Morgunblaðið - 14.02.1993, Side 16

Morgunblaðið - 14.02.1993, Side 16
16 B MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 14. FEBRÚAR 1993 Vilhjálmur að kvikmynda við Kröflu, en í 18 ár vaktaði hann gosið. Myndin átti að vera tilbúin í vor, en í brunanum eyðilögðust allar kopíurnar sem hann var að klippa og vinna með. GEYMR OMETANLEG MENNINGAR VERÐMÆTl eftir Elínu Pálmadóttur Eftir stórbruna í kvikmynda- vinnustofu og sýningarsalnum í Hellusundi 6a hinn 17. janúar sl. hafa fjölmargir aðilar haft sam- band við Vilhjálm Knudsen á Landspítalanum og lýst hryggð og áhyggjum um afdrif frum- kvikmynda hans og Ósvaldar föð- ur hans. „Margt af þessu fólki þekkti ég alls ekki. Þvi síður gerði ég mér grein fyrir að svo mörgum voru ljós þau menning- arverðmæti sem við höfum verið að reyna að halda saman síðustu 46 árin,“ sagði Vilhjálmur, sem er nýkominn heim af sjúkrahús- inu. Auk þess sem hann brennd- ist talsvert varð hann fyrir reyk- eitrun og er nú að ná sér. Vil- hjálmur kvaðst hafa orðið fyrir gífurlegu tjóni á handritum, vinnukopíum, sýningareintökum, tungumálaútgáfum, tækjum og öðrum verðmætum. T.d. yfir milljón króna virði I kopíum af Kröflumyndinni, sem hann var að klippa óg vinna að. En fyrir mestu sé að frummyndimar em heilar. Samt muni kosta margra ' ára vinnu að koma þessu í fyrra horf. Morgunblaðið/Sverrir Vilhjálmur er kominn heim af spítala eftir reykeitrun og brunasár og er hér með fjölskyldu sinni, Lynn konu sinni, dótturinni Elínu og syninum Vilhjálmi. Soninn Ósvald vantar, en hann er við nám í Bandaríkjunum Vlhjálmur var heldur tregur til að ræða um þetta umfram það að koma á framfæri þakklæti til slökkvi- liðs og lögreglu og þeirra flölmörgu sem komu á vettvang eftir brunann til að hjálpa við að hreinsa til og koma verðmætum í örugga geymslu, svo og hjúkrunarfólki á Landspítala ' sem kom honum sjálfum á réttan kjöl. Hann segir að Húsatryggingar Reykjavíkur hafi einnig brugðist slqótt við og hafíð endurbyggingu húsnæðisins. „Það hefur aldrei bor- ið mikið á þessari starfsemi okkar í Hellusundi," segir hann og bætir svo við: „ Ég og faðir minn vorum famir að endurnýja eldra fmm- myndaefni áður en hann dó og ég hefí haldið því starfí áfram. Þetta hefur kostað gífurlega peninga í útlögðum kostnaði, en vegna þess að enginn veit í rauninni hvaða starf er unnið hér í Hellusundi hefur mér gengið mjög erfiðlega að fá skatta- yfírvöld til að viðurkenna þetta sem útlagðan kostnað. Þeir, eins og fleiri, virðast halda að ég hreinlega lifí góðu lífí á eldri kvikmyndum föður míns og framtalinn útlagður kostnaður séu kjánalegir tilburðir til að korrta einkaneyslu og skemmtiferðum til útlanda til frá- dráttar til skatts. Þau 18 ár síðan faðir minn dó hefí ég kvikmyndað öll umbrot í Kröflu, Vatnajökli og Heklu og kvikmyndað ýmislegt annað líka, sem þeir virðast telja til skemmtiferða. Faðir minn stóð í slíku stappi líka þau 3 og hálft ár sem hann vaktaði Surtsey og reyndar alla tíð með alla sína starf- semi. Hann hreinlega. varaði mig við,“ segir Vilhjálmur. Þetta verður til þess að við leggjum enn harðar að honum að segja nú svolítið frá þessari starfsemi þeirra feðga í ára- tugi, án opinbers stuðnings. Menningarsagan til á filmu „Faðir minn hóf gerð heimildar- kvikmynda á íslandi árið 1947, á 47. aldursári. Fyrsta kvikmynd hans var um Heklugosið 1947-8. Mér skilst að vinur hans, Guðmund- ur Einarsson frá Miðdal, hafi drifíð hann út í þetta. Faðir minn hafði tekið mikið af ljósmyndum af landi og þjóð frá 13 ára aldri. Hann gerði sér grein fyrir breytingum sem urðu á íslandi og í kvikmyndum sínum náði hann með hörku og ósérhlífni að festa á fílmu mjög mikilvægt tímabil í sögu íslensku þjóðarinnar. Þessi seigla hans hefur ávallt verið mér fyrirmynd," hóf Vilhjálmur frá- sögnina. Sjálfur var Vilhjálmur al- inn upp við þessa starfsemi í Hellu- sundi og hefur raunar unnið heil- mikið að flestum þessum myndum, auk þess sem hann hefur staðið fyrir sýningum á myndum Ósvaldar út um allt land og ætíð haldið nafni hans á lofti, m.a. með því að halda vinnustofu hans opinni frá andláti hans og gefíð fólki kost á að sjá myndirnar. En var sjálfgefið að sonurinn tæki við kyndlinum? „Ég hóf ungur að árum að taka þátt í þessari starfsemi, hvort sem mér líkaði betur eða verr. Ég var aðeins 13 ára gamall árið 1957 þegar ég í fyrsta skipti kvikmynd- aði fyrir hann. Hann var að kvik- mynda listakonuna Júlíönu Sveins- dóttir á sýningu í Þjóðminjasafninu og bráðvantaði fjærmynd af lista- konunni að ganga upp tröppur safnsins meðan hann var að kvik- mynda nærmyndir frá öðru sjónar- horni. Ég missti við það af mikil- vægum úrslitaleik í Reykjavíkur- mótinu í knattspyrnu í fíórða flokki, þar sem ég átti á sama tíma að leika í markinu hjá Fram á móti Þrótti, að mig minnir. Ég var nú ekki sérlega ánægður með það. En faðir minn var óstöðvandi. Síðar var ég viðstaddur kvikmyndatökur á alls konar listafólki, Asgrími Jóns- syni, Jóni Stefánssyni, Halldóri Kilj- an Laxness, Páli ísólfssyni og mörgum fleirum. Ég bað þá oft um leyfi til að taka alls konar nær- myndir af hinu og þessu til innklipp- ingar og voru þær myndir iðulega notaðar. Oft varð ég að beijast fyr- ir að fá að taka ýmsar myndir sem faðir minn taldi útilokað að nota vegna birtuskilyrða, en þá var notuð mjög lítið ljósnæm Kodachrome kvikmyndafilma. Sautján ára gam- all var ég farinn að berjast fyrir því að hann breytti um aðferð við ljósamælingar, mældi ljósmagnið en ekki endurkastið. Það urðu tveggja ára átök milli okkar,“ segir Vilhjálmur. Kvikmyndavinnslan fór fram við mjög frumstæðar aðstæður og kvik- myndirnar voru tónsettar í Hellu- sundi. Vilhjálmur minnist þess að faðir hans var með marga ógleym- I

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.