Morgunblaðið - 14.02.1993, Blaðsíða 2

Morgunblaðið - 14.02.1993, Blaðsíða 2
2 B MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 14. FEBRÚAR 1993 Eðlisfræði og atvinnulíf Hafliði segir að Háskólinn hafí þróast úr embættismannaskóla í al- vöru háskóla, þar sem áhersla er lögð á að stunda rannsóknir. En tengist starf það sem unnið er á eðlisfræðistofu á einhvem hátt at- vinnulífínu? Er það hagnýtt og í þágu hvers þá? „Rannsóknir sem stundaðar eru hér í Háskólanum eru í þágu þjóðar- innar,“ segir Hafliði. „Eins og hefðin hefur verið á eðlisfræðistofu, hafa hagnýtar rannsóknir og grundvallar- rannsóknir verið stundaðar hlið við hlið. Þýski Nóbelsverðlaunahafínn Wolfgang Paul sem heimsótti okkur hingað eitt sinn sagði að eðlisfræðin yrði alltaf hagnýt fyrr eða síðar. Ég vildi að við væmm nógu rík og sjálfsömgg til að geta unnið í þessari fullvissu. Að við þyrftum ekki sífellt að spyija okkur hvort þetta verði hagnýtt og þá hvenær. En það er eðlilegt að menn í litlu þjóðfélagi og miklu fjársvelti setji stífar kröfur um að rannsóknir sem skattgreiðendur borga séu hagnýtar. Það er ekkert eins æskilegt og að atvinnulífíð taki þátt í rannsóknum við Háskóla íslands. Mjög gott dæmi um það er íslenska jámblendifélagið sem heldur úti mönnum hér, án þess að biðja um fyrirfram gefna niður- stöðu nema að litlu leyti. En ef við náum að byggja upp fæmi, þekkingu og aðstöðu í raungreinum eins og eðlisfræði, mun atvinnulífið hafa not af því. Fyrirtæki sleppa þá við að byggja upp þessa aðstöðu hjá sér og geta sótt þessa þekkingu til okkar. Við erum til viðræðu um það. Ég tel hins vegar ekki að skattgreiðendur eigi að greiða niður rannsóknir hjá einkafyrirtækjum og að þau fái þær endurgjaidslaust. Mér fínnst að Há- skólinn eigi að semja um rannsóknar- aðstöðu fyrir kennarana, og að hann byggi upp sumt, en atvinnufyrirtæki annað. Ég tel að við íslendingar eigum tvímælalaust að stunda rannsóknir sem eiga skylt við eðlisfræði þéttefn- is. Upphaflega var það Þorbjöm Sig- urgeirsson prófessor, fyrsti og fræg- asti prófessorinn í eðlisfræði og sá var líka svo stálheppinn að geta birt ásamt samstarfsmönnum mínum, Svíum og Bandaríkjamönnum, grein- ar í bandarískum tímaritum eftir að ég kom heim. Nú er starfsemi okkar hér komin í þann farveg að við eram farnir að birta eigin rannsóknir, sem era nán- ast algjörlega gerðar hérna. Ég tel að hver einasti kennari Háskólans ætti í einhveijum skilningi að vera alþjóðlega viðurkenndur. Hann á að birta rannsóknamiðurstöður sínar í fagtímaritum sem yfírleitt era þá erlend, nema þar sem sérgreinin er íslensk fræði, eða íslensk náttúravís- indi. Ætli menn séu ekki alþjóðlega viðurkenndir ef þeir ná að birta rann- sóknir sínar og era marktækir á al- þjóðlegum vettvangi.“ Hrútleiðinlegt fag Þegar ljóseiginleikar veilna í hálf- leiðuram era eitt aðalsvið manna, hljóta þeir að hafa haft brennandi áhuga á eðlisfræði frá upphafí. Ég spyr hvort hún hafí verið besta fagið hans í MR. „Nei, ætli það hafí ekki verið versta fagið,“ segir hann með nokk- urri armæðu. „Ég gat alveg eins hugsað mér að verða málfræðingur. Allir héldu hins vegar að ég færi út í arkitektúr. Ég hafði gaman af teiknun sem barn og dundaði mér við skreytingar og annað slíkt fyrir jólaböll í menntaskólanum. Þá fór maður á fætur klukkan sjö og kom heim á miðnætti eftir að hafa málað renninga sem hengdir vora upp í Laugardalshöll. Einhver þrákelni gerði það að verkum að ég fór ekki í arkitektúr, hins vegar fannst mér gaman af raungreinum og valdi eðlisverkfræð- ina. I verkfræðinni eru menn oft að leysa þekkt vandamál með þekktum aðferðum, en ef þeir beita lögmálum eðlisfræðinnar og tengja hana verk- fræðinni, tel ég að hægt sé að beita nýjum aðferðum við óþekkt vanda- mál. Ég hafði ekki áhuga á að fara í hefðbundna verkfræði, heldur grein þar sem ég hefði betri möguleika á að starfa við rannsóknir og þróun. Ég hef tekið eftir því að eðlisfræðing- Við getum þótt fal- leg, menntuð og skemmtileg þjóð í Ijóðum og sögu, dansi og söng, en okkur hefur mis- tekist að kenna raungreinar og iðngreinar. ar vinna hin ólíklegustu störf og virð- ist ekki vanþörf á þekkingu þeirra.“ — Eru ekki eðlisfræðingar undar- legir menn? Manni virðist það að minnsta kosti eftir lestur vísinda- skáldsagna. Þú hefur líklega áhuga á slíkum skáldsögum? „Ég hef hvorki áhuga á vísinda- skáldsögum né vísindaþáttum," segir hann og hlær. „Forðast allt slíkt. Hins vegar era vísindaþættir í sjón- varpi mjög nauðsynlegir til að skýra út fyrir almenningi hvað þetta fólk er að gera. Ýmsar ástæður eru fyrir því að eðlisfræðingar era álitnir skrýtnir, aðallega held ég að orsök- ina megi finna hjá skólakerfinu sem hefur tekist að gera eðlisfræði að hrútleiðinlegu fagi. Það var að minnsta kosti svo þegaT ég var í gagnfræðaskóla. Eg gleymi ekki kennslubókunum, myndir í eðlisfræðibókum voru tré- ristur og bronsgrafík frá miðöldum lá við, og ekkert kennt nema gufu- ketill Watts sem sprakk. Enda er eðlisfræðin lítt vinsælt fag meðal nemenda. Ég held að okkur hafi mistekist að kenna raungreinar og iðngreinar. Við getum þótt falleg, menntuð og skemmtileg þjóð í ljóðum og sögu, dansi og söng, en það sem gerir til dæmis Japani og Þjóðverja að forystuþjóðum era eiginleikar þeirra bæði sem góðir verkmenn og skólamenn.“ Með pensilinn á lofti í Myndlistarskóla Reykjavíkur. „Ég hlýt að vera að nýta ónotaða auðlind! sem lagði til að hraunflæðið í Vest- mannaeyjum yrði stöðvað með vatni, sem taldi eðlisfræði þéttefnis vera viðfangsefni af þeirri stærð sem Háskóli íslands réði við. Við förum að sjálfsögðu ekki út í geimvísindi eða kjarneðlisfræði, en eðlisfræði þéttefnis er viðfangsefni sem við komum til með að styrkja og efla.“ Rannsóknir eða undirmálskennsla Þegar Hafliði kom til starfa hjá eðlisfræðistofu, byggði hann upp starfsemi sína frá grunni og sótti um fé fyrir tækjum, og ekki síst fyr- ir aðstoðarmönnum. Nú starfa með Hafliða tveir til þrír lausráðnir að- stoðarmenn og tveir stúdentar í framhaldsnámi, og er eitt megin- verkefni þeirra Ijósmælingar í föstum efnum. „Það fer mikill tími í að vinna með óvönum mönnum en það er samt skemmtilegasti hlutinn af starfínu. Þeir sjá að mestu um mælingar og síðan skrifum við greinar, túlkum niðurstöður saman og leggjum á ráð- in. Hins vegar væri auðvitað betra að hafa meiri festu, fastan starfs- mann, einkum þar sem kennslan hefur forgang því hún er óblíður húsbóndi. Kennslan er þess eðlis að hún hrindir af sér öllu eins og vatni af gæs. Við verðum í raun að hag- ræða vinnutímanum þannig að hún skemmi ekki allt út frá sér.“ - Þær raddir hafa heyrst að Há- skóli íslands sé ekki góður? „Þetta er eini háskólinn og þar með er hann bæði bestur og verstur á íslandi. Sumt hér við Háskólann er veralega gott og annað ekki. Það er engin tilviljun að það sem er verst að mínu mati eru þær greinar sem hafa minnstu rannsóknimar, þar sem rannsóknarþolið er minnst, vegna þess að freistingamar eru mestar um skjótfenginn gróða annars stað- ar. Þar hafa menn komist upp með það að stunda kennslu sem er ekki byggð á vísindalegum grunni þannig að úr verður undirmálskennsla. Þetta sést, en er sem betur fer ekki al- gengt. Ég tel mig þrátt fyrir stutta vist héma, geta greint þetta. Bestu há- Morgunblaðið/RAX PRÓFESSORINN. Eftir að hafa gengið um hluta eðlisfræðistofu fram hjá ein- kennilegum tækjum og óskilj- anlegum, setjumst við prófess- orinn inn á skrifstofuna með viðeigandi vísindasvip. Veg- girnir era þaktir málverkum eftir hann sjálfan, vini og vanda- menn. Myndir eftir Hafliða era tvær, af konu og af karli. Konan, þótt í myndlíki sé, mun vera sú eina meðal eðlisfræðinganna. Sveinbjörn Bjömsson rektor hafði orð á því eitt sinn að innan veggja Háskólans leyndust afar skemmti- legir menn, fróðir og með hin ólíkleg- ustu áhugamál. Ég spyr Hafliða hvort hann hafí eitthvað um þá stað- hæfíngu að segja? „Ég hef hitt marga afburða skemmtilega, gáfaða og fróða menn bæði innan og utan raunvísindadeild- ar,“ segir Hafliði. „Fyrrverandi rekt- or, Sigmundur Guðbjarnarson, hafði þann sið að bjóða fólki úr ólíkum deildum í kaffísamsæti. Það var afar gaman og kynntust þar menn kolleg- um sínum sem þeir sjá annars mjög sjaldan. Þetta byijaði um svipað Ieyti og ég kom hér nýr og var það gott fyrir mig, því þá kynntist ég íjölda manns nokkuð fljótt." Háskólakennarar Hafliði segir að samgangur milli deilda sé að öðra leyti ekki mikill, en úr því að við eram komin út í alvarlegar kaffíumræður spyr ég hann hvað háskólamenn spjalli yfír- leitt um í kaffitímum. „Við höfum nú ekki mikið af kaffí- tímum," segir hann vandræðalega. „Raunvísindastofnun er í mörgum húsum og því hittumst við sjaldan núorðið. Hér áður hittumst við ætíð klukkan þijú, fóram beinlínis í kaffí til að hitta menn, en svo var kaffí- stofan lögð undir skrifstofu og okkur gert að drekka okkar kaffí á fijálsum markaði. Kaffiandinn þoldi það ekki. Það var slæmt því kaffítímamir vora nú einmitt til að efla stofnunarand- ann.“ Raunvísindastofnun er sjálfstæð stofnun innan Háskólans og hefur eigin fjárhag. Hún skiptist í efna- fræðistofu, jarðfræðistofu, jarðeðlis- fræðistofu, reiknifræðistofu, stærð- fræðistofu og eðlisfræðistofu, en Hafliði hefur verið forstöðumaður fyrir þeirri síðastnefndu frá árinu 1991. Hann lauk fyrrahlutaprófí í eðlis- verkfræði frá Háskóla íslands 1974, doktorsprófi í sömu grein frá Háskól- anum í Lundi í Svíþjóð 1982, starf- aði við sama háskóla til 1983 og varð ári seinna dósent við Háskólann í Linköping. Á áranum ’84 til ’86 vann hann við rannsóknarstörf við Lehigh háskólann í Bandaríkjunum og varð prófessor við Háskóla ís- lands árið 1987. — Mér er sagt að þú sért alþjóð- lega viðurkenndur, í hveiju felst slík viðurkenning? „Ég vil ekki nota þetta hugtak, alþjóðleg viðurkenning, en hlutverk Háskóla íslands er að stunda kennslu og þær rannsóknir sem þarf til að geta sinnt kennslu skammlaust. Kennsla í háskóla verður ekki góð nema að baki liggi eigin framlegar rannsóknir á því efni sem kennt er, og er rannsóknarskylda háskóla- kennara jafnmikil og kennsluskyld- an. Sem betur fer er nú ríkari áhersla lögð á rannsóknarsvið við ráðningu kennara. Doktorspróf ætti ekki að vera aðgöngumiði, heldur algjört Iág- mark fyrir ráðningu, og síðan þær rannsóknir sem viðkomandi hefur stundað annað hvort í hópi eða sjálf- ur. Hinn eðlilegi vettvangur raunvís- inda til dæmis er birting í alþjóðleg- um tímaritum. Eftir doktorspróf starfaði ég nokkur ár erlendis og náði að birta nokkum fjölda greina í erlendum tímaritum, sem er í raun fyrsta skylda rannsóknarmanns. Ég

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.