Morgunblaðið - 21.12.2000, Page 58

58 FIMMTUDAGUR 21. DESEMBER 2000
-?---------------------------
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
SÍMON PÁLSSON
bíða eftir svari á þeim bænum, það
vöPíí'ekki allir jafnánægðir með svar-
ið, en flestir sáu að þar fór stjórnandi
sem var að vinna verk sitt og beið
ekki eftir hrósi.
En öryggið var að hann vissi hvert
hann stefndi og það fann jafnvel hans
nánasta samstafsfólk ekki fyrr en
seinna í sumum tilfellum.
Vinnan var honum mikils virði,
traustari og trúverðugri starfsmann
er og verður erfitt fyrir hvaða fyr-
irtæki sem er að finna, en fjölskyldan
var hans heimur, konan, bömin, og
hans stóra fjölskylda. Garðyrkja var
hans afþreying og þar gat hann
siáþpað af.
Farðu í friði gamli vinur, megum
við sem lifum hafa styrk fyrir þitt
fólk.
Steinn Lárusson.
Símon Pálsson, góður vinur minn
og samstarfsfélagi til margra ára, er
látinn langt um aldur fram. Andlát
hans kom sem reiðarslag. Hann var
alltaf hress og heilsuhraustur. Fjar-
vistir frá vinnu vegna veikinda var
eitthvað sem ekki átti við hann.
Hann hóf ungur starf hjá Flug-
félagi íslands og gegndi þá ýmsum
störfum þar, svo sem hleðslu- og af-
greiðslustörfum. Hann starfaði síðan
WiFlugleiðum við sölu- og markaðs-
mál bæði heima og erlendis. Má þar
nefna Bandaríkin, Noreg og Bret-
land. Undanfarin ár var hann for-
stöðumaður fyrir sölustarfsemi Flug-
leiða á íslandi. Pað var mjög
kreíjandi starf, sem hann skilaði með
miklum ágætum.
Símon var ákveðinn og fylginn sér.
Hann var ekki allra. En eitt er víst að
hann var með stórt hjarta. Þegar eitt-
hvað bjátaði á hjá samstarfsfólki
reyndist hann alltaf raungóður. Þetta
sýndi hann í verki og án þess að státa
séhaf.
Samstarf okkar var mjög gott og
bar þar aldrei skugga á. Við vorum
ekki alltaf sammála en áttum auðvelt
með að komast að sameiginlegri nið-
urstöðu.
Símon var mjög metnaðarfullur
fyrir félagið og vildi veg þess ávallt
sem allra mestan. Framsækin sölu-
markmið voru hans ær og kýr og
lagði hann sig ásamt starfsfólki sínu
allan fram um að ná þeim. Hann var
keppnismaður af lífi og sál. Markmið-
in voru sett til þess að ná þeim.
Það var alltaf gaman að hitta Sím-
on. Hann sagði skemmtilega frá og
var hrókur alls fagnaðar á góðri
stundu. Hann var með fingurinn á
'yúisi félagsins og hafði alltaf skoðun á
því hvað betur mætti fara í rekstr-
inum.
Starfsmannamál voru vissulega
viðfangsefni okkar. Hvemig hægt
væri að auka framleiðni og jafnframt
veita viðskiptavinum félagsins sem
allra besta þjónustu.
Fjölskylda Símonar var honum
allt. Drengimir þeirra Þuríðar vora
augasteinar þeirra og gleðigjafar.
Skógræktin við sumarbústaðinn í
Biskupstungum og allur áhuginn og
kappið að gera þar sem mest og best.
Þar átti fjölskyldan ógleymanlegar,
góðai' stundir og sælureit eins og
Símon sagði mér svo oft frá. Knatt-
spyrnan var ofarlega í huga hans.
#ínion var dyggur stuðningsmaður
Stjömunnar og valdist sem liðsstjóri
fyrir lið Stjömunnar á drengjaknatt-
spymumóti á Akureyri í sumar.
Hann var mjög stoltur af því. Þar
gerðist margt skemmtilegt. Það var
eftirminniiegt að hlusta á Símon lýsa
skemmtilegum uppákomum þar.
Það er mikill sjónarsviptir að Sím-
oni. Hans er sárt saknað.
Við Steinunn færam Þuríði,
drengjunum þeirra, Jóhönnu, for-
eldram, systkinum og öllum ástvinum
innilegar samúðarkveðjur.
. Minning um góðan dreng lifir.
“ Már Gunnarsson.
Kær samstarfsmaður og vinur,
Símon Pálsson, er allur. Þegar sú
harmafregn barst mér gat ég ekki
varist því að mér varð þungt um
brjóst, enda erfitt að sætta sig við að
bjjrt séu teknir menn í blóma lífsins,
sem enn eiga svo margt eftir.
Kynni okkar Símonar hófust þegar
ég kom til starfa hjá Flugleiðum fyrir
tæpum tuttugu áram. Þótt við væram
nálægir í aldri, Símon hafði tvö ár
umfram mig, hafði hann starfað mun
lengur hjá Flugleiðum og prófað það
flesta. Við kynntumst þó ekki að ráði
fyrr en nokkra síðar, eða 1987 þegar
Símon varð svæðisstjóri í Noregi og
þau Þuríður kona hans settust að í
Oslo. Ég var þá svæðisstjóri í Skand-
inaviu og búsettur í Stokkhólmi. Upp
frá þessu hófust náin dagleg sam-
skipti, sem segja má að staðið hafi
næstu tólf árin.
Með Símoni bárast ferskir vindar
inn í markaðsstarf okkar í Skand-
inaviu og hann reyndist þar harðdug-
legur sölu- og markaðsmaður. Hefð-
armaður í fasi og aristokrat í
framkomu, sem ýmist heillaði menn
eða skelfdi. Ameríkanar hefðu ef til
vill kallað hann „streetwise", enda
ekki til það bragð í bókinni, sem hann
ekki kunni. Þar bjó hann að langri
reynslu að heiman, London og Wash-
ington en eldskímina hlaut hann þó
sem sölumaður hjá Flugleiðum í Suð-
urríkjum Bandaríkjanna, með aðset-
ur í Norður-Karólínu. Sölumönnum
vora misvel vandaðar viðtökumar í
þessum landshluta í þá daga og hér
dugðu menn eða drápust. Sagði Sím-
on mér að þetta hefði verið hans harð-
asti skóli og fæ ég ekki betur séð en
að hann hafi numið þar fræðin vel.
Þegar að því kom að ég ílutti heim
frá Stokkhólmi varð það strax sjálf-
sagt að Símon tæki við sem skand-
inaviustjóri og fór honum það starf
vel úr hendi. Aflaði hann sér trausts
og vinsælda á Noregsáranum og er
mér minnisstætt þegar kom að því að
þau hjónin kvöddu vini og samstarfs-
menn í Noregi að þeirra yrði sárt
saknað.
Að loknu starfi í Noregi tók Símon
við starfi svæðisstjóra í Bretlandi og
tveimur áram síðar tók við stærsta og
jafnframt mikilvægasta sölusvæðið,
ísland. Símon gegndi starfi svæðis-
stjóra Norðvestursvæðis frá árinu
1992 til dauðadags. Það svæði nær yf-
ir Island, Færeyjar og Grænland auk
þess, sem hann var ábyrgur fyrir As-
íumarkaðnum um árabil. Það er al-
mennt talið innan Flugleiða að þetta
starf sé með þeim erfiðari og að þar
geti menn brunnið hratt upp. Þar
hafa áður setið ýmsir valinkunnii-
menn, en enginn eins lengi og Símon.
Á því er ekki nokkur vafi að í þessu
starfi hefur Símon unnið mörg sín
bestu verk. Með harðfylgi sínu og
hugmyndaríki átti hann ríkan þátt í
því að markaður Flugleiða á íslandi
hefur verið í stöðugum vexti mörg
undanfarin ár, bæði að farþegafjölda
ogverðmætum.
Ég dáðist oft að því hvemig Símoni
tókst að halda sér lifandi og vakandi í
starfi, stöðugt með nýjar hugmyndir
á takteinum og alltaf í baráttuhug.
Áhuginn var ódrepandi. Mig grunar
þó að oft hafi Símon gengið nærri sér
og haft streitu í óhófi í farteskinu en
um það var hann einn til frásagnar.
Starfsár Símonar á markaðssviði
Flugleiða vora ár mikilla breytinga
og framfara. Þar var Símon fremstur
meðal jafningja í þéttum og einstak-
lega samstæðum hópi sölu- og mark-
aðsmanna fyrirtækisins. Verk þeirra
sjást glöggt í sívaxandi farþegafjölda
og það er ekki síst fyrir þeirra störf
að ferðaþjónusta varð alvöra atvinnu-
vegur á Islandi.
Efth- heimkomuna komu Símon og
Þurríður sér upp sumarbústað í Bisk-
upstungum á landi sem þau deildu
með systldnum Símonar og foreldr-
um. Þar demdi Símon sér í skógrækt
og kom sér fljótt upp góðri þekkingu
á því fagi og þótti mér gott til hans að
leita um ráð. Við ræddum oft skóg-
rækt og yndisleik útivistarinnar. Við
áttum sameiginlega tilhlökkunina til
vorsins og sumarsins, með erfiðis-
vinnu og púli, sem skilaði stæltum og
spengilegum körlum að hausti. En
kæri vin, nú plantar þú ekki fleiri
trjám hérna megin lífs, en áfram mun
það vaxa, sem til var sáð öðram til
hagsbóta. Far þú í friði.
Pétur J. Eiríksson.
Aðventan er gengin í garð og
starfsfólk sölusviðs Flugleiða er i ár-
legu jólaboði Símonar Pálssonar for-
stöðumanns. Allir era í jólaskapi og
ekki síst þú, leikur á als oddi og hrók-
ur alls fagnaðar. Hvem hefði granað
að sólarhring seinna værir þú allur?
Margs er að minnast,
margterhéraðþakka.
Guðiséloffyrirliðnatíð.
Margseraðminnast,
margseraðsakna.
guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Elsku Þuríður, Jóhanna, Vilhjálm-
ur og Sveinn, fyrir hönd sölufólks
Flugleiða sendum við ykkur og öðr-
um ástvinum okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Guð veri með ykkur öllum.
Guðrún Pétursdóttir, Hólm-
fríður Júlíusdóttir, Kristín
S.R. Guðmundsdóttir og
Þorbjörg Bjömsdóttir.
Jólafastan gengur í garð. Fólk
skreytir hús sín með fogrum Ijósum
til að flýta komu Ijóss og friðar. Þá
skellur á myrkur. Yfirmaður okkar
og vinur, Símon Pálsson, er hrifinn á
brott og við sem stöndum eftir höllum
höfði og spyrjum um tilganginn.
„Gleði er aldrei ein á ferð. Hún leið-
ir sorgina sér við hönd. Allt sem þú
elskar veldrn- þér sorg, þannig er nú
einu sinni kjöram mannsins háttað“
(D.G. Monrad). Þetta upplifum við nú
við ótímabært andlát Símonar Páls-
sonar.
Enn og aftur eram við harkalega
minnt á hverfulleikann og hve ör-
mjótt bil er á milli lífs og dauða. Þau
endalok sem nú era staðreynd komu
eins og köld vatnsgusa framan í okk-
ur. Öllu öðra áttum við von á en að
Símon myndi yfirgefa okkur um ald-
ur fram. Tíminn er sannarlega af-
stæður. Þegar við heyrðum af andláti
hans setti okkur hljóða og söknuður
fyllti huga okkai'. Minningar liðinna
ára streyma í huga okkar. Við minn-
umst ófárra ánægjustunda með Sím-
oni, jafnt í vinnu sem utan vinnu. Allt-
af var hann mættur fyrstur allra til
vinnu og búinn að lofta ærlega út, svo
oft fannst manni nóg um. Hann
minnti alltaf á „kaffifundinn" á fóstu-
dagsmorgnum þar sem hann deildi
með okkur skemmtilegum sögum og
passaði alltaf upp á að ekki gleymdist
að kaupa með kaffinu. Við eigum hon-
um svo margt að þakka og þá ekki
einungis vinnutengt. Hvatning hans
og stuðningur er okkur ómetanlegur.
Við áttum okkar síðustu stund með
honum föstudaginn 8. desember, þeg-
ar hann hélt Jólaboð fyrir starfsmenn
sína. Óhætt er að segja að það boð
hafi tekist einstaklega vel og var
starfsmönnum hans tíðrætt um hve
vel hann Símon gerði við okkur öll
þegar hann tók sig til. Sú stund er
okkur afar dýrmæt og mun hún lengi
lifa í hugum okkar allra.
Símon Pálsson var „Flugleiðamað-
ur“ út í gegn. Hann hafði starfað far-
sælt fyrir félagið í yfir þijá áratugi og
hann hafði mikla þekkingu á og
ánægju af því sem hann var að gera.
Oft á tíðum voram við ekki sammála
honum en oft áttuðum við okkur á því
á endanum að hann vissi betur og eft-
ir á að hyggja þá finnst varla betri
leiðbeinandi. Símon var alltaf sam-
kvæmur sjálfum sér og stóð fast á
sínum skoðunum þó svo að sumir
samferðamenn hans hafi ekki alltaf
verið sammála honum. Símon stóð
sem klettur okkur við hlið og varði
okkur hvar sem hann kom. Það var
gott að geta leitað til hans, hann var
fljótur að taka ákvarðanir og studdi
okkur til að taka sjálfstæðar ákvarð-
anir. Hann skilar af sér góðu búi til
okkar og erum við honum þakklát
fyrir það. Ennfremur vitum við að
hann er að fylgjast með okkur og vilj-
um við sýna honum hve vel hann ól
okkur upp.
Símon bar mikla umhyggju fyrir
fjölskyldu sinni og kom hún ávallt í
fyrsta sæti. Það var lærdómsríkt að
fylgjast með hve stóran sess fjöl-
skylda hans skipaði í lífi hans og hve
mikla ánægju hann hafði af samvera-
stundum með þeim. Það vora ófá
skiptin sem hann talaði um börn sín
við okkur og sá maður fljótt hve stolt-
ur hann var af börnum sínum. Gaman
var að eyða tíma með þeim hjónum,
Símoni og TV. Mikill kærleikur var á
milli þeirra og stóðu þau þétt saman
og vógu skemmtilega upp á móti
hvort öðra.
Minningin um þennan indæla heið-
ursmann hefur á sér hugljúfan blæ.
Nærvera hans var notaleg. Nú þegar
Símon er horfinn af sjónarsviðinu
myndast skarð sem er vandfyllt. Og
þannig munum við minnast hans, sem
manns sem bar umhyggju fyrir fjöl-
skyldu sinni og samferðamönnum,
sem góðs vinar og félaga.
Komið er að leiðarlokum og
kveðjustund sem engan granaði að
yrði svo skammt undan. Á henni
stendur eftir björt mynd af þessum
góða dreng. Við kveðjum þennan
mikla mann með söknuði og virðingu.
Við biðjum þess að sá er öllu ræður
vemdi og leiði þá sem eftir standa.
Þeirra er sorgin og söknuðurinn
mestur. Þeim til handa eigum við þá
ósk að tíminn reynist góður græðari
sem mildi sársaukann og að þau geti
yljað sér við minningamar. Við biðj-
um góðan Guð að styrkja Þuríði, Jó-
hönnu, Vilhjálm, Svein og aðra að-
standendur í þeirra miklu sorg.
Starfsfólk Sölustjómar Flugleiða,
Birkir, Sigríður, Vilborg,
Ema, Hannes, Svava og
Svana.
„Skjótt hefur guð bragðið gleði
góðvina þinna“ orti Jónas að gefnu
tilefni fyrir 160 áram, orð sem í hug-
ann koma við skyndilegt fráfall félaga
okkar, Símonar Pálssonar.
Við héldum hópinn níu saman árin í
Menntaskólanum á Akureyri, bekkj-
arbræður úr öllum deildum skólans,
víða að og ólíkir um margt en tókst
kannski einmitt þess vegna að mynda
okkur vettvang sem varð okkur mik-
ilvægur þá og æ síðan. Vináttubönd
sem hnýtt era á þessu æviskeiði halda
heilt líf. Allir töldumst við geta lært af
skólabókum og sumir lærðu mildð og
með prýði, aðrir lærðu minna og líka
með prýði. Þetta var ekki jábræðra-
félag þó við værum sammála um
margt og samferða í átökum, heldur
hópur talsmanna margra sjónarmiða
þar sem tekist var á í góðu. Við héld-
um þá að þessi vettvangur væri
þroska okkar jafnvel mikilvægari en
skólinn sjálfur en í rauninni var hóp-
urinn okkar hluti af skólanum, skól-
inn skóp hann og skýldi honum, þessu
þarfaþingi okkar. Þetta var á umbylt-
ingartíma, menningarheimar að
renna saman, gróin viðhorf og venjur
að daga uppi. Margt að ræða.
Símon Pálsson var höíúðborgar-
drengurinn í hópnum, fumkvöðull að
myndun hans og mótun, stilltur og
prúður, tranaði sér ekki en vissi hvað
hann vildi og vann að því einarður og
metnaðarfullur. Það var hans háttur.
Þegar mikið lá við í góðu máli og mik-
ilvægu, hitnaði prúðmennið stundum
og hirti þá jafnvel ekki um hvert hann
sótti þau vopn sem dugðu. Símon
þoldi illa ofríki og oflátungshátt og
gat þá orðið skeinuhættur í tali. Hann
unni tónlist og bókmenntum en ekki
öllum; hafði skýrar skoðanir. Okkur
hinum fannst sem Símon hefði haft
glugga með útsýni til heimsins alls í
uppvextinum og víst gat hann talað
sig heitan um afdalamennsku og aft-
urhald sem honum fannst ríkja í þjóð-
félagi og skóla og í hópnum okkar var
nóg af sveitamönnum að norðan til að
fást við.
Við settum upp hvítu kollana einn
sólskinsdag í júní 1969 með góðum
skólasystkinum, kvöddumst og hitt-
umst aldrei allir aftur. Leiðir okkar
lágu í margar áttir en oft hafa lýst
þær minningaglampar úr hópnum
okkar í MA. Símon hóf strax starfs-
feril sinn hjá Flugleiðum á meðan við
hinir voram svona að huga að náms-
ferli. Höf og lönd skildu okkur um
árabil, sumir námu í útlöndum og
Símon fór til starfa vestur um haf,
síðan austur um. Stöku símtal frá
Washington, London, Osló.
Nokkrir héldu þó hópinn áfram og
við fundumst einn og einn eða tveir og
tveir og höfðum spurnir af hinum.
Svo er enn. En við náðum því ekki að
hittast allir saman eftir útskriftar-
daginn góða.
Hópurinn okkar í MA skipti okkur
alla sköpum, hver okkar hafði þýð-
ingu í lífi hinna. Á meðan við lifum lif-
ir með okkur minningin um hinn góða
félaga og vin, Símon Pálsson.
Svoerþvífaiið:
Sáereftirlifir
deyrþeimsemdeyr
en hinn dáni lifir
íhjartaogminni
mannaerhanssakna.
Þeireruhimnamir
honumyfir.
(Hannes Pét.)
Við sendum fjölskyldu Símonar,
einkum Þuríði, Jóhönnu og sonunum
ungu, samúðarkveðjur og vitum að
minningin um góðan dreng mun gefa
þeim styrk.
Árni Ragnarsson,
Sigmundur Stefánsson,
Sigurður G. Jósafatsson.
Þegar ég kom til Flugleiða 1974,
rétt um ári eftir stofnun félagsins,
kynntist ég ungum og einbeittum
manni, sem hafði byijað störf hjá
Flugfélagi íslands nokkram áram áð-
ur og kom til liðs við Flugleiðir við
stofnun félagsins. Hann helgaði
félaginu starfskrafta sína allt þar til
hann lést 10. desember síðastliðinn,
langt um aldur fram. Flugleiðir hafa
misst liðsmann úr framvarðasveit og
starfssystkin góðan og tryggan
félaga.
Símon Pálsson sýndi snemma þá
mannkosti sem gerðu hann að lykil-
manni í markaðs- og söluliði Flug-
leiða. Hann var næmur á hvemig
straumar lágu á markaðnum, hafði
alltaf skýr markmið og fylgdi þeim
vel eftir. Fyrir vikið var hann
snemma valin til trúnaðarstarfa. Þeg-
ar ég fór til Bandaríkjanna árið 1983
til að stýra sölustarfi Flugleiða þar
kom Símon Pálsson fljótt til liðs við
mig og þar átti ég hauk í homi. Og
alla tíð síðan. Um það leyti að ég fór
heim til að taka við stjórn félagsins
1985 varð Símon svæðisstjóri á
Washingtonsvæðinu, varð síðan
svæðisstjóri á Norðurlöndunum og
seinna á Bretlandseyjum. Við unnum
síðan aftur töluvert náið saman hér
heima síðustu sex árin þegar Símon
var yfirmaður markaðs- og sölumála
á íslandi, mikilvægasta markaðs-
svæðis Flugleiða í alþjóðaflugi. Þar
sýndi hann sannarlega hvers hann
var megnugur í sínu starfi. Á þessu
tímabili hefur sala Flugleiða á Islandi
hérambil tvöfaldast. Símon og hans
lið hafa byggt hér upp fyi-irtaks þjón-
ustu við viðskiptamannamarkað sem
hefur skotið nýrri stoð undir starf-
semi Flugleiða hér á landi.
Símon Pálsson nam við föðurhné.
Páll Þorsteinsson, faðir hans, sem lif-
ir son sinn, var yfirgjaldkeri Flug-
félags íslands, þegar íslensku flug-
félögin vora að brjótast út á
alþjóðamarkað. ísland var þá enn
hneppt í fjötra hafta og heimóttar-
skapar og flugfélögin vora meðal
fyrstu fyrirtækja að sækja af krafti á
alþjóðamarkað og flytja hingað heim
alþjóðleg viðhorf í viðskiptum. Þetta
umhverfi skipti tvímælalaust sköpum
fyrir ungan mann og víkkaði sjón-
deildarhring hans á mótunarárum.
Okkur sem þekktum Símon var vel
ljóst hve miklu máli fjölskyldan skipti
í lífi hans, bæði foreldrar og sterkur
systkinahópur, en umfram allt Þur-
íður og drengirnir þeirra tveir og
dóttir hans af fyrra hjónabandi. Þetta
var fólkið sem skipti máli í lífi Sím-
onar Pálssonar. Hann var stöðugt
vakandi yfir velferð þess, en þangað
sótti hann líka mikinn styrk. Hans at-
hvarf var heima í Garðabænum eða
austur í sumarbústað með Þuríði og
drengjunum og þar naut sín áhugi
hans á skógrækt.
Símon Pálsson helgaði íslensku al-
þjóðalflugi og ferðaþjónustu ævistarf
sitt. Hann var allt of skjótt brott
kvaddur, en meðan honum entist ald-
ur vann hann félaginu sínu vel hvar
sem hann kom að verki. Ég þakka allt
það sem hann lagði af mörkum bæði
sem samstarfsmaður og góður félagi.
Ég votta Þuríði, bömum Símonar
og fjölskyldu allri djúpa samúð og
vona að góður guð sefi þunga sorg.
Sigurður Helgason.
• Fleirí minningargreinar um Sím-
on Pálsson In'thi birtingar ogmunu
birtast íblaðinu næstu daga.