Morgunblaðið - 30.07.1996, Síða 33

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 30. JÚLÍ1996 33
myndast á þessum árum milli tektar
og tvítugs, þau halda. Jafnvel þótt
það sé eðli máls, að leiðir skilji við
stúdentspróf, þá er það svo með
okkur flest sem vorum samskipa frá
þessu hausti fram til vorsins 1959,
að þegar hist er tökum við upp þráð-
inn, rétt eins og við hefðum síðast
rætt saman í gær. Þetta er kannski
ekki auðskýrt. Þetta er bara svona.
Jakob Ármannsson var góður fé-
lagi og afburða námsmaður sem var
nánast jafnvígur á allar greinar.
Jakob var mikilvirkur í félagslífi
okkar því að verðleikum var hann
kjörinn til að gegna mestu virðing-
ar- og trunaðarstöðu nemenda,
fremstur meðal jafningja, Inspector
scholae. Því starfi gegndi hann með
sóma og var þrátt fyrir það í hópi
dúxanna á stúdentsprófi.
Að loknu stúdentsprófi lagði Jak-
ob stund á kennslu við Hagaskóla
og Kvennaskólann í Reykjavík. Frá
dóttur minni, Helgu Þóru, sem naut
handleiðslu hans í tvo vetur, veit
ég að hann var ekki bara góður
kennari, heldur mjög góður kenn-
ari, sem leiddi Kvennaskólastúlkur
með mildi og mikilli þolinmæði um
refilstigu algebrunnar, sem senni-
lega var ekki efst á áhugalista þeirra
allra. Þorra starfsævi sinnar starf-
aði Jakob á vettvangi bankamála
og þar hlaut hann góðan starfs-
frama og á hann hlóðust margvísleg
trúnaðarstörf.
Við skólasystkinin úr MR eigum
öll okkar minningar um Jakob Ár-
mannsson. Þeim er það sameigin-
legt, að ég hygg, að þær eru allar
góðar.
Nú þegar leiðir skilur enn um
sinn sendum við skólasystur okkar,
Signýju, og börnum þeirra samúð-
arkveðjur og megi sá er öllu ræður
veita þeim styrk á erfiðum stundum.
Eiður Guðnason.
Það var mikið tjón fyrir Kvenna-
skólann í Reykjavik að missa Jakob
Ármannsson sem kennara í fullu
starfi eftir farsæla kennslu um fjög-
urra ára skeið og mega ekki fastráða
hann. Þó var nokkur bót í máli, að
hann var lengi stundakennari við
skólann, og hans naut einnig við,
þegar skólinn færðist yfir á fram-
haldsskólastig haustið 1979 og brúa
varð erfítt bil. Þá var gott að hafa
góðu starfsliði á að skipa.
í fámennum skóla skapast oft
trúnaðarsamband milli skólastjóra
og kennara. Vandamálin voru rædd
og reynt að ráða fram úr þeim eftir
mætti. Þá var gott að geta leitað til
Jakobs Ármannssonar. Mannþekk-
ing hans og skilningur kom sér vel,
og honum fýlgdi öryggi, sem hann
miðlaði öðrum.
Margt mætti benda á til skilnings
á velgengni Jakobs í kennslu og
starfí. Hann var afar fróður og fylgd-
ist. vel með nýjungum. Hann var
samviskusamur og ljúfmannlegur í
starfi, og hann naut þess að miðla
öðrum af þekkingu sinni. Þessir eig-
inleikar Jakobs gerðu hann að af-
burðakennara. En eitt verður þó
minnisstæðast, þegar litið er yfir
farinn veg, og það er góðvild Jakobs
í garð annnarra.
Jakob Ármannsson var maður
hógvær og lítillátur, öll framagimi
var honum víðs fjarri. En hann átti
sér helgan reit, sem hann mat ofar
öllu, og það var fjölskylda hans. Þau
hjónin vora afar samhent, og þau
eignuðust íjögnr mannvænleg böm.
Þau fáu skipti, er tvíburasynir hans
komu með honum niður í skóla, þá
var það gott ráð að opna inn í bóka-
safnið og hleypa þeim þar inn. Þeir
fundu þar alltaf eitthvað við sitt
hæfi og létu þá föðurinn afskipta-
lausan.
Þegar ég kveð þennan góða vin
minn, Jakob Ármannsson, er mér
efst í huga þakklæti í hans garð
fyrir vel unnin störf að skóiamálum
og farsælt samstarf hans við kenn-
ara og nemendur. Einnig vil ég senda
samúðarkveðjur til fjölskyldu hans,
sem nú syrgir góðan dreng, en minn-
ing hans mun lifa um ókomin ár.
Guðrún P. Helgadóttir.
í dag kveðjum við Jakob Ár-
mannsson, fyrrverandi aðstoðar-
bankastjóra Útvegsbanka íslands
hf._
Ég kynntist Jakobi Ármannssyni
fyrst fyrir mörgum árum, þá sem
viðskiptamaður Útvegsbanka Is-
lands. Mér varð strax ljóst að þar
var afburðamaður á sviði bankamála
á ferð. Jakob tók málum mínum
ævinlega vel þótt þau væru oft flók-
in. Hann var eldsnöggur að setja sig
inn í þau og átta sig á því sem
máli skipti. Hann gerði sér ávallt far
um að leysa verkefnin fljótt og eins
vel og frekast var kostur. Þegar ég
síðar tók við starfi bankastjóri Út-
vegsbanka íslands hf. í maí 1987 fór
ég þess á leit við hann að hann
gegndi starfi aðstoðarbankastjóra.
Þannig varð hann minn nánasti sam-
starfsmaður í nokkur ár eða þar til
nafni bankans var breytt í |slands-
banka hf. Undir merkjum íslands-
banka hf. áttum við samleið um hríð
og síðastliðin fimm árh hefur hann
átt sæti í stjórn Hlutabréfasjóðsins
Auðlindar hf. sem Kaupþing hf. sér
um rekstur á.
Jakob var miklum hæfileikum
búinn. Hann var bráðgreindur, víð-
lesinn, einstaklega vel að sér og það
jafnvel á ótrúlegustu sviðum. Hann
var fljótur að greina aðalatriði frá
aukaatriðum og benda á mögulegar
lausnir í einstökum málum. Enda
voru honum ævinlega falin flóknustu
og erfíðustu viðfangsefni hvers tíma
til úrlausnar.
Jakob var traustur maður. Hann
var vinsæll og virtur meðal sam-
starfsmanna jafnt sem viðskipta-
manna. Hann var ótrúlega óumdeild-
ur þegar haft er í huga að það kom
iðulega í hans hlut áS taka á erfiðum
málum. Jakob var þolinmóður og
kunni þá list að hlusta. Þess vegna
leituðu margir til hans. Þegar breyt-
ingar voru í aðsigi hjá Útvegsbank-
anum þótti mörgum starfsmönnum
gott að ræða sín mál við hann.
En þótt Jakob byggi yfir miklum
mannkostum þá miklaðist hann aldr-
ei. Það var ekki í hans eðii. Hann
var ævinlega lítillátur, jafnvel hlé-
drægur og var ekkert um sýnd-
armennsku gefíð. Þess vegna sóttist
hann aldrei eftir vegtyllum og lét
velgengni sína ekki trufla lífsstíl
sinn. Hann var engu að síður metn-
aðarfullur maður sem gerði miklar
kröfur til árangurs. Mestar kröfur
gei-ði hann þó alltaf til sjálfs sín.
Með Jakobi er genginn einn hæfasti
bankamaður á Islandi.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
fengið tækifæri til að þekkja Jakob
Ármannsson. Af honum lærði ég
margt. Ekki aðeins um flóknari
bankamál heldur dýpkaði hann einn-
ig skilning minn á mismunandi gild-
ismati á lífsins gæðum.
Eftir að samstarfi okkar í Útvegs-
banka íslands hf. lauk höfum við
hist reglulega ásamt nokkram félög-
um okkar frá þeim tíma. í þeim
hópi var hann hrókur alls fagnaðar
enda hafði hann létta lund og átti
ætíð auðvelt með að sjá spaugilegar
hliðar tilverannar. Hans verður sárt
saknað enda var hann ókiýndur for-
ingi hópsins.
Jakob var lánsamur maður i einka-
lífi og átti góða fjölskyldu sem hon-
um varð tíðrætt um. Hann var mjög
stoltur af bömum sínum, enda full
ástæða til. Ég votta Signýju, börnum
þeirra, Svavari þróður hans og hans
fjölskyldu og Ármanni Jakobssyni,
föður þeirra, innilega samúð á þess-
ari sorgarstundu.
Minningin um góðan mann lifir.
Guðmundur Hauksson.
Sjaldan hefur hverfulleiki mann-
lífsins birst okkur samstarfsmönn-
um Jakobs Ármannssonar jafn aug-
ljóslega og síðustu mánuði, frá því
hann kenndi sér meins og þar til
hann er nú allur.
Jakob verður eftirminnilegur
hverjum þeim er honum kynntist,
fyrst og fremst fyrir þá fagmennsku
og trúverðugleika sem sýndi sig í
hverju því máli er hann tók að sér.
Hjá Jakobi var víst að leita frjórra
hugmynda og afla nýrrar sýnar á
þau viðfangsefni sem við var að
fást. Frá hveijum samræðum við
hann, hvort sem þær snertu starfið,
mannlífið eða þjóðlífið, gekk maður
ríkari, því hann gæddi samræðuna
innihaldi sem oft tók tíma að vinna
úr, en sem iðulega bætti það sem
um var íjallað. Þannig voru kynni
flestra af Jakobi. Fráfall hans á
besta aldri er áminning okkur sem
lifum, að taka enga hluti sem sjálf-
gefna, hvorki þá forgengilegu né
nærveru vina.
Með Jakobi er genginn heilsteypt-
ur maður sem hafði mikið að gefa
samferðamönnum sínum og því
ógleymanlegur þeim sem honum
kynntust. Þrátt fyrir að kynni okkar
stæðu aðeins fáein ár vil ég þakka
fyrir þau ár sem öll voru á einn veg
og ánægjuleg.
Blessuð veri minning Jakobs Ár-
mannssonar.
Bolli Héðinsson.
Jakob er látinn. Það er staðreynd
sem ekki verður umflúin. Það tog-
ast á ólíkar tilfinningar þegar ég
hugsa til hans. Sorgin og eftirsjáin
er mikil en einnig reiði yfir því að
sjá hann aldrei aftur. Ég sé hann í
huga mér koma rólega eftir gang-
inum, halla ofurlítið undir flatt.
Þegar hann nálgast brosir hann
kankvíslega og glettnin glampar í
augunum.
Það var gott að vinna með hon-
um. Ein vinkona hans og samverka-
kona í mörg ár sagði eitt sinn: „Það
er unun að þræla fyrir hann Jak-
ob.“ Þar talaði hún fyrir munn
margra. Hann vann sjálfur af natni
og góðum skilningi svo sjálfsagt var
og ánægja að gera honum til hæfis.
Einlægni hans, heiðarleiki og skarp-
ar gáfur gerðu það að fjöldi sam-
starfsmanna hans leitaði til hans í
vanda þó það væri ekki í hans verka-
hring að sinna því. Vissan um að
hann tæki þeim vel og að hann sinnti
þeim af heilindum auðveldaði þeim
að leita til hans.
Um fáa menn mér vandalausa
hefur mér þótt vænna en Jakob.
Ég hef lifað í þeirri sannfæringu
að hafa hann alltaf einhvers staðar
nálægan þótt ég ætti að vita betur.
Jakob var dagfarsprúður og ljúfur
maður, en hann hafði ríka réttlætis-
kennd og fastur fyrir ef því var að
skipta.
Ég mæli fyrir hönd margra fyrr-
verandi vinnufélaga þegar ég kveð
þig, vinur, og þakka þér fyrir allt
sem þú gerðir okkur gott og við
hugsum til alls sem þú miðlaðir
okkur og gafst.
Megi minningin um góðan dreng
og ljúfar samverustundir vera ást-
vinum hans styrkur í framtíðinni.
Björg Sigurðardóttir.
Bemskubrek og skólaganga eru
lífsperlur okkar bekkjarsystkinanna
frá Siglufírði, Perlu norðursins. Við
fundum þeim stað í hjarta okkar,
þar sem þær döfnuðu vegna þess
að við héldum þeim við með því að
njóta þeirra.
Siglufjarðarstuðið var okkar.
Sameiginlegt fimmtugsafmæli
okkar allra var hápunkturinn. í
sumarbústöðum í Borgarfírði urðum
við böm á ný og gengum á vit
ævintýranna. I fyrra héldum við upp
á 40 ára útskrift frá Gagnfræða-
skóla Siglufjarðar. Þá var sá fyrsti
farinn úr þessum heimi og nú kveðj-
um við þann þriðja.
En ekkert okkar hverfur hinum,
því við erum í minningunni, ekki
bara skólakrakkar í Siglufírði heldur
líka þeir fullorðnu vinir, sem við
urðum. Og Jakob Ármannsson var
ómetanlegur vinur. Næmi á líðan
samferðamannsins var honum eðlis-
lægt og hvergi var betra að vera
maður sjálfur en í návist hans. Hann
var hugsuður, en rólegur í allri lík-
amlegri áreynslu. Boltinn átti hug
hans, en sjálfur sparkaði hann ekki.
Svo mikilhæfur var Jakob að hon-
um var átakalaust að sýna sér-
hveiju verki, smáu sem stóru, full-
komna virðingu.
Það eru mikil forréttindi að eiga
slíkan mann að vini. Fyrir það erum
við þakklát.
Innilegar samúðarkveðjur send-
um við eiginkonu, börnum, föður,
bróður og öðrum ástvinum hans.
Bekkjarsystkinin úr
Gagnfræðaskóla
Siglufjarðar.
t
Móðir mín og tengdamóðir,
MARGRÉT SVEINSDÓTTIR,
lést ó Skjóli að kvöldi 27. júlí.
Stella Hjaltadóttir, Kjartan R. Zophaniasson.
t
Ástkær eiginmaður minn,
HAUKUR HELGASON
ritstjóri,
Lundarbrekku 6,
Kópavogi,
varð bráðkvaddur á heimili sínu sunnudaginn 28. júlí sl.
Nanci Helgason.
t
Móðir mín og systir,
ELÍNBJÖRG GUÐJÓNSDÓTTIR,
(ELLA WENNEBERG),
Svíþjóð,
er látin.
Hörður Jónsson,
Sigríður Guðjónsdóttir.
t
Hjartkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SÓLVEIG FRIÐFINNSDÓTTIR,
Áshoiti 10,
Reykjavik,
andaðist á heimili sínu þann 28. júlí sl.
Þorsteinn Jónsson,
börn, tengdabörn
og barnabörn.
t
Elskuleg eiginkona mín, dóttir, móðir okkar og tengdamóðir,
SÓLEY GUÐRÚN HÖSKULDSDÓTTIR,
Skarðshlíð 30d,
Akureyri,
andaðist í Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri þann 25. júlí.
Jarðarförin fer fram frá Akureyrarkirkju föstudaginn 2. ágúst
kl. 13.30.
Bjarni Baldursson,
Oddný Kristjánsdóttir,
Ágúst Þór Bjarnason, Anna Soffía Rafnsdóttir,
Þröstur Már Bjarnason,
Oddný Elva Bjarnadóttir.
t
Okkar kæra
GUÐNÝ BJARNADÓTTIR
frá Stapadal,
Asparfelli 8,
verður jarðsungin frá Fríkirkjunni
í Reykjavík miðvikudaginn 31. júlí
kl. 15.00
Margrét Guðmundsdóttir, Friðrik Ágúst Helgason,
Jóhann Bogi Guðmundsson,
Gerður Guðmundsdóttir, Þór Whitehead,
Dröfn Guðmundsdóttir, Sigurður Skúlason,
Guðmundur Jóhannsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Islenskur elnivlður
íslenskar steintegundir henta margar
afar vel í legsteina og hverskonar
minnismerki. Eigum jafnan til fyrir-
liggjandi margskonar íslenskt efni:
Grástein, Blágrýti, Líparít og Gabbró.
Áralöng reynsla.
Leitið SKS. HELGASON HF
upplýsinga. IISTEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI 48 . SlMI 557 6677