Morgunblaðið - 22.09.1999, Qupperneq 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 22. SEPTEMBER 1999
4^
hesta og fór með okkur út í Ingólfs-
höfða. Fluttum við svo bækistöð
okkar að Fagurhólsmýri, því þaðan
var áætlunin að ganga á Hvanna-
dalshnúk er veður leyfði. Ekki viðr-
aði vel til göngu á jökulinn. Sífelldar
rigningar og dimmviðri. En loks
birti ofurlítið og við ákváðum að
freista uppgöngu. Er upp á jökulinn
kom var þar snjókoma, en við héld-
um ótrauð áfram í von um að birta
myndi til er kæmi fram á daginn.
Allt í einu stöndum við á barmi mik-
illar jökulsprungu sem við höfðum
ekki tekið eftir í snjókomunni. Var
nú skjótt tekið til kaðalsins góða,
sem ekki hafði verið með í göngunni
á Hoffellsjökul. Eftir að hafa krækt
fyrir ótal sprungur á margra tíma
göngu upp jökulinn gerðum við okk-
ur ljóst að ekki myndi birta til þann
daginn og ekki um annað að ræða
en snúa til baka.
Skaftafell var næsti og raunar
síðasti áfangi á ferðaáætlun. Við
tjölduðum á balanum fyrir framan
gamla bæinn. Ekki þyrftum við að
óttast vatnsflóð þar þótt sífellt
rigndi. En klukkan um 2 um nóttina
vöknuðum við, er þá allt á floti í
tjaldinu. Fluttum við okkur þá inn í
gömlu fjósbaðstofuna og sváfum þar
til morguns. Daginn eftir var komið
besta veður. Fengum við lánaða
hesta og fórum í Bæjarstaðaskóg.
Anægjulegri ferð var lokið. Tók-
um flugvél frá Fagurhólsmýri til
Reykjavíkur. Úr flugvélinni sást
Hvannadalshnúkur baðaður í sól.
Ragnar var farsæll fararstjóri,
veðurglöggur og ratvís. Islenska
flóran var honum sem opin bók.
Skógrækt farfugla í Þórsmörk og
Valabóli hafði hann stutt dyggilega.
Það kom því eins og af sjálfu sér að
er mér bauðst landspilda hér í ná-
grenninu til skógræktar að eg leit-
aði til hans um samvinnu. Við hana
höfum við eytt flestum frístundum
sl. 35 ár og aldrei borið hinn
minnsta skugga á. Nú er komið að
ferðalokum. Eg óska honum vel-
femaðar yfir móðuna miklu yfir á
land lifenda.
Kristján Eiríksson.
Með nokkrum orðum viljum við
kveðja vin okkar, S. Ragnar Guð-
mundsson. Mörg sumrin vorum við
í sveit, frá því við vorum 9 eða 10
ára og allt til 16 ára aldurs. Alltaf
var Ragnar þar líka, fyrst á hvíta
jeppanum og svo loks á rauða
Toyota-pallbílnum, hann kom alltaf
skyndilega og var í nokkrar vikur
en fór svo aftur á sama hátt. Það
var alltaf mesta stuðið að keyra
með Ragnari á Hellu, hann þeyttist
svo hratt um að við hoppuðum og
skoppuðum út um allt í aftursæt-
inu. Eitt sinn fundum við stöllurnar
lítinn þrastarunga sem var sjáaldur
augna okkar það sumarið, þá fáu
daga sem hann lifði. Þegar unginn
dó stofnuðum við Þrastavinafélagið,
önnur okkar var ritari en hin for-
maður. Þá vantaði bara félagsmeð-
limi og Ragnar var sá eini sem vildi
vera með og hefur verið eini félag-
inn í félaginu frá upphafi. Sent fékk
hann árlega til sín jólakort frá fé-
laginu, ritara og formanni, og mátti
það teljast eini kosturinn við það að
vera í félaginu.
Elsku Ragnar, við viljum þakka
þér fyrir þessa ótal skemmtilegu og
ævintýralegu daga, ferðimar með
kindumai- upp á fjall, þegar við hin
óttuðumst að þú mundh- velta bíln-
um í hvemi beygju.
Svo viljum við þakka þér sérstak-
lega fyrir það að vera sannur félagi
okkai' í Þrastavinafélaginu.
Guð geymi þig.
Bryndís og Ingibjörg.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðal-
línubil og hæfilega línulengd - eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
GUÐRUN
SIG URÐARDÓTTIR
KRISTJÁN ÓSKAR
SIG URÐSSON
+ Guðrún Sigurð-
ardóttir fæddist
á bænum Brekku í
Eyjafirði 16. sept-
ember 1918. Hún
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsi Akur-
eyrar 9. september
síðastliðinn. For-
eldrar Guðrúnar
voru, Sigurður Júlí-
us Friðriksson, f.
12. janúar 1891, d.
29 janúar 1948 og
Karólína Guð-
brandsdóttir, f. 4.
desember 1886, d.
28. júlí 1972.
Guðrún giftist Sigfúsi Axfjörð
Snorrasyni, f. 23. júní 1916, d.
25. janúar 1986. Börn þeirra
eru: 1) Hreiðar, f. 9. október
1937, d. 24. septem-
ber 1983. 2) Snorri,
f. 9. apríl 1939. 3)
Brynjar, f. 10, janú-
ar 1941, d. 31. ágúst
1999. 4) Sigurður, f.
1. janúar 1944. 5)
Bragi, f. 11. desem-
ber 1945, d. 15.
október 1969. 6)
Ólöf, f. 2. september
1947. 7) Ólafur og
Þórir, f. 11. febrúar
1949. 8) Friðrik, f.
14. sptember 1950.
9) Óskírður, f. 15.
september 1952, d.
8. desember 1952. 10) Sigfús, f.
28. júní 1955. 11) Þorgrímur, f.
ll.júní 1957.
Utför Guðrúnar fór fram frá
Akureyrarkirkju 17. september.
Elsku Gunna mín, mig langar í ör-
fáum orðum að kveðja þig og þakka
þér fyrir samfylgdina. Eg kynntist
þér fyrst þegar ég kom að heim-
sækja son þinn til Akureyrar fyrir 24
árum. Eg var ósköp feimin og óör-
ugg, vissi eiginlega ekkert hvernig
ég átti að vera. En þú tókst vel á
móti mér, tókst utan um mig og
kysstir mig og bauðst mig velkomna,
þó að þú þekktir mig ekki neitt.
Þannig voi-u mín fyrstu kynni af þér,
hlýja. Við áttum eftir að kynnast bet-
ur, því tveimur árum seinna giftum
við okkur, ég og hann Dúddi þinn.
Við settumst að á Suðvesturhominu
þannig að við hittumst ekki mjög oft
fyrstu árin. Eftir að þú misstir
manninn þinn, hann Fúsa, ákvaðstu
að flytja til Keflavíkur og varst þá
hjá okkur Dúdda og krökkunum
okkar, þeim Sigíúsi og Dóru, um
tíma. Söknuður þinn og sorg við að
missa Fúsa var mikill og þú áttir erf-
iða tíma, en styrkur þinn og trú á
Guð hjálpuðu þér. Þú tókst að þér að
gæta bús og barna meðan við vorum
í vinnu, þann tíma sem þú bjóst hjá
okkur og áfram eftir að þú fluttir í
litlu íbúðina hjá henni Sigurbjörgu.
Ykkur Sigurbjörgu ömmu, eins og
við kölluðum hana, varð vel til vina
og áttuð margar góðar stundir sam-
an. Það var krökkunum okkur ómet-
anlegt að fá að hafa þig hjá sér, þú
varst yndisleg amma og félagi sem
þeim leið vel hjá og þau lærðu allt
það besta sem ein amma getur
kennt. Þú sast sjaldan auðum hönd-
um, oftar en ekki þegar ég kom heim
úr vinnu varstu búin að skúra út úr
dyrum og þvo úr þvottaköríúnni og
ganga frá inn í skápa og allt að sjálf-
sögðu straujað og fínt. Oft barst bök-
unarilmurinn á móti mér þegar ég
kom, já, það var gott að fá að eiga
þig að og njóta þess að hafa þig hjá
sér. Þú varst hlý og gefandi kona,
sem trúðir á það góða í manninum.
Þó að lífið væri þér oft og tíðum
erfitt og þú bognaðir hafðir þú það
þrek og þá krafta sem dugðu þér til
að halda áfram. Þú fluttir í aðra íbúð
sem þú bjóst í síðustu árin þín hér í
Keflavík, hjá Minní og Sigga leið þér
vel. Þú fluttir síðan til Akureyrar og
eyddir þar síðustu árum ævi þinnar,
fyrst á Dvalarheimili aldraðra
Skjaldarvík og síðan í Kjarnalundi.
Nú hefur þú kvatt þetta líf og
söknuður okkar sem eftir stöndum
er sár. Þú skildir eftir stórt skarð og
góðar minningar, sem við munum
varðveita í hjarta okkar og ylja okk-
ur við. Þar til við hittumst næst biðj-
um við Guð að geyma þig og leiða.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaður viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarlmoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Inga.
Elskulegur eiginmaður minn,
RAGNAR ÞORSTEINSSON
kennari í Reykjaskóla,
sem lést föstudaginn 17. þessa mánaðar,
verður jarðsunginn frá Fossvogskapellu föstu-
daginn 24. september kl. 13.30.
Sigurlaug Stefánsdóttir
og fjölskylda.
+
Hjartans þakkir til allra, sem sýndu okkur
vináttu og hlýhug við andlát og útför okkar
ástkæra,
SIGFÚSAR SIGURÐSSONAR
frá Hrísdal,
síðar Selfossi og Stykkishólmi.
Ragnheiður Esther Einarsdóttir,
Guðríður Sigfúsdóttir Haugen, Thormod Haugen,
Margrét D. Sigfúsdóttir,
Einar Sigfússon,
Dómhildur A. Sigfúsdóttir,
María K. Sigfúsdóttir,
Sigurður Sigfússon,
Ragnheiður E. Briem,
barnabörn og barnabarnabörn
Sigurður Petersen,
Anna K. Sigþórsdóttir,
Kristbjörn Theódórsson,
Sjöfn Björnsdóttir,
+ Kristján Óskar
Signrðsson
fæddist í Reykjavík
22. september 1981.
Hann lést af slysfór-
um 22. maí síðastlið-
inn og fór útför hans
fram frá Akranes-
kirkju 28. maí.
0, þú blessaða bam
þú himnanna gjöf,
gef oss birtu og leið oss
gegnum hið erfiða líf.
Þú mikli leiðtogi, leið oss
áfram
og ver okkur fyrirmynd góð,
í gegnum sætt og súrt
Leið oss og tak oss með
í hina eilífú ferð,
þú himneski faðir
þú ert oss allL
(Kristján Oskar Sigurðsson ‘99.)
I dag hefðir þú orðið 18 ára og
liðnir fjórir mánuðir síðan þú varst
tekinn frá okkur. Eg get ekki lýst
því með orðum hvernig mér líður,
hversu mikil sorgin og reiðin er og
hve mér finnst lífið vera ósann-
gjamt. Þú ert mér svo mikils virði,
við vorum svo ótrúlega nánir enda
sögðum við hvor öðrum allt og vor-
um nánast öllum stundum saman,
enda varstu minn besti vinur. Ég á
mjög erfitt með að skilja að þú sért
farinn og komir ekki aftur, enda
hafði ég séð þig fyrir mér við hlið
mér alla tíð, enda alltaf leitað hvor til
annars ef eitthvað var. Þó svo að þú
hafir verið stærri og sterkari en ég
varstu samt alltaf litli bróðir minn
sem ég hafði alltaf gætur á. En þeg-
ar svona er komið, er erfitt að
horfast í augu við það hversu van-
máttugur maður er. Það er auðvelt
að tala um þig og skrifa, því þig þarf
ekki að fegra á nokkurn hátt, hvorki
með orðum né öðru, það vita allir
sem þig þekkja. Ég vil þakka þér
fyrir allt og allar þær frábæru stund-
ir sem þú gafst mér, þær minningar
eru það dýrmætasta sem ég á og
munu lifa með mér þar til við hitt-
umst á ný.
Ég sakna þín sárt og elska þig
meira en allt. Vertu alltaf hjá mér,
ég þarfnast þess.
Þinn bróðir
Guðjón Ingi.
Elsku Kiddi bróðir
minn. I dag hefðir þú
orðið 18 ára. Þó svo að
við trúum því og vitum
að þú verðir alltaf með
okkur er svo sárt að
geta ekki faðmað þig og
knúsað. Þú gafst okkur
svo mikið og varst alltaf
eins og ljósgeisli í lífi
okkar. En það er dýr-
mæt huggun að við eig-
um svo fallegar og
skemmtilegar minning^
ar um þig. Ég var svo
stolt af þér, þú varst
orðinn svo stór og
sterkur. Það var eins og þú spryngir
út síðasta árið og alltaf svo jákvæður
og þolinmóður. Og það sem þú
reyndir endalaust að fá Hilmar og
Arnór til að læra og fá áhuga á fót-
bolta. Það voru færðar til kommóður
og fleira svo að það væri nóg pláss á
ganginum. Þegar þeir fengu að vita
að Kiddi væri dáinn sögðu þeir, „þá
getur hann alltaf verið í fótbolta, og
það er ekkert sem brotnar, því skýin
eru svo mjúk“.
Takk fyrir allt sem þú gafst mér.
Þín systir
IngaDís.
Þegar okkur var sagt að Kiddi
frændi væri dáinn urðum við sorg-
mæddir, svo vöknuðu margar spurn-
ingar. Hver á þá að fara með okur í
sund? Hver á að fara með okkur í
fótbolta? Og hver á að gera allt sem
hann gerði með okkur? Stundum
vorum við að prakkarast með Kidda,
pota hver í annan og kitla, hann var
besti kitlari í heiminum. Við fórum í
bíltúr með honum, rúntuðum um bæ-
inn og bulluðum saman. Ham^"
fræddi okkur um ýmislegt, lífið og
tilveruna, blómin og býflugurnar,
sem mömmu þótti reyndar ekki
tímabært að fara svo náið út í.
Mamma hjálpaði okkur að skrifa
þetta svo allir viti hvað Kiddi frændi
okkar var góður, og nú er hann svo
góður uppi hjá Guði og passar öll
litlu bönin sem eru dáin. Hann þarf
aldrei að vera í skóla aftur en samt
veit hann allt.
Þínir frændur
Hilmar Þór og Arnór Freyr.
+
Móöir okkar,
ELÍN BALDVINSDÓTTIR,
Skúlagötu 7,
Borgarnesi,
lést mánudaginn 20. september.
Dóra Axelsdóttir,
Sigríður Steinunn Axelsdóttir.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
FJÓLA JÓELSDÓTTIR,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur mánudaginn
20. september.
Hrund Káradóttir, Steingrímur Steingrímsson,
Amalía Þórhallsdóttir,
Ásdís Káradóttir, Rúnar Þór Stefánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
SIGURÐUR BJARNASON PJETURSSON,
Fredensborg,
Danmörku,
iést á sjúkrahúsinu í Hillerod sunnudaginn 19. september 1999.
Fyrir hönd skyldfólks og vina hans hér á landi,
Pétur Breiðfjörð.