Morgunblaðið - 14.01.1999, Blaðsíða 55

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 14. JANÚAR 1999 5 5
i
i
:
I
|f
:
i
:!

þú fórst loksins að slappa örlítið af,
enda leið þér miklu betur, og mikið
fannst mér þú falleg um jólin með
bumbuna út í loftið.
I þessi átta ár sem við höfum
þekkst höfum við brallað ýmislegt.
Orðið „manstu“ kemur nú upp í
huga mér, því þú mundir alltaf allt.
Ég þurfti varla að halda dagbók, ég
spurði þig bara. Það var ótrúlegt
hvað þú mundir allt vel, þú mundir
líka oftar en ekki hvaða dag eitt-
hvað gerðist og næstum klukkan
hvað, hverjir voru hvar og hvað var
sagt og gert. Þetta var einn af ótelj-
andi kostum þínum, þótt ég gerði
oft grín að þessu. Minningarnar
sem við rifjuðum oftast upp hellast
nú yfir mig.
Manstu þegar ég bjó í Miðstræt-
inu og við vorum inn í stofu að
dansa við lagið „Summer of 69“ og
fólkið sem átti leið framhjá stoppaði
fyrir utan gluggann og glápti inn og
hugsaði hvaða vitleysingar væru
þarna. Manstu þegar ég gisti hjá
þér og Arnar og Daði voru að
hrekkja okkur? Manstu eftir hríf-
unni í rúminu, hvað þú varst hrædd
þegar þú hringdir í mig og við
löbbuðum á móti hvor annarri?
Manstu fyrsta partýið sem við fór-
um í og vorum hálf smeykar við
þetta blindfulla fólk, því við vorum
svo saklausar alltaf. Þú vissir ekki
fyrr en núna um jólin að þetta partý
hefði verið hjá honum Þóri mínum.
Tilviljun! Manstu hvað við gátum
endalaust labbað hringi í bænum,
hangið fyrir utan böll þegar við vor-
um of ungar til að komast inn!
ósjaldan komum við við í Tvistinum
og fengum okkur Trópí og Twix!
Ég man þegar þú og Arnar voruð
að byrja saman, alla morgnana sem
þú hringdir í mig og lést mig geta
hvenær þú hefðir farið að sofa, þvi
þið Arnar hefðuð setið í fleiri
klukkustundir úti í bíl að spjalla
saman. Ég man hvað ég varð glöð,
dúllan mín, þegar þið byrjuðuð loks-
ins saman, því ég þekkti ykkur bæði
og þið áttuð hvort annað svo inni-
lega skilið. Ég man líka hvað ég var
glöð þegar þú varðst ólétt af Berthu
Maríu þótt samband okkar hafi ver-
ið dálítið skrýtið á þeim tíma, en eft-
ir að ég kom heim frá Ítalíu var allt
fallið í Ijúfa löð og samband okkar
orðið eðlilegt á ný.
Elsku Kristbjörg mín, þú varst
alltaf svo góð við alla, alltaf tilbúin
að gera allt fyrir alla, enda líkaði
öllum vel við þig því það var hægt
að treysta þér og treysta á þig. Það
tók þig ekki langan tíma að heilla
fólk upp úr skónum, því framkoma
þín var þannig, þú varst svo yndis-
leg og ég sakna þín svo mikið. Tárin
hætta varla að streyma niður kinn-
arnar, ég heyri í þér, sérstaklega
hláturinn, ég sé alla taktana þína
iyrir mér, hvernig þú ýttir gleraug-
unum betur upp á nefið, hvemig þú
baðaðir út höndunum þegar þú tal-
aðir, hvernig þú bentir með vísi-
fingri þegar þú lagðir áherslu á eitt-
hvað, hvernig þú dansaðir og bara
allt.
Ég er svo þakklát fyrir allar
stundirnar sem við áttum saman, en
sérstaklega þó þær stundir sem við
áttum saman núna um jólin. Ég
þakka fyrir að við Þórir skulum
hafa eytt dýrmætum klukkutímum
hjá þér, Arnari og Berthu Maríu
annan í jólum. Þú varst svo ánægð,
dúllan mín, fékkst ruggustól í jóla-
gjöf, og hlakkaðir svo til að sitja í
honum og gefa litla barninu ykkar.
Síðast þegar ég sá þig var allur
vinahópurinn saman kominn, makar
og börn líka, en það var þó nokkuð
síðan það hafði gerst síðast. Það var
eins og það væri kveðjustund þótt
engan grunaði að einhver væri að
fara. Þú varst svo falleg þá, í rauðri
peysu, og varst að reyna að leyfa
mér að finna hreyfingar barnsins en
það tókst ekki. Þegar ég fór kyssti
ég þig á kinnina, þakkaði þér íýrir
kvöldið og sagðist hringja í þig. Svo
varstu bara farin! Það er svo sárt og
erfitt að trúa því, elsku Kristbjörg
mín. Bertha María fékk að kynnast
yndislegri móður sinni og litla ljósið
ykkar fær að vita seinna meir
hversu yndisleg persóna það var
sem kom henni í þennan heim.
Elsku besti Arnar, missir þinn er
mikill og ég bið guð almáttugan að
vaka yfír þér og veita þér styrk í
þessari þungu sorg.
Foreldrum Kristbjargar, systkin-
um og ættingjum votta ég mína
dýpstu samúð og ég bið guð að
geyma þau.
Takk fyrir allt, elsku Kristbjörg
mín, ég geymi minningamar um þig
í hjarta mínu.
Iris Dögg.
Kveðja frá
handknattleiksdeild IBV
í dag kveðjum við Ki-istbjörgu
Þórðardóttur. Það er erfitt að
kveðja góðan vin með fáum orðum.
Kristbjörg og Arnar kynntust ung
og þá sem nú lék Arnar með okkur í
handboltanum hjá ÍBV. Við áttum
þannig því láni að fagna að kynnast
Kristbjörgu vel. Þeirra samband
var frá fyrstu tíð mjög ástríkt og
samheldnin mikil. Eiginleikar
Kristbjargar, sem ekki síst fólust í
einstökum dugnaði og ósérhlífni,
nutu sín vel í íþróttahreyfíngunni.
Þar vann Kristbjörg mjög mikið og
fórnfúst starf, sérstaklega fyrir
Fimleikafélagið Rán í Vestmanna-
eyjum. Andlát Ki-istbjargar er mik-
ið áfall fyrir marga í Vestmannaeyj-
um. Missir Arnars, Berthu Maríu
og nýfæddrar dóttur þeirra er ólýs-
anlegur sem og fyrir foreldra Krist-
bjargar, Þórð og Steinu og systkin
hennar, Sigurbjörn, Þórdísi og Ey-
þór. Missir fjölskyldu Arnars og
ættingja Kristbjargar er líka mikill.
Við viljum votta ykkur öllum okkar
dýpstu samúð.
Magnús Bragason formaður.
í dag kveð ég æskuvinkonu mína
og frænku, Kristbjörgu Oddnýju,
með miklum söknuði.
Ég var harmi slegin þegar systir
mín hringdi og sagði mér sorgartíð-
indin. Þetta gat ekki verið, þú sem
áttir framtíðina fyrir þér með
unnusta þínum Arnari, Berthu Mar-
íu og nýfæddri dóttur. Það er erfitt
að sætta sig við missi góðs vinar og
ættingja. Á þessari sorgarstundu er
gott að minnast þeirra tíma sem við
áttum saman og eru minningamar
margar og góðar.
Við vorum bekkjarsystur alla
skólagönguna og miklar vinkonur.
Bekkurinn var mjög samheldinn,
það mætti segja að við höfum öll
verið einskonar systkini. Við hitt-
umst oft bekkjarsysturnar í sauma-
klúbb eða gerðum eitthvað öll sam-
an innan skólans sem utan. Þetta
eru allt ógleymanlegar minningar.
Við útskrifuðumst svo nokkur sam-
an úr framhaldsskólanum árið 1994.
Þær voru ófáar stundimar sem
við áttum saman. Við fórum oft
heim til mín eða þín eftir skóla og
dunduðum okkur eitthvað saman.
Einnig gistum við oft hvor heima
hjá annarri, vöktum fram eftir og
spjölluðum um hina og þessa hluti.
Við lærðum báðar á orgel hjá Soff-
íu. Man ég þegar við vorum að æfa
okkur saman, hvað við hlógum og
skemmtum okkur vel. Stundum fór-
um við hvor með annarri í tíma og
hlustuðum hvor á aðra spila. Það er
mér minnisstætt þegar við fórum
saman á fyrstu fimleikaæfmguna.
Mér leist ekkert á það þegar okkur
var ýtt í spíkat eða splitt, en þú
varst svo áhugasöm og kraftmikil
að þú lést þetta ekki á þig fá. Þú
æfðir fimleika af fullum krafti og
varst afbragðsfimleikakona í mörg
ár og farin að þjálfa líka. Ég man
hvað ég dáðist að þér, kraftinum í
þér. Þú æfðir einnig sund með okk-
ur stelpunum. Við kepptum saman
og var tilhlökkunin mikil þegar fara
átti upp á land að keppa. Við vorum
farnar að hlakka til löngu fyrir ferð-
irnar. Skrifuðum við lista yfir hvað
við ætluðum að fara með og eitt
skiptið saumuðum við okkur stutt-
buxur til að vera í á einu mótinu.
Þetta var svo skemmtilegt tímabil
og minntumst við þess oft. Ég man
hvað þú varst einbeitt og ákveðin að
ná settu marki. Er mér það sérstak-
lega minnisstætt þegar við stefnd-
um að því að ná lágmarki á KR-
sundmót. Þú dreifst mann áfram og
við syntum af fullu kappi, hlupum
og gerðum hinar ýmsu æfingar inni
í Herjólfsdal, sama hvernig viðraði.
Man ég hvað við hlógum að þessu
seinna meir. Ég gleymi því aldrei
þegar þú og Guðný vinkona okkar
fögnuðuð heimkomu minni er ég
kom heim eftir nokkurra vikna dvöl
í Bandaríkjunum. Þið höfðuð
skreytt húsið í bak og fyrir til að
bjóða mig velkomna heim. Þú varst
vinur sem vildir allt fyrir mann gera
og sást til þess að manni liði vel.
Ég minnist þess þegai- við vorum
komnar á unglingsárin og það tíma-
bil þegar við vorum saman, vina-
hópurinn, á rúntinum niðri í bæ.
Okkur þótti svo gaman að hringja á
eyjarásina og biðja um óskalög og
kveðjur handa „Bláu strumpunum“,
eins og við kölluðum okkur, og
i'únta um. Á þessum tíma kynntistu
Arnari, þú varst svo ástfangin og
ánægð með lífið. Þeim tíma og
kynnum mínum af þér hefði ég
aldrei viljað missa af.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðarviðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Að leiðarlokum vil ég þakka Guði
fyrir allar stundirnar sem við Krist-
björg Oddný áttum saman.
Ég sendi Amari og dætrum, for-
eldrum hennar, systkinum, Karli
Jóhanni og fjölskyldum þeirra inni-
legar samúðarkveðjur.
Jónína Sigurðardóttir.
Eitt andartak stóð tíminn kyrr,
æddi síðan inn um glugga og dyr,
hreif burt vonir, reif upp rætur.
Einhvers staðar engill grætur.
Hvers vegna hér - menn spá og spyija.
Spumingar flæða, hvar á að byrja?
Fólkið á þig kallar, Kristur,
kvölin nístir bræður og systur.
(Bubbi.)
Elsku systir, Kristbjörg Oddný.
Mikið er sárt að þurfa að kveðja þig
svo fljótt. Við héldum að við ættum
svo mikinn tíma eftir. Þú varst
ávallt fremst í flokki í öllu sem við
kom fimleikum. Ef eitthvað stóð til
varstu ætíð boðin og búin að gera
það sem þurfti og gott betur. Þú
varst vítamínið okkar, ekki síður en
stelpnanna „þinna“ eins og þú kall-
aðir þær. Drifkrafturinn, jákvæðn-
in, ósérhlífnin og hlýjan sem þú
gafst okkur er ómetanleg og mun
ávallt geymast í hjarta félagsins.
Skarðið sem þú skilur eftir verður
aldrei fyllt.
Tárin em leið til að lækna undir,
lífið er aðeins þessar stundir.
Gangverk lífsins þau látlaust tifa
og við læram með sorginni að lifa.
Við kveðjum með djúpum söknuði
einstaka stúlku og minnumst með
þakklæti þess tíma sem við áttum
með henni. Fjölskyldu hennar send-
um við okkar innilegustu samúðar-
kveðjur og biðjum Guð að gefa þeim
öllum styrk til að bera þessa miklu
sorg og lýsa upp myrkrið á ný.
Fimleikafélagið Rán,
stjórn og þjálfarar.
Elsku Kristbjörg, við sitjum sam-
an hér í íþróttasalnum og erum að
hugsa til þín um allt sem við áttum
eftir að segja þér. Við viljum fá að
þakka þér fyrir hvað þú varst frá-
bær þjálfari. Þú kenndir okkur svo
margt, ekki bara í fimleikum heldur
líka hvernig við eigum að koma
fram hver við aðra. Okkur langai' að
SJÁ NÆSTU SÍÐU
+
Elskuleg móöir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
JÓHANNA MARÍA HAFLIÐADÓTTIR,
Kópavogsbraut 1,
lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð þrlðju-
daginn 12. janúar.
Hafliði Örn Björnsson, Maja Guðmundsdóttir,
Hilmar Þór Björnsson, Svanhíldur Sigurðardóttir,
Steinunn Ásta Björnsdóttir, Jón Frímann Eiríksson,
Sigríður Birna Björnsdóttir, Steen Haugaard,
barnabörn og barnabarnabarn.
Elskulegur eiginmaður minn,
EYJÓLFUR EIRÍKSSON,
andaðist mánudaginn 11. janúar á hjúkrunar-
heimilinu Víðihlíð, Grindavík.
Þórdís Sigurðardóttir.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
MARGRÉT ÞÓRÐARDÓTTIR,
dvalarheimilinu Seljahlíð,
áður Eskihiíð 12a,
er lést miðvikudaginn 6. janúar, verður
jarðsungin frá Fossvogskirkju á morgun,
föstudaginn 15. janúar, kl. 11.00 f.h.
Eysteinn Einarsson, Sigríður Sigurðardóttir,
Ásgeir Einarsson, Björg Sigurðardóttir,
Ingibjörg Einarsdóttir, Jóhann G. Guðjónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ANNA GÍSLADÓTTIR,
Droplaugarstöðum,
áðurtil heimilis
á Vífilsgötu 18,
sem lést þriðjudaginn 5. janúar, verður jarðsett
frá Fossvogskapellu föstudaginn 15. janúar
kl. 15.00.
Helga Karlsdóttir, Jón Ásmundsson,
Björn Karlsson,
Anna B. Jónsdóttir, Guðmundur Valur Oddsson,
Ásmundur Jónsson,
Anna Hera Björnsdóttir.
+
Móðir okkar,
SIGURJÓNA MARTEINSDÓTTIR,
áður Leifsgötu 21,
Reykavík,
sem lést á Droplaugarstöðum fimmtudaginn
7. janúar, verður jarðsungin frá Hallgríms-
kirkju á morgun, föstudaginn 15. janúar,
kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á
Skírnarfontarsjóð Hallgrímskirkju.
Karitas Óskarsdóttir,
Svanborg Óskarsdóttir,
Þórir Óskarsson.
+
Elskulegur maðurinn minn, faðir, sonur,
tengdasonur og bróðir,
KRISTJÁN FRÍMANNSSON,
Breiðavaði,
sem lést á Landspítalanum fimmtudaginn 7.
janúar, verður jarðsunginn frá Blönduósskirkju
laugardaginn 16. janúar kl. 14.00 og jarðsettur
í Holtastaðakirkjugarði.
Fyrir hönd aðstandenda,
Stefanía Egilsdóttir.