Morgunblaðið - 23.10.1992, Síða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 23. OKTÓBER 1992
?$YCHifírnifi
Góði maður. Við erum öll
meira og minna skrítin ...
Ast er...
8-21
... að kanna vatnið áður en
út í er farið
TM Reg. U.S Pat Ott.—all rights reserved
• 1992 Los Angeles Times Syndicate
m •
930
Þet-a er hið ódýrasta á vin-
kortinu hér hjá okkur.
HÖGNI HREKKVÍSI
BREF TIL BLAÐSINS
Aðalstræti 6 101 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691222
Hugleiðing um kirkjudeilu
Frá Ásgerður Jónsdóttir:
HINN 16. september sl. var frá
því skýrt í kvöldfréttum í ríkissjón-
varpinu að kvöldið áður, þ. 15.
september, hefði safnaðarfundur í
Digranessókn fellt tillögu um um-
deilda kirkjubyggingu á Víghóli í
Kópavogi.
Fréttamaður sjónvarps hafði tal
af forystumönnum deiluaðila, þeim
Gísla Sveinssyni, forsvarsmanni
svokallaðra Víghólasamtaka, er
aðspurður kvaðst vona að þessi
deila sé nú til lykta leidd, og Þor-
björgu Daníelsdóttur, formanni
sóknamefndar Digranessóknar,
sem bersýnilega undi illa málalok-
um fundarins og kenndi þar um
pólitísku ofstæki vinstri manna er
beðið hefðu lægri hlut við síðustu
bæjarstjómarkosningar. Málflutn-
ingur frú Þorbjargar, heitur hugur
og langsóttar sakargiftir, virtist
mér vera skýr yfirlýsing til áhorf-
enda og heyrenda um það hvor
deiluaðilinn væri líklegri til þess
að hrapa í pólitískt ofstæki.
Ég hef fylgst sæmilega með
þessari kirkjudeilu síðan hún
komst í hámæli. Ég hef þannig
heyrt þess getið, oftar en einu
sinni, að samkvæmt byggingar-
skipulagi Kópavogsbæjar sé þetta
eftirsótta Víghólasvæði friðað fyr-
ir byggingarframkvæmdum. Það
eitt hefði átt að nægja til þess,
að ekki kæmi til deilna. Samkomu-
lag um lögmætan safnaðarfund
náðist ekki fyrr en 15. september
sl. og þar af leiðandi ekki heldur
samþykkt um kirlqubyggingu á
fyrirhuguðu Víghólasvæði. Samt
var þar hafin vinna við hana í
sumar með vélakaupum og fyrir-
gangi. Ef til vill hafa aðstandend-
ur þeirra framkvæmda áætlað að
hér mætti nota gamalt bellibragð:
Að stofna til umróts og kostnaðar
og skírskota svo til þess að slíku
megi ekki kasta á glæ og því verði
að halda áfram. Hvað sem á bak
við stendur er aðgerð þessi ofríks-
hneigð svo ekki sé meira. sagt.
Hvort hún er pólitísk eða ópólitísk
skiptir ekki máli.
Biskupinn yfír íslandi, herra
Ólafur Skúlason, hefur áreiðan-
lega átt þess kost að halda deilu
þessari á jafnvægisstigi þar til
margnefndur safnaðarfundur
hafði skorið úr um málið. Hann
valdi ekki þann kost heldur lagði
lóð sitt á vogarskál annars deiluað-
ilans með því að taka fyrstu
skóflustungu að kirkju á ósam-
þykktri lóð til þess að bygging
hennar þar gæti hafist. Þetta er
athyglisverð afstaða til friðar og
lýðræðis og raunar söguleg tíð-
indi, sem leiða hugann aftur til
Frá Bimi S. Stefánssyni:
ÞAÐ var skrýtið sem ég var að
lesa í blaðinu 16. f.m. frá umræð-
um_á Alþingi: „Halldór Ásgrímsson
(HÁ) taldi hins vegar fyllstu
ástæðu til að vekja athygli á því
að Jón Baldvin Hannibalsson utan-
ríkisráðherra hefði haft um það
orð að það þyrfti að gera breyting-
ar á útflutningsverzlun íslendinga
vegna EES. Þetta væri sjónarmið
sem hann væri algjörlega ósam-
mála. Það væri ótvítrætt að við
gætum viðhaldið okkar sölusam-
tökum með sama hætti og verið
hefði. Við vænim á engan hátt
skuldbundnir til að leggja það kerfi
niður.“
Menn hafa veitt því eftirtekt að
HÁ þykir EES nokkuð álitlegur
kostur, hugsanlega álitlegri en
þorra landsmanna. Skyldi það
kristinréttar frá árinu 1253 þar
sem svo er fyrir mælt, að þar sem
guðslög og landslög greini á skuli
guðslög ráða, þ.e.a.s. kirkjan sem
stofnun og forráðmenn hennar.
Mér finnst sem orð og gerðir
sumra þeirra er kjósa Víghól að
kirkjustað sæki keim til þessara
gömlu kirkjulaga, sem reyndust
þjóðinni ófarsæl.
Hið foma (og heiðna) kvæði
Hávamál gefur mönnum ýmsar
gagnlegar lífs- og leikreglur, svo
sem:
Ríki sitt
skyli ráðsnotra
hverr í hófi hafa.
ÁSGERÐUR JÓNSDÓTTIR,
Drápuhlíð 32, Reykjavík.
stafa af því, eins og þama kemur
fram, að hann eigi við annað EES
en það EES sem utanríkisráðneyt-
ið kynnir. Ef EES-in em eins mörg
og alþingismennirnir, verður ein-
hver að skera úr. EES-samningur
utanríkisráðherra kveður á um að
þar ráði Brussel-lög og reglugerð-
ir. Þangað yrði hann að senda
menn til að ganga úr skugga um
rétt og rangt í þessu efni.
Það gætu orðið mörg mál sem
eins þyrfti með að fara. Þá fjölg-
aði heldur betur verkefnum í
stjómarráðinu. Þeir sem nú kallast
sendimenn og sendifulltrúar lands-
ins yrðu þar í sendilstöðu, en varla
á sendlalaunum. Þessi ágreiningur
má vera vísbending um það stjórn-
kerfi sem hljótast mundi af EES-
samningnum.
BJÖRN S. STEFÁNSSON
Vesturvallagötu 5, Reykjavík.
Er um fleiri en
eitt EES að ræða?
Víkveqi skrifar
að er furðulegt að sjá íslenska
kerfið sýna vald sitt á grand-
velli laga og reglna sem flestir við-
urkenna að séu úreltar og jafnvel
ranglátar, meira að segja þeir sem
gefa fyrirskipunina um að að þeim
skuli framfylgt.
í Morgunblaðinu í gær boðaði
fjármálaráðuneytið stórhert eftirlit
tollstjóra með vörainnflutningi
ferðamanna til landsins. Fram kem-
ur að ekki sé verið að breytareglum
heldur hafí gildandi reglum um eft-
irlit ekki verið framfylgt. Fólk hefði
ekki átt að geta farið úr landi í
trausti þess að það þyrfti ekki að
fara eftir reglunum.
En í sömu frétt viðurkennir skrif-
stofustjóri fjármálaráðuneytisins að
almennar takmarkanir á innflutn-.
ingi ferðamanna muni smám saman
afnumdar með aukinni Evrópuþátt-
töku. Hins vegar verði að fram-
fylgja gildandi reglum á meðan þær
séu í gildi.
Hafí þessum reglum verið slæ-
lega framfylgt til þessa má draga
þá ályktun að tollayfírvöld hafi við-
urkennt í verki að þær eigi varla
við. Því er illskiljanlegt að nú eigi
að fara að framfylgja reglunum
með fullum þunga þegar ljóst er
að þeim verður breytt innan
skamms.
xxx
Ekki er langt síðan lesendur
Morgunblaðsins gátu séð
myndir af lögreglumönnum leiða
menn í handjámum út úr spila-
klúbbi sem var lokað á þeim for-
sendum að þar færi fram ólöglegt
fjárhættuspil.
Hér á landi era ijárhættuspil
ekki bönnuð með lögum, en í laga-
greinum er kveðið á um að ekki
megi hafa atvinnu af fjárhættu§pili
annarra. Þessar lagagreinar era
komnar til ára sinna og lögfræðing-
ar hafa borað á þær ýmis göt og
raunar er ekki ólíklegt að umrædd-
ir spilaklúbbar eða spilavíti hafi
sniðið starfsemi sína að þeim göt-
um.
Víkveija er raunar meinilla við
fjárhættuspilamennsku því auðvelt
er að fara þar yfir strikið með
ömurlegum afleiðingum. Að því
leyti má ef til vill likja spilavítunum
við áfengi. Hins vegar era spilavíti
staðreynd, eins og áfengi, og í nær
öllum löndum hins vestræna heims
hefur verið bragðist við spilavítum,
eins og áfengi, með því að lögleiða
þau á einhvern hátt, þó oft með
ýmsum takmörkunum.
íslendingar era ekki ónæmir fyr-
ir þessum ósið frekar en aðrir því
talsverður hópur hefur greinilega
fullan hug á að stunda fjárhættu-
spil hér á landi. Og nú hefur komið
í ljós, að íslensk stjórnvöld hafa
verið að skoða hvort lögleiða eigi
spilavíti á einhvem hátt svo ríkið
geti haft af þeim tekjur og stundað
virkt eftirlit.
En í þessu millibilsástandi telur
lögreglan samt ástæðu til að gera
innrásir í spilaklúbbana. Slíkt nær
þó varla þeim tilgangi að stoppa
þessa klúbba heldur verður miklu
frekar til þess að þeir grafa sig
niður í holur sem erfítt er að sjá
ofaní eða komast upp úr. Væri ekki
nær að lögreglan reyndi að hafa
eftirlit með spilavítunum og sæi til
þess að starfsemi þeirra sé með
siðmenntuðum brag þar til lögunum
verður breytt? Eða, það sem betra
væri, þar til spilavítin lognast út
af af sjálfu sér eins og vonandi
gerist þegar nýjabramið fer af þeim.
j
i
«
ÍL.
€
€

í