Morgunblaðið - 19.01.1997, Qupperneq 36

36 SUNNUDAGUR 19. JANÚAR 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Þakka auðsýnda samúð við andlát og útför eiginkonu minnar,
ODDFRÍÐAR ERLENDSDÓTTUR,
Háteigsvegi 50.
Baldvin Ólafsson.
t
Innilegar þakkirtil allra þeirra, sem sýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát og útför elskulegrar eiginkonu minnar, móður okkar,
tengdamóður og ömmu,
ÁRNÝJAR MAGNEU HILMARSDÓTTUR,
Móabarði 8B,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk lyflæknisdeildar St. Jósefsspítala,
Hafnarfirði, og Kjartan Örvar, læknir, fyrir einstaka umönnun og
hlýju.
Guð blessi ykkur öll.
Guðsteinn Hróbjartsson,
Hilmar Guðsteinsson, Karolfna Hilmarsdóttir,
Aðalbjörg Guðsteinsdóttir, Guðjón Karlsson.
t
Hjartans þakkir til allra, sem sýndu
okkur hlýhug og samúð við andlát og
útför
SIGURÐAR KRISTiNS
SKÚLASONAR,
Fjóluhvammi 8,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks heima-
hlynningar Krabbameinsfélagsins.
Anna Lísa Jóhannesdóttir,
börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Hjartans þakkir sendum við öllum þeim
mörgu, sem sýndu okkur samúð og vin-
áttu við útför elskulegrar eiginkonu
minnar,
RÓSU REIMARSDÓTTUR.
Bergur Sigurpálsson,
Bjarni Reynir Bergsson,
Sigurpáll Bergsson, Hjördis Harðardóttir,
Bergur Bergsson, Sigrún Ólafsdóttir
og barnabörn.
t
Við sendum alúðarþakkir öllum, sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við
andiát og útför elskulegrar móður okk-
ar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
VALGERÐAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
Kleppsvegi 120,
Reykjavík,
sem lést 27. desember 1996.
Starfsfólki deildar 1-A á Landakotsspít-
ala er þakkað sérstaklega fyrir umönn-
un og hlýlegt viðmót í alla staði.
Lilja Hallgrímsdóttir, Sigurjón Árni Þórarinsson,
Þórdfs Ólöf Hallgrfmsdóttir,
Sigríður Ásta Hallgrfmsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir sýnda samúð við
andlát móður okkar, tengdamóöur,
ömmu og langömmu,
ELÍNAR KONRÁÐSDÓTTUR,
Öldugranda 9,
Reykjavík.
Konný Garibaldadóttir, Eirfkur Friðbjarnarson,
Áslaug Garibaldadóttir, Stefán Benediktason,
Gunnlaug Garibaldadóttir, Sveinn Jónsson,
Jenný Garibaldadóttir, NilsSkogen,
Einar Garibaldason, Karin Johanson,
Þorbjörn Garibaldason, Skúli Jón Theodórs,
barnabörn og barnabarnabörn.
SVANÞÓR
>
JONSSON
+ Svanþór Jóns-
son var fæddur
á Stokkseyri 5.
september 1912.
Hann varð bráð-
kvaddur 8. janúar
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Jón Jónasson
og Þóra Þorvarðar-
dóttir. Hann var
næstyngstur sex
systldna, sem voru
Stefania Sigríður,
sem dó ung, Jónas,
útgerðarsljóri í
V estmannaeyjum,
er látinn, Þorvarður, drukknaði
ungur, Jarþrúður, húsmóðir í
Reykjavík, er látin, og Ásta
Þóra, sem er ein eftirlifandi
systkinanna.
Hinn 6. júní 1936 kvæntist
Svanþór Sigríði Þorsteinsdótt-
ur frá Háholti í Gnúpverja-
hreppi. Þau áttu fjögur börn,
sem eru: 1) Þóra, gift Sigurði
Þ. Guðmundssyni, en þau eiga
fjögur börn og átta bamabörn.
2) Ingibjörg, gift Eggerti Sig-
urðssyni, hún á eina
dóttur og tvö bama-
böm. 3) Halla, gift
Einari Egilssyni,
þau eiga þrjú böm
og fimm bamaböm.
4) Jón, kvæntur Sig-
urborgu Borgþórs-
dóttur, hann á einn
son. Einnig ólu þau
upp dótturdóttur
sína, Önnu Sigríði
Markúsdóttur, gifta
Trausta Þór Guð-
mundssyni og eiga
þau tvær dætur.
Fyrir hjónaband átti
Svanþór dótturina Svönu, gifta
Óla B. Lúterssyni og eiga þau
fjögur böm og sex barnaböm
en þau misstu dótturdóttur í
snjóflóðinu á Flateyri.
Svanþór tók sveinspróf í
múraraiðn 1947 og meistararétt-
indi fékk hann 1955.
Útför Svanþórs fer fram frá
Árbæjarkirkju á morgun, mánu-
daginn 20. janúar, og hefst at-
höfnin klukkan 13.30. Jarðsett
verður að Lágafelli í Mosfellsbæ.
Hann var skógarins hæverski hlynur
en í hjartanu móðurinn brann,
dýranna vemdari og vinur
og víst þau elskuðu hann.
Sá er ei latur og linur
sem laða þau til sín kann.
Hann virtist fly^ja af fjöllum
það frelsi sem þurfti til
að geta gefið öllum
gleði og sálaryl.
Hann kunni ei það sem við köllum
„kannski" og „hér um bil“.
Sumir virðast alltaf eiga
eitthvert bam i sér.
Víst er að ansi margir mega
mikið iæra af þér
sem kenndir ýmsum með dánu deiga
hvað dáð og kjarkur er.
(Har. Har.)
Kynni mín og Svanþórs eiga sér
nokkuð langa sögu, en þegar ég
sem 14-15 ára unglingur var farinn
að taka virkan þátt í útreiðum
hestamanna í Reykjavík, komst ég
ekki hjá því að veita þessum lífs-
glaða og hláturmilda manni at-
hygli, en það var kannski ekki síst
hesturinn sem hann oftast sat, sem
heillaði unglingsaugað. Brúnn,
föngulegur fjörgammur, sem alltaf
vakti athygli manna hvort sem var
við hinar daglegu útreiðar eða við
þátttöku þeirra félaga í firma-
keppni Fáks. Það var ekki amaleg
sjón að sjá þau hjónin Svanþór og
Siggu á ferð, hann á þeim brúna,
og hún á hvftu hryssunni sinni
henni Fífu. Brúni klárinn hét Sörli
og hafði Svanþór alltaf mikið dá-
læti á honum, og kallaði hann klár-
inn í gamni „Lata Brún“. Löngu
t
Hjartans þakkir til allra, sem sýndu
okkur hlýhug og samúð við andlát og
útför eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
SIGTRYGGS KJARTANSSONAR,
Suðurgötu 26,
Keflavík.
Klara Ásgeirsdóttir,
Kjartan S. Sigtryggsson, Ása Steinunn Atladóttir,
Sigríður S. Sigtryggsdóttir, Bill Joyner,
Steinar S. Sigtryggsson, Birna Marteinsdóttir,
Kristfn S. Sigtryggsdóttir, Hallur A. Baldursson,
Hólmfrfður S. Sigtryggsdóttir, Þórður Kárason,
barnabörn og barnabarnabörn.
Opið í dag frá 12—14
Atvinnuhúsnæði til leigu
Til leigu ca 180 fm lager- eða iðnaðarhúsnæði við Ármúla.
Góð aðkoma, innkeyrsludyr, lofthæð 3,8 m.
VANTAR — VANTAR — VANTAR
1. Einbýli 200 fm í Hamrahverfi eða Ártúnsholti.
Verðhugmynd ca 15 millj.
2. Einbýli eða raðhús í Hæðarhverfi í Garðabæ, annað
kemur til greina. Má vera hús í byggingu. Aðili sem
búinn er að selja. Verðhugmynd 15—20 millj.
3. Einbýli á Seitjarnarnesi. Hús sem þarf að vera
250—300 fm og með 5 herb. eða bjóða upp á þann
möguleika. Aðili þessi hefur aðstöðu til að bjóóa upp á
mjög rúman afhendingartíma fyrir réttu eignina. Má
vera hús í byggingu.
Borgir fasteignasala,
Ármúla 1, Reykjavík.
Sími 588 2030, fax 588 2033.
eftir að Sörli féll, jafnvel alveg
fram á þennan dag, tók ég eftir
því, að alltaf þegar við Svanþór
töluðum saman um hross, og talið
barst að Sörla, var sem kæmi
glampi í augu hans, og hann lyft-
ist allur upp. Oft eru það þó augna-
blikin sem sitja hvað fastast í huga
manns, en ég gleymi aldrei einu
atviki. Ég kom ríðandi upp Vatns-
veituveginn í átt að gömlu brúnni,
þegar ég allt í einu tek eftir tveim-
ur mönnum sem sátu á hestum
sínum utan við veginn og voru að
tala saman. Það lá greinilega vel
á þeim, og hestarnir orðnir heitir
og sveittir um háls og bóga. Þegar
ég kom nær þekkti ég að þar var
Svanþór á Sörla, en ekki tók ég
eftir því hver hinn maðurinn var.
Sörli var greinilega óþolinmóður,
og stiklaði um ókyrr, og krafsaði
annað slagið í svörðinn, en það sem
fyrst og fremst vakti þó athygli
mína var taumurinn og höndin sem
um hann hélt. Þarna var hestur
ólmur af hlaupagleði, bryðjandi
mélin, en heita mátti að taumurinn
héngi laus, nema hvað knapinn
snerti hann létt annað slagið, eins
og til að segja klárnum að bíða
rólegum. Þetta létta taumtak skildi
klárinn, og samþykkti. Þegar ég
var kominn framhjá þeim félögum,
leit ég oft um öxl, og var þessi
mynd mér ofarlega í huga í langan
tíma. Ég vissi ekki þá hve náin
tengsl okkar Svanþórs áttu eftir
að verða síðar.
Það var síðan árið 1981, þegar
ég kynntist og síðar kvæntist dótt-
urdóttur Svanþórs, að leiðir okkar
lágu aftur saman, en þá kynntist
ég í rauninni manninum. Ég hugsa
að allir tengdasynir þekki tilfinn-
inguna serri fylgir því að vera tek-
inn inn í nýja fjölskyldu, og ekki
laust við að í manni blundi hálf-
gerður kvíði fyrir fyrstu afmæli-
sveislunum, og öðrum fögnuðum
höldnum í nafni fjölskyldunnar, en
ég var fljótur að átta mig á því
að þarna þurfti ég ekki að setja
mig í neinar stellingar; eða þykjast
vera einhver annar en ég var. Það
andrúmsloft sem ríkti minnti mig
óneitanlega iá augnablikið forðum
þar sem Svanþór sat á Sörla. Létt-
leiki og gleði í fyrirrúmi, og fjöl-
skylduhöfðinginn sjálfur hrókur
alls fagnaðar. Kveðjurnar sem
Svanþór tileinkaði sér að kasta á
meðlimi fjölskyldu sinnar voru eins
og einkenni á allri framkomu hans
og persónuleika. „Hæ, svítí," sagði
hann gjarna við dætur sínar, en
barnabörnynum heilsaði hann oft-
ast með orðunum: „Komdu sæl
frænka mín - komdu sæll frændi
minn,“ og alltaf í þessum létta og
gamansama tón. Konuna mína,
hana Önnu Siggu, kallaði hann oft
Skottu sína. Þegar Svanþór kom
inn einhvers staðar þar sem margt
fólk var samankomið, sagði hann
jafnan „komið þið fagnandi".
Oft er sagt að ekkert sé varið í
þá sem ekki eru umdeildir, og að
það sé einhver sönnun á mannkost-
um og getu. Sé þetta rétt, er ég
smeykur um að halli á Svanþór, en
ég held að ég muni ekki eftir að
hafa nokkurn tímann heyrt um né
kynnst óumdeildari manni en hon-
um Svanþóri. Ég held að það mót-
mæli því enginn þegar ég fullyrði
það að ekki sé til sá maður sem
ekki líkaði vel við Svanþór, og hafði
ekki gaman af að hitta hann, en
hann virtist þekkja alveg ótrúlegan
fjölda af fólki víðs vegar að af land-
inu. Hann var alla tíð mikill ferða-
maður og hafði því komið víða. Á
ferðalögunum nýttist honum síðan
vel til kynna, þessi eiginleiki sem
alla tíð einkenndi hann, að gefa sig
á tal við nánast alla sem hann hitti,
og við hvem sem hann talaði kom
hann alltaf til dyranna eins og hann
stóð. Oft hafði hann góðar sögur
meðferðis og sagði þannig frá að
allir hlustuðu, en oft var mikið hleg-
ið í sögulok.
Ferðalög á hestum voru hans
ær og kýr, og þær voru ekki marg-
ar ferðirnar á vegum hestamanna-
félagsins Fáks sem hann missti af,
og sem dæmi um ákafa hans má
nefna, að eitt sinn er til stóð að
fara ferð í kring um Tindfjöll, stóð