem hún var
mér og kenndi mér. Það er dýr-
mætt að hafa fengið að kynnast svo
góðri konu.
Því miður hefi ég ekki tækifæri
til að fylgja henni síðasta spölinn,
sökum starfa minna, en ég fylgi
henni í huganum.
Elsku Kristján, megi góður Guð,
á sem hún trúði svo á, styrkja þig,
börnin, barnabörnin og tengdabörn-
in í sorginni. Votta ykkur, svo og
á öllum öðrum ættingjum og vinum
mína dýpstu samúð.
Iinba Stína.
^ Við heimsóknir í Grundarfjörðinn
var venja hjá mér að koma við hjá
ömmu að síðustu, áður en staðurinn
var yfirgefinn. En engin regla er
án undantekninga. Nokkrum dög-
um eftir að reglan var brotin,
hringdi ég í ömmu. „Ekki þarf að
heilsa, því ekki var kvatt,“ voru
fyrstu orðin sem ég fékk að heyra.
Hún var ekki vön að liggja á skoð-
unum sínum.
Nú er langri ævi lokið og komið
að kveðjustund. Það er margs að
minnast og margt sem ég er þakk-
látur fyrir, t.d. þeir dagar þegar
amma var að kenna mér að lesa.
Síðustu æviár sín bjó hún á Fella-
'j skjóli, dvalarheimili aldraðra í
Grundarfirði. Þar leið henni vel og
fékk góða umönnun. Hún hafði ósk-
I að þess að fá að deyja á sjúkrahús-
inu hjá St. Fransiskussystrum í
Stykkishólmi, en þær voru henni
4 svo góðar. Henni varð að þeirri ósk
sinni.
Guð blessi minningu ömmu.
Jóhannes Finnur Halldórsson.
Fæddur 14. febrúar 1917
Dáinn 26. mars 1992
Bjarni Kristinn Björnsson lést á
hjartadeild Landspítalans þann 26.
mars síðastliðinn liðlega 75 ára eft-
ir tæplega tveggja mánaða legu.
Bjarni var dæmigerður eyjaskeggi,
séu þeir yfirleitt til. Hann var fædd-
ur í Vestmannaeyjum, alinn upp í
Viðey og bjó ætíð á íslandi, í
Reykjavík. Svo átti hann líka bréf
uppá það að vera hertogi af St.
Kildu. Búsetur í eyjunum settu
mark sitt á manninn, hann var sjálf-
stæður, hreinskiptinn, sjálfum sér
nógur og nokkur einfari einkum
síðari æviárin. Mér fannst Bjarni
oft skrýtin blanda af heimsborgara
og sveitamanni.
Bjarni Kristinn Björnsson var
sonur Björns Bjarnasonar verk-
stjóra í Viðey og konu hans Þor-
bjargar Ásgrímsdóttur húsfreyju,
Bjarni var þriðji í röðinni af sex
systkinum. Elst er Laufey K., þá
Jón Hilbert (látinn), Bjarni Kristinn,
Ásgrímur Stefán, Björn Kári og
yngstur Sigurður Guðni. Foreldrar
Bjarna bjuggu lengst af í Viðey og
þar ólst hann upp á uppgangstíma
fiskvinnslu í eyjunni á fyrri hluta
aldarinnar í stórum systkinahópi.
Það var ekki dónalegt veganesti
fyrir ungan mann að hitta rithöf-
undinn Nonna, en með hann reri
Bjarni í land, og Lindberg, en við
heimsókn hans í eyjuna túlkaði
Bjarni. Bjarni talaði ætíð um þessa
tíma sem hreint út dásamlega og
var honum afar hlýtt til æskustöðv-
anna alla tíð. Viðey var hans eyja,
löngu áður en hún varð Reykvík-
inga. Bjarni stundaði nám í Versl-
unarskóla íslands og fór svo til
Danmerkur til að læra dönsku og
kynnast veröldinni. Fljótlega eftir
heimkomuna hóf hann störf hjá
Reykjavíkurhöfn og helgaði henni
Þann 1. janúar sl. lést í Reykja-
vík eftir langvarandi veikindi Guð-
mundur Daníelsson, bílstjóri og
fyrrverandi bóndi.
Guðmundur var fæddur að
Tindastöðum á Kjalarnesi 28. júní
1926. Olst hann þar upp í fyrstu,
en síðan á Hofi á Kjalarnesi. Árið
1947 kvæntist hann Ingibjörgu
Sveinbjarnardóttur úr Reykjavík.
Þau Guðmundur og Ingibjörg
eignuðust 8 börn. Tvö létust við
fæðingu, en þau 6 sem á legg kom-
ust reyndust einkar vel gerð og
myndarleg. Þau eru: Geirlaug, hús-
móðir í Bandaríkjunum, gift Roger
Dowe höfuðsmanni í bandaríska
flotanum. Hún á 3 börn. Svein-
björn, aðaldeiidarstjóri hjá Toll-
gæslunni. Hann var kvæntur Þóru
Haraldsdóttur. Þau eiga 3 börn.
Daníel verkstjóri, hann hefur um
langt árabil starfað á vegum Phii
& Sön í Afríku og víðar. Halldóra
Auður gift Kolbeini Gissurarsyni
bónda og hreppstjóra í Selkoti und-
ir Eyjafjöllum. Þar eru 3 börn. Ólaf-
ur Guðmundsson lögregluþjónn í
Reykjavík. Hann er kvæntur Elísa-
betu Valdimarsdóttur sálfræði-
nema. Charlotta María verslunar-
maður. Hún á eitt barn.
Foreldrar Guðmundar voru Geir-
laug Guðmundsdóttir ættuð frá
Stykkishólmi og Daníel Magnússon
bóndi á Lykkju, Kjalarnesi.
Þau Guðmundur og Ingibjörg
bjuggu fyrstu árin í Reykjavík, þar
sem Guðmundur stundaði leigubíla-
akslur. Árið 1950 fluttu þau út í
Viðey. Þar var Guðmundur bóndi í
5 ár. Síðan tók við 10 ára búskapur
krafta sína lengst af starfsævinni.
Á svipuðum tíma kynntist hann
eftirlifandi konu sinni Margréti
Ágústu Jónsdóttur frá ísafirði og
kvæntist hann henni árið 1941. Þau
bjuggu mestalla sína tíð í Klepps-
holtinu, fyrst í Skipasundi 38 og
síðast á Langholtsvegi 2, þar sem
sást til Viðeyjar, með búsetu í Álf-
heimum 11 í rúm 15 ár. Margi'ét
og Bjarni eignuðust þijú börn, Jón
Þór kennara, Björn hagfræðing og
Björgu Yrsu fóstru.
Ég kynntist Bjarna tengdapabba
fyrir tæpum aldarfjórðungi er ég
giftist Birni syni þeirra Margrétar.
Hann tók mér vel þá og reyndist
betri en enginn allt til hinstu stund-
ar. Okkur varð stundum sundurorða
eins og gengur en slíkt rauk jafn-
skjótt úr okkur og vináttan treyst-
ist í tímans rás. Það var alltaf gam-
an að spjalla við Bjarna, hann var
afskaplega athugull og fundvís á
óvenjuleg sjónarhorn til mannlífs-
ins. Hann las alla tíð mikið og var
sannkallaður fréttafíkill. Bjarni var
skemmtilegur maðui'. Sá kunni að
segja sögur. Tengdi með ógleyman-
legum hætti saman fortíð og nútíð
og spáði líka í framtíðina. Hverful-
leikinn var honum hugstæður. Gleði
og kátína voru fyrirferðarmikil í
sögunum hans Bjarna og mikið
hlegið. Svo voru þær líka fróðlegar.
Fyrir að hafa fengið að kynnast
Bjarna Kr. Björnssyni er ég þakk-
lát. Drengirnii' okkar Björns, Bjarni
og Baldur, fengu að njóta afa
Bjarna alltof stutt. Hans er sárt
saknað á okkai' heimili. En minn-
ingin um góðan dreng lifir og held-
ur áfram að gleðja okkur um ókom-
in ár.
Hér ei' hægt að staldra vidmargt.
Það var skemmtilegt mjög þegar
Bjarni og Margrét komu til Chicago
að samgleðjast okkur Birni við
námslok okkar úr Northwestern
að Lykkju á Kjalarnesi.
Guðmundi kynntumst við fyrst
árið 1965, er hann hóf störf sem
forsetabílstjóri að Bessastöðum.
Hann vakti strax tiltrú og traust
þess fólks sem á staðnum bjó. Afi
okkar, Ásgeir Ásgeirsson, naut þess
alla tíð að hafa afbragðs starfsfólk.
Og við vitum að hann kunni að
meta þennan verkglaða bónda, sem
gekk í hin ólíklegustu verk af festu
og hyggjuviti.
Það var gaman að spjalla við
Guðmund. Hann var greindur vel
og stríðinn, og hafði mótaðar en
lifandi skoðanir á málefnum líðandi
stundar. Tryggð hans við þá sem
hann bast böndum varð ekki hagg-
að.
Eftir að Guðmundur hvarf frá
Bessastöðum árið 1970 stundaði
hann leigubílaakstur í Reykjavík.
Hann varð ráðherrabílstjóri árið
1974, og var það síðan hans aðal-
starf til ársins 1990. Hann var bíi-
stjóri föður okkar þegar hann var
iðnaðarráðherra árin 1974-1978
og forsætisráðherra árin 1980-
1983. Þetta starf stundaði Guð-
mundur á saina hátt og fyrr, af
dugnaði og ómetanlegri tryggð.
Seinustu árin var starfsþrek hans
mjög skert vegna lijarta- og æða-
sjúkdóms. Og á nýársnótt kvaddi
hann þessa veröld. Ef að líkum
lætur þá hefur hann vaknað
snemma á nýjum slóðum, glaðbeitt-
ur, til að takast á við verk morgun-
dagsins;
Ásgeir, Sigurður, Dóra og
María Kristín Tlioroddsen.
fyrir rúmum 15 árum. Barnið hvarf
aldrei úr Bjarna. Hann hreifst af
mörgu. Söfnin í Chicago heilluðu
hann með fegurð og tækniundrum.
Sælkerinn fékk svo útrás á ýmsum
matsölustöðum borgarinnar. Hann
var líka alltaf til í að prófa eitthvað
nýtt eins og þegar við litum inn í
höfuðstöðvar Hare Kristna og gát-
um m.a. fengið að bragða á matnum
hjá þeim. Lyktin var slík að okkur
hinum leist ekki á — en Bjarni var
alveg til í smakka. Hann var ekki
hrifinn svo ekki féll matreiðsla
Hare Kristna að smekk Bjarna.
Tíminn leið. Undur var Bjarni
ánægður að halda á nafna sínum
undir skírn úti í Viðey í kirkjunni
þar sem Bjarni afi hafði verið
fermdur nær 60 árum fyrr. Bjarni
var óvenjulega barngóður maður.
Um það vitna samskipti hans við
öll afabörnin. Það var óskaplega
gaman þegar jólapakkar voru opn-_
aðir með afa eða skafið af skaf-
miða. Svo var hann svo fundvís á
gjafir, sem glöddu litla krakka. Og
hann gætti þess að enginn yrði út-
undan. Fyrir þessar stundir er ég
þakklát.
Bjarni mátti ekki til þess vita að
skulda nokkrum neitt. Helst. vildi
hann greiða reikningana áður en
þeir höfðu verið gerðir. Það jafnvel
þó slíkt hefði reynst honum illa eins
og þegar hann staurblankur í upp-
hafi búskapar þeirra Margrétar
Ágústu borgaði fyrir öskutunnuna
um leið og hann pantaði hana en
svo kom hún aldrei.
Bjarni var íþróttamaður á sínum
yngri árum og fékk fegurðarverð-
laun í glímu árið 1930. Hann glímdi
við ýmsa hluti um ævina en erfið-
ust þefur vafalaust verið glíman við
Bakkus. I henni hafði Bjarni betur
að lokum en það var því miður
dálítið seint. Er ég viss um að Bakk-
us gerði honum mun meiri grikk
en Bjarni vildi nokkurn tímann við-
ui'kenna.
Hann tók endalokunum af miklu
æðruleysi. Þegar bráði af honum á
spítalanum lék hann við hvern sinn
fingur fram á seinasta dag. Hann
dó sáttur við Guð og menn. Megi
almættið geyma Bjarna Kristinn
Björnsson. Margrét Ágústa, þú hef-
ur misst mest. Guð gefi þér styrk
á þessari stundu eins og ætíð áður.
Árdís Þórðardóttir.
t
Maðurinn minn, faðir, tengdafaðir og afi,
BJARNI KR. BJÖRNSSON
frá Viðey,
Langholtsvegi 2,
lést í Landspítalanum 26. mars sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Sérstakar þakkir til hjúkrunarfólks á lyfjadeild 14E.
Margrét Á. Jónsdóttir,
Jón Þór Bjarnason, Kristbjörg Jóhannesdóttir,
Björn Bjarnason, Árdís Þórðardóttir,
Björg Yrsa Bjarnadóttir, Svend Richter
og barnabörn.
t
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og amma,
GUÐBJÖRG ELÍN GUÐBRANDSDÓTTIR
frá Loftsölum,
Sörlaskjóli 20,
Reykjavík,
andaðist í Landakotsspítala föstudaginn 3. apríl.
JarðarförinferframfráNeskirkjuföstudaginn 10. april kl. 13.30.
Daníel Franklín Gíslason,
Guðbjörg Elín Daníelsdóttir, Árni Þórólfsson,
Arna Björk Árnadóttir.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför
KRISTJÖNU KRISTÓFERSDÓTTUR
frá Stóra-Dal,
Vestur-Eyjafjöllum.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sjúkrahúss Vestmannaeyja, til
kirkjukórs og organista Jónu Guðmundsdóttur og Helga
Hermannssonar.
Vandamenn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vináttu við andlát og útför
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
PÉTURS EINARSSONAR.
Dagbjört R. Bjarnadóttir,
Yngvi Pétursson, Marta Konráðsdóttir,
Ásta Bjarney Pétursdóttir, Nicolai Jónasson,
Kristín Pétursdóttir,
Linda Björk Pétursdóttir, Stefán Baldursson
og barnabörn.
Minning:
Guðmundur Daníels-
son - bílstjóri