Morgunblaðið - 25.04.1992, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. APRÍL 1992

} Minning:
I Kristín G. Jónsdótt-
ir frá Geirsstöðum
Fædd 27. deseraber 1900
Dáin 12. apríl 1992
Jesús mælti: „Ég er upprisan
og lífíð. Sá sem trúir á mig, mun
lifa þótt hann deyi. Og hver sem
lifír og trúir á mig mun aldrei að
eilífu deyja.“ (Jóh. 11, 25:26)
Amma okkar, Kristín Jónsdóttir,
'••jiést sunnudaginn 12. apríl síðast-
liðinn á nítugasta og öðru aldurs-
ári og var hvíldinni áreiðanlega
fegin þegar kallið kom. Amma og
afi byrjuðu sinn búskap á Skála-
nesi í Gufudalssveit árið 1928 og
þar eignuðust þau tvö eldri börn
sín, Guðmundu Vigdísi og Arnfinn
Ingvar. Árið 1938 fluttu þau til
Akraness þar sem þau hafa síðan
búið alla sína búskapartíð. Á Akra-
nesi eignuðust þau tvo syni, Kjart-
an Trausta og Jón Erling, en hann
lést aðeins tæplega tveggja ára að
aldri. Fyrstu árin eftir að afí og
amma fluttu á Akranes vann
amma í fískvinnu. Hún fór hins
vegar fljótlega að kenna bömum
lestur, einkum þeim er áttu í erfið-
leikum með lærdóm. Gekk henni
kennslan svo vel að fljótlega gat
hún ekki tekið við öllum þeim börn-
um sem hún var beðin fyrir í
kennslu. Hann er stór hópur þeirra
Akumesinga sem fengu að njóta
leiðsagnar ömmu á unga aldri,
ekki bara við lestur, hún kenndi
þeim líka bænir og kristilega
söngva. Sem þakklætisvott fékk
hún eitt sinn skrautritað skjal frá
foreldrum sjö systkina sem hún
kenndi að lesa. Amma var ekki rík
af veraldlegum gæðum, en allt sem
hún gat komist af án gaf hún til
góðgerðarstarfsemi og kristniboðs
og kristilegs starfs, en hún var
meðlimur hvítasunnusafnaðarins
og virkur þátttakandi í KFUK.
Gjafmildi hennar var þó ekki bund-
in við trúarsöfnuði, hún mátti ein-
faldlega ekkert aumt sjá.
wKveðjuorð:
Gestur G. Ámason
Fæddur 18. júní 1928
Dáinn 13. apríl 1992
Það er oft skammt bilið á milli
lífs og dauða, en það má segja um
andlát Gests Guðna Ámasonar,
sem lést hinn 13. apríl sl. Það ór-
<»-4iði engan fyrir því, að þegar Gest-
ur kvaddi vinnufélaga sína 13.
apríl sl. að það ætti eftir að verða
síðasti vinnudagur hans í prent-
smiðjunni, en sú varð nú samt
raunin á, því að hann var látinn
aðeins nokkrum klukkustundum
eftir að hann yfirgaf vinnustað
sinn.
Gestur fæddist 18. júní 1928 og
var því tæplega 64 ára gamall er
kallið kom. Gestur hóf prentara-
nám í Herbertsprenti árið 1946,
en í Gutenberg byijaði hann í jan-
úar 1972 og hafði því starfað þar
í rúm 20 ár þegar hann féll frá.
Gestur var ákaflega samvisku-
samur starfsmaður og sinnti verk-
^éfnum sínum af mikilli kostgæfni.
Hann var ákaflega fastur á mein-
ingu sinni og lét ekki auðveldlega
aka sér úr einu í annað. Ekki vora
það síst aldraðir starfsfélagar, sem
og þeir sem lítils máttu sín sem
áttu góðan hauk í homi þar sem
Gestur var.
Aldraðri eftirlifandi móður
Gests, Gyðu Árnadóttur, sendum
við okkar innilegustu samúðar-
kveðjur við fráfall einkasonar
hennar, en hann var móður sinni
alla tíð stoð og stytta og er missir
hennar því mikill.
Blessuð sé minning Gests
Guðna.
- Gi ðm. Kristjánsson.
Hann Gestur er dáinn. Enginn
hefði trúað því á mánudagskvöldið
þegar við kvöddumst að degi lokn-
um að einn okkar kæmi ekki til
vinnu aftur en svona er lífið og
dauðinn óútreiknanlegur.
VINKLAR A TRE
HVERGI UEGRI VERÐ
Inl
ÞÝZKIR GÆÐAVINKLAR
OG KAMBSAUMUR
ÁVALLT FYRIRLIGGJANDI
^ EINKAUMBOÐ
Þ.Þ0RGRÍMSS0N & C0
Ármúla 29 - Reykjavík - sími 38640
Gestur fæddist 18. júní 1928 á
Borgarfirði eystra. Hann var því
tæpra 64 ára þegar kallið kom.
Gestur lærði prentverk í Her-
bertsprenti í Bankastræti 1 og lauk
hann námi þaðan með sveinsbréfi
í setningu.
Hann starfaði lengi á dagblaðinu
Tímanum, undir handaijaðri
Þórarins Þórarinssonar, Indriða G.
Þorsteinssonar og margra góðra
manna. Það var gaman að rifja
upp þá daga með honum.
Árið 1972 hóf hann störf í Ríkis-
prentsmiðjunni Gutenberg sem var
þá í Þingholtsstræti 6.
Mín kynni af Gesti hófust eftir
að Gutenberg keypti Prentsmiðju
Jóns Helgasonar í Síðumúla, 1973.
í ágúst 1975 sameinuðust þessi
tvö fyrirtæki undir sama þaki í
Síðumúlanum. Gestur hafði umsjón
með þingskjölum fyrir Alþingi. Það
er samantekt á þingskjölum, sem
lögð era fyrir Alþingi á þingtíman-
um. Hér er um mikinn bálk að
ræða á hveiju ári. Ég dáðist oft
að því hve Gestur var duglegur og
harðfylginn. Einkum vegna þess
að mikið þurfti að bera blýsíðumar
til og frá. Venjulega vóra færðar
8 blaðsíður í einu, eða hálf örk á
prentaramáli, hvert hefti var 160
blaðsíður.
Er setning Alþingis á haustin
nálgaðist fóru handrit í Fjárlög að
berast. Gestur var ávallt formaður
í því verki, enda kunni hann utan-
að hvemig kaflar frumvarpsins
áttu að raðast upp. Þá mátti segja
að Gestur væri mjög ánægður með
lífíð, vegna þess að hann hafði
gaman af að vinna undir svona
álagi. En hlutimir urðu að ganga
hratt og örugglega.
Gestur hafði mikla ást á æsku-
stöðvum sínum og hafði gott sam-
band við frændur og vini fyrir
austan. Einnig var hann mjög virk-
ur í starfí Borgfirðingafélagsins í
Reykjavík. Hann hafði gaman af
að halda utan um fróðleik og sagn-
ir af þeim slóðum. Efnið sem hann
hafði safnað gaf hann síðan út í
tengslum við Borgfirðingafélagið.
Gestur var mikil félagsvera og
gaf mikið af sér sem slíkur. Hann
var listunnandi maður og sótti leik-
hús, tónleika og ýmsar sýningar.
Einnig var hann bókhneigður í
betra lagi.
Gestur bjó með móður sinni alla
tíð. Hún er nú í hárri elli og syrg-
ir einkason sinn.
Vinnufélagamir í Gutenberg
senda henni hugheilar samúðar-
kveðjur.
Gísli Ragnar Gíslason.
Við systumar vorum þess að-
njótandi að dvelja tíma og tíma
hjá ömmu og afa á Akranesi. Vom
þetta skemmtilegir tímar fyrir
ungar stúlkur sem aldar voru upp
í sveit. Að sendast fyrir ömmu í
mjólkurbúðina, bakaríið eða í kjör-
búðina, allt var þetta ævintýri lík-
ast, svo ekki sé nú minnst á þegar
við fengum 25 krónur til þess að
kaupa okkur ís í brauðformi. Sííkt
sælgæti fengum við ekki nema hjá
ömmu. Amma fór alltaf fyrst með
okkur í sendiferðirnar og svo fór
hún að senda okkur einar, en hún
brýndi alltaf fyrir okkur að ef við
myndum ekki rata heim þá skyld-
um við bara líta hátt upp í loftið
og þá myndum við sjá kirkjuturn-
inn, og þá væri auðvelt að finna
húsið. Þegar við systumar eigum
leið um Akranes kemur alltaf upp
í huga okkar atvik sem átti sér-
stað þegar við dvöldum hjá ömmu
og afa í fyrsta skipti, þá aðeins
þriggja og fimm ára gamlar. Þá
vorum við sendar í innkaupaferð
en urðum alveg rammvilltar. Við
litum í allar áttir en hvergi sáum
við kirkjuturninn. Ekki var nú
kjarkurinn mikill við settumst bara
á gangstéttarbrúnina og grétum.
Eitthvað hefur amma verið farin
að undrast um dömurnar sínar því
á gangstéttarbrúninni fann hún
okkur hágrátandi. En það var ekki
furða þó við sæjum ekki kirkj-
uturninn því við vorum alveg upp
við kirkjuna og litum ekki nægi-
lega hátt upp til þess að sjá hann.
En mikið vomm við fegnar að við
skyldum fínnast í þessari stóru
borg, að okkur fannst, sem var
full af alls kyns hættum eins og
bílum og slíku.
Okkur langar að þakka ömmu
fyrir allar góðu stundirnar sem hún
veitti okkur. Elsku afi, megi góður
Guð, sem hún trúði svo heitt á,
styrkja þig í sorginni.
Guð blessi minningu hennar.
Við kveðjum svo þakklát og
biðjum Guðs miskunn og mátt,
að mætti okkur auðnast að
launa þér allt á þann hátt,
að reisa þitt merki, að vera
í verkunum trú.
Vinir hins snauða og einmana,
rétt eins og þú.
(Þuríður Jóhannesdóttir.)
Anna og Jóa.
Amma á Akranesi, eins og við
systkinin kölluðum hana, var guð-
hrædd mjög og innrætti slíkt okk-
ur börnunum, sem við búum enn
að. Á Geirsstöðum var alltaf nóg
að skoða og húsið vel til þess fall-
ið að vera spennandi í augum lí-
tilla grísa, og oftar en ekki opnuð-
um við hlerann á eldhúsgólfinu
þótt engum væri mál á klósettið,
hlupum niður stigann og lokuðum.
Ámma var ötul, vinnusöm og
nýtin, en gjafmild með endemum,
enda voru, eins og hún sagði,
höfuðdyggðir kristins manns
nægjusemi, sparsemi og nýtni. Ég
man þegar einn krakkinn bankaði
á dyrnar og spurði eftir ömmu og
bað hana um kandís. Þegar krakk-
inn sá mig næst var kallað: „Þarna
er stelpan sem býr hjá kandískon-
unni.“ Sem krakkar í heimsókn og
umsjón ömmu var mikilvægt að
við borðuðum vel og lengi. Bróðir
Minning:
Oddgeir Bárðarson
Fæddur 28. júní 1913
Dáinn 26. mars 1992
Félagi okkar, Oddgeir Bárðar-
son, lést hinn 26. mars sl. Útför
hans fór fram frá Fríkirkjunni í
Reykjavík hinn 3. apríl sl.
Oddgeir fæddist hinn 28. júní
1913 í Bolungarvík, sonur hjón-
anna Bárðar Jóns Sigurðssonar,
sjómanns, og Guðbjargar Ólafíu
Magnúsdóttur frá Gröf á Rauða-
sandi.
Oddgeir fór 13 ára gamall að
vinna fýrir sér. Hann aflaði sér
menntunar af eigin rammleik með-
fram störfum. Varð mæltur á er-
lendar tungur og gerðist þannig
fær um að annast alþjóðleg við-
skipti síðar á ævinni.
Oddgeir hóf starfsferil sinn sem
sendisveinn hjá Kveldúlfí hf. og
varð þannig einnig heimagangur á
Thorsaraheimilunum. Síðar fór
hann til sjós á þremur Kveldúlfs-
toguram, en Kveldúlfsfyrirtækið
var um tíma eitt stærsta útgerðar-
fyrirtæki í Evrópu.
Seinna gerðist Oddgeir verk-
stjóri hjá hinu danska verktakafyr-
irtæki Höjgaard & Schultz og vann
við fyrstu virkjanimar í Soginu og
lagningu hitaveitunnar í Reykja-
vík. Ennfremur gerði hann út vöru-
bíl hjá Bretanum og keyrði í
Reykjavíkurflugvöll frá Rauðhól-
um.
Oddgeir er þó þekktastur fyrir
störf sín í Ræsi hf. en þar hóf
hann störf 1942. Það fyrirtæki
gerðist umboðsaðili fyrir Mercedes
Benz þegar verksmiðjurnar hófu
störf að nýju eftir stríðið. Nafn
Oddgeirs tengist því sigurgöngu
Mercedes Benz á Islandi óijúfan-
legum böndum, en hann var sölu-
stjóri fyrirtækisins um áratuga
skeið.
Fór Oddgeir ófáar ferðir með
íslenska bílstjóra til Þýskalands til
að kynna þeim ágæti Bens-verk-
smiðjanna. Minntist hann stundum
ferða þessara á græskulausan hátt,
því hann hafði glöggt auga fyrir
hinu skemmtilega og spaugilega í
mannlífinu. Enda maðurinn fjör-
mikill hláturbelgur að upplagi og
hafði jafnan skemmtisögur á hrað-
bergi og oftar á eigin kostnað en
annarra.
Oddgeir starfaði mikið að
félagsmálum. Hann var einn stofn-
enda Tjaldanesheimilisins í Mos-
fellssveit og var í stjórn þess frá
1963 þar til það var afhent skuld-
laust til ríkisins 1976. Hann var
fulltrúi Verslunarmannafélags
Reykjavíkur á ASÍ-þingum og var
í trúnaðarmannaráði VR um ára-
tugi. Sæmdi félagið hann enda
gullmerki sínu árið 1973.
Oddgeir kvæntist árið 1939
Sesselju Kristínu Kristjónsdóttur,
trésmiðs í Reykjavík, Jónssonar og
konu hans, Guðrúnar Einarsdóttur.
Börn þeirra eru Jón Rúnar, starfs-
maður í Síldarvinnslunni á Norð-
firði, sambýliskona hans er Ásta
Karlsdóttir, og Bára Björg, flug-
freyja, gift Gunnari Þorsteinssyni,
viðskiptafræðingi hjá verðlags-
stjóra og eiga þau 3 börn.
Oddgeir Bárðarson var góður
félagi og ljúfur í allri framgöngu.
Nú að leiðarlokum minnumst við
þess varla að hafa séð hann nema
brosandi og með einhver skemmti-
legheit á vörum.
Geiri, eins og við kölluðum hann,
var eins og áður sagði mikill fjör-
maður. Margar óborganlegar sög-
ur sagði hann mér af veiðiferðum
sínum með Ragnari í Þórskaffi og
Lása kokki. Sem bam man ég eft-
ir þeim Ragnari er þeir komu í
minn var mjög ánægður með þetta
fyrirkomulag og sat lengi vel og
borðaði, ég á hinn bóginn borðaði
vel að mínu mati, en það var rétt
upp í nös á ketti eins og amma
sagði. Því var það að amma hringdi
eitt sinn í mömmu og sagði henni
að hún vildi ekki fá mig aftur í
heimsókn nema ég lærði að borða
almennilega, og var henni fyllsta
alvara.
En amma var ekki einungis
ströng heldur líka bráðfyndin. Eitt
skondið atriði var þegar amma
ætlaði að gefa mér stuttbuxur sem
einhver hafði gefið henni. Þær
voru svo skræpóttar og með blóma-
mynstri að mér fannst þær bara
púkó. Amma skildi ekkert í þessu
og svo fór að hún mátaðj þær fyr-
ir mig. Þvílíkir taktar. Ég hló og
hló og hélt að ég myndi hreinlega
veltast um af hlátri þegar hún full-
komnaði atriðið með því að segja
„ég gæti nú bara notað þær sjálf“.
Með það sama fórum við tvær bak
við hús og settumst á grasbekkinn
við húsið og amma rúllaði niður
nælonsokkunum og svo var farið
í sólbað. Henni einni líkt.
Hún glæddi og gaf mikið af
sér, sérstaklega til mín og er ég
henni ávallt þakklát, en heimili afa
og ömmu á Akranesi var griðastað-
ur okkar systkinanna. Ég bið góð-
an Guð að vernda afa, pabba,
Mundu og Inga. Guð gefi þér styrk
og frið elsku afi minn á komandi
æviárum. Við vitum að amma er
ánægð hjá vini sínum og frelsara,
Guði.
Elsku Sigurður afi, kær kveðja
og innileg samúð frá mér, mömmu
og litla bróður, Sigurði Trausta.
Megi góður Guð blessa þig og
styrkja.
Ég byija reisu mín,
Jesús, í nafni þín,
höndin þín heig mig leiði,
úr hættu allri greiði.
Jesús mér fylgi í friði
með fögru engla liði.
(H. Pétursson)
Kristín Kjartansdóttir.
heimsókn til Hákonar frænda á
Snorrabrautina á Þorláksmessu,
akandi á jólasveinasleða með hest-
um fyrir. Þetta þóttu mér merki-
legir menn og miklir fyrir sér.
Enda voru þeir það víst oft og tíð-
um.
Ég vil að lokum þakka fyrir
áralanga góða viðkynningu við
Oddgeir Bárðarson. Hann sagði
stundum kankvíslegur þegar við
mættumst á morgnana í Laugun-
um og veður var óvenju vont úti:
„Ja, good morning Sir. Everything
under control og hægur sunnan
sex.“
Nú er Geiri horfínn á braut og
siglir hægan sunnan sex inn í
ómælisblámann. Við laugarfélag-
arnir stöndum á ströndu og veifum
í kveðjuskyni þegar við sjáum á
eftir svo góðum dreng og skemmti-
legum.
F.h. sundfélaga í Laugardal,
Halldór Jónsson.
Vegna mistaka þegar grein
þessi birtist, er hún tekin til endur-
birtingar og em hlutaðeigandi
beðnir velvirðingar á því.