Morgunblaðið - 19.08.1994, Blaðsíða 30

30 FÖSTUDAGUR 19. ÁGÚST 1994
MORGUNBLAÐIÐ
SIG URBJÖRN
JÓNSSON
+ Sigurbjörn
Jónsson fædd-
ist á Arbakka á
Snæfjallaströnd í
ísafjarðardjúpi 3.
desember 1938.
Hann lést á heimili
sínu 13. ágúst síð-
astliðinn. Sigur-
björn var yngsti
sonur hjónanna
Júlíönnu Kristínar
Borgarsdóttur, f.
24. júlí 1899, d. 30.
nóvember 1941, og
Jóns Jónatans Sig-
urðssonar, f. 18.
apríl 1897, d. 10.
júní 1960. Systkini hans eru:
Guðborg Pálína, f. 1930, d. 6
mánaða gömul, Ragnar Lund-
borg, f. 22. desember 1931,
bóndi að Brúsastöðum, Þing-
vallasveit, Jóhann, f. 27, júlí
1934, bóndi í Mjóanesi í sömu
sveit. Þar að auki eignaðist
Jón, faðir hans, einn son er var
ættleiddur ungur, Harald Há-
konarson, búsettur á Akur-
eyri. Sigurbjörn ólst upp hjá
foreldrum sínum þar til móðir
hans lést 1941. Þá gat faðir
hans ekki haldið drengjunum
öllum og kom honum í fóstur
til móðurbróður hans, Elíasar
Borgarssonar, og konu hans,
Elísabetar Hreggviðsdóttur, er
bjuggu á Tyrðilsmýri í sömu
sveit. Sigurbjörn flutti með
fósturforeldrum sínum að
Birnhöfða í Innri-
Akraneshreppi
árið 1946 og ári síð-
ar að Bergi á Akra-
nesi og átti hann
heima á Akranesi
til dauðadags. Sig-
urbjörn lærði hús-
gagnasmíði við Iðn-
skólann á Akranesi
og starfaði við þá
iðn alla tíð, lengst
af hjá Trésmiðj-
unni Akri eða í rúm
30 ár. Hann starf-
aði tjinnig um ára-
bil hjá Slökkviliði
Akraness, þar af
lengst sem slökkviliðsstjóri.
Sigurbjörn kvæntist 2. nóvem-
ber 1961 eftirlifandi eiginkonu
sinni Sonju F. Jónsson, f. 2.
júlí 1941, dóttur hjónanna Sigr-
únar Fredriksen, f. 25. maí
1923, og Willy Fredriksen, f.
3. desember 1919, d. 8. janúar
1988, búsett í Danmörku. Sig-
urbjörn og Sonja eiga þrjá syni:
Hlynur Máni, f. 13. júní 1962,
sambýliskona Petrína Ottesen.
Bjarki, f. 15. júní 1967, unnusta
Erla Bjarnadóttir. Leiknir, f.
1. september 1972. Barnabörn
þeirra eru þrjú: Sonja Björg
Hlynsdóttir, f. 23. júní 1982.
Sigurður Reynir Hlynsson, f.
29. maí 1986, og Sigurbjörn
Kári Hlynsson, f. 21. febrúar
1994. Utför Sigurbjörns fer
fram frá Akraneskirkju í dag.
LÁTINN er langt um aldur fram
tengdafaðir minn Sigurbjörn Jóns-
"son.
Kynni okkar hófust fyrir rúmum
fjórum árum, þegar ég og sonur
hans, Hlynur, hófum sambúð.
Að leiðarlokum þyrlast minning-
arnar upp og er mér efst í huga
þær hlýju móttökur sem ég fékk
þegar ég kom inn í fjölskyldu þeirra
Sonju og Silla, og á það ekki aðeins
við um mig heldur ekki síður böm-
in mín þijú frá fyrra hjónabandi,
þeim hafa þau hjónin reynst eins
og bestu afi og amma.
í kynnum við Silla kom fljótt
fram hvað honum var hjartfólgn-
ast, hann umvafði fjölskyldu sína
t
Bróðir minn,
JAFET KRISTINN VIGFÚSSON,
Skálmabæ,
Álftaveri,
sem lést mánudaginn 15. ágúst, verður jarðsunginn frá Þykkva-
bæjarklausturskirkju laugardaginn 20. ágúst kl. 13.00.
Fyrir mína hönd og annarra vandamanna,
Gísli Vigfússon.
t
Ástkær dóttir mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
SOFFÍA SIGURBJARNADÓTTIR,
Stigahli'ð 24,
lést í Landspítalanum 17. ágúst.
Ásta Sigurbjarnadóttir,
Edda Herbertsdóttir, Jóhann Gunnar Jónsson,
Ragna Soffía Jóhannsdóttir,
Jón Birgír Jóhannsson,
Gústav Jóhannsson.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vináttu við andlát og útför
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
KJARTANS MAGNÚSSONAR,
Flókagötu 37,
Reykjavfk.
Sigríður Guðmundsdóttir,
Brynjólfur Kjartansson, Margrét Guðmundsdóttir,
Guðrún Kjartansdóttir, Ólafur F. Magnússon,
Ingibjörg Kjartansdóttir, Hreinn Loftsson
og barnabörn.
MINNIIMGAR
ástúð og skipuðu barnabörnin þar
stóran sess, hann hugsaði mikið til
barnabarna sinna í Noregi og naut
samvistanna við þau í ríkum mæli
þegar þau voru hér heima.
Við Hlynur urðum þeirrar
ánægju aðnjótandi í febrúar síðast-
liðnum að eignast dreng sem hlaut
nafnið Siguijbörn Kári og verða
okkar kærustu perlur - .minningin
um stoltið og ánægjna er skein úr
andliti afa þegar litli nafni hans var
nálægur.
Elsku Sonja, Hlynur, Bjarki,
Leiknir og aðrir aðstandendur, Guð
gefi ykkur styrk.
Blessuð sé minning hans.
Petrína Ottesen.
Sigurbjörn Jónsson er fallinn frá
langt um aldur fram. Hann átti
heima á Akranesi alla tíð frá þriggja
ára aldri.
Við kynntumst Silla, eins og hann
var jafnan kallaður af vinum og
kunningjum, er hann gekk að eiga
Sonju, systurdóttur okkar, fyrir
rúmum 30 árum. Þau eignuðust
þijá mannvænlega syni, sem allir
eru uppkomnir og komnir til sinna
starfa. Þau hjónin voru mjög sam-
hent og bjuggu sér hlýlegt heimili
á Skagabraut 35. Silli var ljúfur
maður, hjálpfús og greiðvikinn.
Hann var hrókur alls fagnaðar í
vinahópi. Silli nam húsgagnasmíði
og vann lengst af í trésmiðjunni
Akri hf., en sinnti í mörg ár einnig
starfi slökkviliðsstjóra á Akranesi.
Við móðursystkini Sonju erum
þakklát fyrir kynni okkar af Silla
og allar samverustundirnar. Hann
skilur eftir margar góðar minningar
og ófáar voru þær gleðistundir, sem
við áttum með honum og fjölskyldu
hans, enda gestrisni þeirra við
brugðið. Þau hjónin voru líka auf-
úsugestir, þegar þau bar að garði
og jafnan var þá glatt á hjalla.
Vitað var, að Silli gekk ekki heill
til skógar undanfarin ár og hallaði
mjög undan fæti nú síðustu mánuð-
ina. Við hjónin vorum svo lánsöm
að njóta samveru Silla og Sonju,
er þau heimsóttu okkur fyrir tveim-
ur vikum ásamt Sigrúnu systur
minni, tengdamóður Silla. Við hitt-
um þau svo aftur 13. ágúst en þá
datt okkur í hug að skreppa upp á
Akranes og heimsækja þau. Silli
var þá óvenju hress og bar sig þá
mjög vel eins og hans var vani.
Tveimur tímum síðar var hann all-
ur, aðeins 55 ára gamall. Andlát
hans bar því miður brátt að og erf-
itt að átta sig, þegar atburðarásin
tekur svo óvæntum breytingum.
Með þessum fátæklegu orðum
kveðjum við Silla og Sonju, sonum,
fjölskyldum þeirra og öðru vensla-
fólki samúð okkar.
Fyrir hönd systkina minna og
fjölskyldna,
Jón Guðgeirsson.
Elsku Sonja, Hlynur, Bjarki og
Leiknir.
Það er tími fyrir allt, það er tími
til að hlæja og það er tími til að
gráta. Núna er tími til að syrgja.
Silli er dáinn. Við vissum að hann
hafði verið veikur, en það er erfitt
að gera sér í hugarlund að við eig-
um aldrei aftur eftir að mæta allri
þeirri lífsorku og lífsvilja sem bjó í
honum.
Það var með sorg að við systkin-
in fluttum frá Skagabraut 35 um
haustið 1970, en fyrir okkur hefur
Skagabraut 35 aldrei hætt að vera
heimili. Það var erfítt fyrir tvö börn
að flytja frá þeim stað sem þau
áttu rætur sínar og setjast að í
nýjum bæ þar sem þau þekktu eng-
an, en það gerði það léttara að
hvenær sem við vildum gátum við
komið til ykkar og verið eins lengi
og okkur lysti. Þið tókuð á móti
okkur eins og við værum hluti af
fjölskyldunni og við bjuggum við
þá ást og aðhald sem er nauðsyn-
legt til að börn geti fullorðnast. Það
er víst enginn sem hefur tölu á öll-
um þeim skiptum sem við höfum
notið gestrisni ykkar um lengri eða
skemmri tíma og hversu skammur
sem fyrirvarinn var, var alltaf alveg
öruggt að hjá ykkur var vel tekið
á móti okkur.
Á milli okkar hafa alltaf verið
sterk tengsl og oft höfum við glaðst
saman, en ekki síður höfum við
fengið hjálp frá ykkur þegar á hef-
ur þurft að halda eða ef eitthvað
hefur bjátað á. Það eru ófá handtök-
in sem Silli og þið hafið gert fyrir
okkur og eftir að faðir okkar dó
var það ekki minnst til ykkar sem
við gátum sótt stuðning og styrk.
Núna þegar við kveðjum Silla,
minnumst við allra þeirra góðu
stunda sem við höfum átt með hon-
um, hjálpsemi hans og atorku. Við
viljum þakka ykkur fyrir allt það
sem þið hafið gert fyrir okkur, í
gleði og sorg. Á þessum erfiðu tím-
um óskum við þess að lífsgleði ykk-
ar og samheldni veiti ykkur þann
styrk sem nú er nauðsynlegur.
Hildisif og Kjartan.
Sigurbjörn Jónsson fluttist ungur
að árum til Akraness og lærði hús-
gagnasmíði hjá Benedikt Her-
mannssyni húsgagnasmíðameist-
ara. Það kom fljótlega í ljós á
námsárum Sigurbjörns að hann yrði
smiður góður.
Sigurbjörn réðst til Trésmiðjunn-
ar Akurs hf. fyrir rúmum 30 árum
og vann hann óslitið hjá fyrirtækinu
til dauðadags. Sigurbjörn var í
flokki þeirra manna sem hafði
metnað til þess að skila sínu dags-
verki sem best. Hann var sérstak-
lega samviskusamur starfsmaður
og kappkostaði að gera alla hluti
bæði trausta og vandaða. Margir
af okkar nemum og yngri smiðum
hafa notið tilsagnar Sigurbjörns í
gegnum árin, enda fundu þeir fljótt
að gott var að leita til hans með
vandamál sem upp komu hjá þeim
í starfínu.
Undirritaður átti langt samstarf
með Sigurbimi á öðrum vettvangi
en í Trésmiðjunni Akri, við störfuð-
um saman í Slökkviliði Akraness í
yfír 20 ár, en hann var lengi vara-
slökkviliðsstjóri og síðan tók hann
við .slökkviliðsstjórastarfinu af und-
irrituðum fyrir um 10 árum. Á þess-
um vettvangi sýndi Sigurbjörn að
hann var þess trausts verður er
hann var ráðinn slökkviliðsstjóri.
Eins naut hann mikils trausts hjá
samverkamönnum sínum í slökkvil-
iðinu. Sigurbjörn tók virkan þátt í
Samtökum slökkviliðsmanna og átti
um tíma sæti í stjórn þeirra sam-
taka. Sigurbjöm var dagfarsprúður
maður, glaður og þægilegur félagi
á vinnustað, þótt nú í seinni tíð
væri Ijóst að hann ætti við mikla
vanheilsu að stríða, sem hann barð-
ist gegn af karlmennsku og þraut-
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, dóttir og amma,
GUÐRÚN MATTHÍASDÓTTIR,
Maríubakka 26,
sem lést í Borgarspítalanum 16. ágúst sl., verður jarðsungin frá
Siglufjarðarkirkju laugardaginn 20. ágúst kl. 14.00.
Kveðjuathöfn fer fram frá Fossvogskirkju í dag, föstudaginn
19. ágúst, kl. 13.30.
Matthias Gíslason, Erlen Jónsdóttir,
Stella Gréta Gísladóttir,Ta-Lee Thomsen,
Gunnar St. Gíslason, Sunna Árnadóttir,
Guðrún Kortsdóttir
og barnabörn.
seigju og vildi ekki láta hlut sinn
fyrir. En hann varð að lúta í lægra
haldi að lokum, því enginn ræður
sínum næturstað.
Kallið kom fyrii-varalaust á heim-
ili hans eftir ánægjulegan dag með
ijölskyldunni. Að lokum vil ég
þakka forsjóninni fyrir að hafa
fengið að njóta félagsskapar slíks
samferðarmanns og vinnufélaga í
öll þessi ár, eins vil ég þakka honum
fyrir þann hlýhug sem börn mín
nutu hjá honum sem störfuðu með
honum í lengri og skemmri tíma.
Fjölskylda mín og samstarfs-
menn allir senda eiginkonu, sonum
og öllum aðstandendum innilegar
samúðarkveðjur.
Stefán Teitsson.
Mig langar að minnast með
nokkrum orðum félaga okkar og
vinar, sem nú er horfinn yfir móð-
una miklu, miklu fyrr en okkur
grunaði. Það er alltaf svo þegar ein-
hver kveður þennan heim að okkur
kemur það á óvart. Ekki af því að
við vitum ekki að þessa leið förum
við öll, heldur vegna þess að okkur
finnst það alltof fljótt.
Sigurbjörn eða Silli eins og hann
var venjulega nefndur, fæddist vest-
ur á Snæfjallaströnd og ólst þar upp
til sjö ára aldurs, en fluttist þá hing-
að suður á Akranes með fósturfor-
eldrum sínum, Elísabetu Hreggviðs-
dóttur og Elíasi Borgarssyni, en
Elías var móðurbróður hans. Hann
fór mjög ungur í fóstur til þeirra
því móðir hans lést þegar hann var
aðeins rúmlega tveggja ára. Fóstur-
foreldrarnir bjuggu þá á Tyrðil-
smýri á Snæfjallaströnd en fluttu
þaðan 1945 og settust að hér á
Akranesi. Þau bjuggu fyrsta árið
að Birnhöfða hér í Innri-Akranes-
hreppi en fluttu svo að Skagabraut
6, eða Bergi eins og það hús hét.
Þar átti Silli svo heima öll sín
bernsku- og unglingsár, enda við
staðinn kenndur. Hann ólst upp við
þann kost sem þá var algengur á
venjulegum heimilum. Húsið var lít-
ið og ekki mikið um þægindi þau
sem nú tíðkast, en hann,hafði þar
gott atlæti og leið þar vel. Hann fór
ungur að vinna eins og tíðkaðist á
þeim árum, og vann m.a. lengi í
Alþýðubrauðgerðinni og víðar.
Hann nam húsgagnasmíði hjá
Benedikt Hermannssyni húsgagna-
smíðameistara, sem rak þá verk-
stæði í kjallara húss síns að Still-
holti 10.
Hann kynntist því smíðinni á
þeim tíma þegar ekki var krafist
eins mikils vélakosts og nú, og hús-
næði við slíka iðn þrengri. Hann
vann eftir það alla ævi við iðn sína
eins og hún hefur þróast á þessum
tíma. Frá því að hún skapaði mörg-
um mikla atvinnu og til þess sem
hún er í dag, þverrandi starfsgrein.
Mest af sinni starfsævi, eða í 33
ár, hefur hann starfað hjá Trésmiðj-
unni Akri hf., en þar hóf hann störf
snemma árs 1961 og hefur starfað
með okkur óslitið síðan. Mest við
alhliða smíðar en einnig í mörg ár
sem afgreiðslumaður í verslun. Þar
unnu með honum mörg ungmenni,
sem voru að stíga sín fyrstu skref
í atvinnulífinu. Hann átti gott með
að umgangast þau og minnast þau
þess ætíð síðan.
Silli hafði óslökkvandi áhuga á
öllu sem var að gerast í þjóðlífinu.
Hann tók virkan þátt í bæjarmálum,
var í framboði til bæjarstjórnar og
sat lengi í byggingarnefnd. Hann
hefur einnig verið slökkviliðsstjóri
hér í bæ í mörg ár. Allt þetta hefur
honum farnast farsællega úr hendi.
Lionshreyfingin hefur einnig notið
krafta hans í mörg ár. Þrátt fyrir
að öll þessi fólagsstörf hafi fangað
hug hans, held ég að hann hafi
haft mikinn áhuga á því sem var
að gerast í sveitum landsins. Honum
var tíðrætt um fæðingarsveit sína,
sem nú er óðum að leggjast í eyði,
og það mannlíf sem þar var. Hann
komst líka í beina snertingu við
sveitastörfin, þegar hann heimsótti
bræður sína, sem báðir búa í Þing-
vallasveit, Ragnar á Brúsastöðum
og Jóhann í Mjóanesi. Þar fékk
hann útrás fyrir hina miklu starfs-
gleði sína, stundum svo að aðgæslu
þurfti við vegna sjúkdóms þess er