Morgunblaðið - 14.04.1993, Qupperneq 43

;M0RGUNBL4S>Ií) MIÐYItíííMG/öR) M.. AP.RÍL; J£ií>.3
ítS
Guðmundur Jóhann
esson — Minning
Fæddur 4. apríl 1912
Dáinn 1. apríl 1993
Hann afi er dáinn. Þessi orð hljóm-
uðu lengi í huga okkar án þess að
við trúðum þeim. En staðreyndin
blasir við og ekkert fær henni breytt.
Guð tók hann afa til sín eftir stutta
sjúkrahúslegu og fyrir það getum
við verið þakklát. Hann átti því láni
að fagna að vera heilsuhraustur allt
þar til tveimur vikum fyrir andlát
sitt. Þegar hann varð veikur gátum
við því ekki trúað öðru en að honum
myndi batna og að hann héldi áfram
að vera á Ásabrautinni og tekið á
móti okkur þegar við kæmum þar í
heimsókn.
Það er erfitt að þurfa að viður-
kenna að við eldumst öll og að okk-
ar tími er ekki ótakmarkaður í þessu
lífi. En hann afi er nú hjá Guði og
tekur vafalaust á móti okkur þar
þegar okkar tími kemur.
Hann var fæddur í Arnardal i
Norður-ísafjarðarsýslu, sonur hjón-
anna Jóhannesar Guðmundssonar
og Sigrúnar Guðmundsdóttur. Hann
var elstur tíu systkina, en nú eru
sex þeirra á lífi. Hann ólst upp í
Arnardal hjá ömmu sinni Ólínu og
móðursystur sinni Ólöfu. Síðan flutt-
ist hann til ísafjarðar og hóf þar nám
í bakaraiðn við Iðnskólann. 1931
fluttist hann ásamt Ólöfu móður-
systur sinni til Reykjavíkur og hélt
áfram námi við Iðnskólann í Reykja-
vík. Eftir það fór hann til Kaup-
mannahafnar og lærði kökuskreyt-
ingar. Hann starfaði svo við bakara-
iðn til ársins 1952, en þá varð hann
að snúa sér að annars konar vinnu
vegna ofnæmis. Hannstarfaði þá
meðal annars fyrir varnarliðið á
Keflavíkurflugvelli.
Afi kynntist svo ömmu, Magndísi
Guðjónsdóttur, í Reykjavík og gift-
ust þau árið 1940. Árið 1942 flutt-
ust þau til Keflavíkur og bjuggu þar
allan sinn búskap. Þau eignuðust
fimm dætur. Þær eru Lovísa Ólöf,
fædd 1942, gift Magnúsi Jóhanns-
syni, búsett í Mosfellsbæ, þau eiga
þijú börn; Guðbjörg Sigrún, fædd
1945, gift Jóni Wheat, búsett í
Keflavík, þau eiga tvö börn; Hjördís
fædd 1947, gift Andrési Erlends-
syni, búsett í Keflavík, þau eiga tvö
börn; Guðfinna, fædd 1952, gift
Ivari Reimarssyni, búsett á Akur-
eyri, þau eiga þrjú börn; og Auður,
fædd 1955, gift Rafni Torfasyni,
búsett í Garðinum, þau eiga fjögur
börn. Barnabörnin eru fjórtán. Það
elsta er fætt 1962 en það yngsta
1991. Barnabarnabörnin eru orðin
fímm.
Hann afi var sérlega listrænn
maður og óvfst er hvað hefði orðið
ef hann hefði lagt fyrir sig mynd-
list, útskurð eða leirmunagerð. Hann
bjó til nokkra hluti sér til gamans
og málaði nokkrar myndir og eru
þau verk sem til eru eftir hann hvert
öðru fallegra. Hann hafði líka sér-
lega gaman af garðrækt og blómum.
Hann var einn af þeim fyrstu sem
byrjuðu á garðrækt í Keflavík.
Afi var alveg einstaklega hrifinn
af börnum og börnin ekki síður hrif-
in af honum því að það hændust öll
börn að honum. Honum er eiginlega
best lýst eins og öfunum í ævintýr-
unum. Hann elskaði öll börn og hafði
alltaf nægan tíma fyrir okkur, kunni
svör við öllu sem hann var spurður
um og kunni að segja hinar ótrúleg-
ustu sögur. Hann ferðaðiát talsvert
til útlanda og átti mikið af fallegum
hlutum. Að fara inn í herbergið hans
var eins og að stíga inn í ævintýra-
heim. Þegar hann kom frá útlöndum
var nokkuð öruggt að hann væri
með eitthvað handa okkur barna-
börnunum, eitthvað sem var alveg
einstakt, eitthvað útlenskt dót eða
sælgæti sem við varðveittum svo
eins og fjársjóð því að á þeim tíma
var alveg sérstakt að fá eitthvað sem
ekki var keypt hér heima. Og nú
þegar við lítum til baka er enn þessi
ævintýraljómi yfir minningum okkar
um hann afa, það var allur þessi
fróðleikur sem hann bjó yfir sem
heillaði alltaf. Það var næstum sama
um hvað hann var spurður. Svörin
voru alltaf til staðar. Hann var eins
og alfræðiorðabók sem var hægt að
fletta upp í, hann mundi alla hluti.
Fróðari mann er varla hægt að finna.
Söknuður okkar er mikill. Hann
afl var einstakur maður og það var
sérlega auðvelt að elska hann. Við
sem fengum að kynnast honum
munum varðveita minninguna um
hann og segja börnunum okkar frá
honum. Það getur enginn fyllt upp
það skarð sem nú er rofið í fjölskyld-
una okkar en við erum samheldin
og stöndum saman á stundu sem
þessari.
Guðmundur og Jenný.
Kallið er komið,
komin er nú stundin
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka,
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna,
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þðkk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta' skalt.
Með þessum orðum Valdimars
Briem viljum við kveðja hann lang-
afa. Hann mun alltaf lifa í hugum
lést þann 7. apríl sl.
okkar.
Hvíli hann í friði.
Lovísa Ólöf, Lísbet Dögg,
Magnús Óskar og
Bergvin Gísli.
Hinn 1. apríi síðastliðinn kvaddi afi
minn, Guðmundur Jóhannesson,
þennan heim. Á slíkum stundum er
margt sem kemur fram í hugann,
margar góðar minningar frá því ég
var lítill og var að fara í heimsókn
til afa og ömmu í Keflavík. Þá var
afi alltaf tilbúinn til að tala við mig,
segja sögu eða gera eitthvað til að
gleðja lítið hjarta. Það skipti engu
þó að ég yrði eldri og áhugamálin
breyttust, alltaf gat afi talað við
mig sem jafningja, kannski strítt
mér pínulítið, en alltaf miðlaði hann
mér einhveiju af visku sinni og þar
var af nógu að taka. í hvert skipti
sem ég hitti afa Iærði ég eitthvað
Guðmundur A. Jóhannsson,
Kristín Guðmundsdóttir,
Jóhannes Guðmundsson,
Lilja Sólrún Guðmundsdóttir,
Jóhannes Guðmundsson,
Helga Jónsdóttir.
nýtt og ef ég þurfti að vita eitthvað
þá var alltaf hægt að spyija afa.
Hvort sem það var um lítið blóm eða
einhvern ættflokk í svörtustu Afríku
þá vissi hann eitthvað um það.
Mér er sérstaklega minnisstætt
þegar ég var að skrifa ritgerð um
Inkana í Perú, það var sama hvað
ég las af bókum, alltaf vissi hann
eitthvað meira en bækurnar. Annar
eins viskubrunnur og hann var er
án efa vandfundinn og hann deildi
ávallt öllu sem hann vissi með okkur
hinum af miklu örlæti. Það átti
reyndar við um allt sem hann gerði,
örlátari mann veit ég ekki um.
En það verða allir að lúta lögmál-
um lífsins og hverfa á vit almættis-
ins. Þó að það sé sárt að kveðja í
hinsta sinn þá verðum við öll að
gera það einhvern tímann og það
eina sem við getum gert er að halda
fast í minninguna, eða eins og
Vatnsenda-Rósa sagði:
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
Benedikt Magnússon.
Við nutum þeirra forréttinda að
eiga besta afa í heimi og fyrir það
verðum við ævinlega þakklátir.
Á þessari erfíðu kveðjustund
skiljum við vel það sem stendur í
Spámanninum en það er á þessa
Ieið:
„Þegar þú ert sorgmæddur, skoð-
aðu þá aftur huga þinn, og þú
munt sjá, að þú grætur vegna þess,
sem var gleði þín.“
Við munum alltaf geyma minn-
inguna um þig í huga okkar sem
dýrustu perlur.
Guð geymi þig.
Jón Óskar og Benjamín.
Kveðja til afa.
Nú ert þú farinn elsku afi, lagður
af stað í langt ferðalag. Við komum
aldrei til með að sjá brosandi and-
lit þitt eða hlusta á þína einstöku
kímnigáfu framar. Þú ert albesti
afí sem lítið barn getur hugsað sér.
Alltaf var okkur börnunum tekið
opnum örmum þegar við komum í
heimsókn til þín. Þú varst alltaf
með eitthvað gott í pokahorninu,
eitthvað sem gat glatt litlar sálir.
Heimsóknirnar upp á Ásabraut voru
alltaf eitthvað sem var hlakkað til
á hveijum degi. Þú varst fastur
punktur í tilveru okkar litlu barn-
anna, ljós og sterkur punktur sem
brást aldrei. Þú kenndir okkur
margt og var þinn viskubrunnur
óþijótandi; það var ekkert sem að
hann afi okkar vissi ekki.
Þín verður sárt saknað, elsku
afi, og þú kemur aldrei til með að
gleymast í hugum okkar barnanna.
Við eigum svo margar góðar minn-
ingar um þig og það eru þær sem
eru okkur dýrmætastar nú þegar
þú ert farinn. Þær munum við
geyma í hjörtum okkar um aldur
og ævi. Við viljum þakka þér fyrir
að hafa verið þú og töium þá fyrir
hönd allra litlu barnanna þinna sem
elska þig af öllu hjarta.
Þú átt að vernda og veija,
þótt virðist það ekki fært,
allt, sem er hug þínum heilagt
og hjarta þínu kært.
Vonlaust getur það verið,
þótt vörn þín sé djörf og traust.
En afrek í ósigrum lífsins
er aldrei tilgangslaust.
(G.I.K.)
Elín, Sigrún, Guðmundur
og Hildur.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
AUÐUR HARALDSDÓTTIR,
Grettisgötu 90
lést í Borgarspítlanum, laugardaginn 10. apríl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Ari Pálsson,
Mildríður H. Kay, Tryggvi Eiríksson,
Haraldur Arason, Jenný B. Sigmundsdóttir,
Halldóra Aradóttir
og barnabörn.
t
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUÐMUIMDUR JÓNSSON
fyrrverandi lögregluvarðstjóri,
Dalbraut 27,
sem lést laugardaginn 3. apríl, verður jarðsunginn frá Fossvogs-
kirkju í dag, miðvikudaginn 14. apríl, kl. 15.00.
Kristín Guðmundsdóttir, Valsteinn V. Guðjónsson,
Ólafur V. Guðmundsson, Guðný Steingrfmsdóttir,
Guðmundur M. Guðmundsson, Guðrún Jónsdóttir,
Þorbjörg Guðmundsdóttir, Jónas Hvannberg,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
MARGRÉT BJARNADÓTTIR
. frá Flateyri,
lést á elíi- og hjúkrunarheimilinu Grund 10. apríl.
Anna Kristjánsdóttir, Vilhelm Þorsteinsson,
Sigurður Ásgeir Kristjánsson, Erna Jensdóttir,
Guðmundur Kr. Kristjánsson, Matthildur Kristjánsdóttir,
Ingibjörg M. Kristjánsdóttir Duhon,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginkona mín og móðir,
SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR,
Suðurgötu 85,
Hafnarfirði,
andaðist í St. Jósefsspítala, Hafnarfirði, mánudaginn 12. apríl.
Útförin verður auglýst síðar.
Árni Helgason,
Ragnar Arnason.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
BRYNHILDUR ÞORLÁKSDÓTTIR,
Teigaseli 1,
lést 8. apríl.
Útförin fer fram frá Fossvogskapellu föstudaginn 16. apríl
kl. 10.30.
Gróa Sigfúsdóttir,
Gréta Sigfúsdóttir,
Bragi Sigfússon,
Dóra K. S. Dopson,
Edda Sigfúsdóttir,
Sigmar Grétar Jónsson,
Sigurður Skúlason,
Jóhanna Ólafsdóttir,
Jerry Dopson,
Sigurður Hjartarson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar og mágur,
JOHNM.G. BEST,
fyrrv. deildarstjóri BBC,
Chiswick,
Englandi,
lést á heimili sínu 4. mars.
Útförin hefur farið fram.
Guðlaug G. Best,
Stephen G. R. Best,
Catherine M. A. Best,
Sigrfður Gísladóttir.
t
Konan mín,
BERGÞÓRA JÓNSDÓTTIR,
Jökulgrunni 2,
lést þriðjudaginn 6. apríl á Hrafnistu, Reykjavík.
Útförin verður gerð frá Fossvogskapellu föstudaginn 16. apríl
kl. 13.30.
Halldór Pétursson.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, dóttir og tengdadóttir,
LÁRA JÓHANNESDÓTTIR,
Framnesvegi 16,
Reykjavík,