Morgunblaðið - 26.03.1996, Blaðsíða 38

38 ÞRIÐJUDAGUR 26. MARZ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
MINNIIMGAR
t
Móðir okkar,
GUÐBJÖRG JÓNSDÓTTIR,
Hrafnistu,
Reykjavík,
lést 23. mars.
Ingibjörg Júnía Gísladóttir,
Þorsteinn Gíslason.
Elsa G. Jónsdóttir, Finnbogi Aðalsteinsson,
Pétrún Pétursdóttir, Ólafur Proppé,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
HÖGNI JÓNSSON
lögmaður,
lést á heimili sínu í Reykjavík 23. mars.
Kormákur S. Högnason, Judith Hall Högnason,
Guðrún E. Högnadóttir,
Gunnar Högnason, Kristín Ósk Rfkharðsdóttir
og barnabörn.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
RAGNHEIÐUR BALDVINSDÓTTIR,
Brekkutanga 1,
Mosfellsbæ,
lést á heimili sínu 23. mars sl.
Útför hennar fer fram frá Lágafells-
kirkju föstudaginn 29. mars kl. 13.30.
Baldur Snæland, Dagmar Sigurðardóttir,
Óskar Þór Snæland, Karen Rebsdorf,
Baldvin Snæland, Vigdfs Braga Gísladóttir
og barnabörn.
t
Bróðir okkar,
MAGNÚS BJÖRGVIN JÓNSSON,
Öldugranda 3,
Reykjavfk,
andaðist í Landspítalanum þann
22. mars.
Ólafur Jónsson,
Unnur Jónsdóttir,
Guðbjörg Jónsdóttir,
GunnarJónsson,
Eygló Jónsdóttir,
Grétar Jónsson,
Óli Garðar Jónsson.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
GUÐRÚN VEIGA
GUÐMUNDSDÓTTIR,
Túngötu 9a,
Eskifirði,
verður jarðsungin frá Eskifjarðarkirkju
miðvikudaginn 27. mars kl. 14.00
Gylfi Þór Eiðsson,
Guðmundur Gylfason, Sigrún Traustadóttir,
Eiður Þór Gylfason, Kirstine Jensen,
Guðbjörn Gylfason, Jónfna Helga Ólafsdóttir,
Járnbrá Hrund Gylfadóttir
og barnabörn.
SVEINLAUG
SIGMUNDSDÓTTIR
+ Sveinlaug Sig-
mundsdóttir
fæddist 30. júní 1922
á Hjarðarhóli í Norð-
firði. Hún lést á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 13. mars síð-
astliðinn eftir stutta
legu. Foreldrar
Sveinlaugar voru
Sigmundur Stefáns-
son, skósmíðameist-
ari í Neskaupstað,
fæddur á Hólum í
Norðfirði 5. nóvem-
ber 1875, dáinn 18.
febrúar 1953, og
Stefanía Arnadóttir,
fædd 6. febrúar 1886, dáin 1.
júní 1960. Sigmundur Iærði skó-
smiði og rak skósmíðaverkstæði
í húsi sínu til dauðadags, þar sem
nú er Miðstræti 1 í Neskaupstað.
Húsið var gefið og er þar nú
Náttúrugripasafn Neskaupstað-
ar. Foreldrar Sigmundar voru
Stefán Sveinsson, bóndi í Seldal,
fæddur 27. júlí 1830, og Guðrún
Ögmundsdóttir, f. 13. júní 1835.
Foreldrar Stefaníu voru Arni
Davíðsson, bóndi í Grænanesi í
Norðfirði, og Guðríður Torfa-
dóttir, f. 24. ágúst 1855. Svein-
laug var þriðja yngsta þrettán
systkina, en tíu systkini náðu
fullorðinsaldri. Þeirra elst er
Guðrún, f. 1908, þá Guðríður, f.
1909, d. 1993, Valborg, f. 1911,
d. 1983, Stefán, f. 1912, Valgeir,
f. 1913, d. 1980, Sigrún, f. 1915,
Jóhann, f. 1917, d. 1987, Ingi,
f. 1921, d. 1985, og Árnína, f.
1927. Sveinlaug giftist Baldri
Leví Benediktssyni, rafvirkja-
meistara, f. 20. júní 1919 á
Barkarstöðum í Miðfirði, d. 21.
nóv. 1973. Foreldrar Baldurs
heitins voru Benedikt Björnsson,
bóndi á Barkarstöðum, f. 24.
febrúar 1885, og kona hans,
Þá vissi ég fyrst, hvað tregi er og tár,
sem tungu heftir - bijósti veitir sár -
er flutt mér var sú feigðarsaga hörð,
að framar ei þig sæi’ eg hér á jörð;
er flutt mér var hin sára sorgarfregn,
- er sálu mína og hjarta nísti’ í gegn -
að þú hefðir háð þitt hinzta strið
svo harla fjarri þeim, sem þú varst blíð.
Þér þakka’ eg, móðir, fyrir trú og tryggð;
á traustum grunni var þín hugsun byggð
þú striddir vel, unz stríðið endað var,
og starf þitt vott um mannkærleika bar.
Hvíl þig, móðir, hvíl þig, þú varst þreytt;
þinni hvíld ei raskar framar neitt.
Á þína gröf um mörg ókomin ár,
ótal munu fjalla þakkartár.
(Jóhann M. Bjamason)
Stefanía.
Látin er í Reykjavík móðursystir
mín Sveinlaug Sigmundsdóttir eða
Lauga frænka eins og við systkinin
kölluðum hana. Sveinlaug ólst upp á
Norðfirði hjá afa og ömmu í stórum
systkinahóp en fluttist til Reykjavík-
ur ung stúlka og réð sig í vist eins
og þá tíðkaðist um ungar stúlkur.
Einnig starfaði hún á Barnaheimili
Sumargjafar um tíma. Um það leyti
kynntist hún Baldri tilvonandi eigin-
Jenný Karólína
Sigfúsdóttir, f. 26.
júni 1895. Börn
Sveinlaugar og
Baldurs eru fjögur:
1) Stefanía, lækna-
ritari, f. 1947, gift
Atla Snædal Sig-
urðssyni, prentara,
f. 1945. Þeirra börn:
Sveinlaug, hjúkrun-
arfræðingur, f.
1967, í sambúð með
Sigurði Sigurðs-
syni, húsasmið, f.
1964, þeirra börn,
Atli Snædal, f. 1990,
og Stefán Fannar,
f. 1994. Sigurður Jóhannes, iðn-
rekstrarfræðingur, f. 1970.
Baldur Leví, stúdent f. 1975. 2)
Jens Benedikt, kennari, f. 1952,
í sambúð með Ragnheiði Þóru
Grímsdóttur, kennara, f. 1948.
Börn Ragnheiðar Þóru: Rann-
veig Jóna, fóstra, f. 1967, hennar
barn: Þórhallur, f. 1990. Margrét
Huld, f. 1979, Sigríður Heiða, f.
1980. 3) Herbert Viðar, við-
skiptafræðingur, f. 1957, kvænt-
ur Margréti Lilju Reynisdóttur,
húsgagnasmið, f. 1959. Þeirra
barn: Brynhildur Mörk, f. 1994.
Börn Margrétar: Danlel, f. 1985,
og Kristrún Friðsemd, f. 1990.
4) Sigmundur Heimir, húsasmið-
ur, f. 1958, kvæntur Arnfríði
Eysteinsdóttur, sjúkraliða, f.
1964. Þeirra börn: Lilja Björk,
f. 1988, og Baldur Þór, f. 1993.
Sveinlaug lærði fatasaum og
vann við þá iðn ásamt fleiri störf-
um í Neskaupstað. Árið 1942
fluttist hún til Reykjavíkur og
starfaði sem fóstra í Suðurborg
í nokkur ár.
Utför Sveinlaugar verður
gerð þriðjudaginn 26. mars frá
Bústaðakirkju kl. 13.30. Jarðsett
verður í Fossvogskirkjugarði.
manni sínum, en þau bjuggu lengst
af í Akurgerðinu þaðan sem mínar
fyrstu minningar um Laugu eru. Það
var ailtaf gaman að koma til Laugu
frænku, hún var svo hlý og alltaf
glöð og kát, hörku dugleg og mynd-
arkona á allt heimilishald auk þess
að vera mjög gestrisin.
Lauga var rétt liðlega fimmtug
þegar Baldur dó. Þá duldist engum
sem til þekktu hversu dugleg hún
var. Með aðstoð barnanna var flutt
úr Akurgerðinu í minni og hentugri
íbúð og Lauga tók bílpróf sem átti
eftir að koma sér vel síðar meir, því
hún átti eftir að eiga þægilegan
smábíl sem hún ferðaðist mikið á
alla tíð. Fór hún meðal annars hring-
veginn á þjóðhátíðarárinu ásamt
Herberti og Heimi sonum sínum.
Árið 1980 kom í ljós að Lauga
gekk ekki heil til skógar, hún fór til
London i mikinn hjartaskurð og var
Iengi að jafna sig. Ég held að hjart-
að hafi alltaf meira og minna háð
henni það sem eftir var. En Lauga
frænka kvartaði aldrei, var alltaf svo
hýr og vel til höfð eldri kona, með
fallegu silfurgráu lokkana sína og
henni tókst að mestu að hyija hvað
heilsufarið var í raun bágborið.
Síðastliðið sumar fór hún í sína
síðustu heimsókn á æskustöðvarnar
í Norðfirði. Þar dvaldi hún hjá Sig-
Minnismerki úr steini
Steinn er kjorið efni í allskonar minnismerki. Veitum
alla faglega ráðgjöf varðandi hverskonar minnismerki.
Áralöng reynsla.
BS S. HELGASON HF
ISTEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI 48 > SÍMI 557 6677
KAUVN
OK'tni
rúnu systur sinni í um vikutíma.
Seinustu misserin bjó Lauga í íbúð
fyrir aldraða á Lindargötunni. Hún
hafði komið sér þar vel fyrir og undi
hag sínum vel. Við hjónin hittum þær
mæðgur á förnum vegi í byrjun febr-
úar. Það var greinilegt að það var
farið að kvelda að hjá Laugu frænku
og að veturinn hafði verið henni erf-
iður. Samt var hún glöð og ánægð
að vanda og var farin að hlakka til
að kíkja við í afmælið mitt, enda
alltaf verið selskapsmanneskja. Við
ræddum aðeins um hannyrðir og hún
sagðist vera að prjóna leista á litlu
bamabarnabörn yngstu systur
sinnar, svona var Lauga frænka, allt-
af að hugsa um aðra.
Þegar ég hitti Laugu í síðasta sinn
hafði ég á tilfinningunni að ég yrði
að koma því í verk fljótlega að heim-
sækja hana, en ekki vannst tími til
þess, Lauga var búin að kveðja áður.
Blessuð sé minning hennar.
Börnum hennar og öðru vensla-
fólki votta ég mína dýpstu samúð.
Valborg Einarsdóttir.
I dag er kvödd hinstu kveðju mág-
kona mín og vinkona Sveinlaug Sig-
mundsdóttir.
Við hjónin minnumst hennar með
þakklæti og söknuði, gaman var þeg-
ar hún kom með hópinn sinn í skó-
greit ættarinnar í Barkarstaðagili.
Þó svo hún gæti ekki unnið sjálf við
hreinsun og áburðargjöf var alltaf
sama elskulega viðmótið.
Nú síðast 17. júní sl. þegar ættar-
mótið var í Laxahvammi var hún
hrókur alls fagnaðar. Hver dagur
sem hún lifði var ævintýri.
Eftir að Sveinlaug missti mann
sinn, vann hún að uppeldi barna
þeirra og bamabarna og fylgdist með
þroska þeirra og framförum. Hin síð-
ari ár átti hún við mikla vanheilsu
að stríða, varð af þeim sökum að
fara til Englands' í mikla læknisað-
gerð, náði nokkurri heilsu en sótti
aftur í sama farið.
Hin síðari ár dvaldist hún á Lind-
argötu 57, fallegri lítilli íbúð sem hún
keypti sér í íbúðarblokk aldraðra og
átti þar ánægjulegan tíma.
Við þökkum þær stundir sem við
áttum með henni og biðjum guðs-
blessunar börnum hennar og öllum
afkomendum, þau hafa mikið misst,
þar sem hún er horfin sjónum, en
miningin um góða konu lifir ætíð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Arndís og Ragnar,
Barkarstöðum.
Nú þegar Sveinlaug, tengdamóðir
mín, er borin til grafar, langar mig
að minnast hennar með nokkrum
orðum. Ég geri mér grein fyrir því
að þau orð verða fátækleg því að á
stórum kveðjustundum eru viðeig-
andi orð vandfundin.
Fyrir u.þ.b. áratug var ég kynnt
fyrir fíngerðri, hvíthærðri konu. Hún
var bein í baki og bar sig vel. Þó
var eftirtektarverðast i fari hennar
hlýja handtakið og brosandi augun.
Þessi kona var Sveinlaug verðandi
tengdamóðir mín. Mér og mínum tók
hún opnum örmum og við dætur
mínar kom hún fram sem besta
amma.
Sveinlaug hafði einstakt lag á því
að laða að sér fólk. Hún hafði mikinn
áhuga á ættfræði og oftast var hún
fljót að finna það sem tengdi ættir
saman. Oftar en ekki mundi hún
eftir skemmtilegri sögu af ættingja
viðmælanda. Þá var oft glatt á hjalla
því Sveinlaug kunni þá list að láta
sögupersónur halda reisn. Ég tek
heils hugar undir með Guðmundu
vinkonu Sveinlaugar þegar nún
sagði: „Það er heiður að fá að kynn-
ast svona fólki.“
Með virðingu og gleði í hjarta
minnist ég Sveinlaugar.
Þóra Grímsdóttir.
Erfidrykkjur
Kiwanishúsið, _
Engjateigi
s. 5884460