Morgunblaðið - 29.10.2000, Blaðsíða 2

2 B SUNNUDAGUR 29. OKTÓBER 2000
MORGUNBLAÐIÐ
Víngerð Gallo á Frei Ranch í Sonoma er einhver sú fullkomnasta sem til er í heiminum.
Stór hugsar smátt
Morgunblaðið/Arni Sæberg
Chris Gallo
Stærsta vínfyrirtæki veraldar, Gallo, hefur
lagt mikið á sig undanfarið ár til að breyta
ímynd sinni og áherslum. Steingrímur
Sigurgeirsson ræddi við Chris Gallo, sem
nýlega var staddur hér á landi, og George
Thoukis, aðstoðarforstjóra fyrirtækisins.
ÞEGAR rætt er við stjóm-
endur Gallo er greinilegt
að þeir líta svo á að fram-
tíð fyrirtækisins liggi í
framleiðslu gæðavína. Gallo er risa-
vaxið fyrirtæki og eru höfuðstöðvar
þess í Modesto í Central Valley í
Kaliforníu. Þar eru breiður af
stærðarinnar stáltönkum er minna
helst á olíuhreinsunarstöð, stærsta
flöskuverksmiðja í heimi og risastór
birgðageymsla, að flatarmáli eins og
nokkrir tugir fótboltavalla, með
lestarteinum jafnt sem fullkomnu
tölvukerfi, er tryggir að vel sé hald-
ið utan um það gífurlega magn af
víni sem þar er að finna. Jafnvel þótt
það magn sem hverju sinni er í
geymslunni jafngildi ársframleiðslu
meðal vínframleiðsluríkis er veltu-
hraði birgða það mikill að um tíu
sinnum á ári er skipt um hvern ein-
asta kassa í húsinu.
Þetta er eitt andlit fyrirtækisins.
Annað er að finna í Sonoma Valley
þar sem hinn mikli auður Gallo hef-
ur verið notaður til að fjárfesta í
hundruðum og aftur hundruðum
hektara af vínekrum á öllum helstu
ræktunarsvæðum Sonoma jafnt
sem einhverri fullkomnustu víngerð
veraldar og stærstu tunnugeymslu
sem fyrirfinnst. Þama eru Sonoma-
vín Gallo framleidd, vín af hinni 150
hektara ekru Laguna Ranch í Russ-
ian River Valley, svölu svæði sem
hentar vel fyrir Chardonnay, hinn
300 hektara Frei Ranch í Dry Creek
Valley eru tilvaldir fyrir Zinfandel
og Cabernet Sauvignon og það
sama má segja um Stefani í Dry
Creek og Barelli Creek á hinu heita
svæði Alexander Valley. Gallo hefur
í kjölfarið í tvígang verið valið besta
víngerðarhús Bandaríkjanna og vín-
in sópað til sín verðlaunum á Vin-
expo í Bordeaux og Vinitaly í Ver-
ona. Ekki síst hafa þau vakið athygli
fyrir hversu hóflega þau eru verð-
lögð miðað við mörg önnur Kalifom-
íuvín.
Það er líka merkilegt að þetta
risavaxna fyrirtæki, eitt þeirra
stæiri í Bandaríkjunum, skuli enn
vera í fjölskyldueigu en það var
stofnað af bræðrunum Emest og
Julio Gallo á fjórða áratugnum. Fyr-
ir utan stofnendur fyiirtækisins eru
líklega fáir menn fróðari um sögu
þess en George Thoukis aðstoðar-
forstjóri, sem um áratuga skeið var
einn helsti víngerðarmaður Gallo
ásamt Julio Gallo en hefur undan-
farin þrjú ár sinnt því verkefni að
kynna vín fyrirtækisins.
Thoukis er fæddur á Kýpur en fór
til Kalifomíu í háskólanám á sjötta
áratugnum. Hann réð sig til Gallo
árið 1960 og segir að það hafi þá ver-
ið fremur lítið fyrirtæki þar sem all-
ir þekktu alla. „Við urðum ekki
stærsta fyrirtækið í Kalifomíu fyrr
en 1965,“ segir Thoukis, auk þess
sem víniðnaðurinn í Kalifomíu vai'
mun smærri í sniðum en nú er raun-
in.
Hann segir að rekja megi stofnun
fyrirtækisins aftur til bannáranna
er þeir Emest og Julio vom táning-
ar. Foreldrar þeirra áttu vínekm og
urðu að selja þrágur sínar, þar sem
að ekki mátti framleiða úr þeim vín
til sölu. Ein undantekning var þó á
bannlögunum, nefnilega að fjöl-
skyldufaðir mátti framleiða 200
gallon af víni árlega til einkaneyslu
fjölskyldunnar. „Þannig lifðu flestir
þráguræktendur af bannárin og
þrágurnar vora seldar um öll
Bandaríkin." Bræðurnir tóku þátt í
þessu með foreldrum sínum en þeg-
ar áfengisbanninu var aflétt létu
þeir þann draum sinn rætast að
setja á laggirnar sitt eigið fyrirtæki.
Strax frá upphafi var því fyrirkomu-
lagi komið á að Ernest sá um sölu
vínanna en Julio framleiðslu þeirra.
„Þetta var einstaklega farsælt sam-
starf. Ég sá þá aldrei deila íyrir
framan aðra. Ef þá greindi á fóm
þeir inn á skrifstofu og gerðu út um
málið.“
Fyrst um sinn vora vín þeirra
flutt á stóram tönkum á áfangastað
og vínin sett á flösku af fyrirtækjum
á mismunandi stöðum í Bandaríkj-
unum. Smám saman styrktist hins
vegar staða fyrirtækisins og árið
1941 ákváðu bræðurnir að flöskurn-
ar skyldu merktar með nafni þeirra.
Þetta var á stríðsáranum og tölu-
verður skortur var á áfengi í Banda-
ríkjunum, ekki síst viskýi. Stærsta
eimingarhús landsins keypti á þess-
um tíma stærsta vínfyrirtækið,
Roma, og ákvað að reyna að
Gallo er stærsti landeigandinn í Sonoma Valley í Kaliforníú.
hagnýta sér ástandið. Þar. sem það
átti miklar birgðir af styrktum vín-
um gerði það þá kröfu til verslana að
ef þær vildu fá viský yrðu þær einn-
ig að kaupa ákveðið magn af styrkt-
um vínum. Þegar stríðinu lauk og
fyrirtæki urðu ekki lengur að sæta
þessum afarkostum ákváðu mörg
þeirra að hætta viðskiptum við þetta
fyrirtæki. Kom það Gallo-bræðran-
um til góða, sem juku markaðshlut-
deild sína.
Thoukis segir að einn helsti
styrkur bræðranna hafi verið
hversu sannspáir þeir hefðu ávallt
reynst um þróun markaðarins. Þeg-
ar árið 1945 hafi Ernest byijað að
þróa þrágutegundir er hentuðu til
léttvínsgerðar þó að það hafi ekki
verið fyrr en fimmtán til tuttugu ár-
um síðar sem léttvín fóra að auka
markaðshlutdeild sína veralega á
kostnað styrktra vína. Styrkt vín
sjást nú vart lengur á bandaríska
markaðnum. „Eðli markaðarins
breyttist og þeir vora reiðubúnir að
bregðast við því, þrágumar og vínin
vora til staðar. Það var eins og þeir
hefðu eins konar sjötta skilningarvit
í þessum efnum.“
Á síðasta áratug hefur Gallo enn
verið að breyta rækilega um áhersl-
ur. í stað þess að leggja alla áherslu
á ódýr vín, yfirleitt úr þrágum af
hinum sjóðheitu og víðfeðmu slétt-
um Central Valley, hefur fjölskyld-
an fjárfest gífurlega í Sonoma Vall-
ey sem ásamt Napa Valley er
þekktasta og dýrasta ræktunar-
svæði Kalifomíu.
Gallo er ekki lengur þekktast fyr-
ir framleiðslu brásavína er bera
nöfn á borð við Hearty Burgundy,
Chablis eða Thunderbird. Sífellt
hærra hlutfall framleiðslunnar er úr
þekktum þrágum á borð við Cab-
emet og Chardonnay, í flösku sem
lokað er með korki og árgangsvín.
„Við vissum að þessi breyting væri
að verða á bandaríska markaðnum,
það er stöðugt meiri krafa um gæði.
Þegar það gerðist á níunda áratugn-
um voram við tilbúnir, höfðum
ræktað upp ekrarnar og gátum
sinnt eftirspurninni."
Thoukis segú' það hins vegar ekki
síður hafa verið draum Gallo-bræðr-
anna að bjóða góð vín á verði sem
venjulegt fólk réði við. Þannig kosta
einungis tvö dýrastu vín fyrirtækis-
ins meira en 20 dollara í Bandaríkj-
unum. Það era hin svokölluðu Est-
ate-vín Gallo en til að merkja vín
sem Estate verður framleiðandi að
sjá um alla þætti framleiðslunnar
sjálfur, og tappa vínunum á flösku
og láta þau þroskast í eigin víngerð-
arhúsi. Thoukis segir að þetta séu
vín sem framleidd séu af Gallo til að
sýna hvers fyrirtækið er megnugt í
framleiðslu hágæðavína. „Við gæt-
um framleitt þessi vín í meira magni
en þetta er ekki sá staður á mark-
aðnum, sem við viljum vera á. Ern-
est er 91 árs en mætir enn daglega
til vinnu. Hann mun aldrei hækka
verðið. Markmið okkar er að hin
venjulegu vín verði áfram á hófsömu
verði." Stærð fyrirtækisins og fjár-
hagslegan styrk segir hann gera
Gallo betur í stakk búið til að fram-
leiða vín á skynsamlegu verði en
flest önnur fyrirtæki. Tekur hann
sem dæmi að hyggi menn á vínrækt
í Sonoma þá kosti hver hektari 125
þúsund dali, þegar hann er kominn í
rækt. Taki menn það fé að láni í
banka verði menn að fá gott verð
fyrir vín sitt til að geta greitt af lán-
unum.
Þeir Emest og Julio Gallo áttu
hvor um sig tvö börn og barna-
börnin era orðin tuttugu og eitt. Þar
af starfa íjórtán þeirra nú þegar hjá
fyrirtækinu. Thoukis segist
bjartsýnn á framtíð fyrirtækisins
enda hafi tekist að koma hugsjónum
þess áleiðis til þriðju kynslóðarinn-
ar. Það sjáist kannski best á því að
jafnvel þótt ekkert bamabamanna
ætti að þurfa að vinna handtak pen-
inganna vegna starfa tveir þriðju
þeirra nú hjá Gallo. Ekki megi held-
ur gleyma að sum séu of ung til að
hefja störf.
Chris Gallo er einn fulltráa þriðju
kynslóðarinnar og hann segir að
hann hafi aldrei verið beittur neinum
þrýstingi þegar kom að framtíðar-
áformum hans. „Okkur var alltaf
gerð grein fyrir því að við yrðum að
fara okkar eigin leið. Við ættum
þetta eina líí' og yrðum ekki neydd til
að vinna starf er við hefðum ekki
áhuga á. Vínið var hlutur sem maður
velti ekkert sérstaklega fyrir sér en
áttaði sig á einn góðan veðurdag að
maður kunni mjög vel við. Ég byijaði
mjög ungur að fai'a um vínekramar
með fóður mínum og afa og smám
saman var manni leyft að neyta víns.
Þetta var ekki þannig að fyrst væri
vínið þynnt út með vatni heldur frek-
ar að með tímanum fékk maður að
kynnast víni innan ramma fjölskyld-
unnar. Ég held að það sé mun
skynsamlegra að ungmenni kynnist
víni þannig frekar en í partíum með
vinum sínum. Gerist þetta innan fjöl-
skyldunnar á þróunin sér stað hægt
og sígandi og vínið er aldrei mið-
punkturinn heldur fjölskyldan."
I vínheiminum hafa mörg stór
fyrirtæki verið að þjappa sér saman
að undanförnu, nú síðast með sam-
rana ástralska fyrirtækisins Mild-
ara-Blass og hins bandaríska Ber-
inger Wine Estates. Þegar Gallo var
spurður um mat sitt á framtíðar-
horfum Gallos sem fjölskyldufyrh'-
tækis í ljósi þessarar þróunar, sagði
hann fjölskylduformið hafa kosti
jafnt sem galla. „Kostirnir felast
ekki síst í því að við getum endur-
fjárfest eins og við teljum skynsam-
legt og hugsað til langs tíma og lagt
á ráðin um framtíðina án þess að
hugsa um næsta hluthafafund."
Chris Gallo segir að Sonoma-ekr-
urnar gegni gífurlega mikilvægu
hlutverki fyrir fyrirtækið þó svo að
hann búist ekki við því að neðri hluti
markaðarins muni nokkurn tíma
hverfa. Gallo hafi heldur ekki
fullnýtt alla möguleika þar, þótt það
sé nú þegai' stærsti landeigandinn í
Sonoma, enda sé héraðið ansi víð-
feðmt. Aðspurður segist hann einn-
ig búast við að aðrar þrágur muni ná
fótfestu en Cabernet, Chai'donnay
og Merlot. Sérstaklega bindi hann
miklar vonir við Syrah og Zinfandel
þótt enn sé mikið starf fyrir hönd-
um. Til dæmis sé Zinfandel misskil-
in þrága af mjög mörgum.