Morgunblaðið - 06.09.1994, Blaðsíða 40

40 ÞRIÐJUDAGUR 6. SEPTEMBER 1994
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
r
r si&cubtK. xkípH'( \
Sit ppfcu haJLanum. )
Grettir
SncJtt íyoi þefr*
þv
Ljóska
Smáfólk
Þú ættir að skrifa um eitthvað
ánægjulegt.
UJRITE S0METHIN6 THAT
YOU KNOIU U/ILL MAKE
EVERYONE HAPPY..

Skrifaðu eitthvað sem þú veist
að gerir alla ánægða...
The cat left
the room.
Kötturinn fór út úr herberginu.
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1103 Reylg'avík • Sími 691100 • Símbréf 691329
Osönn ummæli
um Búðakirkju
Frá Þráni Bjarnasyni:
LAUGARDAGSMORGUNINN 27.
ágúst sl. heyrði ég pistil í útvarpinu
þar sem kona var að gagnrýna þjón-
ustuleysi við ferðamenn vítt og
breitt um landið. Kom hún víða við.
Ég verð að viðurkenna að sumt af
þessum aðfinnslum hennar áttu við
rök að styðjast en annað túlkað frá
einni hlið málsins
og þá ekki
ígrundaðir til
hlítar állir mála-
vextir.
Mest snerist
þessi gagnrýni
um þörf ferða-
manna um þjón-
ustu á hinum
ýmsu sviðum og
opnunartíma
sölubúða og
stofnana sem
ferðalangar hafa
hug á að sjá þeg-
ar þeim þóknast
að bera þar að garði.
Meðal þeirra staða sem konan
sá ástæðu til að gagnrýna voru
Búðir á Snæfellsnesi. Þar fannst
mér ekki tekið á málum af sann-
girni því að ég held að það sé nú
almannarómur þeirra sem þar koma
að vel sé að málum staðið og að
umgengni og aðbúnaður á staðnum
sé til fýrirmyndar.
Það sem þó fær mig sérstaklega
til að gera athugasemdir við þennan
pistil konunnar eru ummæli hennar
um Búðakirkju. Þar hafði hún í
frammi sleggjudóma sem ekki áttu
við rök að styðjast. Hún fullyrti að
kirkjan væri alltaf lokuð.
Þetta mál er mér vel kunnugt
og skylt þar sem við hjónin höfum
haft umsjón með Búðakirkju frá
því að hún var endurreist á árunum
1984-1986. Það hefir aldrei hvarfl-
að að mér að til mála kæmi að
hafa kiijuna opna hverjum sem þar
vill fara inn án nokkurs eftirlits.
Að Búðum kemur mikill fjöldi fólks
að sumrinu og af fenginni reynslu
er það álit okkar að eftirlitslaus
aðgangur að kirkjunni myndi valda
skemmdum á henni og munum
hennar. Ég fyllyrði að útlit og um-
gengni í kirkjunni væri ekki svo
góð sem raun ber vitni ef hlustað
væri á kröfur pistlahöfundar og
annarra um eftirlitslausan umgang
um kirkjuna. Ég
vil spyija þessa
aðila hver eigi að
bera kostnað sem
hlytist af því að
hafa mann að
staðaldri í kirkj-
unni til þess að
opna hana fýrir
ferðamönnum.
Fámennur söfn-
uður getur það
ekki og ég kem
ekki auga á þann
aðila sem tilbúinn
væri til þess að
taka þann kostn-
að á sig.
Það hafa verið gefin út kort af
kirkjunni sem boðin hafa verið til
sölu þeim sem komið hafa í kirkju-
an. Ékki verður þó sagt að þetta
gefi vonir um teljandi tekjur fyrir
kirkjuna. Of margir hrista höfuð
neitandi þegar þeim eru boðin kort-
in.
Sá háttur hefir verið hafður á
að kona mín hefir verið flesta laug-
ardaga og sunnudaga í kirkjunni
til þess að sýna ferðafólki hana.
Auk þess, hefír öllum beiðnum verið
sinnt um að opna kirkjuna ef leitað
hefír verið til okkar í því efni, hve-
nær sem er vikunanr. Það hefir sem
sagt aldrei verið neitað um þá fyrir-
greiðslu. Ég vísa því alveg á bug
þeirri staðleysu að Búðakirkja sé
alltaf lokuð, enda er sú raunin að
árlega skrá sig um eitt þúsund
manns í gestabók kirkjunnar.
ÞRÁINN BJARNASON,
Hlíðarholti,
Snæfellsnesi.
A ríkið að stunda
skemmtanahald?
Frá Ólafí Haukssyni:
ÞAÐ er í hæsta máta óeðlilegt,
að þegar fólk kemur sér þægilega
fyrir í Háskólabíói til_ að hlusta á
Sinfóníuhljómsveit íslands, þá
skuli það kosta almenning tæpar
5.700 kr. á hvern einstakling í
salnum.
Tónleikagesturinn borgar rúm-
ar 1.000 kr. fyrir ánægjulega
kvöldstund, en allir hinir, sem ekki
koma, safna í sjóð (ríkissjóð) þeim
5.700 krónum sem upp á vantar.
Fólk sækir sinfóníutónleika til
að skemmta sér. Engin ástæða er
til þess að ríkið (við) greiðum
kostnaðinn við þessa skemmtun.
Síst af öllu er ástæða til þess á
tímum þegar ríkissjóður er með
10 milljarða króna halla.
Þeir sem áhuga hafa á að
skemmta sér íneð því að fara á
sinfóníutónleika eiga að borga fyr-
ir það sjálfir. Ekkert réttlætir þátt-
töku ríkisins í slíku tónleikahaldi,
ekki frekar en að ríkið styðji við
annað skemmtanahald.
Sígildum tónlistarflutningi á ís-
landi er engin hætta búin þótt rík-
ið hætti að reka sinfóníuhljóm-
sveit. Nú þegar er mjög fjölskrúð-
ugt tónlistarlíf hér á landi, sem
ríkið tekur engan þátt í að styðja.
Ef sinfónískt tónleikahald leggst
af (sem ég efa stórlega) við það
að ríkið hætti stuðningi sínum, þá
er annaðhvort ekki nægilegur
áhugi einstaklinganna á því að