Morgunblaðið - 11.11.1994, Page 31
MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 11. NÓVEMBER 1994 31
báðir sannfærðir um að við myndum
eiga eftir að eiga saman góðar
stundir í fjarlægu landi. Afi lagði
af stað næstu nótt í enn_ lengra
ferðalag, á enn betri stað. Eg verð
því að sætta mig við að við eigum
ekki eftir að njóta samverunnar
eins og til stóð. Hins vegar er ég
viss um að hann mun áfram fylgj-
ast með ferðum mínum og líta eftir
nafna sínum.
Afi var sérstakur maður, ákaf-
lega nægjusamur og vildi láta sem
minnst fyrir sér hafa. Hann var
mjög vanafastur og stóð fast á sínu.
Til dæmis missti hann aldrei af
fréttum eða fréttatengdu efni í sjón-
varpi og mér lærðist það snemma
að lítið þýddi að ræða við afa um
pólitík. Þar hafði hann sínar
ákveðnu skoðanir sem ekkert fékk
haggað. Afi þreyttist aldrei á að
vera með barnabörnunum og marg-
ir dagar hans fóru í að flytja okkur
milli staða, á æfingar, í skólann,
eða bara hvert sem var — svo fram-
arlega sem hann missti ekki af
fréttunum.
Ég veit að nú situr nafni hjá elsku
Heiðu ömmu, ánægður, því þau eru
sameinuð á ný á góðum stað. Við
sem eftir sitjum verðum að njóta
minninganna um allar góðu stund-
irnar og vera þakklát fyrir þær.
Ég sendi öllu mínu fólki kveðju
og þykir leitt að geta ekki fylgt afa
til grafar.
Kristján Georg Jósteinsson.
Kveðja frá samstarfsfólki
Fréttimar af andláti þínu fengum
við föstudaginn 4. nóvember ’94.
Þetta kom okkur mjög á óvart, því
þú hafðir daginn áður setið með
okkur í kaffí og rætt við okkur um
landsins gagn og nauðsynjar eins
og þú varst vanur. Við vissum að
þú hefðir gengist undir læknisskoð-
anir undanfarið en engum datt í hug
að svo skjótt skipuðust veður í lofti.
Kristján var einn af þessum
mönnum sem hægt var að ganga
út frá sem vísum í öllu samstarfi.
Það vakti athygli okkar sem hófum
störf hjá Þýsk-íslenzka hf., hvað
hann var alltaf viðbúinn og vakandi
yfir því sem þurfti að sinna. Hann
mætti lengst af á undan okkur hin-
um og sá um að allt væri á sínum
stað og til reiðu svo hægt væri að
opna fyrirtækið og menn gætu
gengið beint að sínum störfum.
Þetta nýttu menn sér og mættu vel
fyrir opnun til að fá kaffi sem Krist-
ján hafði lagað og til að geta sest
niður litla stund og rætt málin áður
en hin venjulegu störf tóku við.
Þeir fundir gengu gjarnan út á það
að fara yfir síðustu atburði í pólitík-
inni og önnur helstu mál sem voru
efst á baugi þá stundina. Það vakti
athygli okkar sem . störfuðum með
Kristjáni, hvað hann hafði ferskar
og frumlegar skoðanir á mönnum
og málefnum líðandi stundar og oft
var stutt í kímnigáfuna hjá honum.
Hann átti sitt fasta sæti í kaffi-
stofunni. Það var stundum tilefni til
nokkurs spaugs á meðal okkar félag-
anna ef að gest bar að garði og
hann settist í sætið hans Kristjáns.
Úr þessu urðu þó aldrei nein stór-
mál, því Kristján, þótt vanafastur
væri, tók þessu alltaf með hógværri
kímni og yfirvegun. Daginn sem við
fréttum af óvæntu andláti hans varð
okkur því einkennilega innanbijósts
þegar við settumst við borðið þar
sem hann var vanur að sitja. Ein-
hveijum varð að orði að spyija hver
myndi nú taka við sætinu hans Krist-
jáns. Heldur lítið varð úr svörum við
þessari spurningu, því það var nokk-
uð ljóst að enginn mundi taka sæti
hans eða koma í hans stað.
Okkur starfsfélögunum er efst í
huga á þessari stundi virðing fyrir
■ minningu hans sem heilsteypts
manns. Manns sem ekki lét dægur-
þras eða vandamál augnabliksins
koma sér úr jafnvægi, heldur tókst
á við það sem að höndum bar með
yfirvegun og rósemi og lauk við þau
verkefni sem hann tók sér fyrir
hendur.
Fjölskyldu hans vottum við okkar
innilegustu samúð.
Kveðja,
Starfsfólk Þýzk-íslenzka hf.
MINIMINGAR
ELSA MARIA
HERTERVIG
+ Elsa María
Hertervig var
fædd á Siglufirði
hinn 9. desember
1927. Hún andaðist
á heimili sínu í
Keflavík hinn 28.
október síðastlið-
inn. Hún var dóttir
hjónanna Ola J.
Hertervig, bakara-
meistara, f.1899, d.
1977, og Línu G.
Hertervig, f. 1897,
d.1984. Önnur börn
þeirra hjónanna
eru Anna Lára
Hertervig, kaupkona, f. 1923,
búsett á Siglufirði, Bryndís
Hertervig, húsmóðir, f. 1926,
búsett í Svíþjóð, Inga Dóra
Hertervig, húsmóðir, f. 1930,
búsett i Reykjavík, og Óli Há-
kon Hertervig, arkitekt, f.
1932, búsettur í Reykjavík.
Elsa giftist Kjartani Jónssyni
lyfjafræðingi 29.9. 1951. Þau
eignuðust þrjú börn, Sverri,
Línu og Theódór. Sverrir er
skipstjóri, f. 1953. Sambýlis-
kona hans er Guðríður Hans-
dóttir, f. 1958. Hann á tvö börn
með fyrrverandi eiginkonu,
Elsu Maríu, f. 1978, og Arnar,
f. 1982. Lína er eldvarnareftir-
Iitsmaður, f. 1955. Hún á tvö
börn, Theódór, f. 1986, og Töru
Maríu, f. 1990. Theódór er
brunavörður, f. 1960. Hann er
kvæntur Guðnýju
Aðálsteinsdóttur, f.
1967. Dóttir þeirra
er Birta Ósk, f.
1993. Þá ólu þau
Elsa og Kjartan
upp son Kjartans
frá fyrra hjóna-
bandi, Ólaf Hrafn,
tæknifræðing, f.
1945, en móðir hans
hafði látist frá hon-
um barnungum.
Ólafur Hrafn er
kvæntur Kristínu
Nikolaidóttur, f.
1947. Þau eiga fjög-
ur börn, Sigríði Sólveigu, f.
1967, en sambýlismaður hennar
er Stefán Stefánsson og eiga
þau dótturina Sylvíu Kristínu,
f. 1993, Kjartan, f. 1973, Berg-
lindi Sölku, f. 1977, og Hrafn
Nikolai, f. 1979.
Elsa ólst upp á Siglufirði, þar
til hún fór til Ósló árið 1947 til
náms í fæðingar- og ungbarna-
fræði. Hún lauk síðan námi í
Ljósmæðraskóla íslands hinn
30.9. 1949. Starfaði hún sem
ljósmóðir við fæðingardeild
Landspítalans 1949-1953. Hún
starfaði á sjúkrahúsinu í Kefla-
vík frá 1962-1973, á fæðingar-
deild Sólvangs í Hafnarfirði frá
1973-1976 og við hjúkrun á Elli-
og hjúkrunarheimilinu Sól-
vangi í Hafnarfirði frá 1976,
þar til skömmu fyrir andlát sitt.
Líf getur af sér líf. Orka skapar orku.
Til að verða rikur þarf að leggja sjálfan sig
í sölumar.
(S.B.)
Elsa var rík kona, rík af kær-
leika, hlýju og umhyggju.
Þessir eðliskostir komu glöggt
fram gagnvart skjólstæðingum
hennar og samstarfsfólki á Sól-
vangi.
Ung að árum lærði Elsa til ljós-
móður og öðlaðist þannig eitt falleg-
asta starfsheiti sem íslensk tunga á.
Mörg eru ljós heimsins, en þau
ljós, sem Elsa annaðist af mikilli
alúð á sínum starfsferli, voru ljósið
sem kviknar og fæðist og ljósið sem
slokknar og deyr. Ungbarnið og
öldungurinn eru bæði háð umhverfi
sínu og eiga allt undir umhyggju
þess sem um þá annast. Þetta vissi
Elsa af því að henni var eðlilegast
að hafa tilfinningu fyrir þörfum
annarra.
Hún gerði miklar kröfur til sjálfr-
ar sín og ætlaðist líka til þess að
aðrir gerðu slíkt hið sama. Það
særði hana ef skjólstæðingum
hennar var ekki sýnd nægjanleg
umhyggja og virðing.
Elsa hóf störf á fæðingardeild
Sólvangs árið 1973 og vann þar til
ársins 1976 en þá var fæðingar-
deildinni lokað. Éftir það starfaði
hún sem ljósmóðir við hjúkrun aldr-
aðra á stofnuninni, þangað til hún
veiktist.
Trúmennska Elsu gagnvart Sól-
vangi var einstök. Hún var ætíð
reiðubúin að hlaupa í skarðið, allan
ársins hring, ef vantaði á vakt þrátt
fyrir það að hún byggi í Keflavík.
Gestrisni og höfðingsskapur voru
henni í blóð borin. Þess nutu bæði
samstarfsmenn og heimilisfólk.
Hún lét sig ekki muna um það eitt
sinn að bjóða öllu því heimilisfólki,
sem treysti sér til, heim til sín í
kaffi að aflokinni sumarferð. Þann-
ig var Elsa, ávallt veitandinn, enda
alin upp í slíku.
Elsa var listamaður, sem olíu-
og vatnslitamyndir hennar bera
glöggt vitni. Hún var lítið fyrir að
sýna verk sín vegna hógværðar
sinnar. Þó gladdist hún einlæglega
þegar aðrir sýndu þeim áhuga.
Þegar Sólvangur eignaðist sum-
arhús gaf hún fallegar myndir til
að prúða veggi þess.
Þegar Elsu varð ljóst að hveiju
stefndi boðaði hún vini sína til sín
og leysti þá út með gjöfum, falleg-
um myndum. Ógleymanleg stund
öllum þeim sem hlut áttu að máli.
Það ríkir sorg og söknuður á
Sólvangi. Mikilhæf kona, góður fé-
lagi og starfsmaður hefur kvatt.
Eftir stendur þakklæti fyrir áratuga
vináttu og samstarf.
Fjölskyldunni allri sendum við
innilegar samúðarkveðjur.
Blessuð veri minning Elsu Maríu
Hertervig.
Erla M. Helgadóttir,
Sigþiniður Ingimundardóttir.
AÐ ÓSK Elsu Maríu Herteivig fór
útför hennar fram í kyrrþey.
Kynni mín af Elsu hófust þegar
ég kvæntist systur hennar, Ingu
Dóru Hertervig. Að leiðarlokum
langar mig að kveðja mágkonu
mína með nokkrum orðum og þakka
samveruna þau 44 ár, sem við
þekktumst.
Alúðlegt viðmót og hjartahlýja
einkenndu Elsu. Hún var einstak-
lega gestrisin. Átti hún ekki langt
að sækja gestrisnina, því að heimili
foreldra hennar, Línu og Óla Hert-
ervig, var alþekkt rausnarheimili.
Öllum leið vel í návist Elsu. Hún
var með afbrigðum ósérhlífin og
hjálpfús. Fór enginn bónleiður til
búðar, sem leitaði til hennar.
Það var því ekki að ástæðulausu,
að Elsa valdi sér ljósmóðurstörf og
hjúkrunarstörf að ævistarfi. Henni
var í blóð borin rík þörf til þess að
hjálpa öðrum og láta gott af sér
leiða. Með þessa þörf í huga var
starfsvettvangurinn sá rétti. Eru
þær margar mæðurnar, sem minn-
ast hennar með þakklæti fyrir að-
stoð hennar. Þá var hún ekki síður
vel látin hjá því fólki sem hún ann-
aðist á Sólvangi.
Þrátt fyrir annasöm störf, bæði
innan og utan heimilis, gaf Elsa sér
nokkurn tíma til þess að sinna
áhugamálum sínum, sérstaklega
eftir að börnin uxu úr grasi. Hún
var m.a. mjög hneigð fýrir handa-
vinnu. Seinni árin stundaði hún frí-
stundamálun og sótti námskeið í
málaralist. Var auðsætt, að hún
hafði hæfileika á því sviði.
Elsa var glaðlynd kona að eðlis-
fari og var hrókur alls fagnaðar í
hópi ættingja og vina.
Fyrir nokkrum mánuðum greind-
+
Faðir okkar,
VÍGLUNDUR JÓNSSON
fyrrverandi útgerðarmaður
og heiðursborgari
Ólafsvíkurkaupstaðar,
Lindarholti 7,
Ólafsvík,
lést í St. Fransiskuspítalanum í Stykkis-
hólmi miðvikudaginn 9. nóvember.
Fyrir hönd tengdabarna, barnabarna
og barnabarnabarna.
Úlfar Víglundsson,
'Guðrún Víglundsdóttir,
Ragnheiður Víglundsdóttir.
Eiginkona mín og móðir okkar,
SVAFA JÓHANNSDÓTTIR,
Svínafelli,
Öræfum,
sem lést 6. nóvember á dvalarheimilinu Skjólgarði, Höfn, verður
jarðsungin frá Hofskirkju laugardaginn 12. nóvember kl. 14.00.
MagnúsÁ. Lárusson,
dætur og aðrir aðstandendur.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við and-
lát og útför móður okkar, stjúpmóður,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
MARÍU REBEKKU
SIGURÐARDÓTTUR
frá Bæjum
á Snæfjallaströnd.
Ingibjörg María Gunnarsdóttir, Gunnar Jónsson,
J.óna Kristín Gunnarsdóttir Justesen, Jörgen Justesen,
Asgeir Erling Gunnarsson, Lilja Guðrún Steinsdóttir,
Aðalheiður Gunnarsdóttir, Stefán Þórarinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
ist Elsa með krabbamein. Við rann-
sókn kom í Ijós, að það var ólækn-
andi, én Elsa tók þessu með hug-
prýði og æðruleysi, var jafn glað-
lynd og áður og kvartaði ekki. Þótt
vitað væri að hverju stefndi kom lát
hennar þó á óvart, því að fótavist
hafði hún til hinsta dags. Hinir
nánustu gerðu sér því ekki fulla
grein fyrir því, hversu langt hún
var leidd.
Sár harmur er nú kveðinn að fjöl-
skyldu hennar, eiginmanni, börn-
um, barnabörnum og barnabarna-
barni, en lítil ömmubörn og
langömmubarn njóta nú ekki lengur
ástar hennar og umhyggju.
Yfir minningunni um Elsu hvílir
birta, sem vonandi megnar að draga
eitthvað úr söknuðinum vegna frá-
falls hennar.
Agnar Gústafsson.
pottur
Fálkaus
Vikutilb0^
prósenta
ifmaelisafsláttur á:
Bakpokuin,
svefnpoku111'
san»avélnm
og
rafmagnshond-
verkfsrum
90kRN
Þekking Reynsla Þjónusta
FÁLKINN
SUÐURLANDSBRAUT 8 • 108 REYKJAVÍK
SlMI: 91-81 46 70 • FAX: 91-81 38 82
QRKIN 1008-91-8 C