Morgunblaðið - 06.07.1997, Qupperneq 34

34 SUNNUDAGUR 6. JÚLÍ 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegrar systur, fóstursystur og mágkonu,
SOFFÍU TÚBALS,
Njálsgötu 39b,
Reykjavfk.
Sérstakar þakkir til lækna og starfsfólks á
hjúkrunarheimilinu Eir.
Guð blessi ykkur öll.
Ágústa Túbals, Hjörleifur Gíslason,
Sofffa Gísladóttir.
t
Hugheilar þakkir til allra sem sýndu samhygð í
veikindum, andláti og jarðarför kærs eigin-
manns, föður, tengdaföður og afa.
GÍSLA HILDIBRANDS GUÐLAUGSSONAR
Smáraflöt 18, Garðabæ.
Sérstakar þakkir til starfsfólks geislameð-
ferðardeildar 10K, deildar 11E og deildar 11F
á Landsþítala.
Megi þeim auðnast styrkur í starfi.
Jóna Valgerður Höskuldsdóttir,
Höskuldur Hildibrandsson, Astrid Barrero Hildibrandsson
Valgerður Hildibrandsdóttir, Sigbjöm Jónsson,
Anna Hildur Hildibrandsdóttir, Gísli Þór Guðmundsson,
Þórlaug Hildibrandsdóttir, Sigurður H. Svavarsson,
Auður Rún Hildibrandsdóttir, Andrew T. Fogarty
og barnabörn.
t
Við fráfall og jarðarför ástkærs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
MAGNÚSAR SMITH
vélfræðings,
Hvassaleiti 149,
Reykjavík,
þökkum við innilega þeim, er sýndu minningu
hans virðingu og okkur samúð og vináttu.
Sigríður Smith,
Þóra Björk Smith,
Sólveig Smith, Sigurður Kjartansson,
Alla Dóra Smith, Einar Ingimarsson,
Magnús Jón Smith, Ólöf Inga Heiðarsdóttir
og barnabörn.
+
Við þökkumm innilega öllum þeim, sem sýndu
ómetanlegan hlýhug, virðingu og hluttekningu
vegna veikinda og andláts
HERMANNS RAGNARS STEFÁNSSONAR
danskennara.
Unnur Arngrímsdóttir,
Henny, Unnur Berglind, Ámi Henry,
Arngrímur, Anna, Hallgrímur Öm, Hermann Haukur,
Bjöm, Helga Bestla, Guðbjörg Bima, Hermann Ragnar,
Jóhann fvar.
Krístjana Bjamadóttir,
Sesselja Loftsdóttir,
Gunnhildur Loftsdóttir, Bjöm Árnason,
Helga Guðrún Loftsdóttir,
Hrafnhildur Loftsdóttir, Ingvar Bjamason,
Loftur Sigurður Loftsson
og bamabörn.
EGILL ÓLAFUR
GUÐMUNDSSON
+ Egili Ólafur
fæddist 24. mars
1908. Hann lést á
Hvammstanga 22.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Jónína Jónsdóttir og
Guðmundur Stef-
ánsson sem áttu
heima á Hvestu í
Amarfirði er Egill
Ólafur fæddist en
fluttu 1911 að Hna-
usakoti í Miðfirði og
þaðan 1920 á
Hvammstanga.
Þau hjónin eign-
uðust átta böm,
þeirra elstur var Jón Stefán lát-
inn, þá Bogey Ragnheiður látin,
Egill Ólafur, Haraldur Zofhan-
ías, Guðmundur Richard látinn,
Gunnar látinn, Sigurður Hall-
grímur, látinn og Kristinn Júlíus
látinn. Áður átti Guðmundur
Indriða látinn og Friðriku.
Árið 1947 kvæntist Egill Ólaf-
ur Hansínu (f. 24.12
1908), dóttur Þor-
steins Jónssonar og
Sigríðar Pálmadótt-
ur i Gröf á Vatns-
nesi. Þau Egill og
Hansína eignuðust
Hrólf (f. 22.7. 1949),
hans kona er Guð-
rún Hauksdóttir (f.
20.11. 1951), þeirra
börn: Hrefna (f. 7.6.
1970), Arnar (f.
20.11. 1973) og Sig-
ursteinn (f. 14.5.
1979). Egill Ólafur
ávann sér form-
annsréttindi á 30
tonna fiskibát og stundaði sjóinn
í 25 ár, einn eða með öðram,
hann var sfðan veghefilsstjóri í
11 ár, loks verkstjóri hjá
Hvammstangahreppi siðustu tíu
ár starfsævinnar.
Egill Ólafur var jarðsunginn
frá Hvammstangakirkju 28.
júní.
Nú eru liðin hartnær tíu ár frá
því við hittum Egil Ólaf fyrst, það
var á björtum vordegi í maí. Það
gjólaði úr norðri og bárumar á firð-
inum fyssuðu, hvítar í faldinn. Enn
voru gráhvítir skaflar í fjallinu,
gróður lítt framgenginn á túnum,
úthagi daufur. Hann var að dunda
vestan við skúrinn, hagræða útsæði
í flötum kössum og fyrir neðan lá
garðurinn, nýpældur með áleitnum
ilmi og feitum ánamöðkum en kríu-
ger á sveimi að tína þá upp til að
bera í hreiðrin í varpinu niður við
höfnina. Það marraði í hurðinni er
hann skaut loku frá og bauð okkur
í bæinn.
Egill Ólafur var rótfastur í kjam-
miklum menningararfi liðinna kyn-
slóða og hafði áhuga á því að skila
honum áfram í orðum og verki;
hann var fróður um mannlíf og at-
vinnusögu og útbjó líkön af húsum
sem voru honum kær og höfðu haft
eitthvert gildi fyrir staðinn og fram-
tíð hans. Besta verkið af þessu tagi
er Riis-verslun, elsta höndlun stað-
arins, þar sem kaupmaðurinn stend-
ur fyrir dyrum en verkamenn bera
vörur úr uppskipunarbátnum heim
í pakkhús. Þessi verk hafa verið til
sýnis í Verslunarminjasafninu á
Hvammstanga, ásamt merku safni
úr sjósókn og landbúnaði sem hann
viðaði að sér á langri ævi og áður
var veggjaprýði á vinnustofu hans.
Það var tómstundagaman Egils
Ólafs að saga út og tálga ýmsa
smáhluti, svo sem báta, veiðimenn
á fugl og ref og reiðingshesta. Þessa
hugljúfu gripi seldi hann við vægu
verði eða lagði í lófa bams, þó ekki
væri nema til að sjá hamingjubros
kvikna.
Á tæpum áratug höfum við keypt
af listamanninum ijörutíu verk sem
gefa góða og sanna mynd af alúð
og verklagi, frábæru formskyni og
kímni sem er svo fínleg að hún
greinist varla, stundum er skerpt á
henni eins og í myndröð manna er
bera vörur á bakinu og innihaldið
er merkt skýram stöfum: hrísgijón,
kaffi, rúgmjöl, baunir, bijóstsykur,
haframjöl, rúsínur og hveiti.
Það var ævintýri líkast að ganga
inn í vinnustofu Egils Ólafs þennan
fyrsta dag, og ávallt síðar, þar sem
gamla dótið hékk uppi til vitnis
horfinni sögu og ilmur af spæni,
lakki, olíum og jarðargróðri bland-
aðist saman í seiðmagnað andrúms-
loft. Hógvært fas húsráðanda, eðlis-
lægt látleysi, sem var innborið og
göfgað, lyfti þessu litla húsi á hærra
plan, breyti því í höll.
Egill Olafur lánaði okkur verk á
sýninguna í hjartans einlægni sem
var fyrst haldin í Nýlistasafninu í
upphafi árs 1991, en fór síðan um
sumarið í safnahúsið á Selfossi og
vöktu þau mikla athygli á báðum
stöðunum, heilluðu sýningargesti í
látlausri útfærslu, barnslegri ein-
lægni og trúnaði gagnvart því liðna.
Þegar við stofnuðum Safnasafnið
í febrúar 1995, varð hann strax
mjög áhugasamur um vöxt þess og
viðgang og jafnframt glaður yfir
því að við skyldum deila með honum
hugmyndum um starfsemi, söfnun
og sýningar. Verk Egils Ólafs skipa
nú heiðursstað á heimili okkar og
Safnasafnsins í Reykjavík.
Yfir listaverkum Egils Ólafs hvíl-
ir léttleikandi fegurð. Kraftbirting
formsins og línunnar er kórrétt séð
frá auganu þótt hún svari ekki kalli
um nákvæma mælingu, því að það
var ekki ætlun listamannsins að
skapa upp á sentímetra, hvað þá
millímetra. Litirnir era sannir og
tilgerðarlausir. Egill Ólafur var í
reynd að samþætta lund sína hvers-
dagslegri reynslu og þekkingu, taka
brot af ljúfum draumi í hönd sér
og móta í takt við kjamann sem bjó
í persónuleik sínum, fullkomna líf
sitt utan við strit og amstur; upp-
hefja list sína til hógværrar gleði.
Það segir margt um Egil Ólaf
Guðmundsson að í elli sinni helgaði
hann sér reit í útjaðri kauptúnsins
og hóf þar viðamikla tijáræktun.
Nú teygja ung trén viðkvæma
sprota sína i sumarsólina og kalla
á svalandi skúrir til að vökva þetta
draumaland, - sem lifir skapara
sinn og lofar nafn hans um ókomna
framtíð.
Níels Hafstein,
Magnhildur Sigurðardótir.
Mætur maður, Egill Ólafur Guð-
mundsson, er genginn á vit feðra
sinna. Hann sofnaði svefninum
langa aðfaranótt sunnudagsins 22.
júní. Lagði sig til svefns, hress og
glaður yfir því hvað heilsan fór dag-
batnandi. Ungur öldungur á nítug-
asta aldursárinu.
Fyrst þegar ég, bam að aldri,
man eftir Ola Agli vann hann á
veghefli. Heflaði götur Hvamms-
tanga og nærsveita í mörg herrans
ár. Sjálfur var maðurinn heflaður í
allri sinni framgöngu og viðkynn-
ingu. Okkar kynni hafa nú verið
náin í nærfellt þijá áratugi og betri
tengdaföður og afa barnanna minna
get ég ekki hugsað mér. Barngóður
var hann svo af bar. Eins og al-
gengt var hér á Hvammstanga fyr-
ir nokkram áratugum, átti Óli
nokkrar kindur sér til ánægju og
búdrýginda. Á óðali sínu, Eyrar-
landi, hafði hann löngum ærinn
starfa við skepnuhirðingu og hey-
skap, eins og gengur á góðbýlum.
Það vora ófáar stundimar sem lítil
afaböm bjástraðu þar í búskapnum
með honum. Sauðburðurinn var
mikill sælutími hjá þeim, og ekki
vora göngur og réttir síðri tími. Þá
hópuðust böm með Óla í smala-
mennsku upp í Kirkjuhvamm. Röð-
uðu sér inn í Rússann og eitt sinn
vora þau tólf þegar út var talið.
Hrefna, Amar og Sigursteinn þakka
nú afa sínum fyrir dýrmætar sam-
verastundir allt frá því hann leiddi
þau lítil böm til fullorðins ára.
Óli Egill fæddist að Hvestu í
Amarfirði, þriðji í röðinni af átta
alsystkinum. Þriggja ára að aldri
flyst hann með foreldram sínum,
þeim Guðmundi Stefánssyni og Jón-
ínu Jónsdóttur, ásamt þremur systk-
inum sínum að Hnausakoti í Mið-
firði. Tveimur áram síðar era bömin
orðin sex að tölu og þá er fjölskyld-
unni tvístrað. Óli Egill var sá eini
af þeim systkinum sem alltaf fékk
að fylgja foreldram sínum. Vissu-
lega hefur hann þar notið forrétt-
inda. Á þessum tíma, á öðram ára-
tug aldarinnar, flytjast þau milli
bæja i Miðfirðinum, þar sem þau
era í húsmennsku. Ekkert sældarlíf
hefur þeirra hlutskipti verið.
Tólf ára gamall, eða 1920, flyst
Óli Egill með foreldram sínum að
Eyri á Hvammstanga, en þar eign-
uðust þau sinn fyrsta bæ. Á sínum
unglingsáram vann Óli sem mjólk-
urpóstur. Var hjá Eyjólfi Kolbeins
að Bygggöðram á Seltjamamesi og
flutti Reykvíkingum mjólk á hesta-
kerra. Sannarlega horfinn tími.
Hugur Óla Egils stóð snemma til
sjómennsku, sem hann stundaði um
árabil. Var hann á vertíðum suður
með sjó til margra ára. Síðar gerði
hann út sína eigin báta og í félagi
með öðram. Auk þess að stunda
fiskveiðar flutti hann vörar sjóleiðis
fyrir bændur og keypti reka á fjöra
og vann hann og seldi. Allt fram á
síðustu ár átti Oli bát og sigldi yfir
fjörð sér til gamans.
Eins og áður er getið vann Óli
Egill á veghefli um árabil og hjá
Hvammstangahreppi var hann verk-
stjóri í áratug. Að vinnudegi lokn-
um, á efri áram, þegar margir setj-
ast í helgan stein, var ekkert fjarri
Óla Agli. Þá hófst hann handa við
tijárækt á landareign sinni Hóla-
breið, af dugnaði og miklum áhuga
og mest sá hann eftir að hafa ekki
byijað fyrr. Annað áhugamál hans
var að endurlífga gömul hús og
gera af þeim líkön. Þau era nú varð-
veitt og til sýnis á Bardúsu-safni
hér á Hvammstanga, ásamt mörg-
um gömlum munum sem hann safn-
aði. Einnig vann hann ýmsa muni
í tré, s.s. hesta og báta, og vora
þeir eftirsóttir. Óli Egill gekk að
hveiju verki af áhuga og eljusemi.
Konu sinni, Hansínu Þorsteins-
dóttur, kvæntist hann 7. sept. 1947.
Bjuggu þau allan sinn búskap á
Sunnuhvoli hér á Hvammstanga.
Inni á þeirra heimili byijaði ég minn
búskap ásamt syni þeirra, Hrólfi,
og dóttur okkar. Þar var þá til heim-
ilis hjá þeim Guðmundur Stefáns-
son, faðir Óla, þá orðinn rúmfastur
og hjúkraði Hansína honum til ijölda
ára. Undir sama þaki var þá saman-
komin stórfjölskyldan, fjórir ættlið-
ir, og þótti sjálfsagt.
Óli Egill var mannblendinn og
núna síðast 17. júní tók hann þátt
í mannfagnaði og hátíðahöldum við
Félagsheimilið hér á Hvammstanga.
Óli Egill hafði gaman af að ferðast,
og nú þegar hann er farinn í sina
hinstu för veit ég að hann fær góð-
an byr i seglin og góða lendingu
hjá Guði sínum.
Ég kveð þig með virðingu og
þökk fyrir allar þínar velgjörðir.
Guðrún Hauksdóttir.