Morgunblaðið - 18.04.1998, Page 48

48 LAUGARDAGUR 18. APRÍL 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ María Júlíana
Kjartansdóttir
fæddist í Stykkis-
hólmi 21. maí 1920.
Ólst hún þar upp og
á Hellissandi til sjö
ára aldurs en flutti
þá með foreldrum
sínum tii Keflavík-
ur. Hún lést á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur hinn 8. apríl
* siðastiiðinn. For-
eldrar hennar voru
Kjartan Ólason, f.
1890, d. 1979, og
Sigríður Jóhanna Jónsdóttir, f.
1894, d. 1972. Systkini Maríu
voru Karl, f. 1915, d. 1961; Sig-
tryggur, f. 1916, d. 1997; Ragn-
ar, f. 1918, dó ungur; Ólafur, f.
1918, d. 1975; Jón Ragnar Ás-
berg, f. 1921, d. 1997; Lúðvík, f.
1926, d. 1994; fvana Sóley, f.
1929.
Eiginmaður Maríu var Ari
Mig langar í örfáum orðum að
minnast elskulegrar tengdamóður
^jajninnar sem var mér svo kær.
Þegar ég hóf búskap í Igallaran-
um hjá tengdaforeldrum mínum
fyrir 34 árum, eignaðist ég ekki
bara tengdamömmu heldur einnig
trausta og góða vinkonu sem reynd-
ist mér ávallt vel fram á sitt síðasta.
Það er margs að minnast og margt
sem ég á eftir að sakna. Eg gat
alltaf leitað til þín, þú áttir ráð við
öllu. A þínu fallega heimili var oft
gestkvæmt og þú kallaðir óvænt
fram veisluborð á skammri stundu.
Jöú varst stolt af þínu heimili og öll-
úm börnunum þínum. Barnaböm og
bamabamabörn sóttust eftir að
koma í heimsókn til þín, því að þar
fundu þau ávallt kærleik þinn og
hlýju. Þú varst svo samviskusöm og
vandvirk við það sem þú tókst þér
íyrir hendur að aðdáun vakti. Ég
lærði margt af þér sem á eftir að
koma mér til góða í lífinu. Ég er
viss um að þú kveður þessa jarðvist
sátt við þitt hlutskipti.
Tengdamóður mína kveð ég með
söknuði og bið góðan guð að geyma
hana. Ég þakka þér samfylgd þína.
Blessuð sé minning þín.
Ágústína.
Elsku amma mín.
Ég get ekki trúað að þú sért dáin,
sama hvað ég reyni. Þú hefur alltaf
átt svo stóran hlut í hjarta mínu. Þú
varst alltaf svo kát og góð.
Aldrei get ég gleymt þegar við
frænkumar vomm að halda íyrir
þig tískusýningu í fötunum þínum
og skemmtum okkur konunglega.
Ég á eftir að sakna þess að koma í
heimsókn til þín, keyra framhjá
húsinu og athuga hvort það væri
ljós í íbúðinni þinni, en það var
gjarnan merki um að þú varst
Skólavöröustíg 12,
á horni Bergstíiðastrætis,
sími 551 9090
Árnason, f. 1910, d.
1972. Foreldrar
hans voru Anna
Kristín Daníelsdótt-
ir, f. 1888, d. 1981,
og Ámi Theodór
Pétursson, f. 1871,
d. 1963. María og
Ari eignuðust þrjú
börn sem eru Sig-
urður, f. 1944, hans
kona er Ágústína
Albertsdóttir og
eiga þau fjögur
börn; Þorgerður, f.
1946, hennar maður
er Örn Bergsteins-
son og eiga þau tvö börn: Daní-
el, f. 1951, hans kona er Ingi-
björg Óskarsdóttir og eiga þau
þijú börn. Fyrir átti Ari eina
dóttur, Önnu Kristínu, f. 1932,
hennar maður er Halldór Mar-
teinsson og eiga þau þijú börn.
títför Maríu fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
heima. Þegar ég kom í heimsókn
gat ég setið hjá þér tímunum saman
og talað við þig því þrátt fyrir háan
aldur varst þú svo ung, þú fyigdist
með öllu í lífi okkar unga fólksins,
þú vissir um böllin og fylgdist með
öllum íþróttum, það er að sönnu
hægt að segja að þú hafir verið góð-
ur stuðningsmaður Keflavíkur í öll-
um íþróttadeildum.
Aidrei fór ég svöng út frá þér, þú
þekktir matarþarfir okkar ungling-
anna, alltaf birtist eitthvað gómsætt
á borðum þínum þegar við vorum í
heimsókn. Sælar minningamar um
þig hlaðast upp endalaust, minning-
ar meðal annars um hvað þú varst
dugleg að hreyfa þig og ættu aliir
að taka þig tii íyrirmyndar I þeim
efnum.
Elsku amma, söknuðurinn er
mikill en huggunin er þó sú að ég
veit að nú hittir þú afa aftur í nýjum
heimkynnum.
Far þú í friði, elsku amma, og guð
geymi þig.
Þín
Iris Sig.
Það kom eins og reiðarslag yfir
okkur hjónin þegar við fréttum að
tengdamóðir mín, María Júlíana
Kjartansdóttir, hefði veikst hastar-
lega og að batahorfur væru slæmar.
Því miður var ekki neinn mannlegur
máttur sem gat bjargað á þessari
stundu og var hún látin að tveim
dögum liðnum.
Þeim mun meir var okkur brugð-
ið, þar sem við höfðum heyrt í henni
örfáum dögum áður og var ekki vit-
að annað en allt væri í besta lagi.
Það var nú Möllu líkt, eins og hún
var ætlð nefnd af ættingjum og vin-
um, að hverfa frá okkur án nokkurs
íyrirvara og má segja að það sé
mikil guðs gjöf að fá að kveðja
þennan heim án langvarandi veik-
inda og sársauka. Það er auðvitað
mjög erfitt fyrir okkur sem eftir
stöndum með trega og söknuð í
huga og við skiljum ekki vegi guðs
þegar hann tekur frá okkur ástvin
sem er í fullu fjöri og við góða
heilsu.
Ég hef aldrei gleymt því hvað
Malla tók mér vel þegar ég fór að
venja komur mínar á heimili þeirra,
eftir að ég kynntist dóttur Ara. Hún
var alltaf svo hlý og góð við mig að
mér fannst strax eins og ég væri
einn af fjölskyldunni.
Seinna kom í ijós, eftir að ég
kynntist Möllu betur, hvað hún var
miklum mannkostum gædd. Hún
var mjög dugleg og rösk við öll þau
störf sem hún tók sér fyrir hendur
og þegar hún missti mann sinn, árið
1972, fór hún að vinna í mötuneyti
Bandaríkjahers á Keflavíkurflug-
velli. Þar vann hún þar til hún lét af
störfum fyrir fáeinum árum fýrir
aldurs saldr. Hún hlaut viðurkenn-
ingu frá vinnuveitendum sínum fyr-
ir vel unnin störf og vinnufélagar
hennar mátu hana mikils, enda
eignaðist hún þar margar góðar vin-
konur sem héldu sambandi við hana
eftir að hún hætti störfum. Öll þau
ár sem ég hef þekkt hana heyrði ég
hana aldrei tala illa til nokkurrar
manneskju né hallmæla nokkrum
manni, hún sá alltaf það besta í öll-
um. Hún var alltaf svo létt í skapi
og kvartaði aldrei, enda þótt veik-
indi steðjuðu að. Malla ver mikil
húsmóðir og alltaf tók hún vel á
móti fólki, enda gat hún snarað
fram dýrindis veisluborði án nokk-
urs fyrirvara.
Mannkostir hennar fólust ekki
síður í góðmennsku hennar og gjaf-
mildi. Hún reyndist skyldfólM sínu
og tengdafólki ætíð vel þegar á bját-
aði og sýndi mikla ræktarsemi við
alla sína vini og kunningja. Það fór
aldrei nokkur afmælisdagur innan
fjölskyldunnar framhjá henni og
það brást aldrei að hún kæmi með
gjöf handa litlu börnunum og/eða
hringdi í fullorðna fólkið.
Hún reyndist börnum okkar og
barnabömum ávallt svo vel að við
fáum það aldrei fullþakkað og eru
þau nú mjög sorgmædd yfir að
missa elsku ömmu Möllu. Mér
finnst það hafa verið forréttindi mín
að hafa verið samferðamaður henn-
ar í þessu lífi, því hún gaf ætíð svo
mikið af sjálfri sér til annarra.
Við sem nú kveðjum og syrgjum
þessa góðu konu vitum að ástvinir
hennar taka á móti henni á æðri
stöðum og minningin um þessa
elskulegu konu mun lifa í hugum
okkar.
Elsku Malla, hafðu þökk íyrir allt
og allt.
Halldór Marteinsson.
Það var svo erfitt að trúa þeim
fréttum sem bárust til Kaupmanna-
hafnar að hún amma Malla væri dá-
in. Það var svo stutt síðan hún
hringdi til okkar Þórarins og var
svo hress og kát eins og alltaf. Við
sem eftir sitjum verðum að reyna að
hugsa um allar þær góðu stundir
sem við áttum saman og varðveita
allar góðu minningarnar. Sumar af
mínum bestu æskuminningum eru
einmitt tengdar ömmu Möllu. Þegar
ég var lítil stelpa fékk ég stundum
að sofa hjá ömmu Möllu í Keflavík.
Það var svo notaiegt að vakna á
morgnana við hlátur mávanna og
finna matarilminn úr eldhúsinu hjá
henni ömmu. Hún amma Malla var
nefnilega heimsins besti kokkur.
Enginn fór svangur frá ömmu, hún
átti alltaf eitthvað gott í eldhúsinu.
I gegnum árin hefur verið mis-
langt á milli okkar ömmu Möllu. En
við héldum samt alltaf sambandi í
gegnum bréfaskriftir og síma. Við
amma áttum líka sameiginlegt
áhugamál, okkur fannst báðum svo
gaman að ferðast. Við gátum spjall-
að mikið um staði sem við höfðum
báðar heimsótt, hér á landi sem er-
lendis. Amma Malla var gjaf-
mildasta og örlátasta manneskja
sem ég hef þekkt. En hún gaf okkur
ekki bara jóla- og afmælisgjafir.
Hún gaf okkur líka ást og hlýju og
athygli. Alltaf mundi hún eftir öllum
afmælisdögum. Þegar vinir og ætt-
ingjar gleymdu afmælisdegi í önn-
um hversdagsins þá gat maður
alltaf treyst því að amma Malla kom
í heimsókn eða hringdi, sama hvar
maður var staddur í heiminum.
Það er svo sárt að kveðja elsku
ömmu sem gaf mér svo mikið. En
ég þakka fyrir að hafa verið svo
heppin að eignast jafn góða og ynd-
islega ömmu og amma Malla var.
Anna Katrín.
Elsku amma. Það er svo erfitt að
sætta sig við að þú sért dáin, þú
sem varst alltaf svo hress, en við
vitum það að afi Ari hefur teMð vel
á móti þér og þú ert í góðum hönd-
um núna. Alltaf fannst okkur við
þurfa að segja þér allt, þú varst eins
og besta vinkona svo jákvæð og vel
inni í öllum málum, þú fylgdist svo
vel með og hafðir góð svör við öllu.
Það er svo margt sem við eigum eft-
ir að sakna frá heimsóknum okkar
til þín, allrar hlýjunnar sem þú
gafst okkur og svo pönnukökurnar,
vöfflumar og lærissneiðarnar sem
þú eldaðir svo oft þegar þú bauðst
okkur í mat, þær kann enginn að
gera eins og þú. Og þegar þú birtist,
hrókur alls fagnaðar í veislum, með
myndavélina á lofti og með fullan
disk af pönnukökum sem kláruðust
ávallt. „Börnunum finnst þetta svo
gott,“ varstu vön að segja.
Elsku amma, þú ert ein sú besta
íyrirmynd sem við höfum kynnst,
svo dugleg í öllu, svo góð og gjaf-
mild við alla. Það er aðdáunarvert
hvernig þig gast sinnt börnunum
þínum, öllum barnabörnunum og
bamabamabömunum svona vel, þú
varst í svo góðu sambandi við okkur
öll. Þú hafðist líka alltaf eitthvað að.
Ef þú varst ekM með gesti, úti í
göngutúr eða í heimsóknum þá
varstu að prjóna fallega sokka, húf-
ur eða peysur á krakkana, þú varst
svo vandvirk á allt sem þú gerðir.
Elsku amma, við gætum talað
endalaust, við eigum svo fallegar og
góðar minningar um þig og þú munt
ætíð eiga stað í hjarta okkar. Við
söknum þín og minnumst þín alltaf.
Guð geymi þig.
Albert, Sigríður Lilja
og Anna María.
Okkur langar að kveðja þig, elsku
amma, með nokkmm orðum. Við
getum ekki trúað því að þú sért far-
in, það gerðist svo snöggt. Þú varst
alltaf svo lífsglöð og hress.
Við eigum svo margar góðar
minningar um þig. Allar góðu
stundirnar sem við áttum með þér
þegar við systumar vorum hjá þér í
pössun. Þá fengum við að sofa uppí
hjá þér og þú dekraðir við okkur og
við spiluðum saman rommí.
Þú varst alltaf að prjóna og gafst
okkur og öllum börnum sem þú
þekktir vettlinga, húfur og sokka.
Þú hélst margar veislur og gerðir
alltaf svo góðan mat og heimatil-
búna ísnum og pönnukökunum
gleymir enginn. Síðasta veislan sem
þú hélst var fýrir okkur unga fólkið
í fjölskyldunni. Þér fannst svo mik-
ilvægt að við værum vinir og að við
kynntumst öll vel. Þú fylgdist svo
vel með öllu sem við gerðum, hvort
sem það var fimleikar, tónleikar
eða körfubolti, alltaf komst þú og
hvattir okkur, varst svo stolt af
okkur. Þú varst svo miMll vinur
okkar og við gátum talað við þig um
alla hluti. Við fórum með þér í mörg
ferðalög, og við gleymum aldrei
Spánarferðinni sem við fórum sam-
an fyrir tveimur árum. Þar áttum
við yndislegar stundir saman og
þér leið svo vel í sólinni. Þú varst
mjög vinamörg og félagslynd, varst
alltaf að gleðja aðra og öllum þótti
svo vænt um þig.
Við munum ekki eftir þér öðru-
vísi en glaðri og ánægðri með lífið
og þegar þú varst veik í bakinu
léstu það ekki á þig fá, varst alltaf
jákvæð og bjartsýn, hélst áfram að
vera dugleg að ganga og fara í leik-
fimi og sund.
Amma var alveg einstök kona og
engri lík. Allt var svo gott sem
tengdist henni.
En nú kveðjum við þig, elsku
amma, og við vitum að það hefur
verið tekið vel á móti þér. Þú átt
alltaf stað í hjarta okkar og við
T Lilja Finnsdóttir fæddist á
1 Arnbjargarlæk í Þverárhlíð
17. september 1905. Hún lést
19. mars siðastliðinn og fór út-
för hennar fram frá Borgarnes-
kirkju 3. apríl.
I dag kveð ég góða vinkonu mína
með miMum söknuði.
Ég var um fimm ára er ég hringdi
bjöllunni á Borgarbraut 70 og spurði
eftir vini mínum Óskari. Hann var
ekM heima en ekM stóð á henni Lilju
minni, hún bauð mér inn og upp frá
því vorum við perluvinir. Við áttum
margar góðar stundir saman ég og
Lilja, þó svo að aldursmunurinn væri
68 ár, þá vorum við sem jafningjar í
eldhúsinu á Borgarbrautinni. Við
spiluðum mikið, töluðum um allt
milli himins og jarðar og alltaf lum-
aði hún á einhverju góðgæti, kökum
og öðru bakkelsi, og svo var þömbuð
mjólk með. Og alltaf átti hún ein-
söknum þín mikið. Þú varst besta
amman í öllum heiminum og við
þökkum fýrir að hafa átt þig.
Lilja Ösp og Ósk.
0, amma, ó, amma,
æ ansaðu mér.
Eg er að gráta og leita að þér.
Þú fórst út úr bænum,
þú fórst út á hlað,
þú fórst upp til Jesú
á sælunnar stað.
(Höf.ók.)
Elsku amma Malla, við kveðjum
þig núna með sorg í hjarta. Elsku
amma, við þökkum þér fyrir allt
sem þú gerðir fýrir okkur og kennd-
ir okkur. Það er svo erfitt að vera
lítill og sMlja ekM af hverju þú ert
farin. Við vitum að nú líður þér vel
hjá afa og við vitum líka að þú vakir
yfir okkur og passar okkur.
Elsku amma, við munum alltaf
sakna þín og minnast þín sem bestu
langömmu í heimi.
Bless, bless.
Linda Björk, Telma Dís,
Marinó Örn og Elísa Eir.
í nútímaþjóðfélagi ar sem hrað-
inn er mikill og fólk þarf miMnn
tíma fyrir sig og sína, er gott að
eiga að frænku sem tengir fjöl-
skylduna saman. Malla var þannig
frænka. Hún gaf sér alltaf tóm til að
huga að einstaklingnum innan fjöl-
skyldu sinnar og þó víðar væri leit-
að. Hún þekkti og mundi alla af-
mælisdaga og lagði ýmislegt og ein-
stök atvik á minnið sem aðrir
gleymdu í tímans rás.
Hún var alltaf blíð, góð, jákvæð,
atorkusöm og dugleg, allt til síðasta
dags. Á vegferð hennar um lífið var
manneskjan alltaf í fýrirrúmi og
eignaðist hún því marga vini. Hún
var góð fyrirmynd.
Hún lagði alúð í allt sem hún
gerði og lífsverk hennar situr eftir
sem minnisvarði um góða konu sem
hafði alla þá eiginleika sem prýða
fýrirmyndar einstaMing.
Börnunum hennar og fjölskyldum
þeirra vottum við okkar innilegustu
samúð.
Elsku Malla. Þú hefur reynst
okkur ómetanlega vel bæði í gleði
og sorg og ekki síst foreldrum okk-
ar sem þú sýndir mikla tryggð og
umhyggju. Án efa ert þú núna í
samvistum við þau á öðru tilveru-
stigi. Við þökkum þér fýrir allt og
ekki síst fyrir að vera okkur svona
góð fyriimynd.
Þín verður sárt saknað.
Sælt var að sjá þig og heyra
og samfunda njóta,
margs er að minnast og þakka
mig oft þú gladdir.
Yndi þitt var það að veita
vinunum gleði.
Tryggð þín sem vorgeisli vermdi
viðkvæmar sálir.
(G.G. frá Melgerði)
Guðrún, Hjördís, Heiða,
Særún og fjölskyldur.
hverja mola í blikkdós sem hún
læddi að manni.
Eins og vinir gera skiptumst við
oftar en ekM á gjöfum, ávallt gaf hún
mér eitthvað er hún hafði útbúið
sjálf og ég reyndi eftir bestu getu að
útbúa gjafir handa henni með mína
tíu þumalputta. Þessai- gjafir sem
hún gaf mér eru mér miMls virði og
miklar minningar tengdar þeim;
koddaver með áletruninni góða nótt,
handmálað skrautgler, handmálaðir
vasar og styttur og margt fleira. Alla
þessa muni geymi ég og mun varð-
veita um aldur og ævi.
Þær fallegu minningar er ég á um
Lilju geymi ég sem næst hjartanu.
Ég kveð þig nú Lilja mín, ég veit að
þér líður vel núna, komin til hans
Andrésar þíns. Ég bið Guð að geyma
þig og votta öllum aðstandendum
mína dýpstu samúð.
Þinn vinur,
MARÍA JÚLÍANA
- KJARTANSDÓTTIR
LILJA
FINNSDÓTTIR
Hjörtur Scheving.