Morgunblaðið - 20.11.1996, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 20. NÓVEMBER 1996 41
BRÉF TIL BLAÐSINS
Stutt martröð úr
heilbrigðisgeira
framtíðarinnar
Frá Jóhannesi Þór Guðbjartssyni:
AF hveiju!
Af hverju lá hann hér og gat
sér enga björg veitt.
Hann hafði verið á sjó alla sína
"ævi. Af hveiju var hann sjómaður,
hann hafði ekkert sérstaklega velt
því fyrir sér. Faðir hans hafði ver-
ið sjómaður og þá leiddi þetta
bara hvað af öðru. Það hafði verið
gott veður þennan dag og lygn
sjór. Hann hafði verið að draga
línuna í rólegheitum og blóta kvót-
anum í huganum.
Kannski hafði hann verið óvar-
kár eða niðursokkinn í eigin hugs-
anir. Það hvildi þungt á honum
undanfarið hve erfiðlega hafði
gengið að ná endum saman.
Allavega vissi hann ekki af sér
fyrr en allt í einu að kippt var í
hann og hann fann hvernig línan
dró hann í átt að spilinu. Hann
reyndi að spyrna á móti en gat
það ekki. Það hafði myndast lykkja
á línunni þegar báturinn fór niður
í eina ölduna.
Hann fann hvernig hann dróst
inn í spilið. Af hveiju hafði hann
ekki verið búinn að gera við örygg-
islokann? Hann fann sársaukann
nísta sig, svo man hann ekki meir.
Hann hafði vaknað í sjúkrahús-
inu á ísafirði. íbygginn læknir stóð
yfir honum og var að segja eitt-
hvað við hann.
Næst man hann eftir sér í flug-
vélinni, hann horfði út um
gluggann og sá sjóinn, það var
skrítin tilfinning að svífa svona
fyrir ofan sjóinn. Var hann dá-
inn?
Hann vaknaði hægt og sígandi
til sjálfs sín, horfði á hvíta veggina
og áttaði sig á því að hann lá í
rúmi og hann var nokkuð viss að
þetta hlyti að vera sjúkrahús.
Hann ætlaði að fara fram úr
rúminu en þá áttaði hann sig á
því að hann gat ekki hreyft sig.
Hann varð skyndilega hræddur.
Hann öskraði. Það leið smástund
og svo opnaðist hurðin og inn kom
kona í hvítum slopp. Hún reyndi
að sefa hann, hún sagði að læknir-
inn kæmi bráðlega og talaði við
hann.
Læknirinn kom og sagði honum
að hann hafi orðið fyrir alvarleg-
um hryggskaða ásamt ýmsum
öðrum beinbrotum. Læknirinn
tjáði honum að það ætti að gera
á honum aðgerð á bakinu næsta
dag. Hann fór að ræða við lækn-
inn og komst að því að hann var
kominn í sama sjúkrahús og faðir
hans var nýbúinn að tjá honum
að hann ætti að leggjast inn á
og það ætti að skipta um mjaðma-
lið í honum. Þeir voru búnir að
hrjá hann í mörg ár.
Hann sagði lækninum frá þessu.
Læknirinn sagði að það væri
skemmtileg tilviljun, honum
fannst samt að viðmót læknisins
breytast og hann fór fljótlega.
Um kvöldið komu foreldrar
hans í heimsókn. Þau voru hlé-
dræg eins og þau væru ekki alveg
sátt við hann. Hann spurði föður
sinn hvernig heilsan væri og hve-
nær hann ætti að fara í aðgerð-
ina. Faðir hans sló bara úr og í
og svaraði honum eiginlega ekki.
Eftir því sem honum skildist þá
ætti ekki að gera aðgerðina. Hann
skildi ekki af hverju hætt hefði
verið við það.
Um kvöldið hringdi konan hans,
hann fann hvernig hjartað tók
kipp. Söknuður eftir henni helltist
yfir hann og gat hann varla talað
við hana. Hún ætlaði að koma í
bæinn ásamt syni þeirra á morg-
un, hún kæmi á bílnum, það var
svo miklu betra að hafa bílinn í
bænum þá gæti hún heimsótt hann
þegar henni hentaði.
Næsta morgun vaknaði hann
við að það var verið að færa rúm-
ið hans. Nú var komið að því.
Hann vonaði innilega að aðgerðin
heppnaðist. Hann fór meira að
segja með bænirnar. Hann sem
hafði alltaf haldið því fram að
hann væri trúlaus.
Allur morgunninn fór í alls kon-
ar undirbúning og var klukkan
langt gengin í tíu þegar honum
var loks rennt inn í skurðstofuna.
Hann horfði á læknana í kringum
sig. Hann fann fyrir þrýstingi í
öðrum handleggnum, læknir hall-
aði sér yfir hann og sagði teldu,
hann byijaði að telja einn, tveir,
þrír, hann komst ekki lengra.
Hann sofnaði og dreymdi að hann
væri kominn vestur. Sjórinn var
spegilsléttur og hann stóð við
borðstokkinn og fannst lífið dá-
samlegt.
Hann vaknaði rólega. Hann
varð strax spenntur. Hann þorði
varla að prófa. Hann ákvað að
prófa fyrst að hreyfa fingurna.
Ekkert gerðist. Hann fylltist skelf-
ingu, ekkert gerðist sama hvað
hann reyndi að gera. Hann
öskraði. Eftir smástund opnaðist
hurðin, hann bjóst við hjúkrunar-
konunni. En svo var ekki. Þetta
var sami læknirinn og hafði talað
við hann í upphafi.
Læknirinn kom til hans og tal-
aði við hann eins og hann væri
ekki þarna og hann væri að tala
um mál sem snerti hann ekki.
Læknirinn romsaði öllu upp eins
og hann væri að fara með texta
sem hann væri búinn að læra utan-
að.
Hann tjáði honum að þeir hefðu
orðið að_ hætta við aðgerðina á
honum. Ástæða þess að þeir hefðu
orðið að hætta við væri vegna
þess að sonur hans hefði lent í
slysi og þar sem fjölskylda hans
hefði ekki nema ákveðinn kvóta á
sjúkrahúsinu hefði verið ákveðið
samkvæmt forgangsröðinni að
sonur hans yrði tekinn í aðgerð á
undan honum og gæti hann sagt
honum þær góðu fréttir að syni
hans liði vel og myndi ná sér full-
komlega. En jafnframt sagði hann
honum að þar sem aðgerð sú sem
þeir hefðu þurft að gera á syni
hans hefði verið það dýr að þeir
gætu ekki gert á honum aðgerð
fyrr en nýtt kvótatímabil byijaði
og væri það ekki fyrr en eftir
tæpt ár.
Hann lá sem lamaður! Hann
áttaði sig skyndilega á af hveiju
faðir hans hefði ekki farið í
mjaðmaaðgerðina.
Kvóti og bölvuð forgangsröðun-
in.
Hann spurði lækninn hvað yrði
um hann þangað til. Hann gæti
farið heim eða látið frysta sig.
Hann hrökk upp þegar talstöðin
pípti. Hann leit út um gluggann
og sá blátt hafið og áttaði sig á
því að hann hafði verið að dreyma.
Hann teygði sig í útvarpið og
kveikti á því. Það var verið að lesa
það helsta í fréttum, „Ennþá er
verið að reyna að komast að niður-
stöðu í kvótamálinu. Heilbrigðis-
ráðherrann leggur áherslu á að
forgangsraða í heilbrigðisgeiran-
um.“ Hann leit yfir sjóndeildar-
hringinn og hugsaði, það skyldi
þó aldrei vera.
JÓHANNESÞÓR
GUÐBJARTSSON,
framkvæmdastjóri Sjálfsbjargar
í Reykjavík og nágrenni,
Hraunbæ 104.
Frá Júlíusi Valdimarssyni:
KUNNARA er en frá þurfi að
segja að mannlegar hörmungar
stafa af iáglaunastefnu, atvinnu-
leysi, örvæntingu skuldasöfnunar
og öðrum félagslegum ástæðum.
Heimili sundrast, ungir sem aldnir
flýja í áfengi og fíkniefni, sjálfsvíg
og sjúkdómar aukast hraðfara.
Þjóðfélagið setur frumskógar-
lögmál peninga og samkeppni í
forgang og sigur eins yfir öðrum
er æðsta takmark.
Ungt ráðvillt fólk villist í þess-
um frumskógi og lærir að hinn
sterkasti lifí af. Einhver slær mig,
ég lem hann. Einhver tekur upp
barefli, ég tek upp hníf, einhver
tekur upp stærri hníf, ég tek upp
byssu ...!?
Þegar voðaatburðir gerast og
Ætti að
refsa fyrir
láglauna-
stefnu?
komast í sviðsljósið eins og átti
sér stað við Bústaðakirkju á dög-
unum gellur við í stjórnmálamönn-
um og öðrum talsmönnum frum-
skógarlögmálsins og þeir hrópa:
„Herðum refsingar yfir afbrota-
unglingum."
Væri ef til vill rétt í leiðinni að
ræða hvaða refsingu ætti að veita
fyrir láglaunastefnu, skuldpíningu
og annað efnahagslegt óréttlæti
sem er undirrót ofbeldisins? Eða
þurfum við einfaldlega að staldra
við og hugsa málin upp á nýtt?
Ég er félagi í Húmanistahreyf- -
ingunni og tel að ofbeldi verði
ekki leyst með því að einblína ein-
vörðungu á afleiðingar. Eigin-
girni, peningahyggja og frum-
skógarlögmál, þar sem sá sterki
sem sigrar hina er settur í hæsta
sæti, munu leiða okkur sjálf pg
þjóðfélagið í tómar ógöngur. Ég
tel að við ættum að ræða um aðal-
atriði en ekki aukaatriði. Húman-
isminn, sem byggist á samstöðu
og setur manneskjuna, allar
manneskjur, í forgang er eina leið-
in til lausnar.
JÚLÍUS VALDIMARSSON,
Hverfisgötu 119, Reykjavík.
46
Kraftmnoð
PHILIPS VISION ryksugan hefur allt til að
bera sem prýða á góðan
hreingerningafélaga - og meira til:
• Afkastamikil með eindæmum enda
kraftmesta ryksuga í Evrópu.
• Einstaklega hreinleg, þar sem fimm til
sex ryksíur sjá til þess aö sama og
ekkert ryk fer aftur út í andrúmsloftið.
• Mjög hljóðlát enda með
tvöfaldri hljóðeinEingrun.
• Létt og auðveld viðfangs. Barkinn snýst um
360° og auðveldar verkin svo um munar.
Kannanir á soghraftí ryksuga:
Orkunotkun 1400 W véla.
70%
100%
Philips-Vision Önnur leiðandi
ryksugutegund.
Vision 8847
1400W
Fimm ryksíur
Rafmagnssnúra: 6 m
1400W
Fimm ryksíur
Kolasia
Rafmagnssnúra: 8,5 m
Hæöarstilling á sogröri
Fjarstýrt hraðaval

Heimilistæki hf
SÆTÚNI 8 SÍMI 568 15 OO
umboðsmenn um land allt