Morgunblaðið - 19.07.1998, Síða 34

34 SUNNUDAGUR 19. JÚLÍ 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
SIGURBERGUR PÁLSSON
Það er til merkis um hvemig afi
var að löngu eftir að hann var orðinn
atvinnurekandi og eigandi rútufyrir-
tækis og varahlutaverslunar og
framleiðslufyrirtækis, þá titlaði hann
sig alltaf sem bifreiðarstjóra, m.a. í
símaskránni. Hann hirti ekki um
titla, fínheit eða tildur. Hann kom til
dyranna eins og hann var klæddur;
duglegur, hugmyndan'kur, hrein-
skiptinn, lífsglaður, en ekki endilega
hvers manns hugljúfí.
Er ég var á fyrsta ári í háskólan-
um þurfti ég ekki að sækja marga
tíma vegna fullnustuprófa sem ég
tók um haustið og vann ég því um
veturinn við ýmis hlutastörf, m.a. hjá
afa í Pjöðrinni. Eg fór með honum á
vömsýningar um veturinn, m.a. til
Torino og Frankfurt, auk viðskipta-
ferða til Danmerkur. Mitt hlutverk
var að vera e.k. reiknivél og túlkur
fyrir afa. Þetta, var mikil lífsreynsla
fyrir ungan mann sem var að læra
viðskiptafræði. Ég komst til að
mynda að því að þótt afi væri búinn
að vera mjög mikið á ferð í Dan-
mörku og í miklum viðskiptum við
fólk þar, þá talaði hann ekki dönsk-
una betur en svo að sífelldur mis-
skilningur virtist vera í gangi, eink-
um varðandi verð og skilmála. I raun
talaði hann allan tímann bara ís-
lensku með dönskum hreim. Hins
vegar var hann svo harðsnúinn í
samningum að hann fékk sínu fram-
gengt sem hann hafði mælt á ís-
lensku. Ég veit ekki enn hvort þetta
var vegna þess að viðskiptavinirnir
gáfust upp á að reyna að ná fram
annarri niðurstöðu en hann vildi eða
af annarri ástæðu.
Afi hafði að sjálfsögðu sínar
mjúku hliðar þrátt fyrir eða vegna
sinnar lífsreynslu. Jólin hjá afa og
ömmu voru t.d. ógleymanlegar gleði-
stundir, og eru enn í mínum huga hin
upprunalegu jól. Þá var afí alltaf í
essinu sinu, stríddi öllum, hló og
skemmti sér meira en allir, klappaði
okkur bamabörnunum og var góður
við okkur. Þetta voru stórar stundir í
lífi mínu og væntanlega fleiri barna-
bama þeirra Ingunnar og Sigur-
bergs. Einnig var það siður afa er
hann kom frá útlöndum, að kaupa
nammi handa bamabömunum og
ilmvatn handa dætrum sínum. Það
var ekki hans „forté“ að átta sig á
því að það hentaði e.t.v ekki að allar
fengju sama ilminn. Allar voru þær
þó sáttar við gjöfina og ég held þær
108 Reykjavík • Símí 553 í
hafi samstillt notkunina á ilmvatninu
í fjölskylduboðum til að forðast
vandræði.
Afí, það var mikil lífsreynsla að
kynnast þér og fá að njóta félags-
skapar þíns og tilsagnar. Vertu sæll
og megir þú hvíldar njóta.
Steinn Logi.
Það má ekki minna vera en ég
minnist þessa gamla vinar míns
nokkmm orðum. Það er langt síðan
kynni okkar hófust. Arið 1930 var ég
sem snúningadrengur á Rauðabergi
á Mýmm í A-Skaft. Þar var tvíbýli
og á öðru býlinu bjuggu foreldrar
hans og systkini og þangað lá leið
mín oft á kvöldin að loknu starfi og
var það mikil uppbót á dagsins önn
og oft gleymdist tíminn alveg. Þetta
var svo spennandi fyrir mig og því
verða minningarnar kærari þegar ég
lít til baka, en á þessum bæ fékk ég
þann styrk sem hefir enst mér fram
á þennan dag.
Ég var þarna í heilt ár, eða bæði
sumar og vetur, og var það mér betri
skóli lífsins en ég hafði gert mér
grein fyrir. Þroskinn var mikill. Síð-
an lágu leiðir okkar sitt í hvora átt,
en þrátt fyrir að leiðir skildust, viss-
um við alltaf hvor af öðmm og hitt-
umst og heimsóttum hvor annan
þegar efni stóðu til.
Sigurbergur ólst upp í fátækt og
við erfiðleika. Foreldrar hans höfðu
lítið jarðnæði og því varð að tak-
marka bústofninn eftir því. En hann
var sjálfur ákveðinn í að láta ekkert
hamla því að komast til manns og
verða þjóðinni og sjálfum sér að
gagni og strax varð hugur til fram-
kvæmda sterkur og ekki gefist upp
þótt á móti blési. Þetta var hans að-
alsmerki og hann var dugmikill og
drífandi og gerði allt vel sem hann
fékkst við, enda vann hann fyrirtæki
sínu traust og hafði ég mikla gleði af
að fylgjast með hugmyndum hans og
hve bjartsýnn hann var, sérstaklega
á tímum erfiðleika.
Mér þykir vænt um að minnast
þess nú, þegar leiðir skiljast í bili.
Ég lærði ýmislegt af honum sem
komið hefur mér vel í lífinu.
Hann reyndist mér eins og öðrum
góður og drenglyndur og fyrir það
vil ég nú að lokum þakka.
Sendi því systkinum hans og ást-
vinum öllum mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur og bið þeim blessunar
þess sem stýrir stjamaher og stjórn-
ar veröldinni. Megi þeim vel vegna
og allt blessast.
Með innilegum kveðjum.
Árni Helgason, Stykkishólmi.

g
|
I
|
I
|
5
Fersk blóm og
skreytingar
við öll tœkifœri
Opið til ki.10 öll kvöld
Persónuleg þjónusta
Fákafeni I I, sími 568 9120
o
|
5
1
5
I
5

Marmari ♦ Granít ♦ Blágrýti ♦ Gabbró
íslensk framleiðsla
GUÐBJÖRG
ÓLAFSDÓTTIR
+ Guðbjörg Ólafs-
dóttir fæddist í
Stakkadal í Rauða-
sandshreppi 28. des-
ember 1921 og ólst
þar upp. Hún lést á
Landspítalanum 13.
júlí siðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Anna Guðrún
Torfadóttir, hús-
freyja í Stakkadal,
f.6.12. 1894, d.21.3.
1965, og Ólafur
Hermann Einars-
son, bóndi og bú-
fræðingur í Stakkadal, f. 27.9.
1891, d. 25.5. 1936. Systkini
Guðbjargar eru: Torfi, f. 26.5.
1919, Elín, f. 11.12. 1925, Hall-
dóra Guðrún, f. 12.2. 1929, d.
3.11. 1997, María, f. 27.11. 1931,
Kristín, f. 26.6. 1933, og Val-
gerður, f. 21.6. 1935.
Guðbjörg giftist 1944 Bene-
dikt Kristinssyni, f. á Patreks-
firði 8.5. 1915, d. 23.6. 1967.
Hann var sonur Kristins Bene-
diktssonar og Evlalíu Kristjáns-
dóttur. Börn Guð-
bjargar og Bene-
dikts eru: 1) Guð-
mundur Valdimar,
f. 14.5. 1945, kvænt-
ur Arndísi Leifs-
dóttur, eiga þau tvo
syni, Benedikt Þór,
f. 7.2. 1967, sambýl-
iskona hans Krist-
jana Lind Hilmars-
dóttir, börn þeirra
eru Snædís Sif,
Kristófer Hilmar og
Benedikt Gabríel;
og Guðmundur Am-
ar, f. 11.7. 1978. 2) Ólafur Elís, f.
13.12. 1949, kvæntur Þuríði
Halldórsdóttur, eiga þau tvö
börn, Halldór Elís, f. 1.2. 1981,
og Guðbjörgu, f. 14.10. 1987. 3)
Kristín, f. 26.6. 1955, böm henn-
ar em Guðbjörg Kristín, f. 18.6.
1986, og Gústaf Benedikt, f.
29.11. 1987.
Utför Guðbjargar fer fram
frá Kristskirkju á morgun,
mánudaginn 20. júlí, og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
„Þótt ég sé látinn, harmið mig
ekki með tárum, hugsið ekki um
dauðann með harmi og ótta. Ég er
svo nærri, að hvert eitt tár ykkar
snertir mig og kvelur. En þegar
þið hlæið og syngið með glöðum
hug, lyftist sál mín upp í mót til
ljóssins. Verið glöð og þakklát íyrir
allt sem lífið gefur og ég tek þátt í
gleði ykkar yfir lífinu.“ (Úr Spá-
manninum.)
Lokið er kafla í lífsins miklu bók.
Við lútum höfði í bæn á kveðjustund.
Biðjum þann guð, sem gaf þitt líf og tók
græðandi hendi á milda sorgarstund.
0, hve við eigum þér að þakka margt
þegar við reikum liðins tíma slóð.
I samfylgd þinni allt var blítt og bjart
blessuð hver minning, fógur, ljúf og góð.
Okkur í hug er efst á hverri stund
ást þín til hvers, sem lífsins anda dró
hjálpsemi þín og falslaus fómarlund.
Friðarins guð þig sveipi helgri ró.
(Vigdís Runólfsdóttir.)
Elsku mamma, hjartans þakkir
fyrir allar yndislegu samveru-
stundirnar okkar. Guð geymi þig.
Börn, tengdadætur
og ijöiskyldur.
Mig langar í fáeinum orðum að
minnast Guggu tengdamóður
minnar sem ég er búin að þekkja í
yfir 30 ár. Ég kom sem ung stúlka
á heimili hennar með eldri syni
hennar Guðmundi. Það er ekki of-
sagt að hún tók mér opnum örmum
og umvafði mig kærleika og hlýju.
Við unga parið bjuggum hjá þeim
Guggu og Bensa, sem nú er látinn,
í tæp tvö ár. Það er alltaf svo að sá
sem maður tengist eins náið og
tengdamömmu hefur mikil áhrif á
líf manns og mótar til framtíðar.
Hjálpsemi hennar og leiðbeiningar
til okkar Mumma með eldri dreng-
inn okkar sem fæddist á meðan við
bjuggum hjá henni voru ótakmark-
aðar. Minningar mínar þegar við
sátum með handavinnu og spjölluð-
um saman eru ómetanlegar. Hún
sá um að aldrei vantaði prjónaða
peysu, sokka eða vettlinga á litlar
hendur. Ég veit að hún hefði ekki
viljað neitt hól en alla tíð voru
börnin og fjölskyldur þeirra allt
hennar líf.
Eg veit þú heim ert horfin nú
og hafin þrautir yfir,
svo mæt, svo góð, svo trygg og trú
og tállaus, falslaus reyndist þú,
ég veit þú látin lifir.
(Steinn Sig.)
Elsku tengdamamma, ég veit að
nú ert þú umvafin kærleika og
elsku Guðs. Hafðu þökk fyrir allt.
Minning þín mun lifa í hjörtum
okkar allra.
Arndís.
Æ&rsz
. ** " v/Nýbýlaveg
SÓLSTEINAR 554 4566

£
%

i
Þegar andlát
ber að höndum
Útfararstofa kirkjugarðanna ehf.
Sími 551 1266
Allan sólarhringinn
Elsku amma mín. Mig langar til
að kveðja þig með fáeinum orðum.
Þú varst mér alltaf svo góð. Minn-
Blómabwáin
C\ak*3skom
v/ Possvogski^Ujwga^ð
Sími: 554 0500
Allan sólarhringinn.
Suðurhlíð 35 ♦ Sírni 581 3300
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Áralöng reynsla.
Sverrir Olsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
ingar mínar um þig þegar þú pass-
aðir mig þegar ég var lítill geymi
ég í hjarta mínu. Ég man hvað það
var alltaf spennandi og skemmti-
legt að koma í heimsókn á Skúló og
fá að gista. Litlir hlutir urðu stórir
í þínum höndum, tvinnakefli gátu
til dæmis orðið að heilli borg. Allt
sem við gerðum saman hafðir þú
lag á að gera svo stórkostlegt í
augum lítils drengs. Ég man utan-
landsferðimar til Danmerkur og
Noregs sem ég fékk að fara með
þér og ég man allt sem þú saumað-
ir og prjónaðir á mig. Þú varst ekki
bara amma heldur líka besti vinur.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hþóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku amma. Ég mun varðveita
minninguna um þig í hjarta mínu,
um bestu ömmu sem nokkur
drengur getur hugsað sér.
Benedikt Þór.
Elsku systir mín kær. Ég vil
með nokkrum orðum þakka þér
samfylgdina síðustu 66 árin. Þér
sem alltaf varst reiðubúin að að-
stoða móður okkar við uppeldið á
fimm yngri systrum í litla bænum
okkar vestur við fjöllin háu í para-
dís æskunnar vestur á Rauðasandi,
þegar föður okkar naut ekki lengur
við. Þú kenndir okkur að meta
kærleikann sem bestu dyggð
mannsins. Þú tókst mig uppí til þín
þegar Stína systir fæddist og eftir
það deildum við tvær rúmi meðan
þú áttir heima hjá mömmu og okk-
ur. Þú saumaðir og prjónaðir á
okkur ný fót úr eldri fótum og þeim
efnum sem tiltæk voru hverju sinni
á þeim tíma sem við vorum að alast
upp fyrir vestan. Þú hlaust þína
menntun í skóla lífsins og varðst
besta stóra systirin sem nokkur
maður getur átt. Ég leit alltaf upp
til þín því þú vissir svo margt, sem
ég vissi ekid og gast svo margt sem
ég gat ekki heldur.Þú vast alltaf
reiðubúin til að leiðbeina mér og
hafðir alltaf nægan tíma fyrir aðra
þó þú hafir sjálf haft um stórt
heimili að sjá og alið upp þrjú
mannvænleg böm og aðstoðað við
uppeldi bamabamanna þinna.
Síðustu árin hafa verið þér erfið
eftir að heilsa þín versnaði, en
alltaf hélstu samt léttu lundinni
þinni og góða skapinu hvernig sem
þér leið. Það er skrítið að hugsa til
þess að nú séu bara eftir fimm
systkini af glaða hópnum sem ólst
upp vestur I Stakkadal á kreppu-
áranum og áranum eftir seinna
stríðið þar sem hún móðir okkar
kom okkur til manns eftir að pabbi
dó langt um aldur fram, en þetta er
víst bara gangur lífsins og við hon-
um getum við ekkert gert.
Síðustu árin höfum við tvær átt
saman ógleymanlegar samvera-
stundir, sem ég vil þakka þér fyrir.
Minningarnar um þig munu lýsa
okkur sem eftir stöndum og ég
sendi mína dýpstu samúaðakveðjur
til Mumma, Óla, Stínu og fjöl-
skyldna þeirra. Vertu ætíð guði fal-
in elsku systir mín og hjartans
þökk fyrir allt sem þú gerðir fyrir
mig fyrr og síðar.
María.
Það hefur fækkað í hópi systkin-
anna frá Stakkadal. Þær vora sex
systumar og einn bróðir, þeirra
elstur. Nú hafa tvær systur látist
með stuttu millibili, fyrst Halldóra
og nú Guðbjörg.
Ég kvaddi Guggu móðursystur
mína fyrir um 4 vikum uppi á spít-
ala. Ég var þá á leið vestur í
„Rauðasandshrepp" og bað hún
fyrir kveðju heim á æskuslóðimar.
Þá var hún ennþá sæmilega hress.
Hún lést að kvöldi 13. júlí síðastlið-
ins. I þetta sinn komst hún ekki
heim af spítalanum, eins og hún
hafði þó svo oft áður komist, eftir
sjúkrahúslegur, en hún átti við