Morgunblaðið - 03.09.1997, Page 33

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUÐAGUR 3. SEPTEMBER 1997 33
+ Óskar Ólafur
Vigfússon var
fæddur í Áshverfi í
Rangárvallasýslu
21. nóvember 1911.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Reykjavíkur
27. ágúst síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru hjónin Vigfús
Sveinsson og Anna
Guðmundsdóttir.
Óskar var eldri
tveggja bræðra,
yngri bróðir hans
var Ólafur, sem er
látinn.
Hinn 5. júní 1943 gekk Oskar
að eiga Jónu S. Jónsdóttur, f.
30.11.1919, d. 10.11.1995. Börn
þeirra eru Þóra Ólöf, f. 15.3.
Elsku afi minn, ekki hvarflaði það
að mér í maíbyrjun er við kvödd-
umst að við ættum ekki eftir að sjást
aftur. Reyndar frá því ég fluttist út,
kvaddir þú mig í hvert sinn eins og
þú sæir mig aldrei aftur. En mér
fannst þú alltaf svo hress, og síðast
kvaddi ég þig einmitt með orðunum
„sjáumst um jólin“, og annað hvarfl-
aði ekki að mér. Því kom fréttin um
að þú værir alvarlega veikur eins
1944, Sveinn Gunn-
ar, f. 28.12. 1948,
og Örn Vigfús, f.
7.3. 1958.
Óskar fór ungur
að árum að vinna
fyrir sér við fisk-
verkun í Sandgerði,
en lengst af starfaði
hann við bílainn-
flutning hjá Bergi
Lárussyni, og við
vélsmiðjustörf hjá
Vélsmiðjunni
Steðja.
Barnabörn Ósk-
ars eru sjö talsins,
og barnabarnabörnin eru tvö.
Utför Óskars fer fram í dag
frá Fossvogskapellu og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
og reiðarslag. Og það er skammt
stórra högga á milli, því það eru
bara tæp tvö ár síðan amma kvaddi
okkur. Það verða skrýtin jól að hafa
hvorugt ykkar hjá okkur, því ég ólst
upp við það að eyða jólunum með
ykkur. Og ég var svo heppin að
hafa ykkur um tíma inni á heimili
foreldra minna meðan þið biðuð eft-
ir nýju íbúðinni ykkar, þar sem þú
svo bjóst til æviloka, alveg eins og
þú vildir. Þar sem þið bjugguð í
næsta húsi við okkur, kom ég til
ykkar á hveijum degi éftir skóla,
og oft hjálpaðir þú mér við smíða-
verkefni úr skólanum. En ég var ein
af fáum stelpum sem leiddist handa-
vinna, en þótti sérstaklega gaman í
smíði, einmitt vegna þess að þar
naut ég tilsagnar þinnar. En þú varst
alveg sérstaklega laginn í höndunum
og þau eru mörg iistaverkin sem þú
hefur skorið út um ævina. Oftar en
ekki bauðst þú mér í fisk, en hann
var og er uppáhald mitt, og sérstak-
lega ef þú áttir silung, þá var ég
öruggur gestur í mat.
En ég lék líka þann leik að ef
ekki var nógu góður matur á mínu
heimili, rölti ég til þín og ömmu, og
kíkti í pottana ykkar, og að sjálf-
sögðu var ég alltaf innlega velkom-
in. Og ég naut líka þeirra forréttinda
að vera ykkar eina barnabarn í nokk-
ur ár. Eg er stolt af að bera nöfn
ykkar beggja og ég þakka fyrir að
hafa átt svona góðan afa og ömmu.
Ég veit að amma er búin að taka á
móti þér, og í þeirri trú að nú líði
ykkur báðum vel, sendi ég ykkur
mína hinstu kveðju.
Elsku afi minn, ég á eftir að sakna
þín sárt.
Þín
Jóna Ósk Pétursdóttir.
Okkur systkinin langar til að
kveðja afa okkar með nokkrum orð-
um.
Það má segja að við höfum tengst
OSKAR OLAFUR
VIGFÚSSON
JÓNMUNDUR GUNNAR
GUÐMUNDSSON
Jónmundur
Gunnar Guð-
mundsson fæddist í
Langhúsum, Fljót-
um, Skagafjarðar-
sýsíu, 7. maí 1908.
Hann lést á heimili
sínu, Sandabraut
11, Akranesi, 25.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru hjónin Lovísa
Sigríður Gríms-
dóttir og Guðmund-
ur Árni Ásmunds-
son, Laugalandi.
Jónmundur var sjö-
undu í röðinni af níu systkinum,
sem öll eru látin. Hinn 26. sept-
ember 1931 kvæntist Jónmund-
ur Valeyju Benediktsdóttur frá
Haganesi, Fljótum, sem nú er
látin. Jónmundur og Valey
eignuðust þrjú börn, Unu, f. 22
júní 1933, Guðmund
Eirík, f. 28. maí
1939, og Benedikt
Björn, f. 5. ágúst
1944. Tvö börn ólu
þau upp frá unga
aldri til fullorðins-
ára, þau Zophanías
Frímansson f. 18.
júlí 1933, og_ Stein-
unni Maríu Óskars-
dóttur, f. 18. ágúst
1955. Þau bjuggu
að Laugalandi í
Fljótum til 1954 en
þá fluttu þau á
Akranes.
Á Akranesi starfaði Jón-
mundur lengst af hjá Sements-
verksmiðju ríkisins sem birgða-
vörður.
Útför Jónmundar fer fram
frá Akraneskirkju í dag og
hefst athöfnin kl. 14.00.
Deyr fé,
deyja frændur
deyr sjálfur ið sama.
En orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
Elsku afi.
Þegar ég, á áttunda aldursári,
kom fyrst til ykkar ömmu var mér
tekið opnum örmum og ætíð síðan
átti ég afa og ömmu á Sandó. Nú
er komið að kveðjustund og minn-
ingarnar streyma fram en efst í
huga mér er þakklæti. Þakka þér
fyrir að vera afi minn. Þakka þér
fyrir allan þann hlýhug og alla þá
umhyggju sem þú hefur sýnt mér.
Það var alltaf svo notalegt að
heimsækja ykkur ömmu á Sandó.
Alltaf voruð þið brosandi í eldhús-
glugganum þegar við renndum í
hlaðið. Við vorum ekki íýrr komin
inn en amma fór að taka til kaffi
og með því, svo var líka alltaf til
kók handa okkur krökkunum og
oftast lumaðir þú á rjómasúkkulaði
og bijóstsykurspoka. Það var líka
alltaf svo gaman að hlusta á þig
segja frá Islendingasögunum sem
þú kunnir svo.vel, þær urðu svo ljós-
lifandi í þinni frásögn.
Það var svo sárt þegar pabbi
sagði að þú hefðir fallið frá, ég sem
var alltaf á leiðinni til þín með tví-
burana sem fæddust á síðasta af-
mælisdaginn þinn. Þú kallaðir þau
tvílembingana. Það er sárt að þau
skyldu ekki fá að kynnast þér, en
ég trúi því og treysti að nú sért þú
búinn að sjá þau.
Að lokum langar mig og Jón Pál
að kveðja þig með þessum orðum
Jóns Trausta:
Þig faðmi liðinn friður pðs
og fái verðug laun
þitt góða hjarta, glaða lund
og göfugmennska í raun.
Vér kveðjum þig með þungri sorg,
og þessi liðnu ár
með ótal stundum ljóss og lífs
oss lýsa gegnum tár.
Guð blessi þig! Þú blóm fékkst grætt,
og bjart um nafn þitt er.
Og vertu um eilífð ætíð sæll!
Vér aldrei gleymum þér.
(Jón Trausti.)
Kær kveðja, þín
Björk.
Kveðja frá tvíburunum
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð þinn náðarkraftur
mín veri vðrn í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Halldór Jónsson og
Sigríður Jónsdóttir.
Lífið gekk sinn vanagang þennan
seinni hluta ágústmánaðar. Ég var
í óða önn að búa mig undir próf
og foreldrar mínir höfðu farið í frí
norður í Fljót. Pabbi flutti mér þær
fréttir að þau hefðu stoppað hjá afa
á Akranesi þegar þau fóru norður.
Afi hafði leikið við hvern sinn fing-
ur og verið hinn hressasti. Fljótin
voru æskustöðvar afa og þegar
pabbi var kominn á leiðarenda
hringdi hann til þess að láta afa
vita af sér. Afi hafði spurt hvernig
viðraði á þau þarna og pabbi sagði
honum það. Ekki var hann sáttur
við veðurlýsinguna, hann vissi upp
á hár hvernig skýjafar ætti að vera
miðað við ríkjandi átt í Fljótunum.
Ég var að skjótast út úr dyrunum
heima mánudagsmorguninn 25.
ágúst þegar síminn hringir, það var
pabbi. I þetta skiptið voru fréttirnar
ekki eins og um helgina. Afi minn
og alnafni var allur. Daginn fyrir
afmælisdaginn hennar ömmu. Þetta
voru sorgarfréttir sem erfitt var að
kyngja. Það var eins og allar okkar
samverustundir færu fljúgandi
fram fyrir augunum á mér.
Þar sem pabbi er sá eini af systk-
inunum sem ekki býr á Akranesi
var vaninn að fara upp á Akranes
um helgar og hátíðisdaga. Ég var
ekki hár í loftinu þegar ég fór að
fara einn með Akraborginni. Afi
og amma, hestarnir og frændsystk-
inin höfðu mikið aðdráttarafl. Það
var alltaf tekið vel á móti manni á
Sandabrautinni, og tilhlökkunin oft
mikil að komast í hesthúsin með
afa. Hann umgekkst hestana af
kostgæfni, umhirða þeirra var eins
og vísindi í augum lítils snáða sem
var að snúast í kringum afa sinn.
Allt var eftir kúnstarinnar reglum,
síld handa þessum, bleyta heyið hjá
öðrum.
Á sumrin þegar skóla lauk og
krakkarnir í hverfinu heima fóru í
skólagarðana átti ég vísan stað á
Skaganum og þetta nýtti ég mér
óspart. Afi vildi alltaf hafa fólk í
kringum sig og ekki leiddist honum
þegar fólk var í heimsókn. Á seinni
árum fækkaði komum mínum á
Skagann, á sumrin tók sveitin við
en það var fyrir tilstuðlan afa. Eft-
ir árin í sveitinni var farið að vinna
á sumrin og með skóla þannig að
frítíminn sem áður var nýttur á
Skaganum varð minni en áður.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
fengið að kynna hann fyrir litlu
dóttur minni og unnustu. Elsku
afi, þú varst mér svo góður og ert
mér svo kær, en ég kveð þig að
sinni.
Jónmundur Gunnar
Guðmundsson.
afa mest á hans seinni árum. Afi var
prúður og hæglátur maður sem lét
hveijum degi nægja sína þjáningu,
hann var lítillátur og lítið fyrir verald-
leg gæði.
Amma okkar lést fyrir tveimur
árum eftir að hafa verið sjúklingur
til fjölda ára, afí stóð við hlið hennar
eins og klettur í gegnum árin, hann
lét aldrei bugast og gerði henni kleift
að vera heima mestan hluta ævi
sinnar. Afí fylgdist vel með okkur
og hafði mikinn áhuga á hvað við
ætluðum að læra í framtíðinni en
hann var mjög kotroskinn þegar við
eldri systkinin útskrifuðumst saman
með hvítu kolluna, hann bar hag
okkar alltaf fyrir bijósti og spurði
síðast í banalegunni hvort við værum
búin að ákveða með áframhaldandi
nám. Hann sjálfur var mjög handlag-
inn og var fátt sem hann gat ekki
tekið sér fyrir hendur, en smíðin var
samt hans aðalsmerki og voru ófáar
stundirnar sem hann dundaði sér í
smíðaherbergi sínu. Einnig hafði
hann dálæti á því að ferðast, og fór
ófáar ferðirnar til fjarlægra landa
hvort sem var siglandi eða með flug-
vél, hann var mjög fróðleiksfús og
yfirleitt Iærði hann einhver orð í
móðurmáli þeirra landa sem hann
heimsótti.
Afi var alla tíð vel á sig kominn
bæði andlega og líkamlega, hann var
búinn að fá inni í Seljahlíð og var
orðinn spenntur að fá að eyða síð-
ustu árum sínum þar við að láta
dekra við sig. Við vorum búin að
stríða honum á því að búið væri að
skrá hann í danstíma þar, og hitt og
þetta tómstundagaman; svaraði hann
með sínu kunnuglega jammi sem við
krakkarnir skemmtum okkur oft yfir.
En hlutirnir fara ekki alltaf eins og
maður ætlar, því afi veiktist skyndi-
lega daginn sem hann átti að flytja
í Seljahlíðina og var fluttur á spítal-
ann þar sem hann lést á fimmta degi.
Við vitum, elsku afl, að þú hefur
fengið góðar móttökur þar sem þú
dvelur núna og þið amma dansið
saman sæl á nýjan leik.
Megir þú hvíla í guðs friði.
Oskar, Nanna og
Halldór Jóhann.
Okkur systkinin langar til að kveðja
afa okkar, Óskar á Blöndubakkan-
um. Við minnumst þess hve notalegt
það var að koma til þín á Blöndu-
bakkann. Við gátum verið viss um
að þú ættir eitthvert góðgæti handa
okkur.
Það var alltaf gaman að fyigjast
með, þegar þú varst að smíða og
skera út í kjallaranum. Þú skapaðir
marga fallega og nytsama hluti.
Það er okkur ofarlega í huga hve
glaður þú varst fyrir nokkrum dög-
um, því að þú varst að flytja í Selja-
hlíð. Okkur þykir leitt að þú fékkst
ekki að njóta þess.
Elsku afi, það er okkur huggun
að þú sért kominn aftur til ömmu,
sem við vitum að tekur þér opnum
örmum.
Fríða Björk, Arnar
Geir og Svandís Dögg.
+
Ástkær sambýlismaður minn, faðir okkar,
stjúpfaðir og afi,
BRAGI ÓSKARSSON,
Krummahólum 6, -
Reykjavik,
sem lést sunnudaginn 31. ágúst s.l á hjarta-
deild Sjúkrahúss Reykjavíkur, verður jarðsung-
inn frá Fella- og Hólakirkju föstudaginn 5. sep-
tember kl. 13.30.
Guðrún Sigríður Guðlaugsdóttir,
Stefán Bragason, Elin Huld Hartmannsdóttir,
Ingi Rafn Bragason, Laufey Sigurðardóttir,
Ólöf Bragadóttir, Friðrik Marteinsson,
Börkur Jakobsson, Hrafnhildur Birgisdóttir,
Hafþór Jakobsson,
og barnabörn.
+
Ástkær eiginkona min, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
KRISTÍN SIGURÐARDÓTTIR,
Lindarholti 3,
Ólafsvík,
lést á Landspítalanum að morgni mánudag-
sins 1. september.
Útförin fer fram frá Ólafsvíkurkirkju laugardag-
inn 6. september kl. 14.00. Ferð verður frá BSÍ kl. 10.00.
Hallmar Thomsen,
Guðríður Margrét Hallmarsdóttir, Martin Conrad,
Berglind Hallmarsdóttir, Reimar H. Kjartansson,
Sigurður Tómas Hallmarsson, Sigriður S. Ólafsdóttir
og barnabörn.
+
Þökkum sýnda samúð og vinarhug vegna
andláts og útfarar,
ÓLAFS HERMANNS EYJÓLFSSONAR
loftskeytamanns,
Ölduslóð 24,
Hafnarfirði,
Guðrún Jónsdóttir.
Guðrún Ólafsdóttir, Loftur Ingólfsson,
Jón Pétur Ólafsson, Helena Sagefors,
Erlingur Ólafsson, Guðrún Vilhjálmsdóttir,
Anna Björk Ólafsdóttir, Snorri Dal Sveinsson,
Þórunn Ólafsdóttir, Sigurður Björnsson,
barnabörn,
Eyrún Eyjólfsdóttir, Inga Maria Eyjólfsdóttir.