Morgunblaðið - 14.04.1993, Blaðsíða 10

FÉLAG ITfASTEIGNASAL
AIOKGUXBLADID MIDVIKUDACUK 14. APRÍL, 1993
EIGIMASALAM
REYKJAVIK
SAMTENGD
SÖLUSKRÁ
ÁSBVRGI
[ICIMASMAN
Símar 19540 -19191
Yfir 35 ára reynsla
tryggir öryggi þjónustunnar
SÓLVALLAGATA -
2JA OG 3JA HERB.
Höfum í sölu og til afh. strax
góðar 2ja og 3ja herb. íb. í steinh.
á góðum stað v. Sólvallagötu. íb.
eru til afh. nú þegar. Við sýnum
íb. næstu daga.
KAPLASKJÓLSVEGUR
- 4RA - LAUS FUÓTL.
4ra herb. ib. a 1. hæö i fjölb.
(rauöa blokkin á mótl KR-heimil-
inu). Skiptist í 2 stofur og 2 svefn-
herb. m.m. (geta verið 3 svefn-
herb.). Að agki fylgír gott íbherb.
í kj. íb. er öll í góðu ástandi.
Parket á góifum. Góð sameign.
Áhv. um 4,5 mílíj. í hagst. lónum.
Laus 1. maí nk.
í MIÐBORGINNI -
HÆÐ OGRIS-LAUS
6-7 herb. efri hæð og ris í tvíb.
(steinh.) á ról. stað rétt v. miðb.
íb. er um 125 fm. Snyrtil. eign
m. sérinng. Til afh. nú þegar.
ÓSKAST f
HRAUNBÆ
Höfum kaupanda að góðri 2ja
herb. íb. v. Hraunbæ eða
Rofabæ. Góð útb. í boði f. rétta
eign.
SELJENDUR ATH.
Okkur vantar allar gerðir fast-
eigna á söluskrá. Skoðum og
verðmetum samdægurs.
EIGNASALAIM
REYKJAVIK
Ingólfsstræti 8
Sími 19540 og 19191
Magnús Einarsson, lögg. fastsali,
Eggert Elíasson, hs. 77789,
Svavar Jónsson, hs. 657596.
BORGAREIGN
fasteignasala
Suðurlandsbraut 14
s 678221 fax: 678289
Vegna góðrar sölu vantar
góðar eignir á skrá.
Erum með fjölda ákveð-
inna kaupenda.
3ja-5 herb.
Kríuhólar - 3ja
Góð 79 fm íb. á mjög góðum kjörum
m. góðum lánum. Verö 5,8 millj.
Asparfell - 5 herb.
Góð 130 fm tveggja hæða íb. Góð lán.
Verð: Tilboð.
Einbýlis- og raðhús
Vesturhús
Vel hannað nýl. hús m. góðum innr.
Mjög rúmg. bílskúr, auk einstaklíb. Stór-
kostl. útsýni. Hagstæö lán.
Suðurhlíðar Kóp.
Nýtt glæsilegt parhús 181 fm ásamt
27 fm bílskúr. Hús og lóð að fullu frág.
3-4 svefnherb. Skipti á ódýrari koma
til greina. Verð 14,5 millj. Einkasala.
Alhliða ráðgjöf
- ábyrg þjónusta
Guömundur Sigþórsson sölustjóri,
Skúli H. Gislason sölumaöur,
Kjartan Ragnars hrl.
Þú svalar lestrarhiirf dagsins
á^iVium Moggans!

Islenski dansflokkurinn og Listdansskóli Islands
HEILLANDICOPPELIA
__________Ballett_______________
Ólafur Ólafsson
Coppelia, ballett í þremur þátt-
um.
Uppsetning: Eva Evdokimova,
byggð á dönsum Arthurs Saint-
Léons og Marius Petipa.
Tónlist: Léo Delibes.
Leikmynd og búningar: Hlín
Gunnarsdóttir.
Ljósahönnun: Lárus Björnsson. ■
Aðstoð við uppsetningu: María
Gísladóttir, Alan Howards.
Æfjngar á barnadönsum: Nanna
Olafsdóttir, Margrét Gísladóttir.
Sýningarsljóri: Guðmundur Guð-
mundsson.
Hljómsveitarstjóri: Örn Oskars-
son.
Frumsýning í Borgarleikhúsinu,
7. apríl 1993.
Það var ráðist í stórvirki á sviði
Borgarleikhússins hinn 7. apríl,
þegar íslenski dansflokkurinn,
ásamt Listdansskólanum, frum-
sýndi Coppeliu, rómantískan gam-
anballett við tónlist Léos Delibes.
Coppelia telst til hefðbundinna
klassískra ballettverka, þar sem
látbragðsleikur, ræður miklu. Bal-
lettinn var fyrst sýndur í París árið
1870, en tekið breytingum í meðför-
um ýmissa danshöfunda. Dansgerð-
in, sem hér er sýnd, byggir á kóreó-
grafíu Saint-Léons og Marius
Petipa. Stjórnandinn núna, Eva
Evdokimova, hefur aðlagað verkið
að sinni uppfærslu og gefið verkinu
sinn persónulega blæ. Söguþráður-
inn er glettinn, rómantísk ástarsaga
Svanhildar og Frans, þar sem af-
brýðisemi Svanhildar útí brúðuna
Coppeliu setur strik í reikninginn.
Þegar misskilningi hefur verið eytt,
sættast allir og sagan fær farsælan
endi.
Það er ekkert sjálfgefið, að viða-
mikil ballettsýning, eins og Coppel-
ia er, takist í uppsetningu ballett-
flokks, sem lítið sem ekkert hefur
tekist á við klassísk verk uppá síð-
kastið. Þeim mun ánægjulegra er
til þess að vita., að sýningin er mik-
ill sigur fyrir íslenska dansflokkinn,
stjórnendur hans, leikstjórann og
dansarana sjálfa. Sýningin er bæði
falleg _og góð. Á þessu starfsári
hefur íslenski dansflokkurinn verið
að fíkra sig yfir á klassískari braut-
ir, en farnar hafa verið á undanförn-
um starfsárum. Þar er á ferðinni
ákveðin stefnumörkun listdans-
stjóra flokksins, Maríu Gísladóttur.
Listdansskóli íslands (áður List-
dansskóli Þjóðleikhússins) tekur
einnig myndarlega þátt í sýning-
unni. Það er ekki síður um að ræða
sigur fyrir skólann í heild, auk
fjölda persónulegra sigra. Án þeirra
nemenda skólans, sem lengst eru
komnir, hefði sýningin aldrei orðið
að veruleika. Greinilegt er, að þar
er á ferðinni efnilegur hópur nem-
enda, sem notið hefur góðs af leið-
sögn Alans Howards.
Eva Evdokimova er eitt af skær-
ustu nöfnunum í ballettheiminum á
undanförnum árum. Hún stendur
nú á krossgötum á Iistabraut sinni.
Hún er að snúa sér meira að upp-
setningu balletta og er það bæði
fengur og heiður af því, að slíkur
listamaður fáist til að setja upp
verk á Islandi. Um sviðssetninguna
er það að segja, að hún velur ein-
læga, létta og áferðarfallega leið,
þar sem alit látbragð er svo tært,
að það er öllum skiljanlegt. Það er
birta og glettni, sem ræður ríkjum
og hún er hefðum verksins trú.
Danslega virðist sýningin hnökra-
laus, nema helst í valsi í upphafi
3. þáttar, sem of mikið er að gerast
í einu. Eva Evdokimova hefur sett
sitt persónulega mark á sýninguna,
sem heillar áhorfandann með sér.
Hljómsveit leikur nieð á sýning-
unum (Hljómsveit íslenska dans-
flokksins, 23 hljóðfæraleikarar.) og
gefur það sýningunni gríðarlegt
gildi. Allt of algengt er að hljómlist
sé leikin af bandi, jafnt á ballettsýn-
ingum sem á leiksýningum. Ekki
er það mitt að meta frammistöðu
hljóðfæraleikaranna, en mér er til
efs að í annan tíma hafi jafnvel
tekist til með samstarf stjórnanda
og dansara, því næmi hljómsveitar-
stjórans fyrir „tempói“ dansaranna
var áberandi. Lifandi tónlist og
stjórnandinn, Örn Óskarsson, fá hér
mörg prik.
Búningar Hlínar Gunnarsdóttur
eru hreinasta augnayndi og svo
virðist, sem hægt sé að dansa í
þeim, en það er ekkert sjálfgefið
með búninga. Leikmyndin er ein-
föld, en gefur sýningunni hlýlegan
blæ, án þess að þrengja að dönsur-
unum á nokkurn hátt.
Ljósahönnun (Lárus Björnsson)
er snar þáttur hverrar sýningar, en
hliðarlýsing í 1. og 3. þætti var oft
þannig, að dansarar á sviðinu,
þorpsbúar og börn, stóðu með upp-
ljómað bak og vörpuðu skugga á
húsveggi andspænis á sviðinu. Eins
var eltiljós á Svanhildi i 2. þætti
of þröngt, eða að heildarlýsing var
of dauf og við lá, að stór hluti lát-
bragðs Svanhildar og vinkvenna
hennar færi forgörðum af þeim
sökum.
Lára Stefánsdóttir dansaði hlut-
verk Svanhildar á frumsýningu.
Þetta er langstærsta hlutverk Láru
á dansferlinum og vinnur hún þar
stóran sigur. Strax í upphafsdansin-
um nær hún sterkum tökum á hlut-
verkinu og sleppir þeim aldrei.
Hvort sem það er látbragðið og
glettnin, mýktin í dansinum með
kornaxið, spastískar hreyfingar
dúkkunnar eða seiðandi spánskur
dans - allt gerir hún jafnvel. Tví-
dansar og sólódansar í 3. þætti
Eva Evdokimova leiðbeinir dönsurum á æfingu.
Fyrsti ballettmeistari Þjóðleik-
hússins hitti „stelpumar sínar“
ÞAÐ var glatt á hjalla á Vest-
urgötunni á skírdag, þar sem
fyrstu nemendur Listdans-
skóla Þjöðleikhússins voru
saman komnir heima hjá
Bryndísi Schram, fyrrverandi
ballerínu og eiginmanni henn-
ar Jóni Baldvin Hannibalssyni
utanríkisráðherra. Gestirnir
voru boðnir á heimili þeirra
hjóna til þess að hitta og
heiðra fyrsta ballettmeistara
Þjóðleikhússins sem jafnframt
var fyrsti skólastjóri Listdans-
skólans, Erik Bisted. Hann og
kona hans Eise, voru boðin
hingað til lands hátíðarsýn-
ingu dansflokksins á Coppelíu
í Borgarleikhúsinu.
Það mátti vart á miili sjá hver
glaðastur var yfír endurfundunum,
en líklega hafði þó hinn virðulegi,
roskni Dani, Erik Bisted vinninginn,
en þó var svo mjótt á mununum að
ekkert skal hér um það fullyrt. Það
er með ólíkindum að Bisted skuli
vera 77 ára gamall. Hreyfingar hans
eru fjaðurmagnaðar og öruggar, og
hvergi gætir fums. Hann er farinn
Morgunblaðið/Sverrir
Það var glæsilegur hópur fyrrum ballerína og starfsmanna Þjóðleikhússins sem stillti sér upp fyrir
Ijósmyndara í stofunni hjá Bryndísi og Jóni Baldvin, með fyrsta ballettmeistara Þjóðleikhússins, Erik
Bisted (fimmti frá vinstri).
að tapa sjón, en þegar hann var kom-
inn í návígi við ballerínurnar sínar,
sem hann stjómaði af mikilli festu
fyrir 40 árum, þá ávarpaði hann
hveija og eina með nafni, og allar
voru þær „elsku stelpurnar mínar“,
eins og hann orðaði það svo hlýlega.
Blaðamaður Morgunblaðsins gat
ekki annað en dáðst að Bisted, þeg-
ar tækifæri gafst á þessari gleði-
stund til þess að spyrja hann nokk-
urra spurninga, því viðtalið fór að
mestu leyti fram á íslensku, með
einstaka dönskuslettu.
„Auðvitað er það afskaplega
ánægjulegt fyrir mig og konu mína,
Elsu, að vera boðin hingað til lands,
á þessum merku tímamótum íslensks