Morgunblaðið - 23.05.1993, Síða 31

MORGUNBLAÐIÐ
SAMSAFIMIÐ
ðMAð
23. MÁÍ 1993
b
Ap
31
Stúlkurnar níu sem tóku þátt í forkeppninni.
Stúlkurnar
komu fram í
kvöldkjólum
í kvöldsól-
inni í Tívolí.
SÍMTALID.
ÚTGEFANDA
, £/? VIÐ ERNU SÖRENSEN
OKEYPIS
LESEFNI
614258
Nesútgáfan.
- Góðan dag, þetta er á Morg-
unblaðinu, mig langaði aðeins til
að forvitnast um útgáfustarfsemi
ykkar, mér var sagt að þetta
væri skrifborðsútgáfa í æðsta
veldi?
Jú, það má víst til sanns vegar
færa. Við erum stærstu útgefend-
ur á upplýsingaefni fyrir erlenda
ferðamenn hér innanlands.
En gefið þið ekki út efni fyrir
erlenda aðila?
Jú, við gefum út upplýsingaefni
fyrir Færeyinga líka og það ýmist
prentum við heima eða erlendis.
- En aðallega eru þetta upplýs-
ingar fyrir útlendinga?
Upplýsingarnar eru að lang-
mestu leyti um ísland fyrir er-
lenda ferðamenn.
- Eru það svo ferðaskrifstofur
sem kaupa bæklingana?
Nei, við prentum þetta í stóru
upplagi, frá 25 þúsund eintökum
og upp í 150 þúsund eintök eftir
því hvað efnið
er, og síðan er
því dreift
ókeypis. Það
eru augiýsend-
ur sem borga
útgáfuna.
- Eruð þið
mörg sem vinn-
ið við útgáfuna?
Við höfum
starfað við
þetta hjónin,
aðallega verið
tvö en fáum að-
stoð ef mikið er
að gera.
- Þetta er þá
fjölskyldufyrir-
tæki. Hvernig
varð það til?
Fyrir sjö árum seldi ég augiýs-
ingastofu sem ég átti með tengda-
syni mínum og svo keyptum við
hjónin útgáfu á blaði sem heitir
„Around Iceland". Við höfum síð-
an bætt við útgáfuna íslands-
korti, Reykjavíkurkorti, Reykja-
víkurblaði og Færeyjablaði. Við,
gefum líka út eina bók fyrir ís-
lendinga sem heitir „Á ferð um
ísland“, stóra bók rúmar 200 síð-
ur, og hún er fjármögnuð á sama
hátt. Einnig höfum við unnið fyr-
ir Ferðamálaráð og ýmsa aðila á
þessu sviði.
- Eruð þið hjónin ekki orðnir
sérfræðingar um ísland?
Það má segja að landafræði-
þekkingin hafi aukist, en sérfræð-
ingar erum við ekki.
- Hvaða stöðum mælið þið helst
með fyrir ferðamenn?
Það eru auðvitað margir staðir
sem eru einstakir. En ef við vild-
um nefna nokkra og förum hring-
inn, er það Snæfellsnes, Horn- 5A
strandir, Mývatn, Jökulsárþjóð-
garðurinn, ferðir
á jökul, Skafta-
fell og Vest-
mannaeyjar.
- En hvert
ætlið þið í sum-
ar?
Það er nú al-
gjörlega óráðið.
Við höfum farið
á alla þessa staði
nema Horn-*
strandir. Það
gæti verið
draumurinn að
fara þangað.
- Það get ég
tekið undir. En
ég þakka fyrir
spjallið.
Erna Sorensen
GUÐMUNDUR Kjærnested
skipherra var um langt árabil á
hvers manns vörum á íslandi.
Einkum í stríðum, þeim einu sem
íslendingar hafa háð, þorska-
stríðunum. Þá stóð Guðmundur
í brúnni. I þriðja og síðasta
þorskastríðinu um miðjan átt-
unda áratuginn var hann skip-
herra á Tý, þegar breskt her-
skip reyndi að sigla varðskipið
niður, svo sem frægt er. Nú um
hríð hefur lítið heyrst í fréttum
af Guðmundi, enda kvaðst hann
hafa ákveðið að hætta að tala
við blöðin um leið og hann hætti
störfum. Hvar er hann nú? Nú
situr hann í annarri brú og frið-
samlegri. Við komuna í utanrík-
isráðuneytið er allt eins víst að
á móti manni taki Guðmundur
Kjærnested og leiðbeini á réttan
stað.
/'^uðmundur Kjærnested hætti
VJ hjá Landhelgisgæslunni
fyrir 8 árum. Hann verður þó
ekki sjötugur fyrr en nú í júní-
lok. Þá átti hann langan starfs-
feril að baki. Hálf öld síðan hann
kom fyrst um borð í Ægi og
skipherra var hann allt frá 1954.
Líklega er hann eini maðurinn
sem gætti landhelginnar allt frá
því hún náði þijár mílur út og
upp í 200 mílna lögsögu og tók
þátt í öllum landhelgisstríðunum
og þar til þeim lauk. Það var
ólíkt að gæta þriggja mílna belt-
is út frá landinu og upp í það
að reka úr þessu gríðarstóra
svæði efnahagslögsögunnar. Á
móti kemur að upphaflega höfðu
Hvar
eruþau
nú?
Skipherr-
ann íutan-
ríkisráðu-
neytinu
þeir ekki hjálpartæki á borð við
radar. í þorskastríðunum hlaut
Guðmundur mikið og verðskuld-
að lof, ekki hvað síst í því síð-
asta. Honum er það minnisstæð-
ast þegar breska herskipið sigldi
á Tý, sem var nýjasta varðskipið
í flotanum í þriðja þorskastríðinu.
Það var líka það síðasta, því skip-
ið var óbardagahæft á eftir. Þetta
var í apríl 1976, rétt undir lokin
í síðasta stríðinu, því samið var
í júní. Þá var Guðmundur ásamt
forstjóranum víðs fjarri. Ólafur
Jóhannesson dómsmálaráðherra
hafði sent þá til Bandaríkjanna
í leit að hraðbátum.„Kannski
sendi hann okkur bara úr landi
svo að hægt væri að semja“, seg-

Morgunblaðið/Kristinn
Guðmundur
Kjærnested
skipherra í
móttökunni í
utanríkisráðu-
neytinu.
ir Guðmundur kankvís.
Hann var að koma úr sundi
um 10 leytið að morgni er við
höfðum samband við hann. Fer
í sund í Laugardalslaugina fimm
daga vikunnar. Gengur að því
eins og hverri annarri vinnu og
finnst dagurinn ekki hafinn fyrr
en að því loknu. Síðan fer hann
í utanríkisráðuneytið þar sem
hann er í hálfu starfi sem mót-
tökustjóri á móti Óskari Ólasyni
fyrrv. yfirlögreglumanni. Byijaði
þar skömmu eftir að hann hætti
á sjónum og líkar ákaflega
vel.„Það var nýtt fyrir mig að
vinna innan um svona margt
kvenfólk. Konur voru rétt að
byija að þreifa fyrir sér á varð-
skipunum þegar ég hætti. Nú er
helmingurinn af vinnufélögunum
konur. Mér líkar það vel og sakna
þess bara að hafa ekki gert þetta
fyrr“, segir Guðmundur.
Hann kveðst líka njóta þess
að vera heima. Þegar hann hætti
á sjónum 1984 var hann búinn
að vera yfir 40 ár og fannst það
alveg nóg. Þótti starfið ekki
höfða lengur til sín. Hann vildi
fara að vera heima hjá konunni,
sem ekki hafði séð mikið af hon-
um tímunum saman. Svo voru
komin barnabörn, sem Guðmund-
ur segist ekki hafa ætlað að
missa af. Hann er líka orðinn
langafi.
Fyrstu tvö árin eftir að hann
hætti var hann önnum kafinn við
að skrifa með Sveini Sæmunds-
syni æviminningar sínar, sem
vöktu mikla athygli og seldust.
vel. Hann var rétt byijaður á því
í hjáverkum þegar hann
hætti.„Maður má ekki vera of
gamall þegar maður gerir það.
Eftir að maður er farinn frá
starfinu veldur fjarlægðin því að
maður lítur það öðrum augum.
Er ekki eins náinn því“.
Guðmundur Kjæmested
kveðst mjög ánægður með lífið.
Getur notið þess að fullu að vera
kominn í land af því að hann er
svona hress, var ekkert farinn
að láta sig þegar hann hætti.
n