Morgunblaðið - 10.05.1998, Side 39

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 10. MAÍ1998 39^
FRÉTTIR
VEIÐIMAÐUR með stóran sjó-
birting tilbúinn til mælimerk-
ingar í Fitjaflóði í Grenlæk á
dögunum.
Fluguveiði-
skóli við
Elliðavatn
FLUGUVEIÐISKÓLI er starf-
ræktur við Elliðavatn annað árið í
röð að sögn Vignis Sigurðssonar,
eftirlitsmanns við vatnið. Skólinn
mæltist vel fyrir í fyrra og fer nem-
endum fjölgandi. Bæði er fluguveiði
kennd eins og kostur er í stilltu
vatni og á námskeiðinu kynnast
nemendur auk þess leyndardómum
Elliðavatns, en það hefur oftar en
einu sinni verið nefnt „háskóli
stangveiðinnar" af þrautþjálfuðum
fluguveiðimönnum, og ekki á allra
færi að veiða þar vel.
Skólinn er starfræktur að frum-
kvæði Guðmundar Guðmundssonar,
gamalreynds Elliðavatnskappa, og
er hann með sex nemendur í einu.
Námskeiðið stendur yfír fimm
kvöld, alls 20 klukkustundir, hefst
með fyrirlestrum og kastæfíngum
úti á túni hjá Elliðavatnsbænum, en
síðan færa menn sig út í vatn þar
sem bleikjan bíður freistinga. Allur
búnaður er lagður til.
Frítt fyrir börn
og unglinga...
Eins og fyrr er börnum undir 12
ára aldri leyft að veiða endurgjalds-
laust, en nauðsynlegt er að þau séu í
fylgd fullorðinna, að sögn Vignis.
Hann sagði ennfremur að Stanga-
veiðifélag Reykjavíkur hefði endur-
nýjað samning sinn við Veiðifélag
Elliðavatns um endurgjaldslausa
veiði félaga sinna á meðan kvóti
heldur.
Dagleyfíð kostar nú 750 krónur,
en margir kaupa sumarkort fyrir
8.500 og spá svo ekki meira í kostn-
að. „Fyrir þá sem vilja koma oft, t.d.
skreppitúra á kvöldin, þá er sumar-
kortið miklu hagkvæmara," bætti
Vignir við.
Athyglisverður
útreikningur
Stangaveiðifélag Keflavíkur gaf
nýverið út fyrsta tölublað félags-
blaðs síns, en þetta er 16. árgangur
þess. Mun meira er lagt í útgáfuna
en áður. Meðal annars efnis er
kynning félagsins á nýjum veiði-
svæðum þess, Hrollleifsdalsá,
Reykjadalsá og Fossálum. Þar er
einn staður fyrir hverja tegund,
þ.e.a.s. Hrollan fyrir sjóbleikju,
Reykjan fyrir laxinn og Álarnir fyr-
ir sjóbirting.
www.mbl l.is
V /U S B VSSS 1
MINNINGAR
T Ása Hjartardótt-
ir fæddist á
Breiðinni á Akranesi
24. aprfl 1930. Hún
lést í Sjúkrahúsi
Akraness 4. maí síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Ásrún
Lárusdóttir Knud-
sen, f. á Kóngsbakka
í Helgafellssveit 15.
aprfl 1898, d. 12. júlí
1967 í Reykjavík og
Hjörtur Bjarnason, f.
19. maí 1894 á
Gneistavöllum Akra-
nesi, d. 16. júní 1977
í Reykjavík. Systkini Ásu eru:
Helga, f. 7. febrúar 1925, hús-
freyja í Reykjavík, Haukur, f. 24.
júní 1926, fyrrverandi slökkvi-
liðsmaður í Reykjavík, og Héð-
inn, f. 20. júlí 1928, fyrrverandi
verkamaður í Reykjavík.
Árið 1949 gekk Ása að eiga
eftirlifandi eiginmann sinn Gunn-
ar Bjarnason, f. 17. september
1927 á Búðum í Fáskrúðsfirði.
Foreldrar hans voru Ragnheiður
Magnúsdóttir, f. 25. mai 1889 á
Eyjólfsstöðum í Beruflrði, d. 17.
febrúar 1970 í Reykjavík, og
Bjarni Ragnar Jónsson, f. 5. októ-
Elskuleg tengdamóðir mín er lát-
in. Vágesturinn hræðilegi, krabba-
meinið, kvaddi dyra og gaf engin
grið. Nánast sem hendi væri veifað
var öllu lokið. Hvílík sorg. í hugann
hrannast minningamar. Mér kemur
fyrst í hug mynd af henni í síðum,
grænum kjól, hnarreist og keik, um
áramót fyrir 26 árum. Kjól sem hún
hafði að sjálfsögðu saumað sjálf. Ég
var að koma í fyrsta skipti á Skag-
ann sem tilvonandi tengdadóttir en
þau hjónin að fara á dansleik. Dans-
inn var hennar yndi og unun að
horfa á þau dansa. Arin sem í hönd
fóru eru ómetanleg fyrir mig. Mér
var strax tekið eins og einni af
börnunum hennar Ásu. í henni
kynntist ég kjarnorkukonu með
stórt hjarta. Alltaf var hún létt í
lund. Ég mætti aldrei önuglyndi eða
neikvæðni; það var eitthvað sem
hún átti ekki til. Hún hafði alltaf
tíma til að styrkja og styðja eða
veita góð ráð.
Önnur minning frá okkar fyrstu
kynnum kemur í hugann. Við kom-
um í heimsókn á Skagann, nýgift og
á nýlegum bíl. Þá varð henni að orði,
hvort þetta væri það sem við ætluð-
um að búa í. Henni þótti ráðslagið
ekki skynsamlegt, fénu betur varið í
þak yfir höfuðið. Nokkru síðar flutt-
um við hjónin á Skagann með fyrsta
barnabarnið hennar og nöfnu. Þá
varð samgangurinn miklu meiri og
nánari. Það var sama hvað við tók-
um okkur fyrir hendur, hvort sem
það var að byggja, flytja, fara utan í
nám með tvö börn, koma okkur upp
sumarbústaðaraðstöðu eða hvað
eina, hún var alltaf með af áhuga og
krafti. Að vera með og rétta hjálpar-
hönd var hennar einkenni. Auðvitað
var tengdafaðir minn ekki langt
undan enda þau bæði vinir okkar og
félagar.
Ferðalögin okkar saman innan-
lands sem utan eru dýrmætar perl-
ur sem aldrei gleymast. Hláturinn
hennar ómar ekld lengur, hennar
verður sárt saknað. Með hjartans
þökk og virðingu kveð ég mína
elskulegu tengdamóður. Elsku
Gunnar minn, það er skarð fyrir
skildi en við erum rík af minningum
um einstaka konu.
Lilja.
Um það leyti er vorið heldur inn-
reið sína er til moldar borin kær
vinkona og nágranni, Ása Hjartar-
dóttir.
Eftir þungbær veikindi, sem
henni tókst lengi vel að dylja okkur
vini sína að væru á eins háu stigi og
í ljós kom, hefur þessi lífsglaða og
kraftmikla kona kvatt.
I vorsólinni lagðist drungi yfir
huoann bntrar étr leit út um nlutrtr-
ber 1882 á Núpi á
Berufjarðarströnd,
d. 22. desember 1940
á Búðum í Fáskrúðs-
firði. Böru Ásu og
Gunnars eru: 1)
Hjörtur, f. 1949,
kvæntur Lilju Guð-
laugsdóttur, f. 1951,
búsett á Akranesi.
Börn þeirra eru Ása
f. 1974, og Guðlaug-
ur, f. 1980. 2) Atli, f.
1953, kvæntur Sig-
rúnu Þórarinsdóttur,
f. 1952, búsett í Mos-
fellsbæ. Börn þeirra
eru Einar Már, f. 1971, og Hjör-
dís Ósk, f. 1980. Sonur Einars
Más er Benedikt Aron Salomon,
f. 1992. 3) Ásdís, f. 1956, gift
Pétri Björnssyni, f. 1954, búsett á
Akranesi. Börn þeirra eru Gunn-
ar Örn, f. 1978, Bjarki Þór, f.
1980, og Sigurður Ásbjörn, f.
1985. Ása ól allan sinn aldur á
Akranesi, lagði stund á ýmis
störf en starfaði lengst af sem
bréfberi.
Útför Ásu fer fram frá Akra-
neskirkju á morgun, mánudaginn
11. maí, og hefst athöfnin klukk-
an 14.
ann minn yfir götuna og áttaði mig
á, að ég á ekki eftir að sjá henni
bregða fyrir hnarreistri og léttstígri
þeytast út í bíl og brana af stað til
að sinna hinum ýmsu erindum, ekki
eftir að sjá þau hjón saman sinna
garðinum sínum og húsinu og
spjalla við nágrannana í leiðinni.
Þau vora einkar samhent og sam-
rýnd hjón og erfitt að skrifa um Ásu
í eintölu svo samofm er hún Gunn-
ari í mínum huga, þrátt fyrir sterk-
an persónuleika og ákveðnar skoð-
anir. Gaman var að fylgjast með
þeim við útivinnuna, alltaf hlið við
hlið en ekki hvort í sínu horninu.
Engin hjón þekki ég sem ferðuðust
eins mikið jafnt innanlands sem ut-
an. í þessum ferðum höfðu þau lað-
að að sér stóran vinahóp sem þeim
tókst ótrúlega vel að sinna af sinni
alkunnu gestrisni.
Margs er að minnast eftir meira
en þriggja áratuga vináttu. Sam-
verastundirnar margar og ánægju-
legar heima og heiman. Grillveislur
á víxl í görðum okkar með fleiri gíð-
um vinum sem mynduðu þéttan
vinahóp sem nú syrgir glaðværan
félaga sem alla smitaði með sínum
hressilega hlátri. Lappaveislurnar
einstöku, sem þau hjón áttu heiður-
inn af, útilegur, gönguferðir og
skíðagöngur að ógleymdum ævin-
týraferðum með björgunarsveitinni
forðum, eins og t.d. þegar við fórum
Gæsavatnaleið.
Af mörgu er að taka sem of langt
yrði upp að telja en allt lifir þetta
sem ljúfar minningar um hressan,
kátan og raungóðan vin, nágranna
og ferðafélaga.
Gunnar minn. Við vitum að það er
þungbært að missa lífsfóranaut sinn
og þú átt margt að hugga þig við
eins og það að saman hafið þið lifað
lífinu lifandi og notið þess í ríkum
mæli og að þú átt marga trygga vini
sem munu styðja þig í framtíðinni,
því lífið heldur áfram þrátt fyrir
allt. Við Bóbó biðjum guð að blessa
þig, börnin ykkar og barnabömin
og sendum ykkur innilegar samúð-
arkveðjur.
Ingibjörg Ingólfsdóttir.
Höndin sem þig hingað leiddi
himins til þig aftur ber.
Komin er kveðjustund.
Eftir 60 ára vináttu, sem aldrei
bar skugga á era minningabrotin
óteljandi. Þau sindra í huga mér og
eru býsna ágeng.
Ása, fyrst sem skólasystir í
barnaskólanum, hress og skemmti-
leg, seinna í Gagnfræðaskólanum,
lífsglöð og til í næstum allt, enda
margt brallað og alltaf var gaman.
Hún var kraftmikil í leikjum, fim og
sterk, ógleymanleg á fimleikaslánni
- langbest. Hún elskaði að dansa og
„tjúttaði" af hjartans lyst eins og líf-
ið yrði bara alltaf dans. Hún var
ómissandi á gleðistundum, hló
kvenna hæst. Það fór ekki framhjá
neinum viðstöddum að Ása var
maett.
Ása, í bridsklúbbnum okkar, sem
reyndar lognaðist út af, því stundum
mundum við ekki hvað við voram
búnar að segja á spilin, svo margt
annað þurftum við að spjalla um.
Svo giftist hún Gunnari sínum,
varð gestrisin og örlát húsfreyja og
kærleiksrík móðir bamanna þeirra,
Hjartar, Atla og Ásdísar. í fyllingu
tímans eignaðist hún svo tengda-
börn, varð stolt og ástrík amma,
vildi vemda þau öll.
Ása, trölltrygg og heiðarleg, en
ómyrk í máli fyndist henni ástæða
til - sama hver í hlut átti. Einnig
æðrulaus og sterk þótt hjartanu
Frágangur
afmælis-
og minn-
ingar-
greina
MIKIL áhersla er lögð á, að
handrit séu vel frá gengin, vél-
rituð eða tölvusett. Sé handrit
tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Það
eykur öryggi í textameðferð og
kemur í veg fyrir tvíverknað. Þá
er enn fremur unnt að senda
greinarnar í símbréfi (569 1115)
og í tölvupósti (minning@mbl.-
is) — vinsamlegast sendið grein-
ina inni í bréfinu, ekki sem við-
hengi.
Auðveldust er móttaka svokall-
aðra ASCII skráa sem í daglegu
tali eru nefndar DOS-texta-
skrár. Þá eru ritvinnslukerfin
Word og WordPerfect einnig
nokkuð auðveld úrvinnslu.
Um hvem látinn einstakling
bh-tist ein uppistöðugrein af
hæfilegri lengd, en aðrar grein-
ar um sama einstakling tak-
markast við eina örk, A-4, miðað
við meðallínubil og hæfilega
línulengd, - eða 2.200 slög (um
25 dálksentimetra í blaðinu). Til-
vitnanir í sálma eða ljóð tak-
markast við eitt til þrjú erindi.
Greinarhöfundar eru beðnir að
hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
Marmari ♦ Granít ♦ Blágrýti ♦ Gabbró
ísiensk framleiðsla
MOSAIK .
blæddi, t.d. þegar drengirnir henn-
ar lentu í alvarlegum slysum.
Stundum missti ég af henni. Hún
var þá uppi á fjöllum og heiðum
þessa Iands eða hún bara skrapp í
heimsreisu. En það gerði ekkert til.
Við hittumst aftur og vináttan brú-
aði öll bil.
Seinni hluta starfsævinnar var
hún bréfberi hjá póstinum og þá var
ekkert slór - alltaf á fullu. Það gu-
staði af henni. Svo sagði hún starfi
sínu lausu fyrir ári - ætlaði að eiga
sinn tíma sjálf, fyrir sig og sína.
Hafði hlakkað lengi til þess. Ahuga-
málin vora svo mörg.
Ása, skyndilega altekin hræðileg-
um sjúkdómi. Hvorki hún sjálf né
við hin trúðum því, að hann myndi
sigra svo fljótt. En hetjur verða líka r
stundum að láta undan - en ekki fyrr
en allur þróttur er þorrinn. Og þá
stendur tíminn kyrr andartaksstund
og ekkert verður eins og áður.
Er nema von að ég sakni slíkrar
vinkonu?
Samúðarkveðjur til elskulegu
fjölskyldunnar hennar, sem umvafði
hana kærleika og blíðu þegar hún
var orðin þiggjandi. Guð blessi þau
öll og styrki í sorginni.
Fari elsku Ása mín í friði til hins
eilífa ljóss.
Við brúum einnig þetta bil.
Guðrún Vilhjálmsdóttir.
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Sverrir Olsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðuihlið 35 ♦ Sími 581 3300
Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík • Símí 553 1099
Opið öll kvöld
til kl. 22 - einnig um helgar.
Þegar andlát
ber að höndum
Útfararstofa kirkjugarðanna ehf.
Sími 551 1266
Ailan sólarhringinn
r