Morgunblaðið - 28.05.1995, Blaðsíða 5

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 28. MAÍ 1995 B 5
gætu því komið mönnum að mjög
góðum notum hér. Ástralir eru hins
vegar um tuttugu árum á eftir okk-
ur íslendingum í jeppaþróuninni."
Sigurður segist vera búinn að
finna menn sem hafi sýnt þessu
áhuga og sjái markað fyrir þetta í
Ástralíu og jafnvel útfluningsmögu-
leika til Malasíu og annarra Asíu-
ríkja. Sjálfur ekur Sigurður um á
vígalegum Nissan Patrol, sem sker
sig nokkuð úr í umferð Sydney, og
segist vera búinn að breyta honum
eins mikið og ástralskar reglur
leyfa. Nær einungis er hægt að fá
japanska jeppa í Ástralíu þar sem
eini bandaríski framleiðandinn, sem
framleiðir jeppa fyrir vinstri um-
ferð, er Jeep.
„Eg hef setið fundi með yfir-
manni tæknideildar bifreiðaeftirlits-
ins hér en þeir þora mjög lítið að
gera. Raunar hefur hvert fylki fyrir
sig mismunandi reglugerðir og eru
þeir að reyna að samræma þær
núna. Ég hef skrifað þeim bréf
og lagt fram greinárgerð yfir
þær breytingar, sem ég tel
æskilegt að gera og byggi það
að mestu á reglunum að
heiman. Verður þetta allt
tekið fyrir af nefnd í Can-
berra, sem er að yfirfara
málin."
Fjarlægðin erfið
Það erfiðasta við að
búa þetta langt frá
heimahögunum
segir Sigurður
vera þegar ein-
hver nákom-
inn veikist
eða látist.
„Slík tímabil
eru ansi erf-
ið. Manni
finnst maður
hafa misst af,
verið of langt í
burtu og ekki
gert það sem
maður hefði átt að
gera fyrir löngu. Það
getur tekið mikið á.
Það er svo dýrt og
langt að fara að
maður stekkur ekki
bara upp í flugvél og
skýst heim. Ef maður
byggi í Danmörku
gæti maður verið
kominn heim eftir
tvær klukkustundir.
Það er miklu meira
fyrirtæki að fara
heim frá Ástralíu."
Aldís Tryggvadóttir og Vilhjálmur Waage
Erum orðin
of áströlsk
SIGLINGAR báru Vilhjálm
Waage til Ástralíu á áttunda
áratugnum og er hann kom í heim-
sókn til íslands í fyrsta skipti eft-
ir margra ára dvöl erlendis kynnt-
ist hann konu sinni Aldísi a Þjóð-
hátíð. Þau búa nú í Sydney og
starfar Vilhjálmur við leigubif-
reiðpakstur en Aldís rekur lista-
gallerí.
Vilhjálmur flutti frá íslandi árið
1969 og var næstu árin í siglingum
á norskum og síðar sænskum
flutningaskipum. Sigldi hann mik-
ið um Asíuhöf og ákvað á endanum
að flytjast til Ástralíu. Eftir mikla
fyrirhöfn til að fá alla nauðsynlega
pappíra komst hann á endanum
til Ástralíu. Hann var með 500
dollara í vasanum, þekkti ekki
sálu í landinu og talaði varla
ensku. Á skipinu hafði einungis
verið töluð „sjóaraenska" sem ekki
var til margs nýt annars staðar.
„Mér líkaði strax mjög vel í Ástral-
íu og var fyrstu dagana í Melbo-
ume, þar sem ég átti kunningja-
konu. Ég ákvað hins vegar að
reyna fyrir mér í Sydney en tveir
menn sem ég hafði hitt á bar,
annar sjóari og hinn sirkusmaður
frá Brisbane, höfðu lofað að hjálpa
mér. Það fyrsta sem ég gerði er
ég kom til Sydney var að kaupa
Sydney Morning Herald og líta á
smáauglýsingar yfir herbergi til
leigu. Fyrsta herbergið sem ég
leigði var hreinasta hörmung en
ég ákvað samt sem áður að taka
það þar sem leigusalinn var
sænsk kona. Af einhverjum
ástæðum fannst mér traustvekj-
andi að eiga viðskipti við Norð-
urlandabúa," segir Vilhjálm-
ur.
Margvísleg störf
Maður konunnar benti
Vilhjálmi á að fara og
skrá sig atvinnulausan
þannig að hann fengi
bætur en það hafði hon-
um ekki dottið í hug.
Eftir nokkurn tíma fékk
hann vinnu við ræsting-
ar í fyrirtækjum, sem
var ágætlega borguð.
Þá vinnu missti hann
hins vegar eftir að hafa
deilt við yfirmann sinn
ALDÍS, Vilhjálmur og Alex fyrir utan
heimili sitt.
um vinnubrögð. „Eftir þetta fór
ég að vinna með manni sem húsa-
málari en þá vinnu fékk ég með
því að segjast vera þaulvanur því
að mála skip. Hann borgaði mér
hins vegar aldrei en bauð mér
stundum í mat. Að því búnu vann
ég um skeið við að saga timbur
en tók loks leigubílstjórapróf og
hef starfað við akstur síðan.“
Samhliða því sem hann ók leigu-
bíl nam Vilhjálmur leiklist.
Hittust á þjóðhátíð
Um miðjan áttunda áratuginn,
er Vilhjálmur hafði verið erlendis
í sjö ár, ákvað hann að fara heim
til Islands í heimsókn. Þetta var
að sumri til og um verslunar-
mannahelgina ákvað hann að
halda á Þjóðhátíð í Eyjum. Þar
hitti hann Áldísi, sem nýlokið hafði
Verslunarskólanum, og ákveðið að
vinna í fiski í Eyjum á meðan hún
væri að gera upp hug sinn varð-
andi framtíðina. Hún segir að ást-
in hafi dregið hana til Astralíu en
þó ekki strax, þar sem hún varð
að bíða ár eftir öllum nauðsynleg-
um skjölum.
„Mér-líkaði ekki mjög vel í byrj-
un, saknaði fjölskyldunnar, kunn-
ingja og vina. Það bætti þó úr
skák að ég fékk strax vinnu á
samlokubar hjá eldri konu,“ segir
Aldís. Nokkrum mánuðum síðar
fékk hún vinnu hjá fyrirtæki þar
sem henni gafst
kostur á að læra
innrömmun.
„Þetta varð til þess
að ég leiddist út í
það að opna mitt
eigið fyrirtæki og
stofnaði gallerí
ásamt franskri
stúlku og banda-
rískum strák.
Hann er hins vegar
ekki lengur aðili að
rekstrinum. Þetta
er lítið gallerí í
Paddington-hverf-
inu og við höfum
styrkt mikið af
ungum áströlskum
listamönnum, sem
síðar hafa margir
hverjir gert það
gott. Reksturinn er
mjög þægilegur,
við skiptumst á að
vinna í viku og eig-
um svo frí í viku.“
Þau segjast ekki
lengur finna fyrir
heimþrá, það séu helst foreldrarn-
ir sem þau sakni. Þau séu hrein-
lega orðin of áströlsk. „Ég kann
vissulega mun betur að meta ís-
lenska menningu eftir að ég fór í
leiklistina, en samt...,“ segir Vil-
hjálmur og Aldís bætir við að þau
hafi verið of lengi í Ástralíu. „Ef
við hefðum ekki farið heim í heim-
sókn á sínum tíma værum við
eflaust óánægðari en í dag. Kröf-
urnar og viðhorfín breytast hins
vegar eftir því sem maður er hér
lengur. Það mætti kannski orða
það svo að íslandsheimsóknin hafí
læknað okkur af heimþránni. Hér
eigum við núna mjög góða og
nána vini, yfírleitt eru þó vinir
okkar ekki Ástralir heldur útlend-
ingar,“ segir Aldís.
Sonurinn les og skrifar
íslensku
Hún segir að þrátt fyrir það
haldi þau mjög góðu sambandi við
ísland og skrifi og hringi þangað
reglulega. Sonur þeirra, Alex, sem
er sextán ára gamall, les einnig
og skrifar ágæta íslensku jió syo
að hann hafi aldrei búið á Islandi.
„Við ræðum það stundum okkar
á milli að fara heim í sex mánuði
en þá ekki sem ferðamenn. Það
má vel vera að við gerum alvöru
úr því. Það væri líka ágætt fyrir
Alex að kynnast íslensku fólki og
menningu,“ segir Aldís að lokum.
komum saman 65 ættingjar og það
var mikið borðað. í fyrra skiptið sem
ég fór heim var ég í þijár vikur en
nú síðast í tvær vikur.
Ég var ekki alveg viss við hveiju
ég ætti að búast, þegar ég kom fyrst
aftur til íslands. Islendingar hér eru
mjög vinalegir og opnir og það er
auðvelt að eiga samskipti við þá.
Fólkið sem ég hitti á íslandi var einn-
ig mjög vinalegt og vildi allt fyrir
mann gera. Ég held ég geti jafnvel
sagt að stundum sakni ég Islands
vegna fólksins. Þá hafði ég mjög
gaman af öllum snjónum, en mér
fínnst skemmtilegt að fara á skíði.
Veðrið var hins vegar slæmt mestall-
an tímann sem á heimsóknunum stóð
og gátum við því lítið séð af landinu.
Tíminn fór því aðallega í fjölskyldu-
heimsóknir. Það var auðveldara að
koma aftur í annað skiptið en næst
myndi ég vilja sækja ísland heim að
sumarlagi. “
Fjölskylda hans er mjög dreifð um
heiminn. Auk hálfsysturinnar á
Flórída á hann tvær hálfsystur er
búa í New York og Noregi auk einn-
ar alsystur í Ástralíu. Sambandið er
hins vegar ekki alltaf mikið og seg-
ist hann aldrei hafa hitt hálfsystur
sína í Noregi. Eiginkona Magnúsar
er áströlsk og hefur hún töluverðan
áhuga á íslenskum uppruna eigin-
mannsins. Þau eiga einn son og verð-
ur hann fjögurra ára nú í maí. Magn-
ús starfar í byggingariðnaði og rekur
fyrirtækið Magnus Constructions,
sem hann stofnaði fyrir tveimur
árum. Starfsemi fyrirtækisins er að-
allega í Sydney og nágrenni, fyrst
og fremst við byggingu íbúðarhúsa
en einnig skrifstofubygginga.
Hann bjó einnig í borginni Cairns
í Queensland um skeið og í Vestur-
Ástralíu. Aðalástæða þess að hann
flutti til Sydney var að lífskjör þar
eru betri en annars staðar í Ástralíu.
Deyfð í íslendingafélaginu
Eins og áður sagði tók Magnús
við formennskunni í Islendingafélag-
inu í lok síðasta árs. „Frá því að ég
tók við félaginu hef ég reynt að vera
í eins miklu sambandi við aðra íslend-
inga og ég get. Við vorum farin að
óttast að félagið myndi lognast út
af en það hefði verið mjög leiðin-
legt,. Fólk trassar að borga félags-
gjöldin, en við erum að reyna að
breyta því með nýjum áherslum og
áhugaverðri starfsemi til að kveikja
áhuga fólks á ný. Við höldum ávallt
upp á 17. júní og 1. desember en
það sem við höfum einnig mikinn
áhuga á að gera er að koma á þorra-
blóti með þorramat frá íslandi. V and-
inn er sá að það er mjög erfitt að
flytja inn matvæli til Ástralíu. Ég
kom með harðfisk og brennivín frá
Islandi núna síðast en aftur á móti
tók einhver töskuna með hákarlinum
í misgripum. Þegar henni var skilað
þá tókst tollinum að opna talnalásinn
og gerði hákarlinn upptækan. Við
vonumst til að fá harðfisk fyrir 17.
júní en hundasveitir tollvarðanna,
sem leita að ólöglegum matvælum,
gera okkur erfitt fyrir varðandi ann-
að.
Stjórnin ætlar einnig að halda
áfram að gefa út fréttabréf og halda
uppi einhverri annarri starfsemi. Það
er aftur á móti erfítt að halda fundi
í félaginu, þar sem vegalengdir milli
fólks eru miklar.
Fylgstu meb í
Kaupmannahöfn
Morgunblabib
feest á Kastrupflugvclli
og Rábhústorginu
ftttrgimMafrifc
-kjarni málsins!
Listasmiðjan, /Hgisgötu 7.
fyrir 6-9 ára börn hefst 6. júní.
Upplvsingar og skráning í síma 562 6460 kl. 11-14.
Tónlist - myndlist - leikur
byggingalist til vegsa ny...
MEGA bándaga átt ryögar ekM né tarist. test í
Qöbnörgum Itum, ainnlg óHtað. M>ög gott verð.

Nú býöur RflEGA upp á ái vaisað hér á laml,
^getura þviafgretn pantanir með mjög stuttum
r tyrtrvara skortð í róttar stmrtlir.
Lí
^trAN '*
PLANNJA-
ALCAN '* KORRUGAL
iwm
Hátún 6a 105 ReykJavfK
P.O.Box 1026 121 Reykjavfk
Slml 561 0606 Fax 561
Reykjavlk
21 Reykjavfk ^
:ax 561 0600