Morgunblaðið - 18.04.1998, Page 53

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 18. APRÍL 1998 53
I
3
1
3
I
J
■
I
I
3
i
J
I
1
í
J
f

annað en merkingarlaust hjóm, og
sá kaldi veruleiki rennur upp fyrir
manni að þrátt fyrir langa skóla-
göngu á maður samt margt eftir
ólært. Það er erfitt að skilja hvers
vegna ungur maður í blóma lífsins
er einfaldlega horfinn. Það er erfitt
að skilja hvers vegna maður sem
hefur verið órjúfanlegur hluti af til-
vei-u manns allt frá barnæsku er
einfaldlega brottkvaddur og að
maður muni aldrei aftur fá að eiga
með honum stund. Nú þegar Sig-
urðar nýtur ekki lengur við skilst
manni fyrst hversu kær hann var
manni í raun. Fráfall hans hefur
verið manni þung lexía.
Eg minnist Sigurðar sem ungs
manns, því það var þá sem ég
þekkti hann best. Ég minnist þess
þegar ég, þá varla meira en þriggja
ára snáði, kom upp á loft á Lang-
holtsveginum og varð svo heillaður
af flugvélunum sem hann hafði sett
saman og héngu ýmist í girni úr
loftinu eða var stillt upp inn í gler-
skáp. Fyrir barninu var þetta töfr-
andi veröld. Mér er einnig sérstak-
lega minnisstætt þegar við fóram
og hittum þau Kollu á Laugum í
Þingeyjarsýslu sumarið 1976. Þá
var Siggi skógarvörður þar, og ég
man þegar það kviknaði í gamla
Skodanum uppi á Fljótsheiði. Mér
er einnig ógleymanleg humarveisl-
an þegar Siggi frændi kom af sjón-
um. Hvorki fyrr né síðar hefur
maður fengið jafn mikinn og góðan
humar. Siggi vildi ekki heyra á
annað minnst en að allir borðuðu
eins og þeir gætu í sig látið, og
helst aðeins meira. Og þær voru
miklu fleiri þessar skemmtilegu
stundir sem við áttum saman og
eru enn ljóslifandi í endurminning-
unni. Þótt nú séu liðnir rúmir tveir
áratugir frá því samskipti okkar
voru mest eru það þó þessi minn-
ingabrot frá því að ég sjálfur var
bam og Siggi varia meira en hálf-
þrítugur sem mér þykir vænst um
og standa mér skýrust fyrir hug-
skotssjónum.
En minningin um Sigurð frænda
er einnig samofin minningunni um
aðra tíma. Tíma þegar ungt fólk
hafði hugsjónir og var tilbúið að
berjast fyrir sannfæringu sinni,
grípa til aðgerða. Þá sætti fólk sig
ekki við að bíða, fara troðnar slóð-
ir, þiggja það möglunarlaust sem
að því var rétt, því það ætlaði að
uppræta órættlætið og breyta
heiminum. Á heimili þeirra Sigga
og Kollu skynjaði maður vel þá
strauma sem höfðu mótað mann-
inn. Núna þegar ég sjálfur er eldri
en hann var þegar ég kynntist hon-
um sem barn á ég auðveldara með
að skilja unga eldhugann sem vildi
berjast fyrir betri heimi. Það er
erfitt f\TÍr þær kynslóðir sem
fylgdu í kjölfar þessarar svoköll-
uðu ‘68-kynsióðar að gera sér grein
fyrir hversu mikið við höfum hagn-
ast á baráttu þessa fólks fyrir
manneskjulegra þjóðfélagi, en ég
hugsa að það eigi þakkir skildar.
Sigurður var beinskeyttur og
átti það stundum til að vera dálítið
kaldhæðinn en illgimi átti hann
ekki til. Hann var umfram allt
kunnur að heilindum og hreinlyndi.
Hann var næmur og honum var
réttlætiskenndin í blóð borin.
Hann lét sig menn varða og lá ekki
á skoðunum sínum, en ólíkt mörg-
um sem eru örlátir á skoðanir sínar
var Sigurður ávallt tilbúinn að
vinna að framgangi hugsjóna sinna
af elju og ósérhlífni. Honum var
ekki nóg að sitja og spekúlera um
það sem mætti betur fara í þjóðlíf-
inu og bíða uns hlutirnir myndu
gerast af sjálfu sér. Hann var mað-
ur aðgerðanna og ávallt reiðubúinn
að leggja sitt af mörkum. Það sem
Sigurður tók sér fyrir hendur var
gert af alúð og fyrirhyggju. Ævi-
starf hans ber skapgerð hans
glöggt vitni.
Þó svo að Sigurður sé nú látinn
lifir minningin um góðan mann. Við
sem voram svo heppin að fá að
kynnast honum getum verið þakk-
lát fyrir þær stundir sem við feng-
um þó að eiga með honum.
Páll Kolbeins.
EWALD
BERNDSEN
+ Ewald Ellert
Berndsen fædd-
ist á Blönduósi 30.
ágúst 1916. Hann
lést á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 8. apríl
sfðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Dómkirkjunni í
Reykjavík 16. apríl.
Kveðja frá Félags-
málastofnun Reykja-
víkurborgar
Við andlát Ewalds
Berndsen verðum við samverkafólk
hans á Félagsmálastofnun Reykja-
víkurborgar þess áþreifanlega vör
að nú er skarð fyrir skildi. Þótt
réttilega sé sagt að ávallt komi mað-
ur í manns stað verður það skarð,
sem myndast hefur við lát Ewalds,
vandfyllt. Við sem áttum því láni að
fagna að kynnast honum og starfa
með honum munum í senn syrgja
hann og sakna þess hugsjónastarfs
sem hann stóð fyrir.
Ewald eða Lilli Berndsen eins og
okkur var tamt að kalla hann í dag-
legu tali hafði síðastliðna tvo ára-
tugi, ásamt konu sinni Huldu, rekið
áfangaheimilið á Ránargötu 6,
Reykjavík. Áfangaheimilið hefur
verið rekið í nafni Líknarfélagsins
Skjaldar en í samvinnu við Félags-
málastofnun Reykjavíkurborgar og
í raun í umboði Reykjavíkurborgar.
Þó var öllum ljóst að starfið og
heimilið var á ábyrgð
Lilla og stóð og féll
með honum og þeim
hjónum. Það var eng-
inn annar en Lilli sem
átti andvökunætur ef
endar náðu ekki saman
eða einhver heimilis-
maðurinn missti fót-
anna í baráttunni við
Bakkus. Við hin gátum
að mestu sofið
áhyggjulaust vegna
starfseminnar á Ránar-
götu, enda í þeirri full-
vissu að Lilli stóð við
stjómvölinn, öhaggan-
legur með Huldu sína sér við hlið.
Hann var stór í sniðum hann Lilli
Bemdsen. Þéttur á velli og þéttur í
lund, og glæsimenni svo af bar.
Hann minnti mig alltaf fremur á
stórhöfðingja utan úr heimi en ís-
lending sem hafði legið kylliflatur
fyrir Bakkusi og átt sér næturstað á
götum Reykjavíkur. Ég kynntist
honum reyndar ekki fyrr en því
tímabili í lífi hans lauk og hef fyrst
og fremst af því fregnir frá honum
sjálfum.
En fyiár vikið vissi Lilli manna
best hvar skórinn kreppti og hvað
gera þurfti þegar hann kom heim
frá Ameríku um árið, þangað sem
hann sótti þekkingu og styrk til að
hafa betur í glímunni við áfengis-
sýkina. Hann hafði þá eins og ávallt
síðar líka þann sannfæringarkraft
og leiðtogahæfileika, að hann fékk
aðra til að fylgja sér. Upp komst því
fyrsta áfangaheimilið fyrir karla
sem voru að feta sig út í lífið á nýjan
leik að lokinni áfengismeðferð.
Áfangaheimilið Skjöldur hefur síð-
an borið nafn með rentu og veitt ár
hvert tugum manna skjól og vöm
um iengri eða skemmri tíma.
Öll eigum við Lilla skuld að
gjalda, samstarfsfólk, Félagsmála-
stofnun, Reykjavíkurborg og jafn-
vel þjóðfélagið allt en mesta þó þeir
sem notið hafa alúðar hans og
mannúðar. Þótt Lilli þyrfti, eðli
málsins samkvæmt, að vera fastur
fyrir í starfi sínu, fannst mér þó
mildi og mannúð fyrst og fremst
einkenna starf hans og lífssýn.
Hann vissi hvemig koma átti fram
við fólk sem hefur tapað miklu ef
ekki öllu nema kannski lífinu.
Blessuð veri minning Lilla Bernd-
sen. Hún mun lifa lengi í hjörtum
okkar sem þekktum hann.
Eiginkonu Ewalds, Huldu Matth-
íasdóttur, sonum hans og fjölskyld-
um þeirra eru sendar hugheilar
samúðarkveðjur.
Lára Björnsdóttir,
félagsmálastjóri.
Með söknuði þakka ég þér, vinur,
fyrir góð kynni og aðstoð í lífsbar-
áttunni. Ég veit að þú varst bæði
listrænn og vinur vina þinna. Þér
var annt um hverskonar listir, hvort
sem þær voru í formi íþrótta eða á
andlega sviðinu.
Vegir Guðs eru órannsakanlegir.
Ekki veit ég hvar Drottinn skipar
þér í vistarverur sínar eftir gengin
spor hér á jörðu, eða hvert hugur
þinn stefndi í trúmálum, nema þá til
góðs.
Ég kveð þig, minn hugprúði vin-
ur, með þessum ljóðlínum um leið
og ég votta aðstandendum dýpstu
samúð.
Þótt aðrir komi í aldarfar
og akra nýja yrki.
Kemur seint í annars stað
er sigrar sama virki.
Skelfur nú húsið eins og skum í vindi
Skaparinn sjálfur hyggur núna að.
Pað virðist líkt og allt hér lögmál bindi
lofthjúpinn jörðu og það sem Drottinn gaf.
Eg horfi út í geiminn, á marga stjörnu stim-
ir,
stefnan er óljós um hið mikla haf.
Guð veri með þér.
Þinn hjartkæri vinur,
Gunnar Ólafur Jónsson.
Skila-
frestur
minning-
argreina
EIGI minningargrein að birt-
ast á útfarardegi (eða í sunnu-
dagsblaði ef útför er á mánu-
degi), er skilafrestur sem hér
segir: í sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein að berast
fyrir hádegi á föstudag. í mið-
vikudags-, fimmtudags-, föstu-
dags- og laugardagsblað þarf
greinin að berast fyrir hádegi
tveimur virkum dögum fyrir
birtingardag. Berist gi-ein eftir
að skilafrestur er útranninn
eða eftir að útför hefur farið
fram, er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og
amma,
AÐALBJÖRG GUÐBRANDSDÓTTIR
THORODDSEN,
Álfheimum 15,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur fimmtudaginn
17. apríl.
Ólafur Thoroddsen,
Guðmundur Björn Thoroddsen, Kristín Ingvarsdóttir,
Ragnhildur Thoroddsen, Svanberg Árnason,
Ólafur Thoroddsen, Jónína Sigurgeirsdóttir,
Ragnheiður Thoroddsen, Haukur Óskarsson
og barnabörn.
+
Alúðarþakkir til allra þeirra sem heiðruðu minningu
LILJU FINNSDÓTTUR
frá Saurum,
sem lést fimmtudaginn 19. mars sl.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Dvalarheimilis aldraðra í Borgarnesi fyrir
góða umönnun síðasta æviskeiðið.
Lifið heil.
Hulda Brynjólfsdóttir,
Hervald Andrésson,
Óskar Andrésson,
Unnur Andrésdóttir, Jóhann Ó. Sigurðsson,
Árni Guðmundsson,
Þorsteinn A. Andrésson, Friðbjörg Óskarsdóttir,
Guðbjörg Andrésdóttir, Jón H. Einarsson,
Ragnhildur Andrésdóttir, Ölver Benjamínsson,
Bragi Andrésson,
+ Ástkær móðir okkar,
KARÍTAS MAGNÚSDÓTTIR,
Sörlaskjóli 5,
er látin. Börnin.
+
Bróðir okkar og mágur,
INGÓLFUR INGVARSSON,
Hofsstöðum,
Stafholtstungum,
lést á heimili sínu miðvikudaginn 8. apríl.
Útför hans fer fram frá Stafholtskirkju í dag,
laugardaginn 18. apríl, kl. 14.00.
Jarðsett verður í Gilsbakkakirkjugarði.
Þeim, sem vildu minnast hans, er vinsam-
legast bent á björgunarsveitina Heiðar.
Ingunn Ingvarsdóttir, Gréta K. Lárusdóttir,
Helga Ingvarsdóttir, Þorvaldur Helgason.
+
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir og amma,
GUÐRÚN ÁSMUNDSDÓTTIR,
Skagabraut 9,
Akranesi,
sem lést á Sjúkrahúsi Akraness þriðjudaginn
14. apríl, verður jarðsungin frá Akraneskirkju
þriðjudaginn 21. april kl. 14.00
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SIGURBJÖRG ÓLAFSDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Fáskrúðskirkju mánu-
daginn 20. apríl kl. 13.30.
Einar Jón Ólafsson, Erna Guðnadóttir,
Einar Gunnar Einarsson, Guðni Kristinn Einarsson.
+
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við andlát móður okkar og fóstur-
föður,
ÖNNU O. SIGURÐARDÓTTUR
OG ÓSKARS EYJÓLFSSONAR,
Guðrún Ólafía Sigurgeirsdóttir,
Guðjón Viðar Sigurgeirsson, Sigrún H. Jóhannesdóttir,
Sigmundur Sigurgeirsson, Guðný Guðnadóttir,
Helga Sigurgeirsdóttir, Jón Berg Halldórsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Óskar Eyjólfsson, Berglind Grétarsdóttir,
Ólafur Ingimundarsson, Guðlaug Hanna Friðjónsdóttir,
Ásta Tarver, William G. Tarver,
Steina Suckley, Paul Suckley,
börn og barnabörn.