Morgunblaðið - 24.06.1992, Blaðsíða 14

Morgunblaðið - 24.06.1992, Blaðsíða 14
14 MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 24. JÚNÍ 1992 Landverad eða sandverad? eftir Sigurjón Benediktsson Fréttabréf „Landverndar" Stórir og merkir atburðir gerð- ust nú nýverið í sögu umhverfis- vemdar á íslandi. Fagurlega lit- prentað, á góðan pappír, flaug fréttabréf „Landverndar" inn um bréfalúguna. Hvílík reisn, hvílík fegurð. Já, landvemdarfólkið hlýt- ur að vera duglegt í landgræðsl- unni! Forsíðuna prýðir mynd, raun- ar tvískipt mynd. Innankápu 'er okkur sagt að forsíðumyndin sé af holtasóley. Hinn ódámurinn sem breiðir úr sér blá og fögur með birki í baksýn er ekki nefnd á nafn. Flestir landvinir þekkja þó sína góðu vinkonu, lúpínuna, og hefði meira að segja ég getað frætt land- vemd um það, og er ég þó ekki grasafræðingur, aðeins áhugamað- ur norður við Dumbshaf. Við lestur þessa merka frétta- bréfs kemst lesandinn að því að einhveijir landvemdarskussar norðurfrá eru að græða upp land með lúpínu! Það er víst talin ós- vinna og svívirðing á sumum bæj- um og skal nú safna liði og beija niður þennan kjánaskap hið snar- asta. Lúpínan, sem verið hefur hér í sautján ættliði, er að mati „Land- verndar", skaðvaldur í hinni „ómenguðu" íslensku náttúru. Hugsa sér, íslenska eyðimörkin yrði kannski hulin lúpínu eftir 50 ár! „Landvernd" finnst það ótækt og það má aldrei verða að mati umhverfissnobbsins sem allt veit og hefur „gríðarlega reynslu" í endurheimt landgæða. Hvað næst? Hinn mikli liðssafnaður „Land- verndar" gegn lúpínunni hlýtur að kalla á verðugri viðfangsefni fyrir slíkan félagsskap frábærra hug- sjóna. Hvað með hreinsun krók- skeljalaganna úr Tjömeslögunum? Þetta voru aðskotadýr í „íslenskri" náttúru og væri mikil landvernd og landhreinsun að þeirri aðgerð. Einnig væri verðugt viðfangsefni allra þeirra fræðinga sem prýða stallinn hjá „Landvernd" að hreinsa upp drit farfuglanna sem eru svo ósvífnir að yfirgefa eyðimörkina ísland yfir erfiðustu mánuðina. í driti farfuglanna gæti leynst mörg hættan fyrir hina „ómenguðu" ís- lensku náttúru í formi fræja og eggja. Réttast væri að banna far- fuglunum alfarið að koma, og að fara. Húrra fyrir „Landvernd". Landvernd = sandvernd? Það þarf fjörugt ímyndunarafl til að sjá fyrir sér forsprakka „náttúruverndar" á íslandi flengj- ast um landið vítt og breitt til að beijast á móti gróðurvemd og upp- græðslu. Og við venjulegt fólk klíp- um okkur í handlegginn þegar forsprakkar Náttúruverndarráðs, Landvemdar, einhveijir grasafræð- ingar og sjálfskipaðir umhverfis- spekingar aðrir, apa hver upp eftir Sigurjón Benediktsson „Flestir landvinir þekkja þó sína góðu vinkonu, lúpínuna, og hefði meira að segja ég getað frætt landvernd um það, og er ég þó ekki grasafræðingur, aðeins áhugamaður norður við Dumbshaf.“ öðrum, hjal um einhvem lúpínufar- aldur sem sé að eyðileggja allar eyðimerkur landsins. Gott ef satt væri. Hveijum þykir sinn fugl fag- ur en sumum finnst þessar eyði- merkur og eyðileggingarkraftur þeirra ömurlegt fyrirbæri. Nóg er eftir af sandi og eyðimörkum þó verið sé að reyna að ná aftur land- kostum á 0,01% landsins. Þegar horft er yfir grátlega stöðu okkar í landgræðslu hlýtur hugurinn að hvarfla til hóps eins og „Landvemdar“. Hvað skyldi þessi hópur sem slíkur (á ríkisfram- færi og einokari á plastpoka- framlagi kaupmanna og viðskipta- manna þeirra) hafa afrekað í endurheimt landkosta á Hólasandi þá verður manni hugsað til afstöðu formanns „Landvemdar" á Alþingi þar sem formaðurinn greiddi at- kvæði gegn friðun landnáms Ing- ólfs. Já, maður líttu þér nær! Látið okkur í friði með okkar landvemd- armál og látið okkur hvorki njóta „víðsýni" ykkar né „kunnáttu" hvað þá fjörs og gleði. Af öllu þessu höfum við nóg, meira að segja get- um við miðlað til annarra ef ein- hver vill. Af hverju Hólasandur? Sérhveijum sem farið hefur hina eðlilegu leið frá Húsavík til Mý- vatns um Hólasand hlýtur að renna til rifja landeyðingin og hin snöggu umskipti sem verða sitt hvomm megin eyðimerkurinnar. Þessir jaðrar eru að nagast upp vegna sandfoks. Þessi svarti sandur, sem í augum umhverfissnobbaranna er dýrmætt djásn til að dást að úr vemduðu umhverfi, er í augum annarra tákn um dauða, eyðilegg- ingu og vonbrigði. Hólasandur var kjarri vaxinn á miðri 18. öld. Þar er víða að fínna merki um kolagraf- ir og jaðargróðurinn sýnir okkur hvernig þessi eyðimörk var fyrr á tímum. Við ætlum að endurheimta fyrri landgæði. Eina færa leiðin í dag, til að það megi verða, er að sá lúpínu með raðsáningarvélum. Þar ræður mestu kostnaðurinn, sem er aðeins 1/10 hluti þess sem það kostar að rækta upp samskon- ar svæði með grasfræi og áburði. í öðru lagi eru það eiginleikar lúpín- unnar, sem em öllum kunnir, og svo í þriðja lagi lega og ástand Hólasands, en hann liggur vel við samgöngum og er véltækur að mestu. Einhveijir eru að agnúast út í þessa framkvæmd. Hví getur fólk ekki fundið eitthvað verðugra verk- efni við sitt hæfi? Ekki ætti verk- efnaskorturinn í gróðurvernd að vera því fólki fjötur um fót! Á það virkilega að vera hlutverk guðfor- eldra svartrar náttúruvemdar að setja fótinn fyrir afl, áhuga og framtak annarra í náttúruvernd? Nei. Hólasandur verður græddur upp. Lúpínan mun vaxa þar og dafna og búa í haginn fyrir annan gróður og þar verða allir landnemar náttúmnnar velkomnir. Og í fram- tíðinni getur svarta náttúmverndin nartað í nestið sitt í faliegum lundi á miðjum sandinum áður en hún fer að kaupa svartan sand í plast- pokum af sandríkum bændum í Mývatnssveit. Höfundur er áhugamaður um ræktun Hólasands. Viðbrögð við missi eftirKristin Ágúst Friðfinnsson Von. Bók um viðbrögð við missi. 100 bls. Höfundur: Sr. Bragi Skúlason. Útgefandi: Hörpuút- gáfan, 1972. Sorgin gleymir engum. Sú stað- reynd er ljós öllu fólki, sem komið er til vits og ára. Upphaf og end- ir, innganga og útganga, líf og dauði. Fram hjá þessum þáttum mannlegs lífs verður vart litið. Þroski, lífssátt og fæmi til að lifa innihaldsríku lífí er að meira eða minna leyti komin undir því, hvern- ig við tökumst á við sorg og missi. Rannsóknir benda til þess, að ef fólki tekst ekki að vinna úr einstök- um þáttum óhjákvæmilegra sorg- artilfínninga, geti sorgin sett mark sitt á líf fólks með einhveijum þeim hætti, sem ekki er endilega sett í beint samhengi við sorgarat- burðinn. Ef hins vegar bærilega tekst til við að vinna bug á einstök- um þáttum, t.d. doða, afneitun, reiði, sektarkennd og kvíða, má vænta þess, að sygjandinn öðlist aukinn þroska og dýpri lífsskilning en ella. Af þessum ástæðum er það fagnaðarefni, að umíjöllun um sorg og sorgarviðbrögð hefur færst í vöxt á síðustu árum. Bókin Von eftir sr. Braga Skúlason, sjúkra- húsprest, er athyglisvert framlag til þeirrar umræðu, um leið og hún kemur til með að verða í senn leið- beinandi og styrkjandi fyrir þá, sem syrgja. Bókin skiptist í 9 kaflar. Fyrsti kafli bókarinnar fæst við skilgrein- ingu sorgarhugtaksins, lýsingu sorgarferilsins og hvernig sorgin birtist sem verkefni, sem vinna þarf að. Þá er einnig fjallað um hagnýt atriði, sem tengjast útför og skilnaðarstund. Annar kafli fjallar um missi eldri kynslóðarinn- ar, nauðsyn þess að undirbúa ellina og þann vanda sem getur skapast þegar miðaldra kynslóðin tekur við hlutverki eldri kynslóðarinnar. Þriðji kafli fjallar um sorg bama, sem ekki einasta tengist dauðan- um, heldur einnig missi vegna margskonar breytinga á fjöl- skylduhögum, t.d. vegna skilnaðar og búferlaflutninga. Fjórði kafli fjallar um sorg foreldra við missi bama. Þá er einnig fjallað ítarlega um svokallaða forsorg, þ.e. tíma- bilið eftir að bam hefur verið úr- skurðað með sjúkdóm, sem mjög líklega muni leiða til dauða. Að lokum er fjallað um missi bama í öðrum aðstæðum en dauða, t.d. vegna vímuefna og glæpa. Fimmti kafli gefur hagnýt ráð um útfarir og tengsl syrgjenda við þá sem annast þær. Sjötti kafli fjallar um missi maka, bæði vegna skilnaðar og vegna dauða. Þá er góð umfjöll- un um rétt eftirlifandi maka til bóta úr almannatryggingum. Sjö- undi kafli fjallar um stuðningsaðila við þá, sem hafa misst: vini, presta, lækna, hjúkrunarfólk, sorgarsam- tök o.fl. Áttundi kafli fjallar um missi í öðrum aðstæðum en dauða, t.d. vegna skertrar líkamsmyndar, atvinnumissis, vegna breytinga á högum fjölskyldunnar og vegna breytinga á andlegum og félags- legum högum. Lokakaflinn fjallar um gildi trúar og bænar fyrir þann, sem missir og hvernig kirkjan kem- ur til móts við okkur í gleði og sorg. í þessum kafla er athyglis- verð umfjöllun um þann trúarlega afflutning í daglegri umfjöllun um dauðann, sem margir þekkja. Heimildaskrá aftast í bókinni er Sr. Bragi Skúlason fróðleg og hagnýt þeim, sem vilja fræðast betur um viðfangsefni bókarinnar. Bókin Von er væntanlega kær- komin fagfólki, syrgjendum og aðstandendum þeirra. Hún geymir í senn andlegan stuðning og hag- nýtar upplýsingar til syrgjenda og fagleg ráð til stuðningsaðila. Kost- ir bókarinnar felast ekki síst við- leitni höfundar til að hjálpa lesend- um við að horfa beint til auglitis við staðreyndir mannlegs lífs, en hörfa ekki undan í ótta og afneit- un. Þá verður það einnig að teljast kostur hennar, hversu vel höfundi tekst að tefla saman eigin reynslu, faglegri þekkingu og skýrandi sög- um úr daglega lífínu. Ef til vill á mörgum lesendum eftir að koma á óvart, að fleira er missir en dauði. Vafalaust má ætla að skoðanir verði skiptar um ýmis atriði, sem lúta að hagnýtum ráðum, t.d. vegna útfara. Mér fínnst það til að mynda nokkuð djörf ákvörðun, að birta gildandi verð vegna útfar- arþjónustu, þó ég leyfi mér að vona að verðbólga verði það lítil í framtíðinni að smávægilegar verðmisvísanir leiðréttist við endurútgáfur bókarinnar. Þá hefði ég kosið að sjá ákveðnar og skýrar leiðbeiningar um hvernig syrgjend- ur ættu að leita milliliðalaust til eigin sóknarprests þegar sorg ber að dyrum. Hitt er þó mikilvægast, að bókin flytur syrgjendum kær- leiksríkan stuðning og hjálp við að horfast í augu við sorgina. Umbrot bókarinnar er létt og að- gengilegt, kaflaskipting og niður- röðun efnis rökrétt í öllum aðal- atriðum, aðal- og millifyrirsagnir skýrar og leiðbeinandi og efnistök líkleg til að gera bókina að nota- dijúgri handbók. Höfundur er prestur. Helluborð „Moon“ keramik yfirborð, snertirofar, svartur rammi eða stálrammi, fjórar hellur, þar af tvær halógen og ein stækkanleg, hitaljós, tímastilling á hellum. TH2010 Helluborð Keramik yfirborð, svartur eða hvítur rammi, fjórar hellur, þar af tvær halógen og ein stækkanleg, sjálfvirkur hitastiilir og hitaljós. TH490 Helluborð „Moon“ kermik yfirborð, stálrammi, fjórar hellur, þar af tvær halógen, sjálfvirkur hitastiliir og hitaljós. TH 483 B mm Helluborð Keramik yfirborð, svartur eða hvítur rammi, fjórar hellur, þar af tvær halógen, sjálfvirkur hitastillir og hitaljós. Funahöfða 19 sími 685680

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.