Morgunblaðið - 11.11.1994, Qupperneq 32

Morgunblaðið - 11.11.1994, Qupperneq 32
32 FÖSTUDAGUR 11. NÓVEMBER 1994 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ GUNNAR GÍSLASON + Gunnar Gíslason fæddist á Njáls- götu 30 í Reykjavík 28. nóvember 1916. Hann lést í Land- spítalanum aðfara- nótt 2. nóvember síðastliðinn. For- eldrar hans voru Guðlaug Elheiður Magnúsdóttir, f. 17. apríl 1892 í Hólm- fastskoti í Innri- Njarðvíkum, d. 12.7. 1970, og Gísli Gísla- son, f. 5. febrúar 1892 að Valdastöð- um í Kjós, d. 17.12.1973. Systk- ini Gunnars voru Sigríður Mar- grét, húsmóðir, f. 1915; Aðal- steinn Theódór; sjómaður, f. 1918, og Petra Osk Gísladóttir, húsmóðir, f. 1927. Hinn 30. júni 1945 kvæntist Gunnar eftirlif- andi konu sinni, Kristínu Elísa- bet Benediktsdóttur Waage, f. 11. ágúst 1920, dóttir Benedikts G. Waage kaupmanns og Elísa- betar Einarsdóttur söngkonu. Þau eignuðust tvö börn, Helgu Erlu, f. 1947, og Benedikt Ein- ar, f. 1953. Helga er gift Ólafi Inga Friðrikssyni og eiga þau MIG langar með fáum orðum að minnast pabba míns, sem svo skyndilega var kallaður frá okkur. Það var í fyrri viku, sem pabbi og mamma komu frá Spáni, þar sem þau höfðu átt góðar þrjár vikur saman. Þegar ég sótti þau rétti hann mér poka með þeim orðum, að líklega yrði þetta síðasta dótið sem hann gæfi mér. í pokanum var járnbrautarlest, útskorin og fallega máluð. Fyrir tæpum 30 árum gaf hann mér líka jámbraut- arlest knúna rafhlöðum. Litur þeirra var sá sami. Já, þetta verð- ur síðasta dótið. tvö börn, Gunnar Friðrik, sambýlis- kona hans er Gréta Björg Ólafsdóttir, og Guðrúnu. Bene- dikt Einar er kvæntur Erlu Magnúsdóttur og eiga þau þrjár dæt- ur, Kristínu Erlu, Huldu Björk og Berglindi Stellu. Gunnar nam járn- smíði hjá Páli Magnússyni í Reykjavík 1933-37. Hann tók vélstjórapróf 1940, var vélstjóri á ísafold 1940-41 og skipum Eimskipafélags íslands 1941-46. Starfaði hjá Hrönn hf. í Reykjavík 1947-56, á vélaverkstæði Borgarsjóðs 1956-60 og hjá Heklu hf. Reykjavík 1960-68. Hjá Stál- smiðjunni var hann 1968-83 en á þeirra vegum starfaði hann í Álverinu í Straumsvík í 12 ár. Hjá Héðni Járnsteyp- unni vann hann 1983-88 en þá hætti hann störfum. Útför Gunnars fer fram frá Dóm- kirkjunni I dag. Það vermir að minnast þeirra góðu stunda, sem við áttum sam- an, en þær voru ófáar, sérstaklega þegar ég var yngri. Eftir að ég eignaðist mína eigin fjölskyldu, fækkaði þeim stundum. Þó hitt- umst við eða töluðumst við oft og nánast daglega. Við vorum sam- rýndir og áttum mikið hvor í öðr- um. Okkur varð sjaldan sundur- orða og alltaf komumst við að sam- komulagi. Þegar ég var yngri eyddum við laugardögum ávallt saman. Þetta voru heilagir dagar. Við fórum þá í ökuferð um bæinn, þó aðallega niður á höfn, þar sem við skoðuðum skipin og fengum okkur kaffisopa í Kaffivagninum. Skipin voru áhugamál hans, þar sem hann hafði verið til sjós í mörg ár. Pabbi minn var vélstjóri m.a. á skipum Eimskipafélagsins, síðutogurum og sigldi m.a. í seinna stríðinu. Hann hóf störf í landi nokkrum árum eftir að ég fæddist. Hann starfaði þá m.a. hjá Vélamiðstöð Reykjavíkurborgar, hjá Heklu hf., Stálsmiðjunni og síðustu starfsárin hjá Héðni og Járnsteypunni. Pabbi minn var einstakur mað- ur. Hann var hjálpsamur, sérstak- lega þolinmóður og hafði gott skap. Hann skipti ekki skapi, þó eitthvað gengi á. Alltaf tókst honum að gera gott úr öllu. Hann var alltaf tilbúinn til hjálp- ar. Það var sama hvað hann var beðinn um, hann kunni ekki að segja nei. Nei var orð sem ekki var til í hans orðaforða. Hann var trúr og tryggur vinum sínum. Hann lifði fyrir fjölskyldu sína, sem lýsir því best, að allt vildi hann gera fyrir okkur börnin sín og barnabörnin. Gjafmildi hans á góð- mennsku, tíma eða veraldleg gæði var ekki háð takmörkunum. Hann var vinnusamur, stundvís, alltaf mættur fyrir tímann. Hann átti ekki mörg áhugamál og þó, hann las talsvert, stundaði ljós- myndun um tíma, en helst held ég að hans áhugamál hafi verið við fjölskyldan og svo starfið. Við ferðuðumst svolítið þegar ég var yngri. Þá var yfirleitt gist í tjaldi. Mamma og systir með. Stundum amma Elísabet. Það gekk á ýmsu og þau skipti sem ég man eftir þá endaði þetta yfirleitt með ósköpum. Okkur rigndi niður, tjaldið nánast fauk eða það fylltist af mýflugum. En það var gaman. Fyrir einu og hálfu ári, þegar yngsta bamabarnið hans Berglind Stella veiktist af hvítblæði, tók hann það ákaflega nærri sér. Hann var sífellt að bjóða fram aðstoð sína og hans hjálp og styrkur var mikill. Við vitum að hann heldur + Systir okkar og frænka, ANNA RAGNHEIÐUR SVEINSDÓTTIR, elli- og hjúkrunarheimilinu Grund, verður jarðsungin frá Fossvogskirkju mánudaginn 14. nóvember kl. 13.30. Þorgerður Sveinsdóttir, Sigurður Sveinsson, Hallsteinn Sveinsson og aðrir ættingjar. t Innilegar þakkir fyrir samúð og vinarhug við andlát og útför föður okkar, tengdaföður, afa og langafa, BENEDIKTS J. ÓLAFSSONAR málarameistara, Akureyri. Ólafur Benediktsson, Sigurveig Einarsdóttir, Guðrún Benediktsdóttir, Stefán Arnþórsson, Stefán Benediktsson, Áslaug Garibaldadóttir, Sigtryggur Benediktsson, Brynja Guðjónsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. legstcínar Varanleg minníng BAUTASTEINN IBrautarholti 3. 105 Reykjavík Sími: 91-621393 Skilafrest- ur vegna minningar greina Eigi minningargrein að birt- ast á útfarardegi (eða í sunnu- dagsblaði ef útför er á mánu- degi), er skilafrestur sem hér segir: í sunnudags- og þriðju- dagsblað þarf grein að berast fyrir hádegi á föstudag. í miðvikudags-, fimmtudags-, föstudags- og laugardagsblað þarf greinin að berast fyrir hádegi tveimur virkum dög- um fyrir birtingardag. Erfidrykkjur x\^G^'o ESJA HÓTEL ESJA Stmi 689509 áfram að hjálpa okkur, þar sem hann er nú hjá foreldrum sínum ömmu Laugu og afa Gísla. Berglind Stella sendir afa sínum góðar kveðjur og þakkar honum allt. Að lokum vil ég þakka þér allt. Það var yndislegt að eiga þig að og sem pabba. Kveðja. Þinn sonur, Benedikt. Kallið kom og bar brátt að. Og þið mamma voruð rétt ný- komin úr fríi. Það er stundum erfitt að skilja. Það er margt sem líður í gegn- um huga manns við þessar að- stæður og maður staldrar við á ansi mörgum stöðum, þegar ég var lítil og var að fylgja þér til skips og vinka bless, og oft var sjórinn úfinn og það fannst mér ekki gott. Og margar bílferðir voru farnar, sérstaklega suður með sjó. Einnig var tilhlökkun að fara í Háaleitið til Hönnu frænku, oft til að laga bílinn og fá pönnsur. Svona líða minningar um hug- ann og er af mörgu að taka. Stundum sagðirðu okkur frá þegar þú sigldir á stríðsárunum og það var alltaf stutt í glensið og stríðnina hjá þér, en stríðnin var alltaf góð og meinlaus. Margs er að minnast, margt er hér að þakka. Guði sé lof fyrir liðna tíð. Margs er að minnast, margs er að sakna. Guð þerri tregatárin strið. Far þú i friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi, hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. (V. Briem.) Guð styrki mömmu í sorg sinni. Elsku pabbi og afi, við þökkum þér fyrir samfylgdina. Guð blessi þig. Helga, Óli, Guðrún og Gunnar Friðrik. Þegar við fréttum að Gunnar væri dáinn, skutu gamlar minning- ar upp kollinum. „Heitir þú Klistín?" „Nei, ég heiti Klistín!“ Gunnar, berfættur með uppbrett- ar buxnaskálmar, vaðandi út í á til að bera okkur í land af því að bíll- inn hans pabba var fastur. Eða þegar fjölskyldan ákvað í löngu verkfalli og bensínkorti að taka áhættuna af að sýna erlendum gestum Þingvelli en strandaði á bakaleiðinni, þá kom Gunnar á síð- ustu bensíndropunum sínum til að draga okkur til Reykjavíkur. Það var alltaf notalegt að heim- sækja Stínu og Gunnar, og hann var alltaf boðinn og búinn að hjálpa þegar á reyndi. Við eigum eftir að sakna Gunn- ars og við sendum Stínu, Helgu, Benna og fjölskyldum innilegustu samúðarkveðjur okkar. Kristín og Elísabet. INGIBJÖRG K. KRISTINSDÓTTIR + Ingibjörg K. Kristinsdóttir fæddist á Skarði á Skarðs- strönd 7. desember 1924. Hún lést á heimili sinu á Skarði 29. október síðastliðinn og fór út- för hennar fram frá Skarðs- kirkju 5. nóvember. ÞEGAR undirritaður minnist fyrstu kynna við Ingibjörgu Kristinsdóttur heima á Skarði á Skarðsströnd um Jónsmessuleytið 1942, eða fyrir rúmri hálfri öld, þá var hún jafn þrungin lífsfyllingu, lífsgleði og lífs- orku og þegar hann kom síðast að Skarði fyrir einu ári. Inga var stór- kostleg, magnaður persónuleiki og svo lifandi, að erfitt er að láta sér skiljast fyllilega að hún sé horfin. Þrátt fyrir veikindi og erfiðleika finnst manni að hún hafi ekkert breyst í öll þessi ár. Hún ólst upp á fornfrægu höfuð- bóli, sem hefur þá sérstöðu að hafa verið setið af sömu ætt í þúsund ár, jafnvel allt frá landnámi. Saga Skarðs er saga íslands. Ingibjörg vissi þetta og lifði þetta sjálf og allir hennar nánustu, foreldrar og föðurforeldrar og móðurafi bjuggu í sama heimi. Gestrisni, velvilji og greiðasemi einkenndu æskuheimili Ingibjargar og hún tók allt þetta í arf, ásamt óbilandi ættrækni. Hún lýsir sér best sjálf í viðtali í Morgun- blaðinu 11. september sl.: „Hér á Skarði hef ég lifað allt það sem einhveiju skiptir í lífinu. Hér er ég fædd, skírð og fermd. Hér gifti ég mig og eignaðist börnin mín. Ég held að ég yndi hvergi nema hér. Ég vildi óska að ég gæti verið hér þar til yfir lýkur og fengi svo látin að hvíla í Skarðskirkjugarði hjá H Styrktarfélag krabbameinssJúkra barna Minningarkort Styrktarfélags Krabbameinssjúkra barna fásthjá félaginu í síma 676020. Ennfremur í Garðsapóteki og Reykjavikurapóteki. forfeðrum mínum sem hér hafa setið mann fram af manni, ég er 25. ættliður frá Húnboga Þorgils- syni, bróður Ara fróða. — Ég vona að Guð gefi það að Skarð fari aldrei úr ættinni." Hún giftist Jóni Jónssyni af breiðfirskum ættum og eignuðust þau tvö börn. Annað, stúlka, lést í fæðingu. Kristinn sonur þeirra býr nú á Skarði I, ásamt eiginkonu sinni Þórunni Hilmarsdóttur og eiga þau þijú börn. Guðborg systir Ingibjarg- ar er látin fyrir mörgum árum, en Boga Kristín býr á Skarði II í ekkju- dómi og sonur hennar í Manheim- um, Ólafur Eggertsson. Skarð er mikil jörð. Undir Skarð heyra 60 eyjar á Breiðafirði, ágæt höfn, Skarðsstöð og víðlendi til landsins. Til að nytja jörðina gögn og gæði, þarf mikinn dugnað og skipulagsgáfu. Nú á dögum þegar þrengt er að öllu frumkvæði í land- búnaði, eru það ekki náttúrlegar orsakir sem hamla landbúnaði, heldur forsjárhyggja þykkskinn- aðra og fremur skillítilla kontórista í félags- og ríkisgeiranum sem virð- ast á góðri leið með að eyðileggja íslenskan landbúnað. Ingibjörg átti í höggi við þau ótútlegu persónu- lausu öfl síðustu árin sem hún lifði. Bogi Magnússon móðurafi Ingi- bjargar var mikill hagleiksmaður og smíðaði hljóðfæri og orgel, sem enn er til. Söngur og hljóðfæraslátt- ur var iðkaður á Skarði og Ingi- björg erfði tónheiminn, fyllilega, hún var afbragðs harmóníkuleikari og það var ekki aðeins unun að heyra hana spila á hljóðfæri, ekki síður að sjá hvernig hún gekk inn í og lifði sig inn í heima tónanna, líkast og hún hyrfi í annan heim. Einkenni Ingibjargar var lífs- þorsti, athafnasemi og gleði. Hún lifði fuliu lífi, það var bjart og hlýtt í nærveru hennar og henni var aldrei orðs vant. Hún lifði öll sín ár fullu lífi. Þess vegna eru við- brigðin mikil fyrir alla sem nutu þeirrar gæfu að þekkja hana og enn sárari hljóta viðbrigðin að vera hennar nánustu. En allir vinir Ingi- bjargar skulu hafa í huga að hún fær „meira að starfa Guðs um geim“ og hún er enn meðal vor í því „evig ejes kun det tabte“. Siglaugur Brynleifsson. 1

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.